“Hebben we al een scoreformulier voor het songfestival vanavond? ”
“Nee,  dat gaan we tijdens de patapas samenstellen.”

Het is zaterdagmiddag 22 mei en iedereen is weer terug van shoppen, wandelen en fietsen.
‘Almelo’ zou voor het eten zorgen; ze hadden bedacht dat we patat gingen eten, maar met één airfryer en 8 mensen duurt het even voordat iedereen verzadigd is.
“Je moet het zien als een tapas-etentje: kleine porties – duurt lang.”
Patapas dus.
Het maakte niet uit, we hadden immers vakantie.

Konden we ondertussen mooi het scoreformulier samenstellen.
“Wat moeten we beoordelen?”
Wordt het goed gezongen? Hoe is de act? Wat hebben ze aan?  Kun je in die kleren ijsdansen?
Er werd een poging gedaan om op Google  een scoreformulier samen te stellen,  maar dat lukte niet erg.
“We kunnen ook gewoon de Eurovision-app downloaden en een groep aanmaken” ontdekte iemand.
Dan ben je zo weer een uur verder.
“Waarom heb ik nog maar 1 vriend? ”
“Wie doet nou zo’n  foto!”
“Neehee. Iedereen moet iedereen uitnodigen.”
Jon kon eerst helemaal niet meedoen, want hij heeft nog een een Engels account.
“Ja. Dan hoor je er niet bij, hè?!”
Gelukkig mocht hij op de tablet van Gerard.

De meningen waren nogal verdeeld.
Over Portugal: “Dit is eigenlijk wel een mooi nummer.  Jammer dat die zanger zo afgeknepen schreeuwt. ”
Bij het lied over Mata Hari dacht een van de mannen dat het het over een Nederlandse kickboxer ging “Zingt ie nou Badr Hari?”
Op internet las ik later dat sommige mensen ook ‘natte haring’ hadden verstaan….
Frea  herkende Spanje (daar heeft ze een half jaar gewoond) in hun bijdrage.
“Die man doet gewoon Spanje! Hij kijkt zwoel, heeft z’n haar in de war,  heeft de bloes tot de navel open en staat hysterisch tegen de maan te zingen.”

De presentatoren deden erg hun best, maar toen Edsilia in haar auto James Corden na ging doen ging het wringen.
“O, wat slecht dit.  Kandienuuit?”
Wat wel in smaak viel waren de optredens van oud-winnaars  vanaf  daken in Rotterdam.
“O… Teach in! Wat leuk!  Ik wou dat ik daarop kon stemmen…”
De puntentelling was zoals altijd weer het hoogtepunt.
Iedereen riep van alles: “Cyprus geeft 12 punten aan Griekenland. Dat hebben ze van te voren al opgenomen.. ”
Over de act van Duitsland: “Dan kóm je op de televisie,  sta je in the greenroom nog met je hoofd in een levensgrote opgestoken  middelvinger….”

Wij vonden Frankrijk en Zwitserland eigenlijk wel potentiële winnaars,  maar ‘het publiek’ besliste jammer genoeg dat Italië het beste nummer had ingestuurd.
Onbegrijpelijk; wat een gerag…..

Nukandieweluit.