Categorie: Kerk & gemeente Pagina 47 van 50

Kerkdiensten, bijeenkomsten van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde

14 september: Vernieuwe PKN-site

Door Ada

Op 14 september 2015

Op 1 januari >>> schreef ik over de websitegroep van de kerk waar ik deel van uit maak.

Na maanden werken achter de schermen is vanmorgen de vernieuwde website van PKN Gemeente Roden Roderwolde >>> ‘on-line’ gegaan. Het was nodig om de site aan te passen, omdat steeds meer mensen naast een vaste computer gebruik maken van een tablet of smartphone. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om ook de huisstijl te wijzigen. Het regenboog kunstwerk dat in Op de Helte hangt heeft boven aan de header een ereplaats gekregen. Het is beslist de moeite waard om even te klikken op ‘uitleg regenboogornament’, daarin lees je meer over de symboliek achter dit kunstwerk.

Verder is de site wat ‘rustiger’ van opzet. Eén brede kolom met actuele items, een menubalk met een uitklapstructuur en aan de zijkant een aantal vaste rubrieken waarvan de inhoud steeds op de actualiteit wordt aangepast.
Op deze manier kunnen we heel veel informatie kwijt. Dat moet ook wel, want er gebeurt ontzettend veel in onze gemeente!

Het overgaan naar een nieuwe site kost een hoop tijd en energie en gaat ook nooit in één keer helemaal goed. Voordat alle linkjes weer goed gelegd zijn en alle informatie weer goed te vinden is zijn we nog wel even bezig. Zo probeerde ik vanmorgen de pagina van de cantorij te bezoeken, maar daar kreeg ik een Error-melding. Ook collega’s webmasters liepen tegen die problemen aan, dus er ontstond vandaag een soort ‘hot-line’ over kleine onvolkomenheden en dingen niet helemaal goed liepen.

Bezoek je onze site en ontdek je nog een onrechtmatigheid? Geef het dan even aan ons door, dat stellen we erg op prijs. Hoe meer ogen met ons meekijken, hoe eerder we de site weer helemaal goed online hebben staan.

Op de oude PKN site had mijn ‘Handwerkenmeer’-blog een vast plekje onder de rubriek ‘Mijn hobby’. Die rubriek is op de nieuwe site komen te vervallen. Er is wel een link gemaakt naar mijn nieuwe site: Klik op “Links” helemaal rechts bovenin het menu, dan kom je op de pagina Links. Klik daarna door naar pagina 2 (helemaal onder aan pagina 1), dan staat de link onder de Historische Vereniging Roden. Maar je kunt natuurlijk ook zonder de PKN-site naar mijn blog. Tik ‘Ada waarde van de dag’ in op Google en tadaaah: daar staat ‘de waarde van de dag’.

Reageren

13 september: Kerkdienst op bed.

Door Ada

Op 13 september 2015

In Alledag, Kerk & gemeente

Vandaag is het startzondag in onze PKN- gemeente. Een feestelijke dag met een ‘running celebration’. Ik schreef er al over op 28 augustus >>>. Vanmorgen om 08.45 u had ik in de Catharinakerk moeten zijn voor het inzingen met de cantorij. Maar vannacht werd ik ziek en vanmorgen was ik zo beroerd dat ik niet op m’n benen kon staan. Buikgriep. Meer zeg ik er niet over.

Zulke situaties kan ik werkelijk niet uitstaan. Dat iets niet door kan gaan terwijl ik me er zo op heb verheugd! Maar gelukkig is er dan tegenwoordig Kerkomroep >>> en kon ik de dienst via internet op m’n tablet in bed beluisteren. Het geeft een geheel nieuwe dimensie aan de zondagmogen. Ik hoor hoe gemoedelijk het toe gaat voor de dienst, mensen keuvelen, het orgel speelt. Als de viering begint zet de dominee haar microfoon aan en hoor ik de koster nog de laatste instructies roepen. Mensen die vanmorgen in Roderwolde met de running celebration zijn begonnen werd na het gebed gevraagd de kaart te laten zien die ze gekregen hadden. Ik hoor dan het gestommel en zie in gedachten het gerommel in tasjes: “Waor he’k die kaorte nou zo gauw laoten…!”
Verder hoorde ik ‘mijn cantorij’. Ik neuriede de alt partij mee. Zelfs het loopje bij hal lee-hee-luu-huu ja ging nu goed…..maar dat hoorde verder niemand.

Het gedeelte in de Catharinakerk was maar kort en om 10.15 u toog iedereen naar Op de Helte voor koffie & het vervolg. Als je de viering alleen beluistert hoor je wat er gebeurt. Maar je ziet het niet. Zo miste ik tijdens het verhaal over de barmhartige samaritaan (Lezen? zie>>>) de sjaal om het hoofd van ds. Elbert, maar de strekking van het verhaal in de huidige tijd kwam wel binnen. Verder was ik tijdens de stilte waarin de gemeente naar ‘schilderijen van barmhartigheid’ keek al weer in slaap gesukkeld en schrok ik wakker van het vervolg.

Het is fijn dat het zo kan, maar wat had ik graag achter de sopranen en voor de bassen gezeten vanmorgen. Zij kunnen best zonder die ene alt, maar ik kan niet best zonder hen.

Reageren

31 augustus: Hummen op zondagmorgen.

Door Ada

Op 31 augustus 2015

In Alledag, Kerk & gemeente, Muziek

Gistermorgen woonden we de viering bij in de Catharinakerk. Met de mevrouw die naast me zat voerde ik een gesprekje over onze dochters (die van dezelfde leeftijd zijn). Daarna vroeg ze hoe het nu met Gerard was en door een opmerking van haar schoot ik vol. Dat vond ze heel vervelend. Na de dienst heb ik haar verzekerd dat mijn emotie door haar niet als ‘vervelend’ hoeft te worden opgevat. Het hoort erbij. Na een hartinfarct hebben mensen sowieso veel meer last van emoties, het is niet anders. Blijf vooral in gesprek.

De viering zelf was erg waardevol. Voor mij is het zingen een heel belangrijk onderdeel van een kerkdienst. Gistermorgen was Arjan Schippers de organist, één van mijn favorieten. We zongen mooie liederen en bij sommige liederen kon ik de alt partij meezingen. Mijn buurvrouw vond het mooi en onbegrijpelijk dat ik dat kon: “Ik vind de melodie zingen al lastig” fluisterde ze me toe.
Meerstemmigheid maakt muziek nóg mooier. Voorwaarde is wel dat de organist dan de goede zetting speelt, maar dat is bij Arjan nooit een probleem.

Na de preek was er een meditatief moment met orgelspel. Arjan speelde Diapason movement van John Bennet (1735-1784) en tijdens de collecte Sicilienne BWV 1031 van J.S. Bach. Dat weet ik natuurlijk niet van mezelf, dat vraag ik dan na. Als ik weet hoe het heet probeer ik het wel eens op te zoeken op internet, maar dat loopt altijd op een teleurstelling uit. Het is nooit zo mooi als in de kerk met de serene sfeer en de omfloerste klanken van het historische orgel. Om toch een idee te krijgen van wat voor moois wij tijdens een viering te horen krijgen hierbij een piano-uitvoering >>> van het stuk van Bach.

Het slotlied was lied 425.
De predikant had vorig jaar bij de introductie van het nieuwe liedboek al eens voorspeld dat dit een ‘tophit’ zou worden: hij kreeg gelijk.
Toen de organist gistermorgen het voorspel speelde zat de gemeente al blijmoedig mee te hummen en te neuriën.
De eerste regel is: Vervuld van uw zegen gaan wij onze wegen.
Als we dat zingen voelt het alsof je even wordt opgetild.

Tenslotte werd ik helemaal blij van de melodie die werd gespeeld toen we de kerk uitliepen. Iedereen kletste er naar hartelust doorheen (ik ook…), maar het was een stuk uit “Op zoek naar het daglicht”, een oratorium dat we met de cantorij hebben gezongen.
Daar ga ik nou van hummen.

Reageren

28 augustus: Catharina-hoogte

Door Ada

Op 28 augustus 2015

In Kerk & gemeente, Muziek

Waar de meeste verenigingen het seizoen afsluiten met een uitstapje, begint onze cantorij het ‘koorjaar’ met een instapje. Vorig jaar had het toenmalige organiserend comité een Chinees buffet aan laten rukken, (zie 6 september >>>) dit jaar werden we verrast met een door enkele zangeressen zelf gemaakt buffet. Het was allemaal heerlijk!
Eén hartige taart kwam me heeeeel bekend voor …. (zie 24 augustus >>>)

De tweede helft van de avond moest er (in tegenstelling tot andere instapjes) gezongen worden. Dat ging heel goed, ik denk dat het glaasje wijn bij het buffet daar debet aan was. Mijn bas-buurman stelde voor om daar iedere week mee te beginnen.
De eerstvolge

Hinsz-orgel in de Catharinakerk Roden

nde keer dat we meewerken aan een viering is op de startzondag op 13 september. Dan zingen we in twee kerken in het kader van een ‘running celebration’ (een variant op het running dinner). Eerst in de Catharinakerk, daarna in Op de Helte.

In de Catharinakerk zingen we met het prachtige historische Hinz-orgel. Maar dat staat standaard een halve toon lager gestemd dan de modernere orgels. Wij zingen met onze cantorij dus bijna altijd op ‘Catharina-hoogte’. Op de 13e september zal zich dus de unieke situatie voordoen dat wij op één dag van Catharina-hoogte naar Op de Helte-hoogte zullen gaan.
Wij hebben er alle vertrouwen in: gisteravond schakelden we moeiteloos over van de ene naar de andere hoogte.
Of zou dat nou van de wijn zijn gekomen …..

Reageren

16 augustus: Cornelis Clan

Door Ada

Op 16 augustus 2015

In Alledag, Geschiedenis, Kerk & gemeente

Vanmorgen begon de viering in de Catharinakerk met het eerste vers van Psalm 139. “Heer die mij ziet zoals ik ben.” Deze tekst stond op de rouwkaart van mijn vader en stond ook centraal in de rouwdienst in maart 2008. Vandaag is ook de geboortedag van mijn vader: hij zou 83 geworden zijn.
Sommige dingen zijn geen toeval.

Zo begon de kerkdienst vanmorgen al met ontroering. Zoals wel vaker leek ook de preek voor ons geschreven, maar gesprekken met gemeenteleden hebben mij geleerd dat bijna iedereen dat zo ervaart. Iedereen zit in de kerk met zijn eigen rugzak vol levenservaringen, vreugde afgewisseld met verdriet.
Organist vanmorgen was Erwin Wiersinga. Als hij speelt kijk ik uit naar de collecte: ook vanmorgen was het weer genieten. Met het bemoedigende slotlied 418 (tekst zie >>>) sloten we deze bewogen viering af.

Sinds mijn vader is overleden ontmoeten wij als “Cornelis-Clan” (zo noemde hij zelf zijn kinderen en kleinkinderen) elkaar rond zijn verjaardag. Dit jaar valt 16 augustus op een zondag. Het leek mijn moeder een goed idee om nu eens niet te barbecuen. Zij wilde graag een keer ouderwets kegelen bij Schortinghuis in Spier en daarna lekker eten met de clan bij het Wokrestaurant in Pesse. En wat waren we op deze regenachtige dag blij met dit idee! We kegelden heel gezellig binnen, we hebben heerlijk gegeten, uiteraard met iedereen bijgepraat en we hieven het glas op 16 augustus.
Opdat wij niet vergeten.

Reageren

26 juli: Vier met alles wat in je is.

Door Ada

Op 27 juli 2015

In Kerk & gemeente

Zondag vandaag. Voor ons betekent zondag wel vaak, maar niet altijd, ‘kerkdienst’. Vorige week bijvoorbeeld zaten we in de rust en stilte van Radewijk. Toen hebben we lekker uitgeslapen en genoten van het overvloedige ontbijt van Ben.

Vanmorgen gingen we wel. Het heilig avondmaal werd gevierd. Dat is (in tegenstelling tot de Rooms Katholieke vieringen) niet elke week, dat maakt zo’n viering toch een beetje speciaal. De lezing was vanmorgen uit Marcus, het gedeelte waarin de discipelen in een storm op het meer belanden en waarin Jezus over het water naar hen toeloopt en hen geruststelt.

Wij zitten momenteel met ons leven ook in zo’n storm. De woorden van bemoediging en troost heb je dan extra hard nodig. Ook het ritueel van het stukje brood en het slokje wijn waarmee de aanwezigheid van Christus gesymboliseerd wordt voelt als een hart onder de riem.
Toch zit daar in zo’n viering voor mij niet de emotie. Die kwam tot uiting in een lied uit het oude liedboek, gezang 467. (tekst >>>) Dan is het de combinatie van een oude tekst en de melodie van een prachtige Engelse hymne die me ontroert.

Maar er was ook lied uit het nieuwe liedboek waar ik van opknapte. “Vier met alles wat in je is…”, lied 386. Een vrolijk lied bij het avondmaal op een melodie uit Jamaica. Heel aanstekelijk! Weer zo’n goede aanwinst voor de kerkmuziek uit het nieuwe liedboek. Zo bewerkstelligt een zondagse viering een lach en een traan, is er een moment van bezinning en zijn er ontmoetingen en gesprekjes met andere gemeenteleden .
We kunnen de week weer in.

Reageren

12 juli: Dopen

Door Ada

Op 12 juli 2015

In Kerk & gemeente

Vanmorgen werd ons kleine achterneefje gedoopt, zoontje van onze nicht en haar man die in Roden wonen. Voor mijn zwager en mijn schoonzus is dit het eerste kleinkind.
De familie verzamelde zich in de hal. Voor ons altijd bijzonder om familie en bekenden in ‘onze kerk’ te ontmoeten.

Het was een feestelijke viering. Schoonzus las een gedicht,

Doop

zwager ontstak de doopkaars. De ouders hielden trots hun kind ten doop. De dopeling was al ruim een half jaar oud en reikte met z’n kleine handje verlangend naar het water in het doopvont. We zongen een lied op melodie van Morning has broken, we zongen een ‘negro-spiritual’ en één lied liep gierend uit de hand omdat de gemeente massaal een geheel verkeerde melodie zong. De organist staakte uiteindelijk zijn spel en na het opnieuw vaststellen van de goede melodie werd het lied alsnog uit volle borst meegezongen. Heerlijk als er af en toe ook eens iets fout gaat!

Ook al was het een moderne dienst, de doop is en blijft een oeroude traditie. De woorden zijn eeuw na eeuw vernieuwd en aangepast aan de tijd, maar de essentie is hetzelfde gebleven: welkom in Gods handen, het water is een teken van zijn eeuwigdurende liefde en trouw.

In deze dienst was ook aandacht voor het overlijden van een gemeentelid. Haar naam werd genoemd en de datum van de afscheidsdienst. Bij mij bleef naderhand deze zin hangen. “Dat haar nagedachtenis tot zegen mag zijn.”
In een kerkelijke gemeente gaan blijdschap en verdriet, in dit geval doop en afscheid, altijd samen op. Waar de ene familie blij en gelukkig bij het doopvont staat, heeft een andere familie verdriet om afscheid en gemis.

Wij hebben zelf ook al in zeer verschillende rollen voor in de kerk gestaan. Als dopeling, als bruid en bruidegom, als ouders van een dopeling, als kind van een overleden ouder. Altijd staat er een gemeente om je heen. In Oldenzaal, in Hoogersmilde en in Roden. En altijd is er de kerkdienst met een vaststaande liturgie, waar de bijbehorende rituelen aan worden opgehangen, maar waarvan je de inhoud voor een groot deel zelf bepaalt.

Dat is de kerkelijke traditie waarin wij zijn opgegroeid en die ons houvast geeft in ‘goede en kwade dagen’. Vanmorgen was er vooral aandacht voor de liefde: verspreid zo veel mogelijk liefde.
Zoveel liefde (dacht ik later in de dienst) dat je nagedachtenis tot zegen mag zijn. Wat een waardevolle tip!

Reageren

3 juli: Ziet in blinde razernij

Door Ada

Op 3 juli 2015

In Alledag, Kerk & gemeente

Gisteravond hadden we ‘afsluiting van het seizoen’ met de gespreksgroep ’93. Ik schreef al over deze groep op 22 april >>>. We verzamelden op de Brink en vertrokken rond 19.00 uur voor een fietstocht richting Norg. Wij dachten recht te hebben op een droge en warme fietstocht, maar buienradar hield zich niet aan de afspraken. Om 19.30 uur stonden we onder druipende bomen in de buurt van Langelo. Maar het was warm en we maalden niet om een nat pak, toen we verder fietsten droogde het wel weer op.

Op een heerlijk terras in de bossen van Norg genoten we van koffie mét gebak en ik kwam aan de praat met een gespreksgroepvriendin die ik al ken zolang we in Roden wonen. We hebben ongeveer dezelfde achtergrond, al groeide zij op boven in het Groningerland en ik in Drenthe. Als we met elkaar in gesprek komen zijn er altijd raakvlakken: jeugdclubs, actief in de kerk, moeite met ouder wordende ouders, zelfde scholen (MAVO/HAVO).

Gisteravond beleefden we samen een hilarisch moment. We hadden het over het kinderkoor waar wij in onze kindertijd allebei bij zaten. Zij bij de “Boet’ndiekstertjes”, ik bij ‘de Schakeltjes’. “Laatst keek ik nog weer eens in die map” vertelde ze. (Zij kan kennelijk ook niets weggooien, ik heb mijn kinderkoormap ook nog….) Ze ging verder: “als je dan kijkt wat voor teksten we toen zongen:
Ziet in blinde razernij……” “Tuimelen de vloeden!” vulde ik aan. Wij veroorzaakten ernstig burengerucht met ons gelach.
Heerlijk om zo oude herinneringen op te halen met iemand waarmee je niet je jeugd hebt gedeeld, maar die wel hetzelfde heeft meegemaakt.

Ondertussen rommelde het op de achtergrond. Daar werd ik erg onrustig van, want we moesten nog van Norg naar Roden fietsen. Iemand stelde ons gerust. “Het komt pas om 22.20 uur in Roden aan zegt buienradar.”
Maar mijn vertrouwen in buienradar had rond 19.30 uur al een flinke deuk opgelopen, daar ging ik niet op wachten. En de anderen ook niet, dus wij fietsten rond 21.20 uur richting Roden. We waren te laat. Het lied waar wij op het terras nog zo vreselijk om hadden gelachen werd werkelijkheid. De tweede regel gaat namelijk als volgt: “Hulp noch haven is nabij, in dit onweerswoeden.” Naast ons scheurde met krakend geweld een enorme tak van een boom. We beleefden angstige momenten, maar konden gelukkig schuilen op een overdekt terras van een gesloten kroeg. Gelukkig zijn we allemaal veilig thuisgekomen.

In september zien we elkaar weer. Dan beginnen we (net als met Franse les) met een ‘nulde’ bijeenkomst. Zonder onderwerp dus, met tijd om bij te praten. Want ook al kenden wij elkaar in onze jeugd niet, vanaf 1993 trekken wij al wel samen op en dan is er altijd gespreksstof genoeg. Ook zonder onderwerp.

Reageren

27 juni: Op de Brink in Sleen

Door Ada

Op 27 juni 2015

In Alledag, Kerk & gemeente

Gisteren zat ik in de oude Hervormde kerk op de Brink in Sleen. Ik woonde de begrafenisdienst bij van de man van mijn nicht, hij overleed op 62-jarige leeftijd na een kort ziekbed. Naast mij zat aan de ene kant mijn moeder, met daarnaast haar jongste zus en haar man en aan de andere kant zat mijn moeders jongste broer met zijn vrouw. De hele familie op de achterste rij.

Vroeger had deze familie minstens vier rijen in beslag genomen. Mijn moeder komt uit een gezin van 10 kinderen, allemaal getrouwd en voorzien van een hele stoet neven en nichten. Als er iemand trouwde had je de zaal al voor de helft vol met de familie Boelen. Maar zoals dat vaak gaat met grote families: de ooms en tantes overlijden, familiedagen worden niet meer trouw bezocht, men ziet elkaar niet meer regelmatig en voor je het weet zie je elkaar alleen nog met begrafenissen. Zoals gistermiddag.
Intens verdriet bij mijn nicht en haar familie, maar omdat we elkaar al drie jaar niet hebben gesproken is het delen van dat verdriet minder vanzelfsprekend. Lopend in de rouwstoet over het oude kerkhof (prachtig, parkachtig mooi!) kwamen we langs het graf van mijn tante, de oudste zus van mijn moeder. Mij overviel een melancholisch gevoel van ‘voorbij’. Herinneringen aan zondagmiddagen bij oom en tante op camping ‘het land van Bartje’. Waar soms dan ook andere ooms en tantes kwamen, spelen met neven en nichtjes, samen zingen met mijn nichtje. De eerste paprika chips van Golden Wonder. Met een glas ‘spoetnik’.

Zo is het leven. Je kunt niet alles bijhouden. We hebben er destijds erg van genoten maar nu heeft onze eigen familie en gezin de prioriteit en dat geldt voor een ieder van ons.

Meneer Kaktus zou zeggen: “En spelende vrouw wat heb je nu geleerd?” Investeer in de kring van mensen die het dichtst om je heen staan. Dat hebben mijn ouders ook altijd gedaan. Dat levert een schat aan goede herinneringen en warme familiebanden op. De kring van broers en zussen van de familie Waninge/Vrieswijk en de vriendenclub hebben de plaats ingenomen van de familie Boelen. Onze eigen ‘inner circle’. Hoe belangrijk die investering is blijkt nu de ziekte van Kahler bij Gerard is geconstateerd. Van levensbelang.

Reageren

14 juni: Samen (2)

Door Ada

Op 14 juni 2015

In Alledag, Kerk & gemeente

Op 29 mei >>> schreef ik over de samenwerking van twee cantorijen.
Dit weekend stond in het teken van het afscheid van één van onze predikanten: Harm Jan Meijer. Vrijdagavond was er een soort bonte avond, waarop allerlei groepen ‘iets’ deden in het kader van dit afscheid.
Toneelstukjes, cabaret, feestliederen: er kwam van alles voorbij. Harm Jan lust graag een glaasje port, praat graag en veel, is erg van de verbinding en is ‘zuunig’. Het kwam in vele verschijningsvormen voorbij.

Vanmorgen was de officiële afscheidsdienst. Om 08.55 uur verzamelde zich een indrukwekkend koor van 45 mensen voor het inzingen o.l.v. onze cantrix. Zoals gewoonlijk was dat op zich al een genoegen. Erwin Wiersinga, organist vanmorgen, vroeg vanaf zijn orgelkruk: “Wat gaan we doen?”
“Houd mij in leven!” riep de cantrix, waarop Erwin constateerde: “Dat zou ik inderdaad graag willen ja.”.

Bij een ander lied vroeg Erica of de organist iets zachter wilde begeleiden. Een tenor zei dat hij het orgel dan niet kon horen. “Ja” merkte onze cantrix met een knipoog op “we zijn met een groot koor, dan is het misschien een idee om iets zachter te zingen?”
Het zingen met zo’n groot koor was een feest. Wat mij betreft zeer voor herhaling vatbaar.

De dienst zelf was indrukwekkend. Daar kan ik op zich nog wel een blog over volschrijven, maar dat voert te ver. Een foto-verslag van vrijdagavond en van de dienst van vanmorgen is binnenkort te zien op de website van onze kerk >>>
Wat mij ontroerde was de toespraak van de broer van Harm Jan. Hij was 15 jaar ouder en belichtte de rol van Harm Jan als jongste broertje in het gezin en wat het feit dat hij predikant was geworden voor hen had betekend. Hij was aangedaan toen hij vertelde over een zus die hen was ontvallen en die het geweldig zou hebben gevonden als ze er vanmorgen nog bij had kunnen zijn. Zijn verhaal, met een “kruudig veenkoloniaol accent” gaf ons een blik op een respectvolle en warme familieband en hoe belangrijk die voor Harm Jan en Margreet is.

Wil je het verhaal van de broer ook horen: de dienst is terug te beluisteren via kerkomroep >>>. Het is zeker de moeite waard om de dienst nog eens te horen, alleen al om de prachtige stukken die Erwin ten gehore bracht op het orgel. En natuurlijk om de twee cantorijen in gezamenlijkheid te horen zingen……!

Reageren