Vorig jaar, tijdens de Aaltje-dag in Appingedam, kocht ik een tas garen voor een zomervestje.
Begin november zette ik het op de pennen en begon te breien volgens het meegeleverde patroon, maar dat werd niet mooi.
Een ingewikkeld ajourpatroon en gemêleerd garen, het matchte niet met elkaar.
Lees voor meer details het blog ‘Te druk vond ik’.

De hele winter was ik er zoet mee: een vest voor mezelf met om de zes naalden twee eenvoudige ajourgaatjes.
Tijdens lange autoritten, op feestjes en naar mijn werk: ik nam het overal mee naar toe.
Op mijn werk ben ik de enige die zoiets doet, dus het genereert soms wat aandacht.
Fred houdt het allemaal goed in de gaten en vroeg vorige week: “Zit je nou nog met dat blauwe ding, is het nu nog niet klaar?”
Inmiddels wel; het vestje is mooi geworden.
Alleen de knopen die ik er in Appingedam bij gekocht had vond ik achteraf bezien niet mooi, ik kocht nieuwe knopen die ik er beter bij vond passen.

Dinsdagmiddag maakte ik de tas leeg waar ik de hele winter het breiwerk in vervoerde.
Een haaknaald (voor als ik een steek laat vallen, met een haaknaald trek je die snel weer naar boven), een centimetertje, het patroon vol ezelsoren en pennestrepen, wikkels van garen, papieren zakdoekjes, een visitekaartje, een pen, een schaartje en een doosje met spelden en stopnaalden, Altijd handig.
Nu ga ik eerst weer een paar sokken breien.
In februari schreef ik een verhaal over alpacawol die Frea had gekregen. (zie Alpaca sokken)
De laatste zin van dat blog was: ‘Het eerste paar ga ik breien voor de spinner van het garen. Alpaca-sokken voor Jon.’
Wordt vervolgd.