Na ons weekje Noord-Duitsland zitten we ongemerkt zomaar in de herfst en gaat alles weer van start.
Allemaal tegelijk.
Maandagavond pakte ik het zwemmen op met zwemvriendin Ans, dinsdagavond hadden we de eerste cantorijrepetitie van dit seizoen en dinsdagmiddag was de eerste bijeenkomst van ‘Holy Stitch’, het handwerkclubje van onze PKN-gemeente.
‘De wichter’ hadden er weer zin in!
We beginnen altijd om 14.00 uur, maar toen ik aan kwam fietsen om vijf voor twee zat er al een aantal gezellig te beppen en lagen de brei-, haak- en borduurwerkjes al op de tafels.
Dat is natuurlijk een goed teken!
Zaten we in het begin nog wat onwennig bij elkaar (zie het blog hierover van oktober 2020), nu kennen we elkaar al wat beter en wordt het gezellig.
Fijn, dat was ook precies de bedoeling.

We hadden dinsdagmiddag ‘inwoning’.
Even uitleggen: in onze PKN-gemeente vangen wij op verzoek van Inlia  een aantal vluchtelingen op.
Die wonen op dit moment in de kamers  van ‘de Bijkeuken’, een jeugdhonk dat zich bevindt in de oude pastorie.
Alie, één van de leden van Holy Stitch, is ook vrijwilliger bij die opvang en had een aantal vrouwen uitgenodigd om ook te komen handwerken.
Sommigen van ons hadden op haar verzoek extra garen en naalden meegenomen.
De communicatie gaat soms in het Engels, soms met een tolk en soms met handen en voeten.
Hoe vertaal je ‘stokjes’ en ‘vasten’?
Gewoon door het voor te doen.
Eén van onze dames hing al enthousiast over één van de gasten heen voor het aanschouwelijk onderwijs.
De koster zorgde voor koffie en thee en zei tegen de asielzoekers dezelfde dingen die hij altijd tegen ons zegt.
Eén van hen had de koffie laten worden; toen de koster haar daarop attent maakte zei ze dat ze dat lekker vond.
Met de Drentse gedachte ‘kolle koffie wo’j mooi van” in zijn hoofd zei hij: “Oh, that’s why you’re so beautiful!”
Ze lachte.
Of ze het grapje begrepen heeft….?

Na de thee raakte ik in gesprek met een jonge vrouw uit Syrië die Engels sprak.
Ze vertelde dat ze met twee plastic bootjes, één vol met mannen en één vol met vrouwen, over zee waren gevlucht.
Onderweg waren de twee boten elkaar kwijtgeraakt.
Op de mannenboot zat haar broer.
Een tijdlang had ze niets van hem gehoord, maar deze week was duidelijk dat de jongen toch was overgekomen en dat hij ergens in Den Haag was.
De blijdschap over dit heuglijke nieuws straalde van haar gezicht.
De zwangere vriendin naast haar hoopte dat ze over drie maanden, als de baby kwam, een dak boven haar hoofd had.

Dan zit je anderhalf uur later op de fiets op weg naar de tandarts.
Vervelende afspraak.
Luxe probleem.
Stel je voor dat je over drie maanden moet bevallen en vurig hoopt dat je dan onderdak hebt.