Om met de vraag uit de titel te beginnen: Ja. Maar wel kouwe kant.
Maar dat maakt op de jaarlijkse Waninge Familiedag niet uit: iedereen hoort er bij.
Dit jaar kwamen we zaterdag de 5e juli bij elkaar aan de Van Lierswijk in Bovensmilde waar een zoon van Henk & Fijkje woont.
Nicht Miranda en ik zaten genoeglijk bij te praten toen Roelof en Ali het erf opreden; we dachten even dat ze ons omver zouden rijden, maar gelukkig: een meter of wat voor ons stopten ze.
Ze stapten uit om stoelen en tassen uit de auto te pakken, maar vergaten de handrem….. langzaam zagen Miranda en ik de auto op ons afkomen!
“ROELOF!! DIE AUTO….!”
Het zou niet het enige geschreeuw van de dag zijn.

Er was een grote schuur vrijgemaakt waar iedereen kon zitten en rond 12.00 uur waren de meesten er wel.
Dit jaar had Frea een bakblik vol brownies gebakken, waarop Miranda ogenblikkelijk vond dat zij en Frea ‘vandaag besties waren’.
Ze waren heerlijk.
Koelboxen, tassen, kratten: iedereen had weer van alles meegenomen. Het eerste deel van de familiedag is altijd hetzelfde: koffiedrinken, broodjes eten en bijpraten.
Het jongste familielid zat nog in de draagzak lekker tegen mama aan maar de overige kinderen (niet meer te tellen onderhand) vermaakten zich prima op het springkussen/buikschuif-waterglijbaan. Gerard had bij het opruimen van de garage de stelten van onze dochters gevonden: die had hij meegenomen naar de familiedag. Die moesten natuurlijk eerst worden uitgeprobeerd, en daarna werden ze verloot onder belangstellenden.

We deden een quiz, een aantal familieleden deed geblinddoekt een dansje en het sluitstuk van de quiz was een touwtrektoernooi: van alle groepen moesten 4 leden hun groep vertegenwoordigen.
Het was een hilarisch spektakel.
En wie nou precies welke groep vertegenwoordigde was ook niet helemaal duidelijk, maar er werd loeihard getrokken, aangemoedigd en geschreeuwd.
“NAOR ACHTER! TREKK’N! BIN IE NOU EEN WANINGE OF NIET…!?!

Om de pret te verhogen had men in de buikschuifwaterglijbaan een beetje zeepsop gedaan: daar werd het lekker glad en schuimig van.
Voordeel van ouder worden is dat je daar op je 64e niet meer aan hoeft te geloven; en aan dat touwtrekken heb ik ook niet meer meegedaan.
Ik moet maandag weer gewoon werken en ik zou niet de eerste zijn die op de eerste werkdag na de familiedag met een blessure op het werk verscheen.
Van het volleyballen, van de voornoemde buikschuifbaan of gewoon van het stoeien, klieren en ouwehoeren.
Ik hield het veilig en gezellig bij een potje klaverjassen.
“Ik weet niet heur” verzuchtte Hennie toen ze op klavers ging spelen “volgens mij gao ik zo nat as een knien’.
Niemand had ooit een konijn nat zien gaan, maar we houden hem er natuurlijk wel in….. dit konijn komt bij elke pot klaverjassen in de toekomst weer voorbij.

We besloten de dag met een patatje met verschillende soorten snacks, waarbij bijna niemand maar één keer voor de snackwagen in de rij stond.
Er was genoeg en we hebben het ons goed laten smaken!

Dit was de 36e familiedag Waninge, een traditie waar we mee begonnen in 1988.
Benieuwd naar alle edities van onze familiedagen tot nu toe?
Klik dan hier voor het eerste blog dat ik schreef over onze familiedag  daar onder vind je een overzicht van alle jaren.