In het Paasweekend stond er in het Dagblad van het Noorden een artikel met de kop: ‘Tradwife-trend’ krijgt enorme zet sinds herverkiezing Trump.
Wat is dat dan? Had ik even niet meegekregen.
‘Tradwife’ is een samenvoeging van de woorden ’traditional’ en ‘wife’. Het staat voor traditionele echtgenote,  een westerse vrouw die kiest voor een levensstijl met een traditionele, heteronormatieve rolverdeling.
‘Waar de man woon, draag hij se kroon’ om Jaap uit de serie ‘Toen was geluk heel gewoon’ maar eens aan te halen.
Meer weten? Hierbij een link naar een artikel over dat onderwerp met de sub-kop ‘een verkenning van de tradwife trend’ dat ik vond op de website van de Universiteit Amsterdam.
Toen ik het krantenartikel uit had bleek dat ik zelf in zekere zin ook een ’trad-wife’ ben; in ieder geval ben ik dat in het verleden geweest.
Ben ik iets wat ik helemaal niet wist!
Raar idee ook dat ik iets ben waar die idiote Trump voorstander van is.
En ook raar: dat als je kiest voor niet werken en thuisblijven voor je kinderen, dat je dan wordt weggezet als ‘ultra-rechts’.
Wat is dat voor waanzin?

Toen ik moeder werd was het nog gebruikelijk dat je stopte met werken, al waren er in mijn omgeving ook al wel vrouwen die, al dan niet part-time’ bleven werken.
Over dat onderwerp schreef ik in 2017 een blog onder de titel ‘Werken? Of niet werken?’
Dat blog sloot ik af met deze woorden:
Er is altijd een ene kant en een andere kant.
Het belangrijkst is dat de kinderen genoeg liefde en aandacht krijgen.
Hoe je dat organiseert is een persoonlijke keuze; gun elkaar daarin de ruimte.
Dat vind ik nog steeds; wat Trump daarvan vindt is niet van enig belang.
Aan het eind van dit blog laat ik Nel uit ‘Toen was geluk heel gewoon’ nog even aan het woord: “Je gaat maar op het dak sitte met je kroon.”