Categorie: Muziek Pagina 24 van 39

11 februari: Wat moet je er mee…?

Door Ada

Op 11 februari 2017

In het begin van het jaar schreef ik over het project ‘Een kastje per dag’ (zie >>>).
Even een kleine up-date. Het vordert gestaag. In de keuken heb ik nu bijna alle kastjes gehad. In het kastje boven de computer vond ik twee oude boeken die van mijn vader zijn geweest. Die had ik destijds gebruikt om het beeldscherm op te zetten in de toenmalige computerkamer. De boeken zijn meeverhuisd na de verbouwing en lagen nu verweesd en verstoft tussen de liedboeken.

Het zijn twee woordenboeken van Winkler Prins, een uitgave van Elsevier uit 1953. De boeken stonden vroeger bij mij vader in ‘zijn kastje’ naast ‘zijn stoel’ bij ons thuis in de kamer. We deden samen graag een spelletje Scrabble, maar er was wel eens discussie of het woord dat we hadden aangelegd wel een geldig woord was. Onze regel was: als het in de dikke woordenboeken staat is het een goed woord. Sweet memories.

Op het moment dat de boeken weer tevoorschijn komen zit ik weer met m’n vader aan de kamertafel met het beige pluchen tafelkleed. Kopje koffie, bandrecorder aan. Hij won eigenlijk altijd toen. Hij was fervent puzzelaar en mijn woordenschat kon niet tippen aan de zijne. “Pa, ik heb een Q…” Pa legde de letters dan wel zo dat ik mijn Q (10 punten) ergens kon aanleggen. Met ‘qua’ ofzo.

Er staat ‘Woordenboek’ op de boeken, maar het is veel meer dan dat, het is een soort encyclopedie met kaarten, plaatjes en tekeningen. Prachtig om even in te bladeren.
Maar in deze tijd van internet en Google geheel overbodig.
Dus, dacht ik, die kunnen wel naar de boekenmarkt.

Vanmorgen heb ik ze weer van het stapeltje ‘boekenmarkt’ afgehaald.
Voor in het eerste boek staat een heel klein zinnetje: Voor Kees van Fre 16-8-58.
Het verjaardagscadeau van mijn moeder voor mijn vader op zijn 28e verjaardag.
De beide boeken staan nu op een boekenplank in de kamer van één van de kinderen.
Wegdoen kan altijd nog.
Maar ik kan het niet.

Reageren

8 februari: Drents spreekwoord.

Door Ada

Op 8 februari 2017

In Alledag, Muziek

Tot voor kort luisterden wij op zaterdagmorgen naar Grandcafé Kranenbarg. Maar Bert verhuisde naar Radio 5 en nu luisteren we van 9-12 naar het programma van Bert Haandrikman “Haandrikman Hier”.
Afgelopen zaterdag belde hij met Daniel Lohues. Die was eind vorige week begonnen met zijn nieuwe theater-voorstelling ‘Moi’.
De eerste twee voorstellingen waren in Hardenberg; daar vertelde hij over en daarna werd er een klein stukje van een liedje van zijn nieuwe CD, het nummer “Maak joe waor” gedraaid.
Op zulke momenten zit ik met mijn oor aan de luidspreker vastgeplakt.
In het liedje hoorde ik o.a. de zin: “Aj doen waj zeggen lieg ie niet”.
Zelfs onze kinderen gebruiken dat Drentse spreekwoord: “Doe zo aj zeggen, dan lieg ie niet.”

Hierbij een link >>> naar het interviewtje van Bert met Daniel. (op het zwarte driehoekje onder de foto van Lohues klikken).
Het liedje mag hij kennelijk nog niet delen, want na 4 piano-pingels houdt het fragment op.
Het telefoongesprek geeft een kleine impressie van zijn theatervoorstelling. Want zo gaat het: Lohues vertelt voor de vuist weg (tenminste zo lijkt het) en hij zingt liedjes tussen de verhaaltjes door. (foto links: Daniëlle Hensums, van de site zie >>>, hier geeft iemand een recensie van zijn vorige theatertoernee ‘Aosem’).

Wij hebben kaarten.
In mei zitten wij in het publiek.
O man, wat verheug ik mij daar op!

Reageren

4 februari: Van ‘Onderweg’ naar ‘What have you done’.

Door Ada

Op 4 februari 2017

In Muziek

Vrijdagmorgen 3 februari, 07.15 uur.
Op mijn autoradio is het liedje van Abel “Onderweg”
Ik doe de deur dicht, straten lijken te huilen ...etc.
Mooi liedje. Uitgebracht in 2000.

Anouk vond het ook een mooi liedje.
Zij maakte een andere tekst op de melodie en noemde het “What have you done”.
Ze bracht het uit in 2011.
De eerste keer dat ik dat nummer hoorde vond ik het al prachtig.
Het duurde even voordat ik door had dat het de melodie van “Onderweg” was.
Het is zo’n ander lied geworden, zo’n andere sfeer, je kunt je bijna niet voorstellen dat het dezelfde melodie is.

Hieronder vind je twee muziekbestandjes: eentje van Abel en eentje van Anouk.
Beluister ze allebei maar eens.
De ouwe Radio 3 discjockey Joost den Draaijer zou zeggen: Luister en huiver!
Mijn voorkeur gaat uit naar de uitvoering van Anouk; de triestheid die zij in het lied weet te leggen zorgt bij mij nog steeds voor een brok in mijn keel.

Hierbij een link >>> naar de uitvoering van Abel “Onderweg”

En hier een link >>> naar de uitvoering van Anouk “What have you done”.

Reageren

23 januari: Zondag.

Door Ada

Op 23 januari 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

De kerstvakantie ligt al weer drie weken achter ons; de drukte van ‘alledag’ is weer over ons heen gevallen. De agenda vertoont niet zo heel veel lege plekken, de dagen vullen zich als vanzelf met werken, huishouden, leuke dingen, eten en slapen.
De zondag is voor mij nog heel ouderwets een rustdag. Op die dag laten we alles even voor wat het is. Zelfs met het eten doen we meestal iets makkelijks. Soepie, afbakbroodje met een visstick, restjes van de dagen daarvoor: niet te moeilijk.
Bij de zondag hoort bijna altijd een viering, gisteren was dat de vesper om 19.00 uur in Op de Helte. Zodoende zaten we gistermorgen rond half elf bij mijn moeder aan de koffie.

Gistermiddag maakte we een wandeling door het dorp, deden vervolgens even helemaal niks (muziek luisteren) en om 17.45 uur meldde ik me voor het klaarzetten van de stoelen van de cantorij. Het thema van de viering was ‘Mystiek’. Bij een vesper is geen voorganger, tenminste niet in functie. Zo’n viering wordt voorbereid door enkele mensen van de Vespercommissie en in dit geval in samenwerking met onze cantrix.
Het was een mooie, ingetogen viering. Erwin Wiersinga begeleidde ons op het orgel en op de piano. Het mooiste lied vond ik “Hier in de schaduw van de stilte”, de tekst en de muziek hiervan zijn van Chris Fictoor.
Hierbij de tekst van het 1e couplet:
Hier in de schaduw van de stilte, geborgen in gebed en zang
ver weg van haasten en de kilte van dag aan dag, van klein belang,
hier in het lezen en het schouwen, in wijsheid en in zwijgzaamheid,
kan menigeen zich toevertrouwen aan stilstaan tot in eeuwigheid.

In zo’n viering komt de cantorij het best tot zijn recht. We kenden de liederen goed en op mijn plekje middenin de groep geniet ik van de vierstemmigheid, van het begeleidende spel van Erwin en van het samen beleven van de onderdelen van zo’n viering.
Maar natuurlijk is er, met name tijdens het inzingen en de koffie, ook genoeg plezier en ontspanning. Tenor achter mij riep: “Hebben we eigenlijk wel een dirigent?” Hij bedoelde: “Ik zie niks, want ‘groot, blond en veul ruumte neudig’ staat voor mij’.
Business as usual.

Gisteravond kwamen dochter Harriët en haar Cees langs voor een kop koffie; bij een glaasje port en een toastje met brie gingen we nog een boom klaverjassen.
Een passende afsluiting van een heerlijke zondag.
Rustdag.

Reageren

20 januari: Koersen op het onheil…?!?

Door Ada

Op 20 januari 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Donderdagavond cantorijavond.
Precies om half acht glipte ik nog net voor het inzingen binnen; de klink van de deur zat los, daar stond ik zomaar mee in mijn handen. Daar vindt iedereen dan gelijk iets van: voor ik mijn stoel op de achterste rij bereikt had zat de stemming er al weer in.

Voor de pauze ging het prima. A.s. zondag werken we mee aan de vesper om 19.00 uur; de liederen zitten er goed in. Voor de koffie hadden we de hele orde van dienst al doorgezongen. Cantrix wilde nog iets zeggen over het slotlied.
“De Heer heeft mijn gezien en ….wacht even…”
Buurvrouw Alt en ik keken elkaar aan. “De Heer heeft mij gezien en wacht even? Waarop?” Stille lol op de achterste rij.
Vlak voor de koffie kwam er nog een vraag: “Wie wil er zondag een kwartiertje eerder komen om te helpen met het klaarzetten van de stoelen?” Het echtpaar dat dat altijd doet is momenteel wat slecht ter been, maar stak uit de macht der gewoonte de hand op. Ze noemden zichzelf al spottend ‘de firma Krak & Mikkig’. Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Twee anderen zullen de corvee van hen overnemen, ‘Hink & Pink’ (ook opgetekend uit hun eigen mond) hoeven niet in actie te komen.

Na de pauze kwamen er andere potten bij het vuur. Op 5 februari zingen we een Lutherse geloofsbelijdenis, een moeilijk stuk. Vorige week waren de pogingen gestaakt, te moeilijk. “Misschien moeten we het één-stemmig proberen” opperde onze dirigente. Maar dat is onze eer te na; daarbij is het ook veel te hoog voor ons alten.
Ook nu was het weer zeer pittig. Regel voor regel werd het met de afzonderlijke stemgroepen ingestudeerd.
‘Onze ziel voor onheil behoeden’ was een cruciale zin. Op ‘onheil’ moest een g gezongen worden, in de regels daarna kwam die g nog twee keer terug. “Wij koersen op dat onheil, maar die pakken we niet goed” riep één van ons.

Het onheil zat voor de mannen in een andere regel: ‘Hij wil dagelijks ons voeden.’
“Mannen, dit is de belangrijkste afslag die jullie moeten nemen in dit lied!”
De mannen misten de afslag regelmatig. “Jullie missen de boot” constateerde de cantrix. ‘Business as usual’ mompelde één van de alten daarover. Maar dat was wel erg kort door de bocht; mannen of vrouwen, we hebben allemaal heel hard gewerkt gisteravond. Als wij dit lied vierstemmig zingen op 5 februari dan is dat vooral te danken aan de kundigheid en het geduld van onze cantrix.
Chapeau.

Reageren

17 januari: Tik tak.

Door Ada

Op 17 januari 2017

In Alledag, Muziek, Streektaol

Gistermorgen ging mijn wekker om 07.00 uur.
Maandag. Vanaf dan is het weekend voorbij en kijk ik weer regelmatig op de klok.
Om 09.00 uur was mijn huis opgeruimd, de was opgehangen en stond ik met een kop thee te mijmeren voor de glazen schuifpui.
Het had gesneeuwd; mooi vind ik dat altijd.
Er scharrelden vogeltjes om hun villa bij ons in de tuin en het zag er zo vredig uit.

Ook de zonnewijzer stond koud en wit in de tuin.
“Tik, tak, daor giet de tied….” dacht ik.
Een prachtig liedje van Daniël Lohues, hierbij een link >>> naar het nummer.
De tekst is maar heel summier.
Het paste precies bij mijn mijmer-moment van gistermorgen.
“Weer een jaor…..”

Reageren

12 januari: Een ‘Harm& Roelof-moment’

Door Ada

Op 12 januari 2017

In Muziek, Streektaol

Zundag schreef ik over een ‘Harm en Roelof-moment.
Dat hef eigenlijk wat uutleg neudig veur wie niet wet wie dat bint. Op het blog ‘Gedienegies’ >>> heb ik al ies een liedtie van heur op dizze website zet.
Veur wat betreft Drentse muziek giet het bij mij hiel vaak over Daniël Lohues, maor Gerard en ik bint ok arg gecharmeerd van Roelof Klinkhamer en Harm Dijkstra, beter bekend as Harm & Roelof>>>. Ze brengt Drents cabaret en wij lacht oons de buuze d’r um uut. Redelijk vrog in heur carrière verzörgden zij al ies een personeelsaomnd veur Warkveurzieningsschap Noordenveld; Gerard was daor penningmeester van de personeelsvereniging en zij brachten een aomnd met muziek en cabaret, deurspect met toespeulingen op mensen en situaties van de werkvloer van het warkveurzieningsschap.

Wij bint ze deur de jaoren hen blieven volgen, zagen veurstellingen en kochten CD’s.
Ok met oonze vriendengroep zaten wij al ies in het theater in Slien; dat was bedacht deur uutgerekend de ienigste van oons die niet uut Drenthe komt.
Zij komp oorspronkelijk uut Rotterdam, ze prat gien Drents, maor ze kan het prima verstaon. Zo af en toe gooit ze dr ies een quote van Roelof & Harm tussendeur.
“Kaort of gien kaort: wij gaot d’r hen!”
“Spruuten van moe of van de thuuszorg.”
Het ‘Harm & Roelof-moment’ van afgelopen weekend gung over het liftien in het gemientehoes in Slien (rosmanties gelegen an de Brink alhier), hilarisch beschreven deur Harm in de conference ‘de bode’.
Hij vertelt over het gesleep met gasten die vanof de trouwzaal op de 1e verdieping hen de wc moet, zodat ze aal met het liftien (….hhngngng…) hen en weer moet.

Vriendin vertelde dat heur partner eem tiedelijk in een rolstoel zat, ze mussen met ’n beiden hen ’t ziekenhuus ofgelopen week. Zij mus met hum in een lift (….hhngngng…) naor een volgende verdieping. Daor ankommen, mus e geliek naor de wc…..
Dan pis ik bijna in de broek van ’t lachen. Ze kan zelf het verhaal bijna niet ofmaken um dat ze haost niet verder kan praoten van ’t lachen. Heerlijk.

Harm en Roelof bint hiel bekend worden met het liedtie ‘De mooiste meid van Slien’, dat stun al op het ‘Gedienegies-blog’. Vandaag daorum een lied over ‘mien dörp’; hiel aans as ‘het dorp’ van Wim Sonneveld.

Het begunt en eindigt met dizze tekst:

Daor in de verte ligt mien darp
Men zut de meul’, men zöt de toren,
en laangs het gruune ekkelholt
het daok van ’t hoes, waor ‘k sin geboren.

In Roden hebt wij de toren van de Cathariakerk op de Brink.
In Hoogersmilde was de karktoren aordig kleiner as in Roden; maor ‘de toren’ uut mien jeugd is natuurlijk de tillevisietoren!

Luuster naor mooie lied van Roelof en Harm, hierbij een link >>>.

Reageren

7 januari: Arbeidsvitaminen van Jan.

Door Ada

Op 7 januari 2017

In Muziek

Vrijdag 30 december nam Jan Steeman afscheid van ‘zijn’ Arbeidsvitaminen op Radio 5.
Jan was in de jaren ’70 al diskjockey op Hilversum 3. Hij presenteerde toen ‘het Steenen tijdperk’ met muziek uit de jaren 50 & 60. Heeeel ouwe muziek in mijn ogen destijds. Jan weet ontzettend veel van de muziek van de vorige eeuw; hij is een soort Leo Blokhuis, een bescheiden uitvoering van een pop-professor.

Heel veel uren Arbeidsvitaminen met Jan heb ik geluisterd, maar ook heel veel niet; ik moet per slot rekening ook werken, ga nog wel eens ergens koffiedrinken of had andere verplichtingen in de ochtend. Maar als ik thuis was genoot ik er van. De meeste muziek die hij draaide kende ik al wel, maar soms kwamen er onbekende pareltjes voorbij. Een voorbeeld daarvan wil ik op dit blog aanhalen. Jan vertelde over een heel beroemde zanger in Frankrijk in de jaren 50 en 60, André Claveau. Hij vertelde wat achtergrond informatie en draaide daarna het lied ‘Domino’ uit 1950.
Eén zin uit dat liedje trof me: “j ‘ai un coeur comme une boite a musique… “(ik heb een hart als een muziekdoosje).

Wat een mooi liedje. Op Franse les heb ik in die week daarna het lied gezongen en we hebben het vertaald. Het gaat over een heel jaloerse man die aan de ene kant heel lieflijk zingt over zijn grote liefde; aan de andere kant waarschuwt hij anderen dat het niet goed met hen afloopt als ze ook maar één vinger naar haar uitsteken.
Hierbij een link >>> naar het nummer.

Vrijdag de dertigste heb ik twee uur naar Jan’s laatste Arbeidsvitaminen zitten luisteren. Ik hoorde een fragment van de eerste aflevering van ‘het Steenen tijdperk’ uit 1977. Er waren gasten die vertelden hoe bijzonder Jan was. Hij gaat met pensioen, hij gaat leuke dingen doen. Het is hem van harte gegund. Hij wordt opgevolgd door Hans Schiffers, die ik nog ken uit mijn Radio 2 periode. Anders. Maar ook leuk. Tot mijn grote genoegen is ook een andere Radio 2-coryfee overgestapt naar Radio 5: Bert Kranenbarg. We missen hem op zaterdagmorgen bij Grandcafé Kranenbarg, maar nu is hij dagelijks te beluisteren van 16.00 – 18.00 u.
Meer lezen over waarom ik Bert zo leuk vind? zie 20 mei 2015 >>>.

Reageren

23 december: Kerstmuziek

Door Ada

Op 23 december 2016

In Muziek

Sinds een paar jaar heb ik een muziekbestandje dat heet ‘Kerstliedjes’.
Het is een bonte stoet van kerstmuziek, verzameld in de loop van de jaren.
Sommige van die liedjes hoor ik de laatste weken ook op de radio regelmatig voorbij komen, anderen zijn onbekend bij het grote publiek. De muziek van dat bestandje beluister ik maar één maand per jaar. Kerstliedjes ‘kunnen niet’ in maart.

Dat geldt trouwens niet voor het allermooiste kerstlied dat ik ken. Dat kan ook best in augustus. Het is een aria uit het Weihnachtsoratorium >>> van Johan Sebastian Bach. Het heet “Schlafe mein Liebster, genieße der Ruh”, een wiegelied voor het Christuskind.
Het wordt gezongen door een alt en het duurt bijna 10 minuten.
Het doet weldadig aan in een tijd waarin kerst steeds schreeuweriger en commerciëler lijkt te worden.
Slaap mijn liefste, geniet van de rust.
Hierbij een link >>> naar een uitvoering van Anke Vondung, mezzo-sopraan.

Reageren

15 december: Tandarts & Mozart.

Door Ada

Op 15 december 2016

In Alledag, Muziek

Donderdag 15 december stond al een tijdje in mijn agenda.
’s Morgens om 10.30 uur en ’s middags om 14.00 uur ‘Kroonbehandeling’.
Drie weken geleden zat ik aan de koffie met een vers broodkapje, toen ik opeens een hard stukje kauwde. Dat was geen brood. Dat was een stuk van een kies uit mijn bovenkaak.
Daar word ik absoluut niet blij van. Gelukkig heeft onze tandarts aan het eind van zijn werkdag altijd een uur voor ‘spoedgevallen’, dus om half vijf diezelfde dag zat ik daar al.
De schade werd opgenomen, de scherpe punt werd weggeslepen en de afspraak voor vandaag werd in de agenda gezet.

Zo’n afspraak bepaalt in grote mate de waarde van mijn dag.
Bij het wakker worden is eerste wat ik denk: “Vandaag tandarts. Brrrrr.”
Het is de laatste jaren trouwens al erg verbeterd met die bezoekjes. De tandartsen die ons gebit behandelen (Mondzorg Roden >>>) zijn erg aangename exemplaren. Vriendelijk, rustig en zeer kundig.
Het moeilijkst vind ik altijd om te blijven ontspannen tijdens de behandeling. Met ademhalingsoefeningen kom ik al een heel eind, maar het blijft lastig.
Vanmorgen bedacht ik: “Ontspannen doe ik het best met klassieke muziek. Als ik nou mijn eigen muziek meeneem lukt het rustig blijven misschien wel beter.”

Met mijn MP3-speler in de aanslag kwam ik vanmorgen de behandelkamer binnen.
Natuurlijk mocht ik mijn eigen muziek luisteren; als dat helpt graag zelfs.
Het requiem van Mozart had ik op de oortjes. Als ik die muziek hoor ontspan ik al.
Onder het “quam olim Abrahae promisisti et semini eius” kreeg ik een mondring ingeplaatst waardoor je lippen bij je gebit worden weggetrokken. Het is maar goed dat ik niet weet hoe je er dan uit ziet……
“Benedictus, qui venit in nomine Domini” zongen de solisten. “Zet u de kiezen maar even op elkaar” vroeg de tandarts. Vreemde combi.

Maar het hielp wel! Fantastisch, wat scheelde dat een hoop. Je hoort dan namelijk ook niet de muziek die uit de luidspreker van de spreekkamer komt.
Na de behandeling vroeg ik naar de scans die de tandarts had gemaakt. Hij liet me de computerfoto’s zien; ik zag mijn eigen kaak waar nog een stompje van de kies in zat en de computer berekende toen precies hoe de nieuwe kroon tussen die stomp en die kies daaronder er uit komt te zien.
Vanmiddag kreeg ik de nieuwe kroon al geplaatst. In precies de goede kleur wit, zodat hij bij de rest van mijn gebit past.
Kunstenaars zijn het.
Hierbij een link >>> naar een mooie uitvoering (Herreweghe) van het Benedictus.
“Zet u de kiezen maar even op elkaar……”

Reageren