De waarde van de dag

Ons gezin bewaart warme herinneringen aan de versie uit 2002 van  ‘Ja zuster, nee zuster’, de klassieker uit de jaren ’60.
We hadden een DVD en een CD met liedjes die we allemaal konden meezingen.
Luid en uitbundig.
Daarover schreef ik al eens blog met de titel ‘Stroei…. voei…..’ over de Griek met heimwee.

Als de gesprekken in ons gezin gaan over geld, dan is er altijd wel iemand die uithaalt: ‘Géééld, alles kun je doen met gééld, een heel voetbalbalvééld…..’
Dat lied werd gezongen door buurman Boordevol, die fantaseerde over het hebben van heel veel geld.
‘Hoeveel kost die auto, tien mille?
Wat een koopje zeg
Nee, hij hoeft niet worden ingepakt
Ik rij d’r meteen mee weg
Naar de Riviejèra, naar de Riviejièra!

Wil je het lied nog eens horen?
Hierbij een link naar de uitvoering van Dick Swedde uit de jaren ’60. Geniet daarbij vooral van de mooie foto’s uit de de oude doos die voorbijkomen.

Waarom moest ik nou ineens aan dit lied denken?
Omdat ik deze week op Instagram een post voorbij zag komen waarin dat geld ook een onderwerp was.

Alles is te koop voor geld.
Is alles te koop voor geld?

Je kunt een huis kopen, maar geen thuis.
Je kunt een klok kopen, maar je kunt geen tijd kopen.
Je kunt een eten kopen, maar je kunt geen ’trek’ kopen.
Je kunt een bed kopen, maar je kunt geen slaap kopen.
Je kunt medicijnen kopen, maar je kunt geen gezondheid kopen.
Je kunt verzekeringen kopen, maar je kunt geen veiligheid kopen.

Er zijn dingen die je niet kunt kopen.
Koester ze.

De moeder van Gerard heeft vroeger ooit met onze twee oudste dochters een bezoek gebracht aan het Knipselmuseum in Westerbork.
Het museum was leuk, maar het allerleukste vonden de meiden toen dat ze zelf mochten knippen.
Oma Waninge vond dat zelf ook verreweg het leukste onderdeel; ze vertelde later nog vaak het verhaal dat ze per ongeluk de verkeerde kant van een papieren kleedje had afgeknipt, waardoor het in vier stukken uit elkaar viel.

Op de zaterdag in het Pinksterdweekend ging Gerard met de mannen een mannending doen: simulatie-racen.
We kregen foto’s van de heren in een grote stoel met een stuur in de handen: een koptelefoon op en gefocusd starend naar een beeldscherm.
De meisjes gingen die middag in de voetsporen van oma Waninge naar het knipselmuseum, dat inmiddels ”Museum van Papierknipkunst’  heet.
Een vriendelijke, vrijwillige heer vertelde ons voordat we het museum ingingen als inleiding iets over de papierknipkunst door de eeuwen heen. We zagen hele oude knipsels, maar ook werk van nieuwe kunstenaars. Een voorbeeld daarvan zie je op de afbeelding rechts: de heilige Franciscus van Assisi.
Ik kan een heel blog schrijven over wat we allemaal gezien hebben, maar ik hou het kort: hierbij een link naar de website van het museum, daar vind je uitgebreide informatie. Neem vooral even de tijd voor het filmpje; je vindt dat bovenin het menu.
Het duurt ongeveer 5 minuten en geeft een heel mooi beeld van wat wij die middag hebben gezien.

Ook nu was het zelf knippen weer het fijnste deel van de middag.
Er zat een vrijwilligster die ons op gang hielp; we kregen allemaal een voorbeeldje waar we mee aan de gang konden.

Mijn voorbeeldje was een vlinder; eigenlijk was het een halve vlinder.
Die moest je op een dubbelgevouwen kaart leggen met het midden van de vlinder op de vouw van de kaart.
Vervolgens ging je met potlood die vlinder omtrekken en daarna uitknippen.
Dat was niet zo moeilijk.
“Klaar!” riep ik, maar dat was te kort door de bocht.
Nu kon je in de dubbelgevouwen, halve vlinder nog weer stukjes omvouwen en daar weer kleine deeltjes uitknippen.
Het was ongelofelijk priegelwerk, maar daar draaien deze wichter hun hand niet voor om: we hadden het redelijk snel onder de knie.
Frea knipte zelfs een bladwijzer met als thema ‘draak’!
Hiernaast zie je wat we allemaal geknipt hebben die middag.
Als je op de afbeelding klikt komt hij groter in beeld; dan zie bijvoorbeeld dat de twee kikkertjes op elkaar lijken, maar dat ze toch heel verschillend zijn.
De mevrouw die ons begeleidde aan de kniptafel zei dat de werken die in het museum hingen ‘Kunst’ waren en dat wat wij deden ‘een kunstje’ was.
Vonden wij niet.
Wij maakten ook kunst!

Rond half vijf kregen we een selfie van de vier mannen: gezellig aan de Radler met een schaal nacho’s.
Toen zaten de dames al met z’n vieren bij Diggels.
Mét borrelplank!

Soms is de waarde van de dag iets wat mij wordt toegestuurd.
Zaterdag kregen we in de gezins-app een video van Frea.
We zagen het vrouwenkoor Fien (waar zij bij zingt) dat een spetterend openluchtoptreden verzorgde op Schiermonnikoog.
Ben je een koorzanger, dan heb je er vast wel eens van gehoord: het Muziek- en Zangfestival op dat waddeneiland; dit jaar kwamen de koren op zaterdag 1 juni aan de beurt.

Wat zagen we op die video van ongeveer anderhalve minuut?
Vijf vrouwen die het nummer ‘That’s life’ ten gehore brachten.
Het filmpje was gemaakt door iemand die in het publiek stond.
Als kijker word je door de dames het lied ingetrokken. Kijk naar ons! Luister naar ons! Geniet!

Toen ik Frea zondagmiddag sprak complimenteerde ik haar met de bijzondere uitvoering van het lied.
“Wat vond de jury er van?” vroeg ik haar. “Heb je nog iets gewonnen of zo?”
Er hadden 20 koren meegedaan en Fien was vierde geworden; ze kregen een 8.9 als cijfer.
“De jury was onder de indruk. Vond dat we mooi contact met het publiek en met elkaar hadden, met goede arrangementen en gevarieerd stemgebruik. Er waren nog wel wat verbeterpunten qua balans en volume.”

Vandaag wil ik mijn waarde van die zaterdagmiddag graag met mijn lezers delen, daarom plaats ik met toestemming van de vijf dames de video op dit blog. Kijk en geniet:

Mocht je het niet al kunnen zien: die middelste is van ons, zij zingt de bas.
Mama is gewoon trots.
Meer weten van ‘Fien’?
Hierbij een link naar hun  Instagramaccount.

Het stond al in De Krant en ook al in Kerknieuws: deze maand kwam het nieuwe boek van Lianne Polling-Waninge uit. Lianne is onze nicht (dochter van Gerards broer Jan) en ze woont in Roden.
Ze is juf op basisschool ‘De Hoeksteen’ in ons dorp.

Het boek gaat over Daan die bang is in het donker.
Begin april stuurde Lianne ons al een mail: “Mijn nieuwe boek komt er aan!”
Ze had een brief gekregen van haar uitgever Boekscout dat haar boek zou worden uitgegeven.
Die uitgever had een zijn beweegredenen uitvoerig uit de doeken gedaan in zijn beoordeling:

Waar gaat het prentenboek over? 

De angst voor het donker en schaduwen zal voor veel kinderen herkenbaar zijn. Jouw boek leert kinderen deze angsten te overwinnen, waarbij je ook aandacht besteedt aan kalmeringstechnieken zoals ademhaling. Je brengt op een speelse en educatieve manier belangrijke waarden en lessen over, waardoor het zowel vermakelijk als leerzaam is voor jonge lezers. De illustraties zijn prachtig en vullen de tekst perfect aan, 

waardoor er een betoverende wereld ontstaat die zowel kinderen als volwassenen zal bekoren. Het verhaal is dan ook goed doordacht en getuigt van jouw kunsten als schrijfster. Dit prentenboek sluit goed aan bij de belevingswereld van kinderen en leert kinderen omgaan met hun angsten op een positieve manier. Een hartverwarmend en leerzaam verhaal dat voor veel ouders en grootouders een genot zal zijn om voor te lezen!

Vorige week ging ik naar boekhandel Daan Nijman in Roden om het boekje te kopen.
Was het al uitverkocht!
Ik bestelde gelijk 4 exemplaren, want het is een mooi prentenboek om als cadeau mee te nemen als je op kraambezoek gaat, of om aan een jarig kind te geven.
Gistermiddag waren er twee exemplaren bij Nijman binnengekomen, die ik gelijk meenam.
Wát een mooie sfeervolle illustraties!
Hierbij link naar de pagina van dit boek op de website van uitgever Boekscout.
Daar vind je een beschrijving van schrijfster Lianne, maar ook van de illustrator Kirsten Mac Donald.
Daar kun je ook bij Inkijk een alvast een paar pagina’s van het boek bekijken en natuurlijk kun je via die website ‘Zo dapper als Daan’ ook bestellen.

Benieuwd naar het vorige boek dat Lianne schreef?
Hierbij een link naar een blog daarover: Regenboogkind. 

Wil je elke dag een melding als er een nieuw blog verschijnt?
Installeer dan de RSS-feed app op je telefoon of tablet.
Hier lees je hoe dat moet

In deze rubriek NMDA verzamel ik in de loop van de weken alles wat aan mij wordt doorgegeven via app, mail of mij gewoon wordt verteld. Als het blog de 500 woorden nadert is de volgende aflevering klaar: nu alweer dus!

Essina stuurde mij een mail:
Dag Ada, heb jij misschien ook vandaag het kopje gezien boven een overlijdens- advertentie?
Veni, Vidi, Velpon.
Ik kwam, ik zag, ik bleef plakken.
Vonden we een beetje vreemd; wat wil iemand daarmee zeggen?

Vriendin Bea verwonderde zich over een item in het Journaal: “Dat gaat alle grenzen te boven.”

Collega maakte zich zorgen om een een collega-casemanager die het wat te druk had: “Je kunt zien dat het hem volledig over de schoenen groeit.”
Een andere collega vertelde wat er gebeurt als je met een heel hoog alcoholpromillage achter het stuur wordt aangehouden: “Dan wordt je rijbewijs ingepakt.”

In het Radio 5 programma Goeiemorgen Haandrikman komt ‘Eline Showmagazine’ langs.
Ze vertelt over de act die Joost Klein op het songfestival gaat doen en heeft ontdekt wat zijn geheim is: ‘En ineens vielen alle kwartjes op de juiste plek.”

Wim stuurde mij een mail over een fout die werd gemaakt in de discussie over de mondkapjesaffaire: “Twitteraars die Sywert van Lynden als een ‘platonische leugenaar’ betitelen, bedoelen in werkelijkheid een ‘pathologische leugenaar’. Dat is een bekende woordcombinatie om aan te geven dat iemand een ziekelijke neiging tot liegen heeft. Platonische liefde of een platonische relatie is een  liefdesrelatie waaraan geen lichamelijke liefde of begeerte te pas komt; dat is heel wat anders…!

Op vriendendag vertelt één van de mannen over de invoering van betaald parkeren rondom het Wilhelminaziekenhuis in Assen. “Er zijn mensen die niet weten hoe dat werkt met zo’n parkeerautomaat”. Andere vriend kan zich dat niet voorstellen en combineert drie spreekwoorden* om zijn verwondering daarover uit te spreken. “Dan ben je toch helemaal van het potje van een andere planeet?”
Vriendin wilde aangeven dat de poppen aan het dansen waren, maar gebruikte daarvoor andere woorden: “Dan heb je de ballen aan het rollen…!”

Hans had in het Dagblad van het Noorden gelezen over iemand die op staande voeten ontslagen was.

Tijdens de koffie op het werk komen ook de prachtigste uitdrukkingen voorbij.
Collega had  het gevoel dat ze onvoorbereid iets moest gaan doen: “Ik werd gewoon voor het vuur gegooid” vond ze.
Andere collega vertelde over problemen in de buurt waar ze woont: Ik kreeg woorden met één van de bewoners en toen werd ik gelijk in de hele buurt zwart gepraat.

Vanuit ons gezin kwam deze uit Almelo: Harriët trekt de deuren van haar kledingkast open en overziet de wanorde.
“Wát een slagschip!” riep ze.

*Dit zijn de drie spreekwoorden:
– Helemaal van het padje zijn
– Van de pot gerukt zijn.
– Van een andere planeet komen.

Hierbij een link naar Nederlands maar dan anders (37) van daaruit kun je doorlinken naar voorgaande blogs in deze serie.
Hoor of zie jij ook een bijdrage voor NMDA voorbij komen?
Als je niet bij mijn sociale contacten hoort kun je altijd een reactie sturen via de knop ‘reageren’ onder aan elk blog.
Jouw reactie komt binnen via mijn mail. Die publiceer ik dan niet bij de reacties in de rechterkantlijn, maar in de volgende NMDA.