Na de kerstdagen kwam er abrupt een einde aan de kerstsfeer.
Zaterdag 1e kerstdag, zondag 2e kerstdag, maandag 27 begrafenis.
Voor de kerstvakantie overleed heel plotseling mijn tante Lammie, drie weken na haar  man, oom Albert.
Over zijn begrafenis schreef ik op 4 december het blog ‘Verdrietig. En waardevol. ‘
Die maandag na kerst ontmoetten we onze familie dus weer in erg verdrietige omstandigheden.

Ze was na het overlijden van ome Albert heel dapper geweest.
Had dingen al vrij snel weer zelf willen doen en wilde ook niet volledig afhankelijk zijn van de kinderen.
Maar o, wat miste ze haar maatje. Vanaf haar 15e hadden ze verkering gehad; volgend jaar zouden ze 55 jaar getrouwd zijn.
Ze is heel plotseling overleden. Er was niet een oorzaak te vinden, het kon het hart geweest zijn, maar de kinderen hebben dit niet meer laten uitzoeken.
“Soms sterven mensen aan een gebroken hart” zei iemand na de begrafenis.
Dat zou in het geval van tante Lammie zo maar kunnen.
In mijn omgeving ken ik maar heel weinig echtparen die zo verknocht aan elkaar zijn en zo liefdevol met elkaar om gaan.

Voor de kerstdagen had ik mijn neven en nicht al gevraagd of ik iets mocht zeggen tijdens de plechtigheid.
Naast haar rol als echtgenote,  moeder en oma vond ik dat ook de rol van zus genoemd moest worden bij haar afscheid,  ondanks het feit dat er niemand van haar broers en zussen meer in leven is. Namens de familie Boelen heb ik iets verteld over het gezin,  wat wetenswaardigheden benoemd en verteld over de warme band tussen  de broers en zussen. Op de afbeelding hiernaast, gemaakt toen opa en oma 25 jaar getrouwd waren, is tante Lammie het kleine meisje vooraan. (klik op de afbeelding voor een vergroting)
Mijn opa en oma Boelen trouwden in juli 1921 en het gezin bestond uit tien kinderen, die ik allemaal in mijn toespraak heb benoemd.
Honderd jaar na de trouwdag van opa en oma begeleidde de familie mijn tante naar haar laatste rustplaats op 27 december 2021.

Tante Lammie is 77 jaar geworden.
Als ik aan het eind van het jaar een nieuwe weekkalender in gebruik neem, schrijf ik daar aan de hand van de verjaardagskalender altijd de naam bij de datum van mensen die ik op hun verjaardag een kaartje stuur of even bel.
In het nieuwe jaar staan oom Albert en tante Lammie er beiden niet meer op.
Het blijft me vooreerst onwerkelijk voorkomen.

Dit was het laatste stukje van mijn toespraak:
Vandaag haalde ik even herinneringen op aan het gezin Boelen.
10 kinderen die enorm van elkaar verschilden.
Introvert en extravert.
Praters en zwijgers.
Wat heb ik vooral van de familie geleerd?

Je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn om van elkaar te houden.

Tenslotte.
Tante Lammie kwam af en toe in een blog voorbij.
Het recept van haar overheerlijke kwarktaart vind je bijvoorbeeld in dit verhaal  Tante Lammie kwarktaart
en haar ragoutbroodjes staan ook nog regelmatig op ons menu, daarover lees je meer op Zondageten – ragoutbroodje
Toen ik haar er eens op attent maakte dat deze recepten op mijn website stonden, riep oom Albert met zijn twinkelende blik: “Daar ke’je geld voor vrage, Lam! Worre we misschien toch nog rijk!”

Ze waren al rijk.  Met elkaar.