Wij waren niet in Roden op Koningsdag, maar in Westerbork verkopen ze gelukkig ook Jumbollen, dus wij vierden die dag in Casa Grada.
Harriët kwam op doorreis naar haar zussen in Groningen een nachtje slapen en zat ’s morgens met ons aan de koffie met oranje soezen.
We keken naar de Koninklijke familie in Maastricht; ondertussen appten we met de rest van ons gezin. De vlag is ieder jaar wel even een dingetje; in voorgaande jaren kreeg ik foto’s van getekende vlaggen of prikkertjes  (lees hierbij Vlag,  maar niet zoals het hoort te zijn), maar dit jaar kregen we foto’s van Jon die een echte vlag ophing. Ze hadden alleen nog geen echte vlaggenstok, dus ze gebruikten de gordijnhaakstok. Wij hadden eigenlijk ook geen originele Oranjebitter, maar er stond nog een speciaal ‘bittertje’: we lieten ons de schout van Westerbork goed smaken.

We waren benieuwd hoe het er op Koningsdag in Westerbork aan toe gaat, dus ’s middags stapten we op de fiets.
Vooropgesteld: wij zijn Roden gewend, waar het voor de pandemie groot feest was op Koningsdag. Dit jaar werd er niets georganiseerd in onze woonplaats,  want het Oranjefeestcomité had zichzelf opgeheven.  Men kon geen nieuwe bestuursleden vinden. Maar dit terzijde, het ging over Westerbork.

We waren er al voor 14.00 uur, maar toen was er nog niet veel te beleven.  We kochten een fiets-wandelkaart van de gemeente MiddenDrente bij de tourist-info en liepen door het dorp.  De oude Stefanuskerk was open, dus daar liepen we eerst naar binnen.  We hoorden (van vrijwilligers) en zagen (via een klankbeeld) iets van de geschiedenis van de kerk.  Daarna gingen we op zoek naar de vrijmarkt, maar die was er niet.  Een springkussen,  een eet-en drinktentje,  een ledenwerfactie van de vrijwillige brandweer  en bungeejumpen voor de jeugd, dat was het wel zo’n beetje.

Koningsrit met oude auto’s.

Om drie uur zaten de meeste terrassen vol.  Wij vonden nog een plekje bij een warme bakker voor koffie, thee en een petit four. Ondertussen genoten we van de Koningsrit met klassieke auto’s en luisterden we naar een optreden van mannenkoor ‘de Börkerstroomzangers’, maar niet te lang,  want om 15.30 uur begon de ‘Historische wandeling’.
Een stadswandeling, maar dan in een dorp. En dat was LEUK!
Met een groep van ongeveer 20 mensen gingen we mee met Gerrit.  Er sloot een groepje mannen aan: blauw colbertje, wit overhemd,  gekleurde stropdas en Hugo de Jonge schoenen.  In eerste instantie deden ze me denken aan de mannen van de Vereniging van Volksvermaken in Roden,  maar het bleek het college van B&W van de gemeente Midden Drenthe te zijn. (Weten waarom die er waren? Lees dan dit artikel).   Een inwoner van Westerbork vroeg:  “Giet Albert niet met? O,  dan wordt de wandeling een stuk minder lang…. die wet zoveul van Börk,  die holt haost niet op!”
Maar Gerrit deed het prima; hij nam ons mee naar markante plaatsen in het dorp, liet ons foto’s zien van hoe het er vroeger uitzag en vertelde ondertussen van alles over de geschiedenis. Over de oorlog, de oude melkfabriek en de oude en nieuwe horecagelegenheden. Gerrit werd trouwens regelmatig afgeleid door voorbijgangers. ‘Heeej moi!’

Koningsdag in Westerbork.
Anders dan in Roden, anders dan in Maastricht maar voor ons ook prima.
Een gemoedelijk Drents feest.
Net als de gordijnhaakstok en de schout van Westerbork een prima alternatief.

Lees hier onze belevenissen op Koningsdag in voorgaande jaren.
2015  Tompoucen met een vorkje?
2016  Wortelstamppot & Klaverjassen.
2017  Géén oranje tompoezen?
2018  Koningsdag in Enschede
2019  Koningsdag & wortelstamppot
2020 Willem-Alex-Anders-dag.
2021 Vlag. Maar niet zoals het hoort te zijn.