Bij vrouwenkoor ‘Amane zingt een voor ons bijzondere vrouw de lage altpartij: onze dochter Frea.
We waren uitgenodigd voor hun concert gistermiddag.
Het koor staat onder leiding van Merel Heerink en heeft een breed repertoire: van Queen tot Davina Michelle, van David Bowie tot Brigitte Kaandorp.
Als ik bij een concert zit, maak ik nog wel eens foto’s of opnames, maar bij deze uitvoering heb ik alleen maar geboeid geluisterd en gekeken.
Ze brachten een onderhoudend programma dat aan elkaar werd gepraat door twee koorleden: denk aan de duo-presentatie bij het Eurovisie-songfestival, maar dan grappig.
De titel van het programma was ‘de 17 zonden’. De dames benoemden allerlei dingen die zondig en/of zonde waren en drukten iemand op de tweede rij een krijtbord in de handen, die het aantal zonden moest bijhouden. Op wonderbaarlijke wijze kwamen ze precies op 17 uit.
Dit blog is geen recensie, maar toch wil ik een paar dingen benoemen.
Dirigente Merel nam na twee nummers het woord en legde de aan de zaal uit wat een dirigent zoal doet: aanschouwelijk onderwijs.
Ze liet het koor de regel ‘all the leaves are brown and the sky is grey’ op verschillende manieren zingen. Staccato, legato, lang aanhouden, harder, zachter: als je zelf op een koor zit weet je hoe belangrijk een dirigent is.
De middag was georganiseerd in het buurthuis waar het koor ook repeteert.
Erg gezellig, niks mis mee, maar dit koor verdient bij een concert een zaal met meer akoestiek.
Meestal als je een blog van mijn hand leest over een muziekuitvoering, dan lees je dingen als: “de inzet was niet helemaal gelijk, het koor zakte een beetje, het stond niet helemaal goed onder elkaar”, maar dat was vanmiddag niet aan de orde.
Bij de taart en koffie in de pauze vroeg ik aan Frea of ze de laagte wel eens niet haalde omdat het koor was gezakt, maar dat gebeurde nooit.
Ze zingen a capella, loepzuiver en soms wel 6-stemmig en niet één keer dacht ik: ‘oeoeoe….jammer”
Ze zingen alle teksten uit het hoofd; daarbij zingen ze niet alleen, maar ze geven met gebaren, gezichtsuitdrukking en choreografie meer cachet aan wat ze zingen.
Ze stralen enorm veel plezier uit, je ziet ze zelf ontzettend genieten van wat ze aan het doen zijn.
Wat sprong er uit?
Gelijk in het begin ontroerden de vrouwen mij met het lied ‘Maak es wat af’ van Jasperina de Jong en verder was er een prachtig arrangement van ‘Wannabe’ van the Spice Girls.
Hilarisch was de uitvoering van ‘zitten in de trein’ en onder het kopje ‘de dag des oordeels’ zongen ze in deze maand maart een geweldige versie van het lied ‘Santa Claus is coming tot town’.
Was er dan niets negatief?
Ja hoor.
a. het was erg jammer dat het was afgelopen en
b. ik was jaloers op de dreumes die halverwege met mama mee ging zingen en swingend in het gangpad stond: ik mocht niet meezingen.
Een feestje, zomaar op een zondagmiddag.
Amane: bedankt!
Dick de Jong
Wat akoestiek betreft, Ada (en Frea) waarom niet een poging gewaagd in Op de Helte? Als die met publiek goed gevuld is dan is er een perfecte akoestiek. Lijkt me vooral voor à capella gezongen liederen een prachtige ruimte.