Categorie: Kerk & gemeente Pagina 47 van 56

Kerkdiensten, bijeenkomsten van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde

5 september: Lechaim!

Door Ada

Op 5 september 2016

Bijna iedere week schrijf ik op dit blog over mijn beleving tijdens de viering van onze PKN-gemeente. Meestal is het een impressie, een globaal beeld. Wat raakte mij, wat gaf mij inspiratie, waar genoot ik van?
Gistermorgen was er een gedeelte in de overdenking dat mij ontroerde en dat me een hart onder de riem stak. Eenmaal thuis heb ik wat de voorganger zei nog eens nageluisterd via Kerkomroep. Vandaag een letterlijke weergave van zijn woorden: het laatste deel van de preek.

Mozes gaat er dan voor dat we kiezen voor het leven. Lechajim! ……. Maar soms heb je helemaal niks te kiezen. Dan valt het over je heen. Want je kiest niet voor kanker. Je kiest niet voor ziekte. Het valt over mensen heen. Je kiest niet voor oorlog, maar er zijn altijd een paar gekken die daar zin in hebben. Het kwaad treft zomaar goede mensen. En dan komt het er op aan. Om het uit te houden. Met wat ons mensen overkomt. Hoe ervaren we dat? Hoe kijken we daar naar? Hoe gaan we er mee om? Hoe kunnen we er, durven we er mee leren leven? Kiezen voor het leven dat niet altijd leuk is. Nee, zeg maar gerust: bijna nooit.

De bijbel vertelt over de eeuwige God die kiest voor ons mensen en door de verhalen horen we de mensen met veel onrust, met moeite, met pijn en verdriet, met al hun vragen, schuilen in dat grote hartenverhaal van Gods liefde. En zijn nabijheid. En daar vinden we ons soms terug. Daar vinden we soms de bron van leven, daar vinden we soms bemoediging. Lieve mensen om ons heen. Jezus was er zo één die koos voor het leven. Hij ging de uitdaging aan en het enige waarvoor Hij eigenlijk om het leven is gebracht is dat Hij liefhad. Zoveel liefde kon de wereld niet verdragen. Maar door de dood heen koos hij voor het leven en van daaruit vormde zich een beweging van liefde. Een ’tafelgemeenschap’, die weet wat delen is en die het woord met elkaar deelde, de verhalen, maar ook brood en wijn. Als teken van Gods nabijheid, als teken van vergeving, van ommekeer, als teken van een nieuw begin: Gods koninkrijk dat al begonnen is.
Zo willen we vanmorgen het leven gedenken. Brood en wijn met elkaar delen. Lechaim! Op het leven! En daarmee kiezen voor het leven voor het goede van Gods Koninkrijk, wat bij ons allemaal in het hart te vinden is. Tegen de angst, tegen de wanhoop, tegen de boosheid en de liefdeloosheid in. Daar gaan we voor.

Het risico zit er in dat ik met het uitlichten van dit laatste gedeelte het verband uit de preek haal. Wil je hele verhaal en de context horen? Beluister dan de viering op Kerkomroep >>> De viering was op 4 september in Op de Helte in Roden.

Er was natuurlijk veel meer.
Dat we nou eens niet een statige psalm zongen, maar een mooie bewerking van Sytze de Vries. (Lied 119a) . (NB: Sytze komt naar Roden! Op 26 oktober! Zie het paarse boekje)
Het mooie ingetogen stuk dat Gerhard Duursema speelde tijdens de viering van het Heilig Avondmaal. Maar de overdenking tilde me op. Afgelopen donderdag 1 september schreef ik al dat ‘Vier het leven’ mijn levensmotto is. Dat werd gistermorgen met het verhaal van de predikant onderstreept. Lechaim!

Reageren

2 september: Eindelijk weer zingen.

Door Ada

Op 2 september 2016

In Kerk & gemeente

Eindelijk: de Catharinacantorij is weer begonnen! Gisteravond was de eerste repetitie, voorafgegaan door ons jaarlijkse ‘in-stapje’.
We verzamelden ons rond 16.00 u en reden naar Coco Maria >>>, een uitspanning bij Veenhuizen.
We werden welkom geheten door een kleurrijke man: gastheer Hein Moes.
Hij had koffie/thee en wat lekkers en vertelde ons over de geschiedenis van Veenhuizen, de Koloniën van weldadigheid, de gevangenis, maar ook over ‘zijn’ Coco Maria. Wat een plek. Als je naar de website gaat krijg je een indruk van wat het is, maar eigenlijk moet je er gewoon een keer heen.

Om 18.15 u waren we weer terug in Roden voor een heerlijke maaltijd. Soep, broodjes, hartige taarten, salades: er was genoeg!
Tijdens de koffie werd er al weer ouderwets geplaagd en gezeurd. Iemand knoeide ontzettend bij het inschenken van de koffie en iedereen bemoeide zich daar weer mee.
Er werden toespelingen gemaakt op de (koffiemelk) cupjes en de voorzitter wist meer knopjes te zitten dan we dachten. Ietwat giechelig begonnen we met zingen, we hadden per slot van rekening ook al een glas wijn bij het eten gehad.

Het zingen was weer heerlijk; na de zomervakantie kijk ik daar altijd zo naar uit! Niet dat we op heel hoog niveau zingen en heel moeilijk is het ook niet. Ik ben bij dit koor omdat het meer is dan een koor. Het is een kleine kring binnen onze PKN-gemeente waarin ik mij thuis voel. Gisteravond zat ik weer op mijn vertrouwde plekje naast een alt en een bas. Af en toe merkt iemand iets op en af toe grinniken we om iets grappigs. Voor de rest zingen we. Eénstemmig, tweestemmig en vierstemmig. Maar in ieder geval samen. Volgende week weer!

Reageren

29 augustus: Respect en ontzag

Door Ada

Op 29 augustus 2016

In Kerk & gemeente

Met schitterend weer vertrokken wij gistermorgen op de fiets naar Op de Helte om daar, zoals ds. Elbert het zo mooi zei “het geloof met elkaar te vieren”.
De diaken die ons welkom heette wees alvast vooruit naar de komende vieringen, o.a. 11 september, wanneer Ds. Meijles wordt bevestigd “als presi…eeh predikant van onze gemeente”. Zijn verspreking zegt denk ik iets over hoe we met elkaar uitkijken naar deze nieuwe dominee.

Maar ook de predikant die gistermorgen voorging wordt zeer gewaardeerd; hij nam ons mee naar het gedeelte in Lucas waarin Jezus zegt dat je op een feest waar je voor bent uitgenodigd niet zelf op de beste plaats moet gaan zitten. Als er namelijk na jou een gast komt die voornamer is dan jij, dan moet je je plaats af staan. Het is beter om eerst een bescheiden plaats in te nemen en dat de gastheer jou naar voren haalt als hij vindt dat jou dat toekomt. Vrij vertaald door Ada. Wil je weten hoe het in de bijbel staat? Klik hier voor het bijbelgedeelte in de basisbijbel Lucas 14: 1-14 >>>).

De uitleg van Elbert viel in drie delen uiteen: barmhartigheid, gastvrijheid en nederigheid. We kregen vanmorgen de opdracht om vooral te leven vanuit die drie waarden. Met respect voor de ander en ontzag voor God.
Respect is iets anders dan ontzag.
Frank de Boer zei ooit in 2012 voor een belangrijke wedstrijd: “Je mag wel respect hebben voor je tegenstander maar geen ontzag.”
Daarmee drukte hij precies het verschil tussen die woorden uit.

Na de preek zongen we één van mijn lievelingsliederen uit het liedboek, nr. 1001.
De tekst is van Huub Oosterhuis.

De wijze woorden en het groot vertoon,
de goede sier van goede werken,
de ijdelheden op hun pauwentroon,
de luchtkastelen van de sterken:
al wat hoog staat aangeschreven
zal Gods woord niet overleven;
hij wiens kracht in onze zwakheid woont
beschaamt de ogen van de sterken.
“Deze wereld omgekeerd” staat er bij dit lied.
De preek in een notendop.

Na de viering onweerde het en waren er dikke regenbuien. In de stromende regen fietsten we naar huis. Naast deze wereld was ook het weer compleet omgekeerd……

Reageren

27 augustus: De sky-line van Groningen

Door Ada

Op 27 augustus 2016

In Alledag, Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Dit voorjaar kregen we een bon van familie voor bewezen diensten. De bon heette: Borrel Deluxe. We mochten ergens samen een aangeklede borrel gaan drinken, in casu een flesje wijn naar keuze met iets lekkers.
Gisteravond hebben wij de bon ‘geconsumeerd’ op het terras van Cnossen >>> aan het Leekstermeer.

Het flesje wijn werd een zoete witte Duitse riesling en het lekkers werd een schaaltje bitterballen.
Toen wij aan kwamen fietsen voer er net een bootje tjokvol mensen weg. Gerard merkte op dat het wel bootvluchtelingen leken. Toen wij zaten te wachten op de wijn kwam het bootje weer terug en eenmaal dichterbij bleken het de koorleden van de Op de Helte-cantorij’. Die hadden een gezellig uitje als start van het seizoen. We groetten elkaar (ouwe jongens krentenbrood) . De groep streek binnen neer en liet ons alleen met de bitterballen.
By the way: volgende week vrijdag ga ik samen met de Op de Helte cantorij zingen! Voor de viering waarin onze nieuwe predikant wordt bevestigd worden gastzangers gevraagd. Op de PKN-website staat daarvoor de volgende oproep:
Om een steentje bij te dragen aan de feestvreugde nodigt de “Op de Helte” cantorij, in samenspraak met de Catharinacantorij, een ieder die van zingen houdt uit om die zondagmiddag een feestelijk koor te vormen. We beginnen te oefenen op vrijdag 2 september om 19.00 uur in Op de Helte. Wees van harte welkom!
Ook zin om mee te zingen? Kom dan ook a.s. vrijdag, hoe meer zielen, hoe meer vreugd.

Terug naar het Leekstermeer.
Heel langzaam werd het donker en heel langzaam lichtte de skyline van Groningen op. Op de voorgrond een steiger met bootjes, daarachter het Leekstermeer met op de achtergrond de lichtjes van de stad.
Toen het bijna helemaal donker was fietsten we in de laatste schemering weer naar Roden.
Donkerrode slierten vermengd met grijs- en zwarttinten aan de horizon, waar de zon net was ondergegaan, over de uitlopers van de Onlanden.
“And I think to myself, what a wonderfull world…..”

Reageren

21 augustus: Opademen

Door Ada

Op 21 augustus 2016

In Kerk & gemeente

Op weg naar de kerk vanmorgen fietsten we onze nieuwe dominee en zijn vrouw achterop. Ze stonden lichtelijk zoekend op een kruispunt. Wij gingen er van uit dat ze de kerk zochten en wezen hen de weg. Meestal wijzen dominees zelf de weg….. maar fijn dat ze al in Roden zijn! Vanmorgen gingen Gerard en ik voor het eerst sinds een paar weken weer naar ‘onze eigen’ kerk. Vertrouwde gezichten. Ik sprak wat medezangers van de cantorij. Over anderhalve week beginnen de repetities weer; zin in!

Voorganger vanmorgen was Eelkje de Vries uit Burgum. Klinkt ‘ver weg’, maar ook zij is voor ons een vertrouwd gezicht; jaren maakte zij deel uit van de Gespreksgroep ’93 en zij is als pastoraal werker actief geweest in onze PKN gemeente. In het begin van de viering noemde ze het woord ‘ opademen’. Het past bij mijn zondagmorgen gevoel. Het woord opademen heeft iets van op adem komen, even diep adem halen en tot jezelf komen. Meestal is dat opademen na een drukke werkweek met allerlei nevenactiviteiten, maar nu was het meer na vele omzwervingen weer in de warmte van de eigen kerk.

Het lezingenrooster had het de voorganger niet gemakkelijk gemaakt, Lucas 13: 22-30. (Lezen? klik hier voor het gedeelte in de basisbijbel >>>)
Met o.a. de heel bekende woorden die nog vaak worden gebezigd: vele laatsten zullen de eersten zijn. Meestal schertsend bedoeld uitgesproken als iemand ergens te laat binnenkomt. Vanmorgen hoorden we wat Jezus nu werkelijk bedoelde met de woorden die we vinden in Lucas 13.
Wat ik voor mezelf uit de overdenking haalde: kom eens uit de comfortzone van de kerk. De mooie muziek, de ondersteunende liturgie, de mooie verhalen, het sociale vangnet, allemaal fijn en veilig, maar er is meer nodig dan alleen vrome devotie. Wat dat betreft kunnen we een voorbeeld nemen aan de huidige paus, die in tegenstelling tot zijn meeste voorgangers vooral oog heeft voor mensen en die barmhartigheid en mededogen uitstraalt. Wij dienen meer gebruik te maken van de eigenschappen, die worden bedoeld met “de vrucht van de Geest”: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw en tederheid om er maar eens een paar te noemen. Daar moeten we mee aan het werk.

Ze sloot haar verhaal af met het indrukwekkende statement van Mohamed al Bachiri.
Hij verloor bij de aanslagen in Brussel zijn vrouw. Hierbij een link >>> naar het verhaal van Mohamed in het AD. Hieronder de tekst van het gedicht dat Mohamed direct na het overlijden van Loubna schreef:

God is groot als ik glimlach.

Ik geef je mijn hand, jood, atheïst of christen.
God is groot als we geweld veroordelen en werken aan vrede en vriendschap.
God is groot voor alle culturen en geloven.
Voor alle mensen die accepteren dat iedereen zijn eigen waarheid heeft in een broederlijke sfeer.
God is groot voor jou, Loubna, mijn grote liefde en voor alle slachtoffers die voor altijd voortleven in ons hart.

Reageren

14 augustus: Zingen in de bossen van Norg.

Door Ada

Op 14 augustus 2016

In Alledag, Kerk & gemeente

Al meer dan 25 jaar werken Gerard en ik mee aan één van de kerkdiensten van het IKR >>> in de bossen van Norg.
Dit jaar deden we dit op zondag 7 augustus, vorig weekend dus. Voorganger was ‘onze eigen’ ds. Harm Jan Meijer.
Deze vieringen wijken af van de reguliere diensten in onze PKN-gemeente.
Licht evangelisch durf ik het hier wel te noemen.
De sfeer is altijd erg ongedwongen tijdens deze bijeenkomsten in de bossen van Norg.
We ontmoeten er jaarlijks oude bekenden, er worden alleen liederen gezongen uit het gele liedbundeltje dat we voor de dienst krijgen en we zingen bijna altijd wel een canon of een bekend lied met de gemeente.

Als vanouds was het een fijne viering. Het thema was “God’s eeuwig durende trouw”.
Meestal zijn deze vieringen naast ‘licht evangelisch’ ook licht van toon.
Toen wij er in de jaren ’90 zongen was de algemene opvatting: de mensen zijn hier op vakantie, het is zomer, maak het vooral allemaal niet te zwaar.
Deze zondagmorgen week Ds. Meijer af van deze opvatting.
Hij hield een heel goed verhaal en raakte daarbij menigeen door zijn duidelijke uitleg.
Dat hoorde ik ook na afloop van de mensen om mij heen.
Waar ik anders nog wel eens in een paar zinnen kan zeggen wat de kern van de overdenking was, deze keer lukt me dat niet goed. Het liefst zou ik de hele preek als een PDF aan dit blog hangen, maar, om met de woorden van Harm Jan te spreken: “Een preek is onderdeel van een totaalgebeuren, met opmerkingen vooraf en ergens tussen de tekst door die dat allemaal inkleuren. Niet voor niks zeggen we: het geloof is uit het horen…”

De rode draad was: Gods adem (Geest) heeft ooit alles in gang gezet, door zijn Geest blijft Hij bij alle mensen betrokken. Ook in het diepste donker. Zo is Hij ons overal en altijd nabij.
Als voorbeeld van dat diepste donker noemde de voorganger het overlijden van de vader van Esther Maria Magnis, de schrijfster van het boek Mintijteer >>>.
Het boek had een diepe indruk gemaakt op Meijer en hij riep ons op om het ook te gaan lezen.

Wij zongen na de preek het lied “Speciaal voor jou”.
De tekst van het laatste couplet van dit lied is:
Ik ben er altijd, maar je moet me zoeken,
Ik zal je horen voor je roept tot Mij,
maar roep dan ook! Al lijkt je bidden vloeken,
Ik hoor je stem, Ik kom en maak je vrij.
Al is er niets dat in je voordeel pleit……
Mijn kind, Ik ben er toch voor jou altijd.

Soms passen de liederen die we hebben uitgezocht voor een viering zo goed bij de teksten van de voorganger, dat het geen toeval meer kan zijn. Zo werd deze openluchtkerkdienst een indrukwekkend totaalgebeuren dat ik niet snel zal vergeten.

Reageren

7 augustus: Kerken in den vreemde (2)

Door Ada

Op 7 augustus 2016

In Kerk & gemeente

Vorige week zondag, 31 juli, kerkten wij in Warnsveld, gemeente Zutphen. Wij overnachtten daar in B&B Molenzicht >>> en begonnen de zondag met een heerlijk ontbijt en een viering in de Martinuskerk aldaar.
We werden vriendelijk welkom geheten en kregen een orde van dienst. De kerk leek heel erg op ‘onze’ Catharinakerk, maar toch ook weer niet. Deze was nog ouder, 11e eeuw, en was helemaal wit bepleisterd. Ook stonden de kerkbanken er nog in. Als de Catharinakerk zou worden bepleisterd zou hij er ook zo uit zien.
Met de preekstoel dan wel aan de andere kant….

PKN-kerkgebouw in Warnsveld

De voorganger had een heftige lezing, Lucas 12: 13-21. Jezus vertelt een verhaal over iemand die een hele goede oogst heeft en die vervolgens bedenkt om nieuwe grote schuren te bouwen om al zijn bezittingen in op te slaan. Dan heeft hij het goed voor elkaar vindt hij zelf. Maar Jezus vindt hem een domme man. (verhaal lezen? zie >>>, even naar beneden scrollen naar 13.)
De man in het verhaal stelt zijn oude dag veilig. Jezus vertelt dat God tegen die man zegt: “Dwaas. Vannacht wordt je leven van je afgenomen en wat zal er dan met al je bezittingen gebeuren?”
“Daar gaan de erfgenamen dan om vechten…!” merkte de dominee meesmuilend op, gelet op de vraag waar het bijbelgedeelte mee begint.
Ook wij denken dat wij het goed voor elkaar te hebben. Maar de veiligheid die wij voor onszelf creëren is een schijnveiligheid. Er kan ook ons van alles overkomen, rampspoed en ellende door terreur, maar ook door ziekte en dood.

Het leven is zo kostbaar, dat het niet te koop is.
GENIET ER DAN OOK VAN! Hou op met dat eeuwige geklaag over ziektes en ellende en leef niet zo benepen en zuinig. En passant vertelde de voorganger dat hij zo genoot van de dagboeken van Hendrik Groen, die in een verzorgingshuis in Amsterdam Noord de Omanido -club opricht: Oud maar niet dood (zie >>>)
Wie echt rijk wil zijn, moet niet zijn vermogen vermeerderen maar zijn hebzucht verminderen.
Hij sloot zijn overdenking af met de constatering “dus niet het goed voor elkaar hebben maar goed voor elkaar zijn.”
Bij de zegen drukte de voorganger ons op het hart om die zegen vooral te delen.

Zelden zo geboeid naar een preek zitten luisteren.
Na afloop was er koffiedrinken. Net als in Roden bleven we even gezellig napraten en kwamen in gesprek met een echtpaar van onze leeftijd uit Warnsveld en net als in Roden vloog de tijd om. Na de koffie stapten we op de fiets voor een bezoek aan de historische binnenstad van Zutphen: wordt (in de loop van de komende week) vervolgd.

Reageren

26 juli: Kerken ‘in den vreemde’

Door Ada

Op 26 juli 2016

In Kerk & gemeente

Toen ik nog met mijn ouders op vakantie ging bezochten we als het mogelijk was ook in het buitenland een kerkdienst op zondagmorgen. Nu wij dit weekend in Enschede te gast waren zocht ik ook een kerk waar ik een viering kon bijwonen. Via internet kwam ik terecht in de Ontmoetingskerk van de PKN-gemeente.

Van buiten een donker, solide gebouw, van binnen heel licht en een modern interieur.
Altijd een beetje spannend: vind ik de kerk op tijd, wat voor viering is het, hoe gaat het zingen hier in deze gemeente?
Het was een mooie viering, vergelijkbaar met hoe we het in Roden gewend zijn.

We lazen een verhaal uit Nummeri van Aäron en Mirjam die het leiderschap van Mozes betwisten. Ze zijn jaloers op Mozes’ band met God en ze ergeren zich eraan dat hij met een Nubische vrouw is getrouwd. (Lezen? Klik hier voor het verhaal in de basisbijbel >>>)
De voorganger begon zijn verhaal met de toespraak van Frans Timmermans voor het Europees parlement op 7 juli j.l.. Het leiderschap van Juncker werd rond de problemen omtrent Brexit betwist en Timmermans hield een vlammend betoog ten gunste van Juncker. Hij wees de parlementsleden op hun taak: hun volk vertegenwoordigen en onderling solidair zijn. Geen jaloezie en geen kwaadsprekerij.
Deze boodschap liet ook vanmorgen aan duidelijkheid niets te wensen over.
Zo’n koppeling van een oeroud verhaal aan onze moderne maatschappij kan ik altijd erg waarderen. Er is kennelijk niets nieuws onder de zon.

Ook nu kan ik het niet laten om iets over de organist te zeggen, dat doe ik in Roden per slot van rekening ook. Een organist is een belangrijke deelnemer tijdens een kerkdienst. Tijdens de collecte speelde hij een prachtig stuk, waar hij ongetwijfeld heel veel op heeft geoefend. Na de collecte stonden voorganger en diaken al op het podium voor het daarop volgende gebed, maar de organist had het stuk nog niet uitgespeeld.
Het ongeduld van de gemeente werd zichtbaar en hoorbaar. Geschuifel, gekuch, gemompel, zelfs gemopper.

Via dit blog wil ik een lans breken voor musici die zich vrijwillig inspannen om een kerkdienst instrumentaal te versieren: mensen, neem de tijd om te luisteren naar wat ze spelen. Daar hebben ze over nagedacht en dat willen ze ons graag laten horen . Laat ze dan in ieder geval in alle rust hun zelfgekozen stuk uitspelen. Dat komt ze toe. En trakteer ze in plaats van gekuch en geschuifel af en toe eens op een welgemeend applaus. Over onderlinge solidariteit gesproken…..

Aan het eind van de viering trof mij de zegen. Het waren de aloude woorden uit Nummeri die ik in mijn jeugd elke zondag aan het eind van de dienst hoorde. In onze onze tijd heeft de zegen vele verschijningsvormen, maar zondagmorgen in een voor mij vreemde kerk was deze ‘gouwe ouwe’ van grote waarde.
“De Heer zegene u en Hij behoede u;
de Heer doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig;
de Heer verheffe zijn aangezicht over u en geve u vrede.
Amen. “

Reageren

10 juli: De wedloop.

Door Ada

Op 10 juli 2016

In Kerk & gemeente

Voor iemand die helemaal niet van sport houdt gaat het er de laatste dagen wel veel over op mijn blog (zie 21 juni >>> en gisteren).
Toch ontkom ik er ook vandaag niet aan en dat heeft alles te maken met de kerkdienst van vanmorgen. Gerard en ik waren uitgenodigd om mee te werken aan een feestelijke overstapdienst in Nieuwlande. Twee kinderen verlieten de zondagsschool en maakten de overstap naar de jeugdkerk.

Dat er een zondagsschool is in Nieuwlande verraadt al dat de signatuur van deze gemeente anders is dan bij ons in Roden. De twee kinderen die afscheid namen mochten allebei hun lievelingslied opgeven: allebei Opwekkingsliederen. Het feit dat wij die liederen niet kennen betekent niet dat wij ze dan ook niet zingen; met YouTube kom je tegenwoordig een heel eind.
Met de hele zondagsschool als kinderkoor zongen we “God maakt vrij” (720 >>>) en ‘De rivier’ (642>>>).

Het thema van de viering was “Klaar voor de start?”
De voorganger, Hans Lowijs, had hiervoor 1 Korinthe 9: 24-27 als uitgangspunt genomen. Paulus vergelijkt in dit gedeelte ons geloofsleven met een hardloopwedstrijd (tekst lezen? zie dit gedeelte in de basisbijbel >>>, wel even naar onderen scrollen naar vers 24).
Aan de hand van dit verhaal legde de predikant aan de kinderen (en ons) uit wat je kunt doen om de wedstrijd zo goed mogelijk te lopen. Lezen in de bijbel, bidden, clubwerk, de tien geboden houden en wekelijks naar ‘de training’: zondagsschool of de kerkdienst. Wat de dominee nog de opmerking ontlokte dat hij de laatste tijd wel wat mensen miste op de training…..

De prijs, de krans, de kroon

Het doel is, zoals Paulus het omschrijft, de prijs: een mooie krans of een kroon, wat die prijs dan ook maar is. En daar is dan ook gelijk het verschil tussen een hardloopwedstrijd en het geloof: bij hardlopen kan er maar één winnen, bij God krijgt iedereen een prijs, ook als je niet zo hard kunt lopen.
Wij zongen in deze viering o.a. het lied ‘de wedloop >>>‘ van Elly & Rikkert Zuiderveld. Uit de oude verkleed-klerenzak van de kinderen had ik een kroon, een krans en een ‘prijs’ gezocht. Drie kindjes op de eerste rij hielden deze attributen omhoog als we er over zongen.

Om het beeld van de wedloop kracht bij te zetten was er voor de twee kinderen die overstapten een parcours uitgezet in de kerk. Drie rondjes moesten ze rennen om de gemeente heen, terwijl de andere kinderen hen aanmoedigden. Onderweg kwamen ze twee ‘horden’ tegen: afscheid van de zondagsschool met een praatje van de juf en welkom op de jeugdkerk met een praatje van de meester.

We hebben er van genoten vanmorgen. Voor ons was het de eerste keer sinds lange tijd dat we weer met de gitaar en de apparatuur op pad waren; het deed ons goed om weer zo intensief met de voorbereiding van een viering bezig te zijn en als duo mee te werken met muziek en zang.
Op zondag 7 augustus zingen we bij de IKR- viering in de bossen van Norg: we kijken er al naar uit!

Reageren

4 juli: Zien en gezien worden.

Door Ada

Op 4 juli 2016

In Kerk & gemeente

Gistermorgen was er een DELTA-viering in op de Helte. DELTA is de naam voor alle diensten die anders zijn dan de gewone vieringen. (meer info zie >>>.)
Zacheüs de tollenaar stond centraal. Je kunt hem ook ‘Zacheüs van de boom’ noemen, want iedereen kent hem als de man die in de boom klom om Jezus te zien. (Verhaal lezen? zie >>>).

Het verhaal werd niet uit de bijbel gelezen maar in stukjes voor het voetlicht gebracht. De voorganger las een artikel voor uit de “Jericho Post”, waarin de komst van Jezus werd aangekondigd, we hoorden twee bewoners uit die stad die benieuwd waren of hij bij hen ook een wondertje ging doen, maar die tegelijkertijd ook wel sceptisch waren.

Tot grote teleurstelling van de bevolking van Jericho deed Jezus bij hen geen spectaculaire dingen. Maar eigenlijk ook weer wel: hij had aandacht voor een tollenaar die in de boom was gaan zitten om hem te zien. Zacheüs , die verder door niemand in de stad werd gezien (omdat hij belasting inde voor de Romeinen en daarbij geld voor zichzelf achterover drukte) werd door Jezus ‘gezien’. Jezus ging zelfs met hem mee naar huis. Door deze ontmoeting met Jezus veranderde Zacheüs en ging hij de dingen in het vervolg anders doen.

Wat leert dit verhaal ons? Wie zien wij? Hoe benaderen wij andere mensen?
We hoorden het liedje ‘Ik zie jou’ van Claudia de Breij >>>.
We zagen het filmpje ‘Look beyond borders’ over tweetallen mensen, volslagen onbekend voor elkaar die vier minuten tegenover elkaar zaten. Ongemakkelijk, aftastend, vriendelijk, blij, achterdochtig, verdrietig, angstig, toenadering: allerlei emoties las je van de gezichten af. (Klik hier >>> voor het filmpje. Het duurt 5 minuten, maar het is erg indringend, neem vooral de tijd om het aandachtig te bekijken.)

En tenslotte hoorden we het waar gebeurde verhaal van gemeentelid Anneke, over haar wonderlijke ontmoeting met een mevrouw met een hoofddoek. Anneke verwoordde perfect de bezwaren die wij onmiddellijk te berde brengen als het gaat om ontmoetingen met het onbekende. Ik herkende mijn eigen gedachten in haar verhaal.
Benieuwd naar Anneke’s verhaal? Klik hier Ontmoeting op straat voor een PDF met de uitgeschreven tekst.

Zien en gezien worden.
De voorganger zei het treffend vanmorgen: Als we elkaar zien zoals we zijn gebeurt het wonder van de ontmoeting.

Reageren