Categorie: Kerk & gemeente Pagina 32 van 56

Kerkdiensten, bijeenkomsten van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde

21 mei: Jona als hoorspel.

Door Ada

Op 21 mei 2019

Advertentie in het Roder Journaal

Zondag de 19e mei was er in onze PKN-gemeente een heel bijzondere viering: het werd aangekondigd als ‘een happening voor het hele gezin’.
Op de poster stond ‘Meespeeltheater: beleef het hele verhaal van Jona (jaaa…. die in die vis zat).
Wij hadden deze zondag familiebezoek gepland, wat ook uitermate gezellig was, dus wij konden niet aanwezig zijn.
Maar gelukkig is daar Kerkomroep, dus maandag aan het begin van de middag luisterde ik naar de Jona-viering. Erg benieuwd was ik naar het ‘pop-up-kinderkoor’ (dat is soort kinder-Af&Toe-koor) dat voor het eerst haar medewerking verleende aan de viering.

Het verhaal van Jona kwam als een hoorspel voorbij.
Er was kennelijk geen voorganger te bekennen zondagmorgen, maar de profeet Jona kwam in hoogst eigen persoon in de kerkzaal binnen en nam ons mee zijn verhaal in.
We hoorden over de opdracht die hij van God kreeg om naar Ninevé te gaan en over de reis die hij maakte met een boot. We hoorden dat er nogal wat kinderen met hem mee gingen en dat ze overvallen werden door noodweer; we hoorden ook dat je met een kerk vol mensen regen, wind en zelfs donder kunt laten horen!
De arme Jona werd zonder pardon over boord gegooid toen de bemanning er achter kwam dat hij een opdracht van God genegeerd had en werd opgeslokt door een grote vis.
Wie vanuit het publiek nog nooit in een vis gezeten had mocht wel even bij Jona komen zitten.

Ondertussen werd het verhaal van Jona omzongen door de kinderen van het ‘Pop-up-koor’. Wat fijn om zoveel kinderstemmen in een koor te horen zingen in onze gemeente! Sommige liedjes van Jona kende ik nog van vroeger, maar sommigen waren nieuw voor mij en het klonk mij als muziek in de oren.

Wat een mooie vorm voor een kinderviering in onze gemeente.
En dan heb ik het alleen nog maar gehoord, hé?
Voor de liefhebbers: op de website van onze PKN gemeente >>> staat een verslag van de viering, kun je luisteren naar twee liedjes van het koor en kun je foto’s bekijken van het spektakel. Dat hoopte ik al, want ik was benieuwd naar de decors. Die heb ik natuurlijk niet gezien, maar ik hoorde aan het einde van de viering dat naast de kinderen van het koor en hun begeleiders ook de decorbouwers bedankt werden.

De dominee maakte trouwens wel een slechte beurt gistermorgen.
Hij kwam pas vijf minuten voor het einde de kerk binnendraven….. riep dat hij z’n bril niet kon vinden.
Het is maar goed dat we binnenkort een nieuwe predikant in ons midden mogen verwelkomen!

Reageren

15 april: De stille week.

Door Ada

Op 15 april 2019

In Kerk & gemeente

Palmzondag.
Twee kerkdiensten op één dag.
Doe ik eigenlijk niet vaak, maar soms komt het zo uit.
Voor de ochtendviering waren we uitgenodigd in Hoogersmilde door de oudste dochter van Gerard’s broer Jan.
Jan en Lammie wonen in Hoogersmilde en maken daar actief deel uit van de PKN-gemeente. Sinds december is Jan ernstig ziek; hij heeft een agressieve vorm van maagkanker en vecht voor zijn leven.
Jan luistert iedere zondag via kerkradio naar de viering vanuit de kerk in Hoogersmilde, maar hij had bij de predikant aangeven dat hij het contact met de gemeente zo miste.
“Ik zie de mensen niet die in de kerk zitten.”
De dominee had daarna het plan opgevat om een viering op camera op te nemen, zodat hij in ieder geval de gemeente in een zondagse kerkdienst kon zien.
Voor deze viering waren ook de kinderen van Jan en Lammie en familie uitgenodigd.

Foto: Wikipedia >>>

We vulden een bank met broers en zussen in de vertrouwde kerk van vroeger waarin we al zoveel met elkaar hebben meegemaakt.
Het thema van de viering was ‘Feest! Of niet….’
De voorganger vertelde dat Jezus een paar dagen voor zijn dood op deze palmzondag nog de tijd nam om feest te vieren.
Dat was ook de strekking van het verhaal: in het leven zit je niet altijd alles mee.
Het is de kunst om niet te lang te blijven hangen in ziekte, leed en verdriet, maar om ook te kijken naar waar je dankbaar over kunt zijn en als je kunt: de hoogtepunten blijven vieren.

Het was een ontroerende en verbindende viering.
Na de dienst was er koffie in het jeugdgebouw en het is altijd weer hartverwarmend om te merken hoezeer wij nog verbonden zijn met de PKN-gemeente in Hoogersmilde.
Meer weten over onze vroegere kerk? Hierbij een link naar een pagina met informatie en foto’s op de website van Hoogersmilde >>>.

Gisteravond was er een vesper in de Catharinakerk: Erwin Wiersinga op het historische Hinsz-orgel en Theo van Beijeren op de preekstoel.
Daar wil ik graag bij zijn, ook als dat betekent dat ik dus twee kerkdiensten op één dag heb.
‘Orgelvesper op de drempel van de Stille Week’ stond voor op de orde van dienst.
Het was een viering in de stijl van de Abendmusiken van Buxtehude in Lubeck >>> aan het eind van de 17e eeuw.
Een vesper met veel mooie orgelmuziek van o.a. Brahms, Reger en Bach, gemeentezang en stilte voor bezinning.

Aan het eind van de viering wensten we elkaar ‘een goede week’.
Dit was in ieder geval een goed begin daarvan.

Reageren

8 april: Schilderen. Ik?

Door Ada

Op 8 april 2019

In Kerk & gemeente

Zaterdagmiddag kon je de lente ruiken; dat kwam goed uit, want ik ging hem schilderen. Ik had me opgegeven voor de workshop ‘Lente in de lucht’ verzorgd door Judith Oosterhuis. Schilderen op hout was de bedoeling deze keer. Voor mij is de ondergrond eigenlijk onbelangrijk, want in schilderen blink ik niet uit, ook niet op maagdelijk wit papier.

Judith nam ons eerst mee naar buiten om de lente even te voelen. De zon piepte door de bewolking heen en we bewonderden de blauwe druifjes, anemonen, seringen en de nieuwe uitlopers van blaadjes aan de appelboom naast De Deel. Ze las er een mooi, zelfgemaakt lentegedicht bij voor en daarna zochten we binnen wat ‘inspiratie-plaatjes’ bij elkaar.

Voordat we gingen schilderen maakten we eerst met kleurpotloden een schets van wat we gingen maken. Voor mij staat deze lente in het teken van de ‘omleidingsborder’, dus dat ging ik op hout schilderen: narcissen en blauwe druifjes .

Wat gebeurt er met verf als je op hout schildert? Judith, die zich 3 dagen lang suf geschuurd had om mooie, gladde, plankjes te krijgen, had geen tijd meer gehad om het uit te proberen, dus ze was zelf ook heel benieuwd naar wat het resultaat zou zijn.

Het was verbluffend. De nerven en noesten in het hout gaven prachtige effecten. Dat is het mooist te zien in het werk van Aukje. Zij schilderde een strandpaal aan de kust, waarbij zand, zee, golven en strand door het hout in een prachtig naturel lijnenspel samenvloeien.

Wat kwam er terecht van mijn narcissen en blauwe druifjes? Het is redelijk gelukt. Wat ik voor ogen had kwam op het hout; gebrek aan schilderservaring maakt dat het wat onbeholpen oogt als je het naast de andere werken zet. Wat een kunstwerken zijn er tot stand gebracht zaterdagmiddag. Op de website van onze PKN-gemeente heb ik een minder persoonlijke versie van dit blog gezet. Daar vind je ook het gedicht van Judith en foto’s van alle schilderijen en hun maaksters. Hierbij een link naar die pagina >>> .

Een workshop van Judith beschouw ik altijd als een cadeautje voor mezelf. Even uit de drukte van wat allemaal moet, drie uur creatief met je handen bezig zijn en ondertussen een beetje kleppen en beppen met deze en gene. In de loop van de tijd heb ik geleerd dat ik bij dit soort workshops niet heel moeilijk moet willen doen. Daarom was ik zaterdagmiddag al drie kwartier voor het einde klaar. Dan geniet ik er van om bij de tafels langs te lopen en de andere deelnemers gade te slaan. Foto’s maken. Judith voorziet iedereen van advies. Ze zegt bijvoorbeeld : “Waar komt de zon vandaan? Aan die kant breng je dan wat lichtere tinten aan.” Ook onderling helpen de deelnemers elkaar.
Ondanks het feit dat ik me normaal gesproken graag overal mee bemoei, hield ik het zaterdagmiddag bij kijken en luisteren.

Benieuwd naar de vorige workshops? Hierbij een link naar ‘Stof in lood’>>>, van daaruit kun je doorlinken naar ‘Schilderen zonder penselen’ en ‘Woord en beeld’.

Reageren

5 april: Protestants? Of Katholiek?

Door Ada

Op 5 april 2019

In Kerk & gemeente

Naast het beheren van mijn eigen website ‘de Waarde van de dag’ mag ik me ook bemoeien met de website van onze PKN-gemeente. Met Zwanny, Wim, Frits en Theo vorm ik de ‘Website-groep’. De website van de kerk is in de lucht sinds 18 september 2005 en vanaf 2008 draag ik ook mijn steentje bij; ik schreef er al eens over in 2015, zie >>>.
We zien elkaar in deze samenstelling twee keer per jaar, want als zo’n site eenmaal draait is het alleen een kwestie van up-to-date houden.

Omdat zo’n vergadering een half jaar van te voren wordt afgesproken gaat het nogal eens mis.
Woensdagmiddag kregen we een mail van Frits over de websitevergadering van vandaag.
“O? Wist ik niet?” Ik zou koffiedrinken bij een jarige vriend in Peize.
Zwanny wist het ook niet. Die was woensdag gezellig op visite bij familie en was dus niet in de gelegenheid om een agenda te maken.
Maar het maakte allemaal niet uit.
De vriend gaf te kennen dat ik gerust ’s middags mocht langskomen voor een handdruk c.q. taart en zonder agenda kunnen we ook vergaderen.

Heel goed zelfs. Kenmerk van deze groep is dat we heel gemakkelijk afdwalen van het onderwerp. Voor we het weten hebben we het over computer-crimininaliteit, de politiek, familiebezoek met computerproblemen-hulp en over de organisten en pianisten van onze gemeente. Zonder agenda gaat dat afdwalen nog gemakkelijker.
Maar al met al hadden we toch een goede vergadering van anderhalf uur.

‘Wat moeten wij aan onze website doen in het kader van de privacy-wetgeving’ was een belangrijk onderwerp op deze vergadering. Want de site draait wel, maar moet wel steeds worden aangepast aan de eisen des tijds. We plaatsen nog wel eens foto’s van vieringen op de site en als mensen daar bezwaar tegen hebben kun je daardoor in de problemen komen.
Nu is het zo dat we geen toestemming vragen voor het plaatsen van die foto’s. Als er iemand op staat die dat absoluut niet wil, dan kan die dat aangeven bij een webmaster, die dan de foto onmiddellijk zal verwijderen. Iemand merkte op dat dat de ‘katholieke weg’ is.
“Je weet toch wel wat het verschil is tussen protestanten en katholieken?”
Dat dachten wij wel te weten, maar het werd ons nog even haarfijn uit de doeken gedaan.
Als een protestant iets wil doen waarvan hij niet weet of het mag, gaat hij eerst toestemming vragen.
Als een katholiek hetzelfde wil doen, doet hij dat eerst en daarna gaat hij te biecht.

Er is nog nooit iemand geweest die bezwaar heeft gemaakt tegen het plaatsen van een foto op onze website. Als dat wel gebeurt zullen we de site daarop aanpassen en ons beleid hierover onder de loep nemen. Tot die tijd kun je op onze PKN-site foto’s van vieringen zien. Daar wordt de site gewoon een stuk leuker van!
Na dit blog nieuwsgierig geworden naar de site?
Hierbij een link: PKN Roden-Roderwolde>>>
Als werkgroep staan we open voor reacties en de mening van anderen, dus wil je iets zeggen of valt je iets op dat eigenlijk anders zou moeten: meld het ons!
Wil je ook meewerken aan deze werkgroep? Er is ruimte voor een nieuwe webmaster: meld je aan!

Reageren

17 maart: Een optelsom van ‘anders dan anders’.

Door Ada

Op 17 maart 2019

In Kerk & gemeente

Een ‘Ik zie jou’-viering in onze PKN gemeente is altijd op z’n zachtst gezegd anders dan anders.
Vanmorgen begon dat al met de votum en groet.
“Onze hulp is in de naam van de Heer die…… enzovoort enzovoort enzovoort”.
Al vanaf mijn kindertijd hoor ik dat bijna iedere zondag; het gevaar is dat je zo’n tekst zo vaak hoort, dat je er niet eens meer bij stilstaat.
Vanmorgen werden alle kinderen die in de kerk zaten naar voren geroepen om Ds. Walter Meijles te helpen met het in de goede volgorde zetten van de tekst van deze ‘votum en groet’. Er lagen grote kartonnen dozen klaar en op iedere doos stonden maar een paar woorden.

Iedere doos werd besproken.
“Onze hulp is’ – ‘in de naam’ – ‘van de Heer’ en bij iedere doos kwam ook even een kleine uitleg in Jip-en-Janneke taal.
Bijvoorbeeld bij het woord genade. Wat is genade?
Uitleg: als je moeder zegt dat je pas mag buitenspelen als je je kamer hebt opgeruimd en de vaatwasser hebt leeggepakt. En als jij dan zegt: “Ja, maar mam, als ik dat allemaal heb gedaan dan is het al donker!” en dat je moeder dan zegt “Nou, toe dan maar. Doe ik die klusjes voor je”. Dat is genade.
Ineens realiseer je je hoe bijzonder het is dat wij iedere zondag aan het begin van de viering worden herinnerd aan Gods trouw.

Het kyriëgebed was vanmorgen een lied van de popgroep Queen: ‘This could be heaven’.

De schriftlezing was een video met lego-poppetjes die de verheerlijking op de berg uitspeelden. Inclusief wolk.

De preek was een verhaal over de eekhoorn en de mier.

De samenzang werd begeleid door Arjan Schippers op piano en Monique Evertz op dwarsfluit en het ‘Af&Toe-koor’ zong ‘anders dan anders’ liederen, o.a. een versie van Onze Vader uit de Rooms Katholieke liturgie en een lied over de vruchten van de heilige Geest van Elly & Rikkert Zuiderveld. Over die geest gesproken: wat had ik mij een zorgen gemaakt over ‘Heaven is a place on earth’ (zie 15 maart >>>).
Vrijdag kreeg ik over mijn zorgen nog een app van de voorganger: “Houd moed! Er is ook nog de Geest die in beweging zet bij klank en samenzang…”
Vanmorgen speelde Arjan mee en het liep als een tierelier.
Nog niet helemaal gelijk, maar het stond als een huis.

Tijdens de avondmaalsviering was de Geest zelfs voelbaar.
We zongen het Taizé-lied ‘O Lord hear my prayer’ . Iedereen had tijdens de voorafgaande gebeden in stilte wel aandacht gevraagd voor iemand in het bijzonder; een zieke broer, ouder wordende ouders, kinderen, de naderende dood. Het zacht en meditatief zingen van het lied bracht ontroering teweeg en niet in de laatste plaats bij koorleden en musici zelf.
De app-woorden van de predikant “Er is ook nog de Geest die in beweging zet bij klank en samenzang’ echooden nog na in mijn hoofd.
Klik hier voor een uitvoering van het Taizé-lied>>> op You-Tube.

Een optelsom van ‘anders dan anders’.
De uitkomst was een heilzame viering.

Reageren

15 maart: Af en toe hééél moeilijk….!

Door Ada

Op 15 maart 2019

In Kerk & gemeente

In deze drie weken voor de 17e maart komt het ‘Af&Toe-koor’ >>> op woensdagavond om 19.30 uur bij elkaar om de liederen te oefenen die we a.s. zondag in de ‘Ikziejou-viering’ gaan zingen. Dat is voor mij altijd een avontuur : ik weet niet welke zangers/zangeressen er mee doen, ook niet hoe de liedjes die we van te voren hebben uitgezocht zullen klinken en hoe we ze zullen uitvoeren. Tijdens die drie weken ontstaat er vanzelf iets moois en het plezier van het samen zingen staat voorop.

Deze keer maken we het onszelf onbedoeld wel moeilijk.
Het thema van de viering is ‘Heaven on earth’ met als onderliggend verhaal de verheerlijking op de berg: Jezus ontmoet Mozes en Elia.
‘Heaven is a place on earth’ van Belinda Carlisle was een titel die onmiddellijk bij ons opkwam en we besloten om de melodie van dat lied te gebruiken en daar zelf een tekst bij te schrijven die bij het thema zou passen.
De tekst kwam er en ik stuurde de deelnemers een YouTube-bestandje van de uitvoering van Belinda: “Probeer maar mee te zingen, woensdagavond zien we wel even hoe het gaat.”

Die woensdagavond ging het zingen wel wat ongelijk. Tom vertelde dat hij ergens de bladmuziek van dat nummer had opgeduikeld en hij zou voor de volgende repetitie de nieuwe tekst onder de noten zetten.
Wat een goed idee.
Dachten we.
Maar het pakte minder goed uit.
We hadden natuurlijk al met Belinda meegezongen op YouTube en volgens de noten van Tom moest het anders.
Het zingen ging steeds ongelijker. En er zitten een heleboel goede zangers en zangeressen in het Af&Toe-koor deze keer, dus iedereen vond er iets van. Dit woordje moet kort, dat woordje moet lang, daar moet een rust…..ik raakte het stuur over het koor volledig kwijt.
We werden er allemaal een beetje ongelukkig van en dat is natuurlijk niet de bedoeling van zo’n Af&Toe-koor.

Aan het einde van de laatste repetitie woensdagavond spraken we bij een paar zinnen af hoe we de woorden zouden zingen en dat kwam niet helemaal overeen met de noten.
Nou, dan maar niet, we doen het zo. Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.
Zondagmorgen gaan we voor de viering aan met de piano oefenen en Arjan (Schippers, de organist van die ochtend) sleept ons er wel door.
Nu lijkt het alsof het allemaal kommer en kwel was op de repetities op de woensdagavond, maar dat is geenszins het geval. Bovenstaand lied is er één van zes en die andere vijf liederen gaan allemaal goed.

Zondagmorgen 17 maart ben je van harte welkom om naar ons te komen luisteren.
De viering begint om 10.00 uur in Op de Helte, maar je kunt er al vanaf 09.30 terecht voor een kop koffie/thee.
En mochten de tekst en de noten van dat ene lied niet helemaal onder elkaar staan, knijp dan maar even een oogje, oortje in dit geval, dicht…….

Reageren

4 maart: Met Jezus in discussie.

Door Ada

Op 4 maart 2019

In Alledag, Kerk & gemeente

“Daarover zou ik nog wel eens met Jezus in discussie willen!” zei voorganger Eelkje de Vries gistermorgen tijdens haar overdenking in de viering in Op de Helte.
We hadden gehoord dat Jezus de mensen voorhoudt dat ze eerst de balk uit hun eigen oog moeten halen, voordat ze zich gaan bemoeien met de splinter in het oog van hun broeder.
En dat de goede mens uit de goede schatkamer van zijn hart het goede voortbrengt, maar dat een slecht mens uit zijn slechte schatkamer het kwade voortbrengt.

En daar zou die discussie met Jezus dan over moeten gaan.
Want een mens is niet alleen maar goed of alleen maar slecht.
De voorganger vertelde dat ze zichzelf regelmatig tegenviel, omdat je eigenlijk wel weet wat het goede is, maar dat de hang naar luxe en comfort (die ons mensen zo eigen is) het doen van het goede soms in de weg staat.
Ze haalde twee voorbeelden aan die ons allemaal bekend voorkomen.
1. een geweldige kinderarts, fantastisch voor zijn patiëntjes en een voorbeeld voor de mensheid, blijkt thuis zijn kinderen te mishandelen.
2. De dochter van een mevrouw komt wegens vervelende omstandigheden op straat te staan en is dringend op zoek naar een huis, maar ze komt niet voor een huis in aanmerking, omdat asielzoekers voorrang krijgen. Die mevrouw was altijd erg begaan met asielzoekers, maar heeft ook heel veel moeite met het feit dat haar dochter nu geen huis krijgt.
‘Het hemd is nader dan de rok’ zei de predikant hierover.

In haar overdenking vroeg de voorganger ons om terug te denken aan twee onderwerpen die de laatste maanden veel media-aandacht hebben gehad.
Het eerste was het kinderpardon en daar aan gekoppeld het vluchtelingen beleid en het tweeede oorzaak&gevolg van de klimaatverandering. Die onderwerpen zijn onlosmakelijk verbonden met belangrijke thema’s uit de bijbel, namelijk het doen van gerechtigheid en het bewaren c.q. herstellen van de schepping.
We staan in het kerkelijk jaar aan de vooravond van de 40-dagentijd, een periode waarin we als christenen bewust en serieus oefenen om zeggen en doen samen te laten vallen.

Welke rol spelen wij in de maatschappij?
Wat zeggen we?
Wat doen we?

Met een hoofd vol ‘dingen om over na te denken’ liep ik na de viering de kerk uit.
Tijdens de koffie sprak ik een mevrouw wier man al een tijdje tobt met de gevolgen van dementie. Ze vertelde dat ze zich daarover soms opstandig voelde.
Zij zou ook wel eens in discussie willen met Jezus en ook met God.
Wie niet?

Reageren

27 februari: Een leeuw. Niet? Lion dan…..

Door Ada

Op 27 februari 2019

In Alledag, Kerk & gemeente

Maandagavond fietste ik met m’n gitaar op de rug en een fietstas vol kleine muziekinstrumentjes naar de De Deel: ik was uitgenodigd om een uurtje te komen zingen bij de Maandagavondclub. Een héle gezellige club voor mensen met een verstandelijke beperking uit Roden, Leek en omgeving.

We begonnen met een namenspelletje: hoeveel lettergrepen heeft je naam?
Je kunt je naam klappen en je kunt je naam zingen.
Dit spelletje was ook voor mij wel handig: zo leerde ik alle namen kennen!

Vanuit ons oude Memory-spel had ik een aantal setjes plaatjes meegenomen.
Wie heeft een rode vogel? Tineke.
Wie weet daar een liedje over?
Van het roodborstje!
O ja, deze vogel heeft natuurlijk ook een rood borstje. “Roodborstje tikt tegen ’t raam tik tik tik….”

Een leeuw. Een liedje over een leeuw? Niemand. En in het Engels; een lion?
Pieter, die al mooie rode wangen had van de opgewonden spanning begon al te zingen: “In the jungle, the mighty jungle, the lion sleeps tonight”, even later gevolgd door “A wieieieieieieiei, oe wie oe wie o um ma weeee!”
Dat zongen we ook nog door elkaar heen.
Prachtig om te zien dat iemand zo van zingen kan genieten.

Bij het plaatje van de uil herinnerde Jan zich ‘de Fabeltjeskrant’.
“Hallo meneer de Uil, waar breng je ons naar toe?
Het hele lied werd gezongen, inclusief de gesproken tekst “want dieren zijn precies als mensen, met dezelfde mensen-wensen etc.”
Maar natuurlijk zongen we ook ‘de uil zat in de olmen/koekoek’.

De koster kwam eens even luisteren. Die had buiten ons zingen al gehoord en was nieuwsgierig wat daar toch voor mooi koor binnen zat te zingen.
Glunderende gezichten.

Theo had een plaatje van een boot.
Die had al die tijd met dat plaatje in zijn hand zitten bedenken welk liedje hij kende met een boot; toen hij aan de beurt was riep hij trots: “Ik heb de boot! En ik ken wel drie liedjes met een boot!”
Natuurlijk gingen we die alle drie zingen. Berend Botje, Schuitje varen en varen varen over de baren.

Muziek maakt iets los bij mensen. De begeleiding deed soms ook een duit in het zakje en kwam met oude, bijna vergeten liedjes die bijna niemand kende.
“Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien”
Sommige maandagavondclubleden zitten heel erg op te letten en doen uitbundig met alles mee, maar er zijn ook ‘kijkers & genieters’; ze wiegen genoeglijk mee op de maat van de muziek, lachen nog eens lief naar mij en daar blijft het bij.
Met elkaar hebben we drie-stemmig gezongen: 1. mooi 2. vals en 3. dolenthousiast.

Benieuwd naar het verslag van de vorige keer? Lees dan ‘Hoeden en een liedje’>>> uit 2018.

(De namen voor dit blog zijn gefingeerd ter bescherming van de deelnemers)

Reageren

24 februari: Mét orgel zingen.

Door Ada

Op 24 februari 2019

In Kerk & gemeente

Een viering in de Catharinakerk met Theo van Beijeren; afwisseling van spijs doet eten.
Vanmorgen hoorden we één van de mooiste verhalen uit de bijbel: het moment dat Jozef als onderkoning van Egypte zich bekend maakt aan zijn broers. Het onderliggende thema was ‘de andere wang’. Niet iedereen zou zo gereageerd hebben als Jozef.
Hij was natuurlijk door zijn broers heel erg slecht behandeld en het zou eigenlijk heel menselijk zijn geweest als hij zijn broers op zijn beurt heel slecht had behandeld. Eigen schuld, dikke bult.
Maar Jozef moet huilen, vergeeft zijn broers wat ze hem hebben aangedaan en ziet in zijn deportatie naar Egypte de hand van God, die heeft voorzien dat Jozef met zijn macht in Egypte de familie van Jacob van de hongerdood zou redden.

Uit het nieuwe testament lazen we dat Jezus zegt: ‘Als iemand je op de wang slaat, bied hem dan ook de andere wang aan.’ We hoorden dat deze uitspraak niet bedoeld is als ‘Laat maar over je heen lopen’, maar meer als een manier van in het leven staan.
Als iemand je met kwade opzet onheus bejegent, reageer dan niet op dezelfde manier, maar reageer met liefde. Vaak rekent de andere partij daar niet op, die verwacht op zijn actie een re-actie; heel vaak haal je, door niet gelijk boos te reageren, de angel uit de situatie. Voor ruzie zijn immers altijd twee partijen nodig.
De predikant maakte daarbij wel gelijk een kanttekening: sommige situaties zijn te erg (o.a. vrouwenmishandeling/vernedering, kindermisbruik), dan is het niet mogelijk om de andere wang toe keren. “En onder andere daarvoor” vulde de voorganger aan “zijn ze nu bij elkaar in Rome.

We zongen vanmorgen hele mooie, over het algemeen bekende liederen, maar het moet me van het hart dat ze beslist niet mooi gezongen werden.

Hinsz-orgel in de Catharinakerk Roden

Gerhard Duursema was vanmorgen de organist en hij speelt altijd iets trager dan de andere organisten, maar wel erg mooi.
Maar de gemeente luisterde vanmorgen niet naar het orgel.
De gemeente had kennelijk haast.
Soms zong men zelf twéé noten voor het orgel aan…..
Daarom liepen de orgelbegeleiding en de gemeentezang niet synchroon; het kwam de lofzang (die we gaande moeten houden) niet ten goede.

Als je bij een koor zingt, dan is de dirigent degene die het tempo bepaalt.
Toen ik ooit eens met mijn gitaar in een combo aan een Taizé-viering meewerkte dreef ik het tempo kennelijk behoorlijk op. Bernhard Slofstra, destijds dirigent van de cantorij, sloeg met vlakke hand op de piano en riep: “Mevrouw Waninge. Er is hier maar één die het tempo bepaalt en dat ben ik.” Mevrouw Waninge was namelijk gewend om op dat vlak zelf te touwtjes in handen te hebben. Daarna hoefde Bernard maar een wenkbrauw op te trekken……o ja. Niet te snel.
In de eredienst bepaalt de organist het tempo en de gemeente past zich aan.
Vind je het te langzaam, dan kun je het daar later altijd met hem over hebben, maar voor het orgel uit zingen is niet de goede manier om dat kenbaar te maken.

Wij zijn in Roden qua organisten verwend mensen.
En Gerhard speelt misschien wat langzaam, maar we hebben ook organisten die snel spelen, waarbij de gemeente er soms maar wat achteraan hobbelt.
We moeten onze organisten koesteren, naar hen luisteren en mét het orgel zingen.
Dat verdienen ze.

Reageren

18 februari: Gezongen gebeden.

Door Ada

Op 18 februari 2019

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Eén van de redenen waarom ik weer lid ben geworden van de Cantorij Roden was, dat ik het miste om onderdeel van een viering te zijn. Natuurlijk maak je als gemeentelid ook deel uit van de viering, maar als je bij de cantorij zingt, zing je al een paar weken de liederen voor de viering waar we aan mee werken.
Gisteren werkten we mee aan de vesper in Op de Helte en deze keer waren het hele mooie liederen. Tijdens de repetities vond ik het al fijn om ze samen te zingen; gisteravond tijdens de vesper vielen de muziek en de teksten weer samen met de viering.

Het was van te voren nog wel een gedoe geweest om een organist te vinden, want de organist die de vesper zou begeleiden had deze datum niet in zijn agenda staan. Ook de andere Roder organisten waren niet beschikbaar. Maar gelukkig had cantrix Thysia een collega bereid gevonden om de cantorij en de gemeente te begeleiden: hij deed het, ondanks de onwennigheid prima!

Wat ik ook had gemist in de cantorijloze periode: het onderlinge plezier, de plagerige opmerkingen, de koffie na het inzingen, kortom: het ‘koorgedoe’.
Gisteravond was het weer als vanouds.
Voor de viering kregen we het even over de afkomst van onze familie’s; één van de alten had roots in Frankrijk.
“Dus jij hebt iets met lelie’s” was vervolgens de conclusie (Fleur de lys uit het wapen van Frankrijk).
Een bijbelvaste bas begon gelijk te declameren: “Ziet op de leliën des velds, zij zaaien niet, zij maaien niet…” “Zij voeren dus helemaal niks uit” vulde een andere bas aan.
Eenmaal in de viering bleek één van de schriftlezingen Mattheus 6: 25-34 te zijn. Inderdaad, dat gedeelte over de leliën. Dan wisselen buurvrouw alt en ik een veelbetekenende glimlach uit en vanaf de achterste bassenrij wordt er even tegen onze stoelen getikt

De vesper was qua invulling van de teksten wel wat summier, maar de liederen en de muziek maakten dat meer dan goed. Het onderdeel ‘gebeden’ werd deze keer gezongen met de woorden van “Groter dan ons hart”, een vierstemmig stuk voor koor en gemeente. Het is geschreven door Huub Oosterhuis en op muziek gezet door Antoine Oomen. (klik hier voor een versie op YouTube >>>, waarbij de solo’s worden gezongen door Oosterhuis zelf). De uitvoering van gisteravond tilde me even op, net als het samen met de gemeente gezongen ‘Een schoot van ontferming’ uit het Liedboek.
‘Hij zal onze voeten richten op weg van de vrede’.

Zingen bij de cantorij.
Balsem voor de ziel.

Reageren