Heel af en toe schrijf ik iets over mijn werk.
Sinds januari van dit jaar maak ik deel uit van het secretaresseteam van Team290.
Dit staat er over op onze website:

Team290 begeleidt mensen met dementie en hun mantelzorgers.
Casemanagers regelen de zorg die nodig is.
Zo kunt u langer thuis blijven wonen.

In 2008 begon ik als secretaresse, in 2013 werd ik managementassistent en begin dit jaar werd ik dus weer secretaresse.
In januari schreef ik dat ik in het opleidingstraject voor allround-secretaresse zat en dat ik als ‘jongste bediende’ alles nog moest leren.
Met engelengeduld legden mijn collega’s mij van alles uit.
“Trek er maar een jaar voor uit. Het duurt best lang voordat je alles onder knie hebt.”
Begin juni leerde ik hoe ik de inschrijvingen moest doen.
Voor mezelf maak ik bij het aanleren van een nieuw proces ‘afvink-lijstjes’, zodat ik geen stappen oversla.
Het electronische patiëntendossier (EPD) is een vrij ingewikkeld systeem, dat moet je je echt eigen maken en dat duurt even.
Als een kleuter zat ik bij mijn eerste zelfstandige inschrijving alle stapjes af te vinken en het duurde bijna twee uur voordat ik de inschrijving had afgerond.
De volgende dag kon ik er al twee achter elkaar doen en inmiddels heb ik ook die vaardigheid te pakken.
Mijn collega’s kunnen het nog wel sneller, maar al doende leert men.

Hoe langer ik deel uit maak van het secretariaat, hoe leuker en afwisselender het werk wordt.
Er is een grote diversiteit in de werkzaamheden en ik hoef steeds minder vaak te zeggen: “Dat weet ik niet…”
Op maandag- en woensdagochtend heb ik telefoondienst.
Doorverbinden, vragen beantwoorden en mensen te woord staan.
Soms hoef je alleen maar te luisteren, dan moeten mensen gewoon hun verhaal even kwijt.
Team290 is er voor mensen met geheugenproblemen; die zijn soms vergeten dat ze bij ons aangemeld zijn.
Die bellen dan dat ze een brief van ons gekregen hebben en hebben geen idee waarom wij die brief hebben gestuurd.
Of men wil graag contact met de casemanager.
“Wie is uw casemanager?” “Ja. Dat weet ik niet. En dat kaartje heb ik ook niet meer”.
Meestal komen we er wel uit; met een een geboortedatum kunnen we al snel iemand vinden in het EPD.

Begin juni belde er een meneer met zijn vaste toestel, die mij ook zijn mobiele nummer even wilde doorgeven.
“Wat is mien nummer ok maor weer?” Hij had het ergens opgeschreven maar wist niet meer waar.
Hij gaf mij het nummer waarvan hij dacht dat dat het was.
“Willen joe mij straks wel even bellen op dat nummer? Dan wait ik zeker dat dat nummer goud is. Dan zuik ik ondertied dat braifje eem op. ”
Natuurlijk bel ik dan terug. Als het nummer niet goed is kan ik hem immers op zijn vaste toestel terugbellen.
Het nummer was goed. Hij had het briefje nog niet gevonden en samen hadden we even plezier.
Hij sloot het gesprek af met “Dankjewel laiverd.”
Over de waarde van de dag gesproken.

Naast het plezier in het werk krijg je ook te maken met de schrijnende verhalen achter de dossiernummers.
Soms zit ik dingen te typen of te lezen waar mijn hart van omdraait.
Goed dat we er dan kunnen zijn voor iemand.

Meer weten over Team290?
Hierbij een link naar onze website.