Vanmiddag zaten we te wachten op een telefoontje van het UMCG. Het telefoontje dat niet kwam. Om half vijf belde Gerard zelf, want we wilden toch wel graag weten of de opname morgen ook door zou gaan. Maar ze hadden het vorige week al gezegd: “We zetten 12 november met potlood in de agenda”. Er was nog geen bed beschikbaar. Misschien worden we morgen gebeld dat hij vrijdag kan komen, maar als dat niet lukt, dan wordt het over het weekend heen getild. De stamcelcoördinator vond het zelf ook wel een lastige manier van communiceren, maar het is nu eenmaal moeilijk te bepalen wanneer patiënten al dan niet naar huis mogen.
Dus.
We moesten even wennen aan de gedachte, want we hadden ons al helemaal ingesteld op ’12 november begint het’, maar we hebben ons er al snel mee verzoend. We hebben de komende weken de agenda leeg en we zien wel. Morgen hoef ik niet te werken en het wordt mooi weer: we maken er wel wat van.
Afgelopen zaterdag vierden we de verjaardag van één van onze vrienden van ‘de club van Hoogersmilde’. Het gesprek ging weer over van alles nog wat. Ervaringsdeskundigheid met betrekking tot de Mc Drive, weinig beenruimte in vliegtuigen, campings, een neusoperatie en een overleden hond. Vriendin S. vertelde: “Ik ben tegenwoordig ook aan het breien”. Dit nieuws sloeg in als een bom. Breien? S.? “Ja, niet moeilijk hoor, het worden slofjes. Ik brei alleen maar ribbels. Eigenlijk brei ik lapjes met ribbels. Iemand anders zet het dan in elkaar, daar ben ik niet van”. Haar moeder breide die slofjes voor een goed doel. Vriendin breit dus ribbellapjes en moeder maakt daar slofjes van.
Het patroon daarvoor vind je op ‘breierij de paradijsvogel’, hierbij een link naar de pagina met de beschrijving van de slofjes >>>.
Er staat ook een beschrijving bij van hoe je de maat moet berekenen.
Met heel duidelijke tekeningen wordt uitgelegd hoe je het in elkaar moet zetten.
Bij het woord Origami kan ik het niet laten. Daar hoort een stukje Bert Visscher bij. De 
eerste show die wij van hem zagen was “Don chaot en de foute architect”. Hierin ‘doet’ hij een stukje ‘cursus Origami’. Wij rolden destijds van de bank van het lachen, Harriët zelfs letterlijk. In ons gezin quoten we nog regelmatig zinnen uit deze sketch:
- Jeetje! Ben ik eigenlijk wel goed bezig?
- Gaan we nou al een stukje verder?
- Als er maar niets gebeurt….
- Tuurlijk! Als je maar wilt…!
Waarschuwing. Hou je niet van Bert Visscher? Kijk dan niet!
Heel flauw. Maar heeeeel leuk! Ik wordt er erg vrolijk van.
Wel kijken? zie >>>
je!” grapte ik nog. Maar dat was nog helemaal niet zo’n gek idee. “Wat zal ik dan maken?” vroeg ik aan Carlijn. “Wat is hip tegenwoordig. Een Harry-Slinger-mutsje?”
eken in één keer afkanten en de draad door de laatste lus halen.
Het sjaaltje is een stuk warmer dan de vorige, lekker om je hals als je ’s avonds nog even buiten wilt zitten.
Met artikelen over de geschiedenis van die truien, oude foto’s, mooie verhalen en breipatronen. Een kadootje (ik had nog geld liggen van mijn verjaardag) voor mezelf, besteld via het weblog ‘Blij dat ik brei”. “Zunde van t geld!” zei een meneer in mijn omgeving. Voor mij is het juist een luxe kado! Meestal haal ik mijn patronen voor handwerkjes van internet of uit oude boeken die ik nog heb liggen, maar nu heb ik een splinternieuw breiboek . Maar het allerleukst vind ik de combinatie van breien met geschiedenis, een andere liefhebberij van mij.
