Vanaf 1 september beginnen alle seizoensdingen weer.
Gisteravond hadden we weer de 1e cantorijrepetitie en gistermiddag zagen we elkaar met het handwerkclubje van onze PKN-gemeente onder de titel ‘Holy Stitch’.
Gistermorgen in de Jumbo moest ik nog bedenken wat ik mee zou nemen als object om door te geven bij het rondje waarbij iedereen vertelt wat ze aan het steken is. Het helpt als je dan iets hebt waarmee je de beurt doorgeeft, een soort ‘kletspot’. Ik gooide een stuk watermeloen en een galiameloen in mijn mandje en bedacht dat ik meloen-sticks ging maken; het was immers warm gistermiddag. Het werd een ‘klets-tupperware-trommel’ die van hand tot hand ging.

Het was heerlijk om elkaar weer te spreken.
Toen ik kwam rond twee uur was het al gezellig in de kring.
Naast alle bekende gezichten die al een tijdje meedoen hadden we ook een nieuwe steekster, die zich via de mail had aangemeld.
Ik moest in de kring echt even zoeken waar ze zat; die zat al gezellig te teuten met haar buurvrouw die ze kennelijk al kende.
We hadden elkaar een maand of 4 niet gezien, dus de zomerervaringen werden uitgewisseld: vakanties, waar stond je caravan dan, hoe is het afgelopen met je heup, ik hoorde dat je in het ziekenhuis hebt gelegen en wat leuk: word je oma?
Verder schoven er drie vrouwen van het vluchtelingengroepje aan, dat gisteren een jaar geleden bij ons in ‘de Bijkeuken’ kwamen wonen.
Zij maken grote vorderingen op het gebied van breien en haken en ook hun Nederlands gaat met sprongen vooruit. Ze kregen een applausje en we klapten ook even voor alle vrijwilligers.

Eén van de gesprekjes van gistermiddag wil ik er graag uitlichten.
Dat voerde ik met Hennie toen we naar buiten liepen.
Zij had het hele vorige seizoen niet aanwezig kunnen zijn, maar was nu gelukkig weer van de partij.
Ze had een knieoperatie ondergaan, maar dat was niet helemaal goed gegaan.
Ze kon inmiddels weer wat lopen, maar mét krukken en nog niet soepeltjes.
“Kun je dan niet beter op een scootmobiel?” vroeg ik haar.
“Ja. Dat is heel lekker en comfortabel, maar dan loop ik helemaal niet meer.
Deze winter ga ik goed oefenen/lopen, want na de winter wil ik graag weer een hondje.”
Ze zette ook alles op alles om weer zelf te kunnen autorijden en ze had haar wekelijkse drumlessen ook weer opgepakt.
Met respect en bewondering luister ik naar haar verhaal en hoop van harte dat ze er begin oktober ook weer bij is.

Kom je wel eens bij ons in het PKN-kerkgebouw Op de Helte? Kijk dan eens naar de muren in de grote hal: daar hangen op dit moment schilderijen van Geke Buist. Zij was er gistermiddag ook bij en vertelde over haar schilderijen; daar zijn in Op de Helte alleen maar kinderen op te zien.
Woon je niet in Roden en ben je toch benieuwd naar haar werk? Hierbij een link naar haar website.

Wel jammer…… Gea gaat verhuizen naar Zwolle.
Zij nam vanmiddag afscheid. Maar gelukkig kun je ook digitaal nog steken en patronen uitwisselen.