Anders dan anders, zo kun je het boek ‘Een piepklein vogeltje’ wel typeren.
Het is geschreven door Wim Bender; ik vond een mooi artikel over hem en deze detective in de Streekkrant, hierbij een link naar dat verhaal.

Het boek begint met drie ogenschijnlijk losstaande overvallen in 2002 en 2003 die gepaard gaan met ernstige mishandeling, die na onderzoek op de stapel ‘Onopgeloste misdrijven’ komen.
In 2012 bezoekt inspecteur Gerda Goedegebuure die als agent betrokken was bij de eerste zaak, een tweedaags symposium over moderne opsporingsmethoden. De deelnemers worden uitgenodigd om een onopgeloste zaak naar voren te brengen en Gerda doet verslag van de Brabantse vrouw die op klaarlichte dag werd aangevallen, waarbij haar rechterhand werd verbrijzeld.
De volgende morgen bij het ontbijt schuift een collega aan die haar verhaal opmerkelijk vond; hij heeft namelijk ervaring met een mogelijk vergelijkbaar misdrijf maar dan met ander letsel. Bij die casus gaat het om een voet.
De twee zaken worden naast elkaar gelegd en dan begint de grote speurtocht naar een gezamenlijk aspect uit het verleden dat de aanleiding vormt voor de gruwelijke mishandelingen met blijvend letsel tot gevolg.

Het is een spannend verhaal.
Op dit blog ga ik niet vertellen wat die gebeurtenis was dat de slachtoffers met elkaar verbond, want dat zou een enorme spoiler zijn en dat is niet leuk als je het boek nog gaat lezen.
Het verhaal wordt heel langzaam opgebouwd: steeds komt er weer een stukje informatie bij.
Er wordt nog een derde slachtoffer gevonden en op dat moment vormt de politie een mini-team om deze cluster van cold-cases op te lossen.
Dat team komt regelmatig bij elkaar en dan krijg je als lezer even weer een up-date: wat hebben we al, wat zoeken we nog, wie gaat wat doen.

Wim Bender heeft een meeslepende, beeldende en levendige schrijfstijl; het boek is verdeeld in korte hoofdstukken en je vliegt door de tijd.
Ondertussen maak je kennis met steeds meer mensen en kun je je een beeld gaan vormen van wat er aan de hand zou kunnen zijn.
Wat kan er dan veel spelen tussen mensen: haat, wraak, jaloezie, vriendschap en ingewikkelde familiebanden. Niet alleen van de slachtoffers trouwens, maar ook van de politiemensen.
Je wordt meegenomen in de gedachtewereld van Gerda; je leest hoe een politieonderzoek verloopt, hoe men soms op het verkeerde been wordt gezet en met haar ben je benieuwd naar die ene persoon die maar steeds niet te vinden is.

In het laatste stuk van het boek waarin je er eindelijk achter komt wat er gebeurd is, wordt het verhaal wat summier verteld.
En eigenlijk vond ik al die mishandelingen, de haat en het grove geweld buitenproportioneel voor de gebeurtenis die er aan ten grondslag lag.
Maar ik ben dan ook geen vogelaar.
Toch nog een beetje een spoiler……maar dat is de titel ook al en de afbeelding voor op het boek ook!
Aanrader!

Meer weten over de schrijver?
Hierbij een link naar zijn website www.wimbender.nl