Deze week kregen we een uitnodiging van Jon.
“Zaterdag 9 oktober krijg ik mijn diploma. Willen jullie daar bij zijn?”
Nou graag! We voelden ons vereerd.
Even terug naar hoe het begon.
In 2018 kwamen Frea en Jon vanuit Engeland in Nederland wonen* .
Ze woonden een half jaar bij ons in en vonden daarna een studentenkamer in Groningen. Frea ging in Amsterdam werken en Jon begon aan de master Biochemische wetenschappen aan de rijksuniversiteit in Groningen. In 2020 rondde hij zijn studie af, maar vanwege de coronapandemie was er geen officiële diploma-uitreiking.
Inmiddels is hij sinds januari 2021 aan het werk bij Ecoras, Frea werkt in Emmen als HBO-docent Engels en de studentenkamer werd een huurhuis in de binnenstad.
En gistermorgen dus diploma-uitreiking.
De plechtigheid vond plaats in Hotel Meerwold aan de Laan Corpus den Hoorn.
We spraken wat eerder af en trakteerden het stel én onszelf op koffie met gebak.
Een hoogleraar van de RUG reikte de bul uit aan de studenten en vroeg hen om daarbij iets te vertellen over hoe ze hun studie ervaren hadden en of ze al werk hadden kunnen vinden in die richting.
“Als ze vragen wat hij geleerd heeft gaat hij vast zeggen Nederlands”… fluisterde Frea naast mij.
Jon vertelde geanimeerd over zijn huidige werk en over hoe goed dat aansloot bij de studie die hij had gedaan.
Ecoras is een is een biotechnologie bedrijf. Dit staat er op hun website: ‘Wij zijn Ecoras en wij vinden dat afval niet hoeft te bestaan. En dat het de hoogste tijd is om anders en zorgvuldiger om te gaan met onze grondstoffen. Niet langer de aarde uitputten, maar systemen circulair ontwerpen en inrichten. Op een praktische en toepasbare manier. Zodat we binnen afzienbare tijd een circulaire economie realiseren die bijdraagt aan een leefbare planeet.’
Hierbij een link naar hun website: Ecoras.
Jon bleek een uitzondering qua werkplek: de meeste studenten gingen verder in het onderzoek, bijvoorbeeld bij Certe of bij een ziekenhuis.
Voor hij naar Nederland kwam wilde hij al graag een baan waarbij ‘duurzaamheid’ voorop zou staan, het is fantastisch dat hij die ook heeft gevonden; in Groningen nog wel!
Wij zaten als trotse schoonouders in de zaal.
Natuurlijk hadden zijn ouders daar moeten zitten, maar dat behoort helaas nog niet tot de mogelijkheden.
Volgend jaar gaan Frea en Jon trouwen, dan hopen we zijn familie hier in Nederland te verwelkomen.
Drie jaar geleden haalden we ze op uit Engeland; voor hen én voor ons een avontuur. 
We zijn trots op ze; het was echt niet altijd gemakkelijk maar ze hielden stand en ze hebben het gered.
In ons gezin komen regelmatig spreekwoorden voorbij.
Jon vindt het leuk om ze te leren en vertaalt ze soms naar het Engels; in zijn oren klinkt het dan altijd heel vreemd. ‘ As long as you have that under the knee’….
Vandaag wat Engelse spreekwoorden die op Jons bovenstaande situatie slaan:
The first step is the hardest, it was not a piece of cake, but all’s well that ends well.
En verder is er dan nog de Engelse uitdrukking ‘When in Rome, do as the Romans do.’ of in zijn geval ‘When in the Netherlands, do as the Dutch do’.
Wie mijn blogs volgt, weet dat dat hem geen enkele moeite kost.
Gistermorgen aan de koffie vertelde Jon wat zijn favoriete Nederlandse uitdrukking was: “Waarom makkelijk doen als het moeilijk kan?”
Hij vroeg zich daarbij hardop af of dat nou een spreekwoord was of iets van onze familie.
Ik vrees het laatste.
* Lezen over hoe het in Nederland begon? Lees dan ‘Een beetje verreisd‘, een blog over hun terugkeer dat ik schreef in 2018.
anja
Mooi verhaal, fijn dat ze het zo goed voor elkaar hebben. Maar “waarom makkelijk doen als het moeilijk kan” wordt niet alleen in jullie familie gebruikt hoor, ik gebruik en hoor hem regelmatig.
Jullie zullen regelmatig grappige uitspraken over en weer hebben, als dingen iets te letterlijk worden vertaald van Engels naar Nederlands en vice versa.
Oh, niet te vergeten: felicitaties voor Jon!