Categorie: Kerk & gemeente Pagina 42 van 50

Kerkdiensten, bijeenkomsten van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde

26 juli: Kerken ‘in den vreemde’

Door Ada

Op 26 juli 2016

Toen ik nog met mijn ouders op vakantie ging bezochten we als het mogelijk was ook in het buitenland een kerkdienst op zondagmorgen. Nu wij dit weekend in Enschede te gast waren zocht ik ook een kerk waar ik een viering kon bijwonen. Via internet kwam ik terecht in de Ontmoetingskerk van de PKN-gemeente.

Van buiten een donker, solide gebouw, van binnen heel licht en een modern interieur.
Altijd een beetje spannend: vind ik de kerk op tijd, wat voor viering is het, hoe gaat het zingen hier in deze gemeente?
Het was een mooie viering, vergelijkbaar met hoe we het in Roden gewend zijn.

We lazen een verhaal uit Nummeri van Aäron en Mirjam die het leiderschap van Mozes betwisten. Ze zijn jaloers op Mozes’ band met God en ze ergeren zich eraan dat hij met een Nubische vrouw is getrouwd. (Lezen? Klik hier voor het verhaal in de basisbijbel >>>)
De voorganger begon zijn verhaal met de toespraak van Frans Timmermans voor het Europees parlement op 7 juli j.l.. Het leiderschap van Juncker werd rond de problemen omtrent Brexit betwist en Timmermans hield een vlammend betoog ten gunste van Juncker. Hij wees de parlementsleden op hun taak: hun volk vertegenwoordigen en onderling solidair zijn. Geen jaloezie en geen kwaadsprekerij.
Deze boodschap liet ook vanmorgen aan duidelijkheid niets te wensen over.
Zo’n koppeling van een oeroud verhaal aan onze moderne maatschappij kan ik altijd erg waarderen. Er is kennelijk niets nieuws onder de zon.

Ook nu kan ik het niet laten om iets over de organist te zeggen, dat doe ik in Roden per slot van rekening ook. Een organist is een belangrijke deelnemer tijdens een kerkdienst. Tijdens de collecte speelde hij een prachtig stuk, waar hij ongetwijfeld heel veel op heeft geoefend. Na de collecte stonden voorganger en diaken al op het podium voor het daarop volgende gebed, maar de organist had het stuk nog niet uitgespeeld.
Het ongeduld van de gemeente werd zichtbaar en hoorbaar. Geschuifel, gekuch, gemompel, zelfs gemopper.

Via dit blog wil ik een lans breken voor musici die zich vrijwillig inspannen om een kerkdienst instrumentaal te versieren: mensen, neem de tijd om te luisteren naar wat ze spelen. Daar hebben ze over nagedacht en dat willen ze ons graag laten horen . Laat ze dan in ieder geval in alle rust hun zelfgekozen stuk uitspelen. Dat komt ze toe. En trakteer ze in plaats van gekuch en geschuifel af en toe eens op een welgemeend applaus. Over onderlinge solidariteit gesproken…..

Aan het eind van de viering trof mij de zegen. Het waren de aloude woorden uit Nummeri die ik in mijn jeugd elke zondag aan het eind van de dienst hoorde. In onze onze tijd heeft de zegen vele verschijningsvormen, maar zondagmorgen in een voor mij vreemde kerk was deze ‘gouwe ouwe’ van grote waarde.
“De Heer zegene u en Hij behoede u;
de Heer doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig;
de Heer verheffe zijn aangezicht over u en geve u vrede.
Amen. “

Reageren

10 juli: De wedloop.

Door Ada

Op 10 juli 2016

In Kerk & gemeente

Voor iemand die helemaal niet van sport houdt gaat het er de laatste dagen wel veel over op mijn blog (zie 21 juni >>> en gisteren).
Toch ontkom ik er ook vandaag niet aan en dat heeft alles te maken met de kerkdienst van vanmorgen. Gerard en ik waren uitgenodigd om mee te werken aan een feestelijke overstapdienst in Nieuwlande. Twee kinderen verlieten de zondagsschool en maakten de overstap naar de jeugdkerk.

Dat er een zondagsschool is in Nieuwlande verraadt al dat de signatuur van deze gemeente anders is dan bij ons in Roden. De twee kinderen die afscheid namen mochten allebei hun lievelingslied opgeven: allebei Opwekkingsliederen. Het feit dat wij die liederen niet kennen betekent niet dat wij ze dan ook niet zingen; met YouTube kom je tegenwoordig een heel eind.
Met de hele zondagsschool als kinderkoor zongen we “God maakt vrij” (720 >>>) en ‘De rivier’ (642>>>).

Het thema van de viering was “Klaar voor de start?”
De voorganger, Hans Lowijs, had hiervoor 1 Korinthe 9: 24-27 als uitgangspunt genomen. Paulus vergelijkt in dit gedeelte ons geloofsleven met een hardloopwedstrijd (tekst lezen? zie dit gedeelte in de basisbijbel >>>, wel even naar onderen scrollen naar vers 24).
Aan de hand van dit verhaal legde de predikant aan de kinderen (en ons) uit wat je kunt doen om de wedstrijd zo goed mogelijk te lopen. Lezen in de bijbel, bidden, clubwerk, de tien geboden houden en wekelijks naar ‘de training’: zondagsschool of de kerkdienst. Wat de dominee nog de opmerking ontlokte dat hij de laatste tijd wel wat mensen miste op de training…..

De prijs, de krans, de kroon

Het doel is, zoals Paulus het omschrijft, de prijs: een mooie krans of een kroon, wat die prijs dan ook maar is. En daar is dan ook gelijk het verschil tussen een hardloopwedstrijd en het geloof: bij hardlopen kan er maar één winnen, bij God krijgt iedereen een prijs, ook als je niet zo hard kunt lopen.
Wij zongen in deze viering o.a. het lied ‘de wedloop >>>‘ van Elly & Rikkert Zuiderveld. Uit de oude verkleed-klerenzak van de kinderen had ik een kroon, een krans en een ‘prijs’ gezocht. Drie kindjes op de eerste rij hielden deze attributen omhoog als we er over zongen.

Om het beeld van de wedloop kracht bij te zetten was er voor de twee kinderen die overstapten een parcours uitgezet in de kerk. Drie rondjes moesten ze rennen om de gemeente heen, terwijl de andere kinderen hen aanmoedigden. Onderweg kwamen ze twee ‘horden’ tegen: afscheid van de zondagsschool met een praatje van de juf en welkom op de jeugdkerk met een praatje van de meester.

We hebben er van genoten vanmorgen. Voor ons was het de eerste keer sinds lange tijd dat we weer met de gitaar en de apparatuur op pad waren; het deed ons goed om weer zo intensief met de voorbereiding van een viering bezig te zijn en als duo mee te werken met muziek en zang.
Op zondag 7 augustus zingen we bij de IKR- viering in de bossen van Norg: we kijken er al naar uit!

Reageren

4 juli: Zien en gezien worden.

Door Ada

Op 4 juli 2016

In Kerk & gemeente

Gistermorgen was er een DELTA-viering in op de Helte. DELTA is de naam voor alle diensten die anders zijn dan de gewone vieringen. (meer info zie >>>.)
Zacheüs de tollenaar stond centraal. Je kunt hem ook ‘Zacheüs van de boom’ noemen, want iedereen kent hem als de man die in de boom klom om Jezus te zien. (Verhaal lezen? zie >>>).

Het verhaal werd niet uit de bijbel gelezen maar in stukjes voor het voetlicht gebracht. De voorganger las een artikel voor uit de “Jericho Post”, waarin de komst van Jezus werd aangekondigd, we hoorden twee bewoners uit die stad die benieuwd waren of hij bij hen ook een wondertje ging doen, maar die tegelijkertijd ook wel sceptisch waren.

Tot grote teleurstelling van de bevolking van Jericho deed Jezus bij hen geen spectaculaire dingen. Maar eigenlijk ook weer wel: hij had aandacht voor een tollenaar die in de boom was gaan zitten om hem te zien. Zacheüs , die verder door niemand in de stad werd gezien (omdat hij belasting inde voor de Romeinen en daarbij geld voor zichzelf achterover drukte) werd door Jezus ‘gezien’. Jezus ging zelfs met hem mee naar huis. Door deze ontmoeting met Jezus veranderde Zacheüs en ging hij de dingen in het vervolg anders doen.

Wat leert dit verhaal ons? Wie zien wij? Hoe benaderen wij andere mensen?
We hoorden het liedje ‘Ik zie jou’ van Claudia de Breij >>>.
We zagen het filmpje ‘Look beyond borders’ over tweetallen mensen, volslagen onbekend voor elkaar die vier minuten tegenover elkaar zaten. Ongemakkelijk, aftastend, vriendelijk, blij, achterdochtig, verdrietig, angstig, toenadering: allerlei emoties las je van de gezichten af. (Klik hier >>> voor het filmpje. Het duurt 5 minuten, maar het is erg indringend, neem vooral de tijd om het aandachtig te bekijken.)

En tenslotte hoorden we het waar gebeurde verhaal van gemeentelid Anneke, over haar wonderlijke ontmoeting met een mevrouw met een hoofddoek. Anneke verwoordde perfect de bezwaren die wij onmiddellijk te berde brengen als het gaat om ontmoetingen met het onbekende. Ik herkende mijn eigen gedachten in haar verhaal.
Benieuwd naar Anneke’s verhaal? Klik hier Ontmoeting op straat voor een PDF met de uitgeschreven tekst.

Zien en gezien worden.
De voorganger zei het treffend vanmorgen: Als we elkaar zien zoals we zijn gebeurt het wonder van de ontmoeting.

Reageren

20 juni: Bezet gebied

Door Ada

Op 20 juni 2016

In Kerk & gemeente

Volle agenda. Overal bij moeten zijn. Ben ik wel bereikbaar? Mis ik niet iets?
Soms zijn we ‘bezet gebied’. Soms word je zo in beslag genomen door de waan van de dag, dat je voorbij gaat aan de waarde van de dag.
Gistermorgen in de viering in Op de Helte lazen we het verhaal over iemand die ook ‘bezet gebied’was. Hij werd door Jezus verlost van ‘een legioen demonen’. (verhaal lezen? Het staat in Lucas 8 vanaf vers 26 zie >>>).

De voorganger begon zijn verhaal met de 50 mensen die vermoord zijn in de gay-club in Orlando, met het Franse politie-echtpaar dat in eigen huis werd gedood en met de politieke moord op Jo Cox in Engeland.
Hij noemde het ‘de tirannie’. Machteloos staan we er tegenover.
De predikant stelde tegenover al die duistere zaken het licht. Hij noemde daarbij de regel uit het Wilhelmus: ‘de tirannie verdrijven, die mij mijn hart doorwond‘. Het is onze taak om die ‘licht’-kant te belichten. Omzien naar elkaar, aandacht voor de wereld om je heen. De tirannie verdrijven, niet door wraak te nemen of een oorlog te beginnen, maar door te beginnen met het aansteken van één lichtje.

Wat mij opviel waren de liederen die we in de dienst zongen. Twee van die liederen hadden dezelfde melodie. Het eerste was lied 221: “Zo vriendelijk en veilig als het licht, zoals een mantel om mij heen geslagen“. Dit lied beschrijft wat en wie God voor ons wil zijn.
Het tweede was lied “Ik sta voor u in leegte en gemis, vreemd is uw naam, onvindbaar zijn uw wegen”. Dit lied beschrijft de wanhoop die hoort bij het begin van de tweede alinea van dit blog en de troost die het zoeken van God dan biedt.
Twee liederen, één melodie. Beide teksten zijn geschreven door Huub Oosterhuis.
Benieuwd naar de volledige tekst van beide liederen? Klik hier Licht – gemis voor een PDF met de teksten.

Als laatste noem ik het lied dat we zongen na de overdenking, lied 834.
Vernieuw Gij mij, o eeuwig licht! God laat mij voor uw aangezicht,
geheel van u vervuld en rein, naar lijf en ziel herboren zijn.
Voor we dit zongen speelde organist Gerhard Duursema een prachtig, ingetogen voorspel op dit lied. Als je de tekst goed op je laat inwerken begrijp je dat inkeer, het zoeken van de stilte en Gods aangezicht, louterend werken voor je lichaam en je ziel.
Zodat je even geen ‘bezet gebied’ bent.

Reageren

12 juni: Tederheid & pretlichtjes.

Door Ada

Op 12 juni 2016

In Kerk & gemeente

Vanmorgen was er een feestelijke doopdienst in de Catharinakerk: twee baby-jongetjes en een meisje van 12 werden gedoopt. Eén van de baby’s is familie van ons, vorig jaar werd zijn broertje gedoopt in Op de Helte. (zie 12 juli >>>)

Wie mijn blogs volgt weet dat we twee weken geleden ook bij een doopdienst waren met als onderwerp ‘Bouw een ark’ en vorige week (afscheidsdienst van Theo van Beijeren) ging het over worden als de kinderen. Vandaag stonden die beide schriftlezingen centraal. En natuurlijk waren er overeenkomsten, maar het was toch vooral anders! Met Gods woord kun je heel veel kanten op.

Vanmorgen lag de nadruk op de regenboog, het teken van God’s vriendschapsverbond met de mensen, na de zondvloed aan de mensen gegeven. God geeft ons zeven kleuren, voor elke dag één. Al die kleuren vormen samen het licht; het is bedoeling dat wij dat licht uitdragen in de wereld door vooral ‘het kind in onszelf’ de ruimte te geven.
Vertrouwen hebben, zoals een kind papa en mama vertrouwt.
Ons als een kind verwonderen over al het moois dat de schepping ons biedt.
Onze blijdschap delen met anderen door een oprechte lach.
De ‘druk-druk-druk’-modus te laten voor wat het is en de tijd nemen voor even niks.
Kleurrijk durven zijn, spontaan en openhartig: de belofte die de regenboog in zich heeft uitdragen.

De invloed van de doopouders op de inhoud van de viering was goed te merken. Mooie liederen zongen we, o.a. Taize en Elly en Rikkert. Organist Arjan Schippers verraste ons tijdens de collecte met het lied Dochters van Marco Borsato.

De doop is altijd een mooi moment.
Deze morgen sprak de voorganger na de woorden Ik doop je in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest de tekst:
Ik bid dat de Heer je zegent
dat Hij je voeten laat dansen
en je armen sterk maakt
ik bid dat Hij je hart vult met tederheid
en je ogen met pretlichtjes.

Ogen gevuld met pretlichtjes!
Dat is niet alleen voorbehouden aan kinderen…..dat kan ook als je de 80 al ruim gepasseerd bent. Hierbij pleit ik voor meer pretlichtjes in ieders ogen.

Reageren

6 juni: Worden als de kinderen.

Door Ada

Op 6 juni 2016

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Gistermorgen was de afscheidsviering van dominee Theo van Beijeren.
Daar kan ik wel drie blogs over volschrijven, maar dat doe ik niet.
De dienst is namelijk terug te luisteren via kerkomroep>>>.
Wat nam ik mee uit de viering?
Het fenomenale orgelspel van Erwin Wiersinga.
Als alt zingen in het koor gevormd door twee cantorijen onder leiding van de immer glimlachende cantrix Thysia Betting.
Het gegeven dat uit de toespraken naar voren kwam hoe veelzijdig Van Beijeren is.
De ontroering op het moment dat hij zijn vrouw Alie bedankte voor haar niet aflatende steun tijdens zijn carrière.

Maar wat er voor mij uitsprong deze zondagmorgen was de indrukwekkende preek.
“Worden als de kinderen” was het thema deze ochtend. Jezus plaatst een kind in het midden van de kring en leert dat we moeten worden als de kinderen: onbevangen en vol vertrouwen.

De boodschap was wel duidelijk: “Onmiddellijk ophouden met die belangrijk-doenerij. Wie kan het beste preken? Wie heeft gelijk in een theologische discussie? Wie is het belangrijkst? Daar gaat het niet om. Jezus zag om naar het zwakke en het kleine.”
Het laatste stukje van de preek was een tekst uit een conference van Fons Jansen.
Het was het laatste couplet van het lied: “Als hij terug kwam” en het beschrijft wat Jezus zou aantreffen als hij nu terugkwam op aarde.

Als hij nou eens terugkwam in Jeruzalem en dit liedje zou horen:
Wat zou Hij dan zeggen?
Je hebt in mijn land het verkeerde bezichtigd,
je hebt met ijver het onkruid opgezocht,
maar de gelijkenis was je zeker vergeten….
Het graf en de grot heten heilige plaatsen,
maar ik heb die plaatsen nooit heilig genoemd.
Ik bad op de berg, ik voer op het meer,
ik keek naar de bloemen van Jericho
en ik wees naar de kinderen, want hunner is het rijk.

Ds. van Beijeren vertelde dat zijn opa tegen hem had gezegd toen hij dominee werd: “Vertel de mensen maar dat God liefde is jongen, dat is het belangrijkst.”
Dat heeft hij gedaan, waarvan de laatste 28 jaar in Roden.
Het was ons een aangenaam genoegen.

Benieuwd naar het hele lied van Fons Jansen? Klik hier Als hij terugkwam voor een PDF met de complete tekst.

Reageren

4 juni: Van dominee naar gemeentelid. En vrijwilliger.

Door Ada

Op 4 juni 2016

In Kerk & gemeente

Gisteravond was het feestelijk afscheid van Ds. Van Beijeren, de predikant die onze PKN-gemeente meer dan 25 jaar heeft gediend.

Feestelijk was het. Alle groepen waarmee hij in die 25 jaar is opgetrokken deden iets op deze bonte avond, het was een afwisselend schouwspel.
Zelf kreeg ik met hem te maken toen ik ouderling was onder ds. Hotske Postma. Zij vertrok naar Friesland en haar wijk werd gedeeltelijk overgenomen door Van Beijeren.
Dat was op z’n zachts gezegd een grote verandering, maar we hebben het prima gered.
We werden echt ‘collega’s’ toen ik bij de Websitegroep werd gevraagd. Het duurde even voordat ik aan de club gewend was, maar inmiddels zijn we een solide groep en achter de schermen wordt hard gewerkt. Gisteravond hebben we nestor Theo in het zonnetje gezet met een cabareteske sketch, maar daarbij ook de PKN-website even prominent onder de aandacht gebracht: we doen al dat werk tenslotte niet voor niks!

Verder zong ik mee met de cantorijen. Wij zongen 5 korte liederen, speciaal voor dit afscheid geschreven door Kees van der Meulen. Van één lied was de muziek van Johann Sebastian Bach; dit gaf een mooi effect op het muziekblad.

Kees en Johann, een sterk koppel.

Johann Sebastian Bach

Johann kwam gisteravond twee keer hoogstpersoonlijk voorbij, compleet met kostuum en witte poederpruik. Eén keer als de milde musicus die zich erg verheugde in de warme belangstelling van Theo en één keer als strenge maestro. Theo werd in het Duits onderworpen aan een spervuur van vragen om zijn kennis over Bach te testen. Moeilijke vragen! De meester was tevreden: het kon er mee door.

De kinderen deden ook een duit in het zakje door ons een inkijkje te gunnen in hun ‘gezins-lol’; je kon zien dat ze zich erop verheugden om hun vader voor het oog van de gemeente met milde spot voor het voetlicht te brengen. Hoogtepunt was voor mij het treurlied over Theo ‘ s trainingspak dat hij in zijn vrije tijd graag draagt. Hij is dus ook maar een gewoon mens.

Op dit blog heb ik lang niet alles beschreven wat er langs kwam gisteravond. Eén ding wil ik nog noemen: collega Zwanny (van de website-groep) had een prachtige beamerpresentatie gemaakt over Theo’s leven, zij vermaakte het publiek tussendoor met de quiz ‘Noten schieten’ en ze bediende de hele avond ( van 19.30-11.15 uur!!!) de beamer ter ondersteuning van iedereen die iets op het podium deed. CHAPEAU!

Ben je benieuwd naar wat er nog meer was? Hou dan de website van de kerk >>> in de gaten: binnenkort foto’s en een verslag. We dronken een borrel na afloop en kletsten nog heel genoeglijk na. Ik nam trouwens geen afscheid van Theo. Hij wordt nu namelijk gemeentelid en blijft zich als vrijwilliger inzetten voor de websitegroep!

Reageren

31 mei: Bouw een ark!

Door Ada

Op 31 mei 2016

In Kerk & gemeente

Afgelopen zondag zaten we om 10.00 uur in de kerk in Hijken. Er werd een neefje gedoopt. De predikant vertelde dat hij voor een doopdienst altijd een bijbelverhaal uitkiest waar water in voor komt. Zondagmorgen was dat het verhaal van de ark van Noach. Veel water dus.

De preek begon met een cartoon uit onze moderne, praktische tijd, deze:

Illustratie: Timtoon

De voorganger stelde vast dat wij rond dit verhaal altijd van die praktische vragen stellen. “Hoe zit het dan met de pinguïns uit het poolgebied?” We weten het niet. Belangrijker is wat het verhaal ons wil vertellen.
De opdracht is: Bouw een ark! Het enige waar wij bij het woord ark aan denken is een kolossaal schip vol met dieren. Maar het is ook een plaats waar mensen zich veilig voelen. Zo’n plaats kun je zelf creëren: in je gezin, binnen je kerk, je school, je dorp; een plek waar mensen zich veilig voelen, waar je vriendelijk wordt bejegend en waar ieder zichzelf mag zijn.

Dat bereik je al door zelf vriendelijk te zijn. Positivisme uit te stralen. In het Engels is daar een een uitdrukking voor: change the world by doing one act of random kindness at a time. (Verander de wereld door één willekeurige daad van vriendelijkheid tegelijk te doen.)
De eerste letters van Acts of Random Kindness vormen samen het woord ARK.

Bouw een ark! Na deze preek is die opdracht ineens een stuk minder ingewikkeld….

Een klein peutermeisje bracht het geleerde meteen in de praktijk: zij hielp haar oma.
Ze zat bij oma op schoot. Oma zat halverwege de kerk en wilde graag een foto van de dopeling, maar durfde kennelijk zelf niet naar voren te lopen. Ze stelde haar mobiele telefoon in en zei tegen het kindje: “Maak jij eem een foto van de baby veur oma?”. Het meisje liep met het toestel voor zich uit door het gangpad, ging pontificaal voor de dominee staan en drukte af. “Dat wordt vast een selfie!” verwachtte de dominee. Maar nee; later bij de koffie hoorde ik dat de foto prima gelukt was!

Reageren

26 mei: Een beroep uitbrengen.

Door Ada

Op 26 mei 2016

In Kerk & gemeente

Gisteravond was er van onze PKN-kerk een gemeenteavond. Een belangrijke gemeenteavond, want de beroepingscommissie stelde de predikant voor die zich aan onze gemeente wil verbinden.
Altijd spannend. Want je weet wat je hebt en je weet niet wat je krijgt.

De voorzitter van de beroepingscommissie vertelde ons dat ook zij dat allemaal als een grote verantwoordelijkheid hadden gevoeld. Je bent toch namens de gemeente aan het werven, doe je het dan wel goed? De nieuwe predikant heet Walter Meijles en hij zat met zijn gezin (ook drie dochters!) vooraan in de kerk.
Toen Gerard en ik binnenkwamen was het al gezellig vol. Een sopraan van de Op de Helte-cantorij vroeg of ik ook bij het tafeltje “Cantorijen” wilde komen zitten, want zij zat daar maar alleen. Tuurlijk.
Gerard schoof aan bij het groepje ZWO.

Ds. Walter Meijles

Nadat we de bevindingen van de beroepingscommissie hadden gehoord, kreeg Walter Meijles het woord. Op het podium stond een jeugdig ogende man. “Wat nog jong hé?” fluisterde de sopraan naast mij. 42 is natuurlijk helemaal niet jong. Maar vergeleken met ons wel.
Hij vertelde een verhaal over zichzelf en dat ging hem goed af. Hij praat gemakkelijk en verveelt niet. Wel belangrijk als je predikant bent…..
Hij had een paar dingen meegenomen om zijn verhaal kracht bij te zetten en het eerste dat hij liet zien was een oud bijbeltje. Met van die halfronde inhammetjes aan de zijkant zodat je gemakkelijk een bijbelboek kunt vinden. Het was een bijbel van zijn vader die hij op z’n bureau heeft liggen en die hij vaak gebruikt als hij snel even een tekst moet opzoeken.
Dit bijbeltje heeft voor hem een bijzondere waarde omdat hij zich daarmee weet opgenomen in de geloofstraditie van zijn ouders en grootouders voor hem.

Daarmee had hij mij al voor zich gewonnen. Want zo ervaar ik het ook. De geloofswaarden die wij van onze ouders hebben meegekregen zijn belangrijk, we staan in een lange traditie. Die nemen we mee onze toekomst in.
Later kwam hij nog een paar minuten bij ‘ons cantorijen-tafeltje’ zitten om iets te horen over de cantorijen. Wij hebben ons enthousiasme over het zingen in de kerk met hem gedeeld, maar hem ook gevraagd of hij van zingen hield. Ja! Hij had gezongen bij een studentenkoor (veel liederen van Oosterhuis) en onlangs had hij nog meegezongen met een ‘ouder-koor’ van de basisschool van zijn kinderen. Dat biedt perspectief.

Ik sluit mij aan bij de woorden van één van onze gemeente-leden aan het eind van de avond: “Inpakken! En een mooi lintje d’r om.”

Reageren

16 mei: Huiswerk na de viering.

Door Ada

Op 16 mei 2016

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Gistermorgen zongen we met de Cantorij in de 1e Pinksterdag-viering in de Catharinakerk. Na het inzingen dronken we om 09.00 uur een kop koffie in De Deel, waar we even aandacht besteedden aan het afscheid van enkele leden die ons koor gaan verlaten. Wel jammer hoor….. we waren er even stil van. Maar dat kwam vooral omdat
één van het trakteerde op ‘Mozart Kugeln’.

Het kledingadvies ‘kom in de kleur van Pinksteren’ was door velen opgevolgd; de cantorij presenteerde zich feestelijk in veel schakeringen van de kleur rood en ook veel gemeenteleden hadden iets roods aangetrokken. Voor de viering zat de cantorij al in de kerk toen Gerard binnenkwam en voor ons langs liep. “Hé, wat een bos haar alweer!” riep iemand op de tweede rij. “Er kunnen al weer vlechtjes in…..” De gemeente heeft heel erg met ons meegeleefd het laatste jaar, nu het weer goed gaat is iedereen ook blij voor ons.

Pinksteren is het Feest van de Geest. (meer weten? Zie mijn blog van vorig jaar >>>)
Een feest van inspiratie en communicatie.
De voorganger zei hierover:

Pinksteren geeft ons nieuwe taal die ons bijeenbrengt.
In onze tijd is er een grote taal-verloedering gaande. Men denkt rond het vrije woord alles maar te kunnen zeggen, twitteren en facebooken.
Denk aan Trump, Wilders: de taal van het populisme.
Ik schrok toen ik in de column van een collega in Trouw las, dat Trump vooral steun krijgt van behoudende christenen. Daar snap ik niets van….
Geïmponeerd door harde taal van de machthebbers en geen oor voor de taal van Gods geest, de poëzie van de liefde.

Het is aan ons om tegenover die ‘harde taal’ en andere taal te laten horen.
Daarover zei de predikant:

In plaats van de oordelen en vooroordelen moeten wij spreken in taal van van waardering en openheid.
Vloeken en schelden is gemakkelijk genoeg.
Wij dienen te spreken met een taal die opbouwt, bemoedigt en heel maakt.
Niet een taal van oorlog en ruzie, maar van vrede en liefde.
De taal gebruiken als een geschenk dat ons bijeenbrengt.

Taal. We praten en zeggen veel in deze tijd. Iedereen geeft over alles zijn ongezouten mening die iedereen ook moet horen.
De preek van gistermorgen leert ons om vanuit de geest te praten.
Niet de hele dag maar een ‘meningen-diarree uitbraken’, maar nadenken voor je wat zegt. Als je wat zegt je afvragen: geven mijn woorden moed en vertrouwen? Spreek ik taal van zin en inspiratie? Best een moeilijke opdracht. Want ik flap er ook vaak zomaar wat uit.
Wie niet? Huiswerk van de Geest dus.
En soms is het beter om niets te zeggen. Om met Stampertje uit de Disneyfilm ‘Bambi’ te spreken: als je niets aardigs weet te zeggen, zeg dan niets niemendal >>>

Reageren