Maand: december 2014 Pagina 2 van 3

18 december: Stel die es veur

Door Ada

Op 18 december 2014

We hadden begin dit jaar een bijeenkomst met een stel oude vrienden en er werd ons gevraagd of we iets wilden vertellen over onze passie.
Iedereen dacht dat mijn verhaaltje over muziek zou gaan, maar ik heb die avond verteld over mijn liefde voor geschiedenis.

Geschiedenis is iets wat je interesse moet hebben, maar het is ook belangrijk dat er iemand in je leven is die je er warm voor maakt. In mijn leven is dat mijn vader geweest. Hij wist veel en kon mooi vertellen. Toen het vestingstadje Bourtange werd gerestaureerd nam hij mijn broer en mij mee naar de werkzaamheden. Hij zette mijn broertje op een kanon op de vestingwal en vertelde: “Stel joe es veur: dan kwaam’ daor de Spanjaard’n an en dan stunn’n ze ze hier op te wachten….” etc. etc.
Op vakantie in Duitsland zochten we een oud kasteel op. Dornröschenschloss Sababurg. “Stel joe es veur dat de edelvrouwe veur dat raam zat te borduur’n.”
Stonden we bij een hunebed, dan vertelde hij dat het vroeger bedekt was met zand en dat het dan een soort hol was waar de urnen in stonden. “Stel joe es veur: dan leup daor zo’n begrafenis stoet. Dan weur de overledene eerst verbrand, ze deuden de as in zo’n pottie en dan muchten allent de oldsten van het volk naor binnen um de urn bij te zetten.” Bere-interessant vonden wij dat als kinderen. Mijn vader vertelde en wij zagen de beelden voor ons.
Hij nam ons mee naar de mummies in Wiewerd, naar het Planetarium in Franeker, naar de Menkemaborg in Uithuizen, naar verschillende musea en altijd waren daar de verhalen over vroeger.

Van hem kreeg ik ooit een stuk steen, waarin iets gekerfd was. Had hij gevonden in de zeef waarmee ze de stenen uit het zand zeefden op de steenfabriek. “Leg dit es in dien hand. Stel die es veur: duuzenden jaor’n leden hef ok iene dit in de haand’n had. Hef probeerd um d’r wat in te kervn.” Het steentje ligt nu op een kastje in mijn slaapkamer.
Bij een foto van mijn vader.
‘Stel die es veur….’
Ik hoor het hem nog zeggen.

Reageren

17 december: Kerstfeest ‘oude stijl’

Door Ada

Op 17 december 2014

In Kerk & gemeente, Muziek

In deze periode zijn Gerard en ik vaak druk met zingen.
Gisteravond hebben we samen gezongen op een kerstviering van de vrouwenvereniging CPB in Bakkeveen. Zulke avonden verlopen altijd volgens een vast stramien. Er is een ‘liturgie’, er worden kaarsen aangestoken, teksten voorgelezen en liederen gezongen. Verder is er in de pauze koffie met een kerstkrans en na de pauze een vrij verhaal. Waar we ook zingen (Joure, Emmer-Compascuum, Zuidwolde): het is kennelijk een vaststaand ritueel.
Wij zijn op zo’n avond vaak ter opluistering van het geheel en wij proberen dan ook van toegevoegde waarde te zijn. We zingen liederen van Elly & Rikkert, uit het Liedboek van de Kerken, uit de Evangelische liedbundel en Johannes de Heer. Een mix van oud en nieuw.
Het is altijd ontroerend om te zien hoe de mensen reageren. Soms wordt er een traantje weggepinkt, soms wordt er uit volle borst meegezongen. Oude liederen, zoals “O kindeke klein” worden in de moderne vieringen in onze kerken niet meer gezongen. “Die kunnen eigenlijk niet meer” wordt er dan gezegd.
Maar ze kunnen nog best. Het is vertrouwd en het brengt even iets terug van vroeger.
Niks mis mee.
In Bakkeveen was het weer fijn gisteravond.
En vanavond zong ik met een drie andere zangers uit onze PKN-gemeente op de kerstviering van verzorgingshuis ‘de Noorderkroon’ in Roden. Tweestemmig onder begeleiding van mijn gitaar.
We lezen in onze gemeente al een paar jaar uit de nieuwe bijbelvertaling, maar vanavond klonken de oude woorden weer: “En het geschiedde in die dagen dat er een bevel uitging vanwege keizer Augustus…..”
Het zingen van de ‘gemeente’ laat te wensen over: het zijn immers bijna allemaal oude stemmen.
Maar het zit hem niet in perfecte en vlekkeloze uitvoering van kerstliederen.
Het gaat om het samen beleven van het zingen, het luisteren naar de lezingen, de meditatie: voor mij zijn het de mooiste kerstfeesten.

Reageren

15 december: Koken zonder pakjes en zakjes

Door Ada

Op 15 december 2014

In Koken & bakken

Vorig jaar kreeg ik op mijn verjaardag het boekje “Koken met Karin: Koken zonder pakjes en zakjes” >>>.

Deze Karin is een kruistocht begonnen tegen de pakjes en zakjes van Honig/Maggi/Knorr enzo. Ze heeft een column in Trouw, een website, een weblog en nog veel meer. Klik voor meer informatie hierover op bovenstaande link.

Zo langzamerhand kookte ik steeds vaker met zo’n handig pakje voor ovenschotels of éénpansgerechten en dat ging me eigenlijk wat tegenstaan.
Dat tegenstaan begon op de dag dat ik een pakje ‘Boerenomelet’ had gekocht. Ik bakte uien, champignons en prei een beetje aan, deed er wat kruiden over, klutste 4 eieren en bakte de omelet en toen ik hem omgekeerd had bestrooide ik hem met geraspte kaas. Toen we met ons broodje omelet aan tafel zaten te smullen stond het pakje Boerenomelet nog onaangebroken op het aanrecht. Huh? We misten niks! Nooit meer zo’n pakje gekocht.

Karin geeft in haar boekje allerlei tips hoe je de (vaak veel te zoute) pakjes kunt vervangen door andere ingrediënten.
Zelf ben ik aan het experimenteren geweest met het pakje “preischotel met bonen, satésaus en gehakt”.
Groot succes.
Gewoon krieltjes bakken, bonen koken, gehakt met een ui of paprika rul bakken en zelf satéhsaus maken.
Dit door de gehakt/ui doen: klaar.
Lekker.

Reageren

14 december: Bach zoals het hoort.

Door Ada

Op 14 december 2014

In Kerk & gemeente

Vanavond ben ik naar een heel bijzondere kerkdienst geweest: een cantatedienst die in het teken stond van een adventscantate van J.S. Bach. Dit stond er over in de aankondiging:
Het Bachensemble Vries o.l.v. Luuk Tuinder is bij ons te gast om een adventscantate te zingen: “Nun komm der Heiden Heiland” (BWV 62). Daarnaast zal het openingskoor van Cantate “Argere dich, o Seele nicht” (BWV 186) klinken. Het is geen concert, maar de cantate zal een inbedding vinden in een dienst – zoals Bach ook in Leipzig zijn cantates liet klinken als functionele muziek, als vertolking en doordenking van de bijbeltekst die op die zondag aan de orde is. De cantate wordt uitgevoerd door een koor en orkest en enkele solisten.

Toen Harriët in Leipzig woonde zijn wij daar een weekend geweest en hebben wij de Thomaskirche bezocht. Daar ligt Bach begraven en daar heeft zijn muziek destijds geklonken. Toen wij in de kerk waren, speelde er iemand een stuk van Bach op het orgel, een bijzondere ervaring.

Ook vanavond was het een prachtige muziekbelevenis. Voor wie het heeft gemist: je kunt de dienst terugluisteren via Kerkomroep >>> Daar vul je als plaatsnaam Roden in en kies je voor Kerkelijk centrum ‘Op de Helte’ en dan op 14-12-2014, 18:48 uur. Ik heb de dienst ervaren als een groot cadeau. Koor en orkest, prachtige muziek, zelfs de gemeentezang was fantastisch door de begeleiding van de organist Kees Steketee.
Bach zoals het hoort.
Balsem voor de ziel.

Reageren

13 december: Life is what happens to you

Door Ada

Op 13 december 2014

In Alledag

Vandaag hadden we eigenlijk de ‘christmas-carols-scratch-dag’ van In Between moeten hebben. (zie mijn weblog van 13 november). We hadden al flink geoefend en we hadden er zin in.
Maar afgelopen maandag overleed een koorlid van InBetween.
Vanmiddag was de crematie.
Dus de ‘carols-dag’ werd deze week afgeblazen en het koor heeft gezongen tijdens de plechtigheid.
Onderstaande tekst stond afgelopen dinsdag op het kalenderblaadje (Happinez scheurkalender):

“Heeft de wereld zich ooit aangepast aan jouw wensen?”

Daarbij stond de volgende uitleg.
‘Dat het nu uitgerekend vandaag slecht weer moet zijn.’
‘Het is toch erger dan ik dacht.’
‘Had ik dit van te voren geweten, dan had ik het niet gedaan!’
Het kan heel frustrerend zijn als zaken waarover we geen zeggenschap hebben, onze verwachtingen of plannen doorkruisen.
Helaas gebeuren de dingen nooit precies zoals we zouden willen.
Toch vinden we meestal dat dat wel zo zou moeten zijn.
Het is dus niet de wereld die ons op het verkeerde been zet; dat doen wij zelf.

John Lennon heeft hierover een heel bekende uitspraak gedaan:
Life is what happens to you when you’re busy making other plans.

Reageren

12 december: drie bomen & welkom

Door Ada

Op 12 december 2014

In Bloemen

Enkele jaren geleden vertelde mijn ‘zwem-vriendin’ dat haar zus, die in Amerika heeft gewoond, van daaruit de gewoonte had overgenomen om meer dan één kerstboom in huis te zetten. Daar hebben we destijds samen hartelijk om gelachen. Zóóó niet ons.
Maar. Ons huis is na de verbouwing zo groot geworden, dat je in de woonkeuken de kerstboom in de voorkamer niet kunt zien. Dat vonden we wel wat kaal, want wij zitten graag in de woonkeuken, dus sinds 2011 staat daar een klein boompje (een meter hoog ongeveer).
In de woonkamer staat een manshoge Nordmann.
En dan buiten nog: na de milleniumwisseling hebben we een klein boompje, dat we hadden gekregen tijdens een optreden, in de tuin geplant. Dat is inmiddels een boom van formaat geworden waar Gerard twee snoeren lampjes in kwijt kan.
Drie bomen! Het kan verkeren.

welkom-kerstmandje

Bij de voordeur heb ik al een paar jaar een ‘Welkom’-bloemenmand staan, waar ik altijd een seizoensgebonden bloemetje in heb staan. In het voorjaar zijn dat narcissen en hyacinten, in de zomer petunia’s of vlijtige Liesjes en in de herfst werk ik veel met hortensia’s en kalebassen.
Met kerst maak ik altijd een klein kerstmandje, omdat je dan niet zoveel verse bloemen tot je beschikking hebt. Als een soort Malle Pietje heb ik de door de jaren heen van allerlei kerststukjes materiaal bewaard, dus ik kan altijd putten uit een ruime voorraad kerstversiering om zo’n stukje wat op te leuken. Van onze Nordmann heb ik wat onderste takken geknipt en met wat Skimmia uit de tuin heb je dan zo een leuk stukje voor in de welkom-mand.

Reageren

11 december: Uiltje ‘from England’

Door Ada

Op 11 december 2014

In Haken, Handwerken

Dochter Frea is weer vertrokken naar Engeland. Gisteravond vertrok ze om 21.00 uur vanaf Schiphol. Gemengde gevoelens. Het laatste jaar gaat nu voor haar beginnen, we hopen dat ze kerst 2015 in Nederland kan vieren. Ze geeft aan dat ze daar aan de ene kant heel erg naar uitkijkt, maar dat ze aan de andere kant Engeland heel erg zal missen. Als je vier jaar ergens woont ben je natuurlijk al helemaal gesetteld en wie Frea een beetje kent weet dat ze zelfs de stamgasten (locals) uit de kroeg waar ze werkt zal gaan missen….
We zien haar nu een tijdje niet meer, maar gelukkig is er skype.

In de kerstboom zit een klein aandenken aan haar. Ze heeft een jaar geleden een heleboel ‘baby-uiltjes’ gehaakt en daar hebben wij er één van gekregen. Opdat wij haar niet vergeten.

Uiltje from England

Het uiltje staat het hele jaar door in de kast bij de wijnglazen door het ruitje te staren. Maar met kerst mag ze er even uit. Dan krijgt ze een mooi plekje in de kerstboom.

Hierbij een link naar een vermakelijk you -tube filmpje >>> waarop wordt getoond hoe je zo’n uiltje maakt. Het duurt ongeveer een kwartier en als je met je haaknaald en je garen voor het beeldscherm gaat zitten heb je in een uurtje zo’n uiltje klaar.

Reageren

10 december: Werk en workshop

Door Ada

Op 10 december 2014

In Bloemen

Het werk. Ik was het al helemaal kwijt. 7 weken geleden, op woensdag 22 oktober had ik m’n computer afgesloten en geroepen: “Goed weekend allemaal!” Donderdag 23 was mijn moeder jarig, vrijdag 24 was ik vrij en zaterdag 25 zouden we mijn verjaardag vieren. Het liep allemaal anders.

Gisteren heb ik mijn collega’s weer opgezocht en het was weer heel vertrouwd. Koffie met ze gedronken, bijgepraat en overlegd hoe we het de komende weken gaan doen.
Vrijdag ga ik weer heen om mijn mail te lezen en de rest van de collega’s te spreken en volgende week begin ik weer voor een paar uur per dag op therapeutische basis. Als alles goed gaat begin ik na de kerstvakantie weer volledig met werken. Daar heb ik het ook wel weer aan toe.

Gisteravond ben ik met een vriendin naar een bloemen-workshop geweest. Die was georganiseerd door de twee dames van de Goudsbloem in Norg >>> en werd gehouden in de Brinkhof. We zaten met 27 dames aan lange tafels en we hebben een prachtig kerststuk gemaakt.
Langwerpig met witte en mintgroene accenten. Er was een voorbeeld en we kregen ‘aanschouwelijk les’ in wat ongeveer de bedoeling was, maar verder werden we helemaal vrij gelaten. Het leverde 27 verschillende stukken op.

Kerststuk mint en wit
Het voorbeeld stuk was opgemaakt met een soort kunstlelies aan de zijkanten, die heb ik wel gebruikt, maar mijn vriendin niet. Die vond het dan wel erg op een grafstuk lijken. Ik vond dat reuze meevallen en heb ze er wel in gedaan. Verder kon je er ook een soort ‘witte watten spul’ in doen, maar dat vind ik dan weer niks, dus dat zit er bij mij niet op. Het was een zeer geslaagde avond en we hebben weer van alles geleerd over hoe we bloemstukken moeten maken. Volgend jaar misschien weer?!?

Reageren

9 december: geborduurde stamboom met 5 generaties

Door Ada

Op 9 december 2014

In Borduren, Handwerken

Op 16 augustus schreef ik dat ik een familiestamboom heb geborduurd. Op die stamboom stonden 4 generatie’s: Gerard en ik stonden in het midden, onze kinderen boven ons en onze ouders en grootouders onder ons. Die stamboom had ik geborduurd met fruit-patroontjes.

Daarna maakte ik een stamboom voor mijn ouders. Die besloeg 5 generaties. Deze keer gebruikte ik geen fruit maar bloemen en ging ik net zo te werk als met de fruit-stamboom.

5 generaties

Ik begon in het midden met de fuchsia’s, daarbij staan de namen van mijn ouders met hun trouwdatum. Daarboven borduurde ik bloemen voor mijn broer en mij en daarboven weer de kleinkinderen van mijn ouders. Onder de fuchsia’s staan ook twee generaties: hun ouders en hun grootouders.

Mijn stambomen hebben dit voorjaar op een kleine tentoonstelling gehangen in ‘Op de Helte’.

Merklappen tentoonstelling

De tentoonstelling was georganiseerd door de vrouwenvereniging “Passage” in Roden en had als onderwerp Merklappen. Het was heel bijzonder om zoveel merklappen bij elkaar te zien en ik was dan ook erg trots dat mijn werk daarbij hing!

Reageren

8 december: een soulmate van 30 jaar ouder

Door Ada

Op 8 december 2014

In Geschiedenis

Vanmiddag had ik een afspraak met de bedrijfsarts. Ze adviseerde me om de komende week weer te ‘socializen’ op het werk: collega’s opzoeken en bijpraten.
Volgende week kan ik dan therapeutische basis weer voor een paar uren beginnen en na de kerstvakantie begin ik weer voor drie dagen. Ik heb er zin aan. Na zoveel weken rust begon het vorige week te kriebelen. Alle hobbels genomen (zelfs weer gezwommen vandaag!): het mag ook wel weer.

Vanmorgen heb ik koffiegedronken bij de mevrouw waarmee ik in het ziekenhuis op zaal lag. (zie 29 oktober). Het was mij weer een aangenaam genoegen. De tijd vloog om: zoveel om over te praten. Het gekke is, dat we het bijna helemaal niet over ons hart en het ziekenhuis hebben gehad, we hebben zoveel gezamenlijke interesse, dat de koffie er koud bij werd. Ze weet heel veel van de geschiedenis van het Groningerland en ze heeft de geschiedenis van haar eigen familie helemaal uitgezocht. Toen ze met pensioen ging (27 jaar geleden) heeft ze zich voorgenomen zich helemaal te storten op de amateur-archeologie. Ze kocht een metaaldetector en ze heeft werkelijk van alles uit de grond gehaald: gespen, munten, spijkers, kogels you name it, zij heeft het. In haar herken ik de liefde voor de oude spullen en verhalen. Toen ze in Pompeïi >>>was heeft ze stiekem een stuk van een stenen ornament meegenomen. Dat mag natuurlijk helemaal niet. Ze had tegen haar zus gezegd: “Stel jij even een lastige vraag aan die gids, dan kijk ik nog even rond……” Ze vertelde: “Op het moment dat ik met zo’n antiek stuk steen in mijn handen sta vind ik dat toch zo bijzonder!” Precies. Dat heb ik ook. Ik was ontroerd toen ik op het Forum Romanum in Rome stond. Daar stond Cicero zijn redevoeringen te houden. Ademloos kan ik bij zo’n ruïne staan en het gevoel tot me door laten dringen. Er zijn maar weinig mensen die dat snappen. Deze mevrouw is mijn geschiedenis soul-mate. Dan maakt 30 jaar leeftijdsverschil helemaal niks uit. Ik hoop dat ik nog zo in het leven kan staan als ik 87 ben……..

Reageren