Gisteravond hadden we de 10e en laatste franse les van dit jaar. Het is nu eerst kerstvakantie, half januari beginnen we weer. Iedereen nam iets lekkers mee en na het nakijken van het huiswerk dronken we een glaasje wijn en hadden het nog even heel gezellig.
Tijdens zo’n les vertellen we allemaal een kort verhaal in het frans (petite histoire) om de spreek- en luistervaardigheid te oefenen en heel verrassend had één van de andere ‘studenten’ een bol wol meegenomen en een patroon. Ze had het uitgeprint en liet zien wat ze ging breien. Het was een heel bijzondere sjaal met de naam ‘Frangiflutti’. Je vindt hem op de website van Wolwollewool >>>> een handwerkwinkel in Maastricht.
Mijn schoonzus mailde deze week dat ze tijdens een workshop van haar werk had geleerd dat een half uur breien of haken hetzelfde effect heeft als een half uur ‘mindfulness’. Wist ik al lang. Gisteren had ik om 11.15 uur een afspraak met de cardioloog in het ziekenhuis. Ik kom al tien jaar bij die man, dus ik weet inmiddels dat zijn spreekuur altijd erg uitloopt. Wat heerlijk dat je dan je breiwerkje bij je hebt……. om 11.55 uur was ik aan de beurt. Toen had ik dus al een half uur gebreid. Het ontlokte een medewachtende de opmerking: “Wat gezellig, een breiwerkje!” Ja man, gezellig. In de wachtkamer bij de cardioloog. Ik heb andere associaties bij gezellig. Het was trouwens allemaal goed, ik mag alles weer, dus ook zwemmen! Maandag ga ik naar de bedrijfsarts en ik denk dat ik volgende week weer ga beginnen met werken. En maandagavond zwemmen.
Vandaag gebeurde er iets waar ik helemaal van opkikkerde: een nichtje dat al acht maanden zwanger is vroeg mij of ik een dekentje voor haar kinderwagen wilde haken. Helemaal blij wordt ik van zo’n opdracht. We zijn gelijk naar ’t Spinnewiel gegaan en we hebben garen uitgezocht. Ze moet nog even bedenken wat voor dekentje ze wil, maar veel bedenktijd heeft ze niet want ze is op 17 december uitgeteld. Ik ben benieuwd wat ze kiest. Wordt vervolgd.
Het werkt net als punniken (voor de Drenten onder ons: klossiebrei’n). Je zet steken op op de tanden van de rondbreiring. Daarna leg je een draad boven alle steken langs en vervolgens haal je de steek over de draad heen, zodat er weer een nieuwe steek ontstaat. Het is verbluffend eenvoudig en je hebt heel snel resultaat: al weer een muts af!
ik heb de polswarmers met dunner garen gebreid (en dus ook op dunnere pennen) en heb het patroon hier en daar wat aangepast. De polswarmers gebreid volgens dit patroon zullen er dus iets anders uitzien als op dit plaatje. )
juffen, over oma’s die altijd sokken breiden, over mislukte projecten en de zelfgebreide truien van tante Albertje die altijd prikten. En soms hoor je heel verrassend mannen met enige gêne vertellen dat ze ook kunnen breien. Het voordeel van het ‘altijd zichtbare handwerkje’ is dat mensen mij weten te vinden als ze resten garen hebben.
