“Ga je in je vakantie nog ergens heen?”
“Ja. Naar Klazienveen.”
Gistermorgen zat ik rond 08.45 uur in de auto.
Ik appte tante Trijn: ‘ik stap nu in de auto’.
Zij reageerde:  ‘voor zichtbaar’.
Telefoons verzenden soms dingen die je niet wilde zeggen.
Natuurlijk reed ik voor zichtbaar.
Het vroor niet meer, maar het was nog wel mistig.

Van Noord Drenthe naar Zuid-Oost Drenthe rij je een heel stuk over de N34, de zogenaamde hunebedhighway.
Even na Borger trok de mist op en verscheen er een voorzichtig zonnetje, eenmaal voorbij Emmen was het prachtig zonnig weer.
Het is beslist geen straf om ’s morgens vroeg een uur door Drenthe te rijden met op Radio 5 het programma van Bert Haandrikman.
Om 09.00 uur begonnen de Arbeidsvitaminen.
Hans Schiffers vertelde dat het programma vroeger altijd begon met een mars.
“Tegenwoordig doen we dat niet meer elke dag, maar vandaag komt er weer eentje voorbij!”
Ik hoopte maar dat dat voor 09.45 uur zou zijn.
Om 09.30 uur hoorde ik dit: Einzug der Gladiatoren
Helemaal blij en vrolijk word ik van zo’n orkest!
Twee nummers later kwam dit voorbij: The Banner Man van Blue Mink.
Zat ik mee te galmen: Glory, glory, glory! Listen to the band….
Gaat over een Leger des Heils orkest waar de vaandeldrager voorop loopt.
Marsmuziek van orkesten, ik hou er van.
Waar de liefde voor die muziek vandaan komt? Geen idee.
Het is beslist niet hip & happening, maar ik knap er bijna fysiek van op.
Eenmaal aan de koffie was ik de muziek trouwens al weer snel vergeten.
Want: wat was er al weer veel gebeurd, wat was er al weer veel te bespreken en wat heerlijk om even weer een halve dag samen te zijn.

Toen ik gisteravond thuis kwam liet ik de mars van de gladiatoren aan Gerard horen.
Die kende die muziek helemaal niet.
Hij moest bij een mars aan iets heel anders denken.
“Vroeger deden we als kinderen wel eens weddenschap met mijn vader om een Mars.
Als je dan won dan kreeg je zo’n grote Mars helemaal voor jezelf!”

De marsmuziek waar ik in de auto zo van genoot bepaalde voor een deel mijn waarde van de dag, maar de uren met tante Trijn waren voor mij het meest waardevol.