Onze vrienden Hans en Bea komen af en toe op deze website voorbij: in juli schreef ik over ons uitje naar Frederiksoord. Verder klaverjassen we regelmatig een boom met elkaar, heb ik een blog geschreven over de schilderijen van de vader van Hans en verrast Bea ons af en toe met een recept, zoals de chocoladetaart van begin oktober.
Hans heeft aangegeven ook wel eens wat te willen schrijven, dus vandaag stel ik een nieuwe gastblogger voor: Hans Ponne. Hieronder zijn eerste blog.

Het is herfst en in die periode van het leven bevind ik mij op dit moment.
Een kleurrijk gedeelte van het jaar en het leven, tenminste als je goed van lijf en leden bent. Zo voel ik me wel, al merk ik steeds meer dat ouder worden met zich meebrengt dat niet alles meer gaat zoals toen je 21 was. Maar niks te klagen hoor, want ik doe nog veel op het gebied van bewegen. Zo fiets ik minimaal 2 x per week op de racefiets zo’n 75 km en in de winterperiode zo’n 50 km op de mountainbike. Daarnaast probeer ik wat te hardlopen, maar dat is toch veel meer belastend voor de ledematen als het fietsen. Wel altijd gezellig, zowel het fietsen als het lopen, want dat doe ik in groepsverband.
Lekker bezig zijn en wat kletsen ondertijd.

Dit verhaal is bedoeld voor het blog van Ada, maar ik heb geen zin om de voorgeprogrammeerde vragen te beantwoorden.
Mijn lieve Bea heeft al eens geschreven voor het blog en daarin kun je meer lezen over hoe we elkaar kennen. (Lees hiervoor lezer van de maand – Bea Ponne)

Geboren in Hardenberg, maar getogen in Meppel.
Mijn vader kon indertijd een baan krijgen in Hardenberg, maar mijn moeder kreeg zo’n heimwee, dat we na anderhalf jaar terug verhuisden naar de plaats waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Hardenberg was in die tijd geen prettige gemeente om te wonen. Er was weinig te beleven en de jeugd ging uit verveling allerlei kattenkwaad uithalen en dat resulteerde in soms gruwelijke baldadige uitspattingen.

Tijdens mijn puberteit werd ik lid van een natuurclubje en dat was de reden om later naar de tuinbouwschool in Frederiksoord te gaan. Een hele fijne periode alhoewel de meeste leerlingen in Frederiksoord of omgeving in de kost waren en daardoor veel meer van het vrije studentenleven konden genieten als ik. Trouw ging ik elke dag op de brommer (Rap “Rotterdams Afval Product”) naar Meppel om, vooral in die tijd, natuurlijk financiële redenen. In de kost gaan was een dure aangelegenheid. Gelukkig heb ik wel in het laatste jaar van mijn schoolperiode tijdens een schoolfeest Bea leren kennen en we zijn nu al meer dan 50 jaar een zeer gelukkig stel en wonen al meer dan 40 jaar in het mooie rustige dorpje Peize.

Een volgende keer zal ik meer vertellen over wat ik bv. gedaan heb voor werk en nu nog doe zoals hobby’s, o.a. clubbladen samenstellen, fotograferen en het werken in een volkstuintje.