Categorie: Kerk & gemeente Pagina 45 van 50

Kerkdiensten, bijeenkomsten van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde

18 januari: Jullie zijn het zout der aarde.

Door Ada

Op 18 januari 2016

Vorige week donderdag (7 januari) ging de Cantorij repetitie niet door in verband met de ijzel. Jammer vind ik dat altijd. Cantrix vond het ook jammer, temeer omdat we voor ons volgende optreden (gisteravond in de Vesperviering) maar twee repetities hadden. Waarvan er dus één uitviel!

Afgelopen donderdagavond was die ene repetitie en we moesten hard werken. Cantrix had van te voren al gewaarschuwd ‘dat het misschien wel 22.00 uur kon worden’, dus één van de oudere leden had de VOR-bus die haar altijd terugbrengt een half uur later besteld.
We hadden de kerstmuziek nog in de mappen, dus het duurde even voordat iedereen de goede stukken had. Alt naast mij had van één lied niet alle bladen gekregen. “Ik heb alleen maar een achterkant”. Alt voor haar zei: “Ach, ein schöner Rücken….’, waarop bas naast mij aanvulde “kann auch entzücken!”
Soms heeft het allemaal niets met muziek te maken.

Voortvarend jasten we door het programma heen en de repetitie verliep boven verwachting. Cantrix komt niet uit Drenthe, maar geeft wel Drentse complimenten. “Het valt me nog niet tegen!” is dan zo’n beetje het hoogst haalbare: we moeten wel scherp blijven. Dat we om 21.30 uur toch al klaar waren was eigenlijk het grootste compliment. Het oudere lid moest toen alleen wel een half uur op de VOR-bus wachten…..

Gisteravond was dus de vesper. De cantorij heeft prima gezongen. In zo’n dienst vallen de puzzelstukjes altijd op hun plaats. Wij zingen liederen en in de vesper blijkt dat ze precies passen bij de inhoud van de viering. In één van de lezingen uit Mattheus zei Jezus: “Jullie zijn het zout der aarde.” Naar aanleiding daarvan las iemand een Tsjechisch sprookje voor dat ging over zout. Nou ben ik erg van de sprookjes, dus dit vergeet ik nooit meer.
Benieuwd naar het sprookje? Klik hier ( zout ) voor mijn eigen interpretatie van het verhaal over de koning die drie dochters had.

Ennuh….over vandaag>>>: ik heb het er niet over.

Reageren

10 januari: Altied laidjebouk mit.

Door Ada

Op 10 januari 2016

In Kerk & gemeente

In het kerkgebouw Op de Helte worden de teksten, liederen en andere items op een beamer geprojecteerd. Dat betekent dat je dus geen liedboek meer hoeft mee te nemen naar een viering. Hoeft niet, mag wel.

Het liedboek zit altijd in mijn tas op zondagmorgen.
Als de predikant zegt: “na de preek zingen we lied 489” dan wil ik voor de preek al weten wat voor lied dat is. Dat staat niet op de beamer, dus dat zoek ik dan zelf alvast op.
Ook als een lied met 8 regels voor de beamer doormidden wordt geknipt wil ik tijdens het zingen niet wachten op het moment dat deel 2 wordt geprojecteerd.
Verder wil ik graag weten wie de tekst en de muziek hebben geschreven en soms staat er een mooie tekst bij een lied of valt mijn oog op een ander lied dat over hetzelfde onderwerp gaat.

In de viering ging het vanmorgen over de doop van Jezus door Johannes de Doper. (benieuwd naar het verhaal? Klik >>>)
Een belangrijk punt in het leven van Jezus.
“Door hem veranderde het beeld dat mensen tot dan toe van God hadden totaal.
Jezus droeg uit dat God liefde is” zei de predikant vanmorgen.
We zongen voor de overdenking lied 524: Nu Gij de doop ontvangt in de Jordaan.
De tekst van het tweede couplet sprong er voor mij uit.

Gij wilt niet als een onbeschreven blad
veraf staan van ons volgekladderd leven,
0ns leven wordt U op het lijf geschreven
Gij stapt in onze dood als waterbad.

Wat een woordkunstenaar, die tekstdichter (Anton J. Metske).
Het lied had vijf coupletten, allemaal even raak.
“Na zo’n lied hoef je eigenlijk niet meer te preken” vond de voorganger.
Maar dat deed hij wel. Gelukkig maar.
Want een goede viering is een mix van teksten, liederen, gebeden en stilte.
En…. van de ‘hier-en-daar-gesprekjes’ met gemeenteleden, een arm om de schouder, een knipoog en een groet.

Als toegift was er vanmorgen voor de collecte een toespraakje van Greet Westenbrink.
Zij vertelde iets over de schilderijen die in de hal hangen in het kader van ‘Kunst in de kerk’ en vertelde daarbij enthousiast nog iets over de tentoonstelling ‘Kontakt’ in kunstencentrum K38 in Roden: textielkunst in Roden, een feest van kleur, ritmes, vormen, patronen en stoffen. Meer info klik >>>
K38 heeft in Greet een prima ambassadrice: ik ga mijn jongste dochter bellen.
(zie 10 oktober >>> ).

Reageren

6 januari: Kerknieuws bij de thee.

Door Ada

Op 6 januari 2016

In Alledag, Kerk & gemeente

Toen ik vanmiddag thuis kwam van mijn werk werd de nieuwe ‘Kerknieuws’ bezorgd, het clubblad van onze PKN-gemeente. Omdat ik webmaster ben krijg ik het nieuwe nummer ook digitaal om de informatie over de kerkdiensten alvast op de site te zetten, maar echt lezen doe ik pas als de papieren versie er is. Bij de thee las ik het helemaal uit.

Gerard en ik hadden een bedankje geplaatst, waarin we bedanken voor alle steunbetuigingen, in wat voor vorm dan ook, die we kregen voor, tijdens en na de stamceltransplantatie. Dit geldt natuurlijk ook voor de vele bloglezers die reageerden via reacties op dit blog, de mail, een kaartje, een telefoontje, of zomaar, tijdens een gesprekje in de Jumbo.
Dus bij deze: hartelijk bedankt! Het helpt enorm en en het heeft ons heel goed gedaan.

Op de achterkant van ‘Kerknieuws’ stond een gedicht van Bea Sportel, voorgelezen in de Top2000-viering>>>.
Een gedicht dat precies vertelt wat muziek met mensen kan doen.
Wat ik wel eens probeer uit te leggen op dit blog.
Het lied van gisteren bijvoorbeeld. Hoe dat mij raakte op het moment dat Gerard en Frea onderweg waren in gevaarlijke omstandigheden.
Bij ‘Bist Du bei mir’ zal ik een volgende keer terugdenken aan de omstandigheden van gisteren en hoe blij ik was dat het allemaal goed afliep.

Hierbij het hele gedicht:

Top2000
Muziek is als het leven
het gaat met je mee,
het vangt je op bij verdriet
het draagt je naar de toppen van geluk.
Het gaat over terugkijken naar wat geweest is,
hoe mooi of mislukt ook.
Het gaat over vriendschap, liefde en blijdschap, verdriet, dankbaarheid, troost.
Het gaat over ons.
Over wat we meemaken in het leven
over iemand verliezen
over nieuw leven dat onderweg is
over vriendschap en hoe waardevol dat is.
En dan, als je heel goed luistert,
hebben al die liederen raakvlakken.
Muziek is emotie
muziek raakt de juiste snaar
Het liedje dat op de camping speelde
toen je voor het eerst verliefd werd.
Het lied dat gezongen werd bij de uitvaart van je vader.
Nooit is dat lied meer hetzelfde
het is en blijft voorgoed met jou verbonden
net zoals die mens voorgoed met jou verbonden is.

Reageren

4 januari: Geen internet op Sinter – Kerst & Nieuw.

Door Ada

Op 4 januari 2016

In Alledag, Kerk & gemeente

Gisteren vierden we het Sinterklaasfeest.
Op 5 december was Gerard nog lang niet de oude en was Frea niet in Nederland, maar in de kerstvakantie wel.
De enige dag dat iedereen hier kon zijn voor het Sinterklaasfeest was gisteren….
Helaas hadden we gisteren langdurig geen internet. Iets met ijzel aan kabels.
Daarom vandaag een blog over zaterdag én zondag.

Zaterdag was de eerste zaterdag van het nieuwe jaar.
Op die dag vieren we altijd de eerste verjaardag van onze vriendenkring (zie ook 4 januari vorig jaar >>>) en brengen we een heildronk uit op het nieuwe jaar.

De enige echte!

Een van de vriendinnen vond het door mij gebreide, grijze Harry Slinger-mutsje >>> niet goed. Moest volgens haar rood zijn. Zij is de enige ‘westerling’ in onze groep en ook de enige die zich hier druk over maakt. Zij had haar moeder ingeschakeld om dit misverstand op te lossen: Gerard kreeg zaterdagavond een knalrode versie! Moeder: BEDANKT!

We legden voor 4 maanden vooruit al weer de data vast voor de volgende bijeenkomsten en we weten nu al dat ‘de club’ op Hemelvaartsdag dit jaar jaar bij ons is voor het vieren van de 36e vriendendag. Dan is hopelijk de discussie over de mutsjes voorbij: als het goed is is Gerards haar dan terug!

Gistermorgen ging ik eerst naar de kerk. Wat ik daarvan heb meegenomen was een tekst uit Jesaja 60: Sta op en schitter! Nelson Mandela zei daarover: “Wij zijn geboren om de luister van God uit te dragen die in ons woont“.
Verder nam ik ook de bloemen uit de kerk mee, die gingen namelijk naar de familie Waninge aan de Boskamp. De ouderling van dienst vroeg bij de afkondiging wie de bloemen wilde wegbrengen; ik wel!
Eén van de gemeenteleden grapte na de dienst: “Weet je wel waar ze wonen?”

Gistermiddag om 16.00 uur hadden we thee met pepernoten, suikerbeesten, en chocoladegeld. De dochters waren er met aanhang en zongen met z’n vijven vijfstemmig (dus niet om aan te horen) de melodie van jinglebells.
Lalalaaahh Lalalaaahh etc.
We hadden een fantastische avond. Nadat ik het hele spul had gevoederd met een grote pan pasta met champignons, prei en ui met gewone kip (want omnivoor) en vega-kip (want vegetarisch) en saus van sojamelk (want veganistisch) en weinig pesto (want notenallergie) begonnen we na de afwas met het voorlezen van de gedichten en het uitpakken van de cadeautjes. Zeer humoristisch, veel milde spot en af en toe een speldenprik.

Eén van de dochters had voor iedereen een ‘fop-kado’ gemaakt.

Ik kreeg een button.
Omdat ik al oud ben en toch hippe dingen doe.

Reageren

25 december: Het verhaal.

Door Ada

Op 25 december 2015

In Kerk & gemeente

Eén dezer dagen hoorde ik op RTV Drenthe een korte overdenking van dominee Hans Katerberg. Hij vertelde over 5 generaties gelovigen: de eerste generatie zijn de kerkgangers die de rituelen en de bijbelverhalen goed kennen. Hun kinderen weten nog van de kaarsen en de verhalen maar drie generaties verder zijn naast de rituelen ook de verhalen vergeten. Het is onze taak om de verhalen levend te houden.

Gisteravond woonde ik het kinderkerstfeest bij in Op de Helte; daar stond het kerstverhaal centraal tegen het decor van een druk pakjes-distribueercentrum van het fictieve bedrijf Post.Punt.Nl. meer info zie >>>
In de pakjes zaten wegwijzers naar het verhaal. Als er weer een aanwijzing was uitgepakt zwenkte de camera naar de andere kant van het podium waar de gebeurtenissen uit Lucas werden uitgespeeld. Met hier en daar knipoogje naar het heden. Jozef en Maria namen een

Het kadootje: wat een geschenk!

kinderwagen mee op reis, in de herberg in Bethlehem (“het heet BEDlehem, er zal hier toch wel een bed zijn!”) was ook wifi en de engelen hadden geen vleugels. Dat wekte dan ook de argwaan van de herders, maar de engelen vertelden tussen neus en lippen door ” dat ieder gewoon mens ook een engel kan zijn!”

De wijzen namen naast mirre, wierook (dat ruikt zo lekker….baby’s hebben ook wel eens een vieze luier) en goud ook iets lekkers voor de ouders mee: advocaat met slagroom voor Maria en voor Jozef een krat bier.
Tussendoor was er muziek en zongen we oude, bekende kerstliederen met moderne woorde.

Het mooiste moment vond ik het slot. De medewerkers van Post.Punt.Nl kregen een geboortekaartje waar op stond dat Jezus Christus was geboren. Ze konden dit cadeau vinden achter de postpakketten. Toen werden de decorstukken allemaal weggeschoven en daar stonden alle toneelspelers. ‘Ooooh….’ riep de zaal, want daar stond het hele kerstverhaal als een virtuele ansichtkaart uitgebeeld.

In de zaal waren alle bovengenoemde generaties aanwezig. Dan ben ik zo blij dat het (voor ons) zo overbekende verhaal zo duidelijk wordt neergezet.
Als later in een winkelstraat in een enquête wordt gevraagd: “Weet u wat we vieren met kerst?” zullen de kinderen die er gisteravond bij waren weten van Jozef en Maria, de geboorte van Jezus, de herders, de engelen en de wijzen. Met of zonder advocaatje met slagroom…..

Reageren

21 december: Top 2000 Vier-uur.

Door Ada

Op 21 december 2015

In Kerk & gemeente

Halverwege oktober werd ik gebeld door één van onze predikanten of ik wilde meewerken aan de Top2000 viering op 20 december in Op de Helte. Een koor vormen van gemeenteleden, zingen, gitaarspelen: dat zou ik voor m’n rekening nemen.
De stamceltransplantatie van Gerard stond al wel op de agenda, maar we wisten nog niet precies wanneer dat zou zijn en ik dacht: bezig zijn met zo’n viering c.q. muziek is een mooie afleiding, dus ik zei ja.

Begin december, de voorbereidingen waren al in volle gang, heb ik de opdracht teruggegeven.
Het lukte helemaal niet om tijd vrij te maken voor het voorbereiden van de dienst en het opzetten en begeleiden van een gemeente-projectkoor.
Het organiseren van het Top2000 Vier-uur ging gewoon door, men zocht andere wegen. En die hebben ze gevonden!
Het was een prachtige viering. Aan gemeenteleden was gevraagd om hun top 3 voor de Top 2000 door te geven aan de organisatie. Er was een overzicht gemaakt van de meest gevraagde nummers en die werden in dit Vier-uur (van 16.00 – 17.00) ten gehore gebracht. Door een zanger met een gitaar, door een duo met een gitaar, door DJ Matthijs én door de gemeente zelf. Als een soort ‘sing-in’ onder begeleiding van Arjan Schippers op piano. Ik was al een fan van Arjan, maar nu nog meer. Want het is best lastig om met een hele gemeente iets van The Beatles te zingen, maar hij begeleidde ritmisch zo sterk dat het heel mooi was om samen te zingen.

Toen we binnenkwamen kregen we een drankje; ik ging gezellig aan de glühwein.
In de kerk stonden her en der tafels met stoelen eromheen, Carlijn en ik zochten een tafeltje waar al één mevrouw zat die we niet kenden. We stelden ons voor en raakten in gesprek. Mevrouw kwam uit Peize en was uit pure nieuwsgierigheid gekomen.
Het was een mooie viering. Eén van de mooiste aspecten vond ik dat er deelnemers van alle leeftijden waren: jongeren én ouderen en alles wat daar tussen in zit. Daardoor was de muziek ook zeer uiteenlopend; sommige nummers kende ik niet eens. Ontroerend waren de verhalen die mensen vertelden over waarom ze een nummer hadden opgegeven.
Ook het aansteken van een kaarsje had een emotionele lading. Claudia de Breij zong “Mag ik dan bij jou” en Simon en Garfunkel “the sound of silence”.

Mevrouw uit Peize en ik waren het roerend eens. Wat een mooie viering, voor herhaling vatbaar! Ze had nog een goede tip: het zou mooi zijn als een paar liederen werden gezongen door een koortje van gemeenteleden.
Wat een geweldig idee!

Reageren

20 december: Met een lied op de lippen.

Door Ada

Op 20 december 2015

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Een bijzondere viering vanmorgen in het Martiniziekenhuis. We werkten met de Catharinacantorij mee aan de kerkdienst voor patiënten, familieleden en andere belangstellenden. Complete bedden en rolstoelen met infuusstellages werden binnengereden.

Het is een gewone viering met liederen, lezingen en gebeden, maar door de setting is het bijzonder. Een beetje beladen zelfs. Maar ook hier ontbrak de broodnodige humor niet. De ouderling begon: “We zitten in de adventsweken. Tijd van verwachting. We verwachten nog een bed, dus we wachten nog even.”

De vierde kaars werd vanmorgen aangestoken; het licht wordt steeds sterker op weg naar kerst. Het ging vanmorgen over Maria, die aartsengel Gabriel op bezoek krijgt en haar vertelt dat ze moeder zal worden van de zoon van God.
Op zich een blijde boodschap, maar voor Maria viel het allemaal niet mee.
De voorganger vertelde dat het ook niet meevalt als je in het ziekenhuis komt te liggen.
Geduld, wachten en loslaten. Je moet je overgeven aan iets wat je niet zelf in de hand hebt. Je moet je neerleggen bij het feit dat je niet alles in je eigen leven zelf kunt bepalen. In het ziekenhuis is dit aan de orde van dag, het maakt mensen onzeker en kwetsbaar.
Maria laat ons zien dat dit soort situaties in een mensenleven vragen om moed en vertrouwen: biedt dergelijke moeilijkheden het hoofd, blijf niet te lang in bitterheid en teleurstelling hangen, accepteer wat je overkomt en wees blij met alle hulp die je wordt geboden. Verwonder je over al het goede wat je ondanks alle narigheid nog ten deel valt: een vriendelijk woord of de zon op je gezicht, het zijn de kleine dingen die je kracht geven en je er weer bovenop helpen. Een troostrijke preek.

Na de overdenking zongen we ‘Zolang wij adem halen”, een prachtig lied met o.a. de tekst:
“Al is mijn stem gebroken, mijn adem zonder kracht,
het lied op andere lippen draagt mij dan door de nacht.”
Vanmorgen werd het lied gezongen door mijn lippen, dat is in het afgelopen jaar wel eens andersom geweest. (zie 30 november 2014 >>>)

De dominee sloot de viering af met het gedicht “Venster van de ziel’, ik vond op het internet een pagina >>> waar het helemaal staat.
De laatste regel is: We moeten een venster zijn, waardoor Gods liefde in de wereld straalt.
De ene keer straalt het vanuit jouw ziel naar de ander, een andere keer straalt het vanuit andermans ziel naar jou.
Soms zingen jouw lippen, soms zingen andere lippen voor jou.

Reageren

16 december: Wapens in de zegen.

Door Ada

Op 16 december 2015

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente, Muziek

Vanavond werkten we met de Catharinacantorij mee aan een viering van de PKN-gemeente in de Noorderkroon. Met de spaghetti nog achter in de hals meldde ik mij om 18.15 uur voor het inzingen.
Altijd lastig zingen in zo’n zaaltje. Het zingt veel ‘zwaarder’ dan in een kerk, bij het eerste lied leek het wel of er zand in de motor zat.
Gaandeweg knapte het wel op. Cantrix schroefde het tempo een beetje op zodat het wat gemakkelijker ging en over het algemeen ging het prima vanavond.

Wel altijd warm in zo’n verzorgingscentrum. De alt naast mij verzuchtte na afloop dat ze beter een korte broek aan had kunnen doen. Dat vond de rest niet zo’n goed idee.
Het zijn altijd aangename bijeenkomsten. Omdat de mensen die zo’n viering bezoeken
over het alg kerststal emeen ouderen zijn, worden er veel bekende kerstliederen gezongen en ook het kerstevangelie wordt in de oude versie voorgelezen: “En het geschiedde in die dagen….” Het brengt voor mij altijd de sfeer van vroeger even terug.

Eén van de mooiste liederen vond ik vanavond het ’Eer zij God in onze dagen’: we kennen het inmiddels goed. Heerlijk om dat lied vierstemmig door elkaar heen te zingen. Vanavond stond ik voor de tenoren en hun ‘glohohoria’ wisselt af met dat van de alten, nu hoorde ik pas goed hoe mooi dat in elkaar overloopt.
Toch was het niet de muziek die mij het meest raakte vanavond, dat was de zegen.
Na afloop vroeg ik aan de voorganger, Astrid Mekes, de tekst.

God, Gij zijt het die ons nieuw kunt maken.

Zegen ons met kalmte tegen crisis.
Zegen ons met moed tegen onzekerheid.
Zegen ons met rustig inzicht tegen bange voorspellingen.
Zegen ons met creativiteit tegen berusting
Zegen ons met opgewektheid tegen bedruktheid
Zegen ons met humor tegen boosheid
Zegen ons met weerbaarheid tegen moeilijke dagen

God, Gij die ons nieuw kunt maken,
zegen ons met het licht van Kerstmis
en zegen ons met een nieuwe toekomst. Amen.

Met alle bovengenoemde emoties hebben Gerard en ik het afgelopen jaar te maken gehad.
En ik zou haast zeggen: wie niet?
Deze zegen reikt ons de wapens aan waarmee we het leven zoals dat op ons afkomt te lijf kunnen gaan.

We kregen deze zegen vanavond mee.
Wat een cadeau.

Reageren

7 december: Géén applaus?

Door Ada

Op 7 december 2015

In Alledag, Kerk & gemeente

Hinsz-orgel in de Catharinakerk Roden

Gisteravond bezocht ik de ‘orgelvesper’ in de Catharinakerk.
Een vesper is een korte bijeenkomst met liederen, lezingen en gebeden.
Dominee Van Beijeren ging voor en Erwin Wiersinga bespeelde het orgel.

Aan het begin van de viering vertelde de predikant een stukje geschiedenis over de vesper, een avondbijeenkomst in de traditie van de ‘evensongs’ (in Engeland) en de ‘abendmusiken’ in Duitsland.
We hoorden orgelmuziek van Brahms, Scheidt Weckmann en Bach.
Van de laatste componist was het slotstuk van de viering: Fuga h mol BVV 544.
Toen Erwin was uitgespeeld verwachtte ik een daverend applaus. Dat niet kwam. Het was per slot van rekening een ‘gewone kerkdienst’. Maar hij heeft wel verdiend, daarom bij deze >>> .

Na viering liep ik nog een rondje langs de Mensinge. Ik was benieuwd of de kerstverlichting al was aangebracht en ja hoor, toen ik de hoek omsloeg pinkelden de lichtjes al aan de brug en aan het oude huis.
Met de laatste fuga van Bach nog in de oren zag ik even verderop de oude kerk staan;
de lichten binnen waren nog aan en het geheel straalde een feeërieke sfeer uit.
Wat een mooie avond. Balsem voor de ziel.

Reageren

30 november: The Lovin Spoonful.

Door Ada

Op 30 november 2015

In Alledag, Kerk & gemeente, Muziek

Rechtstreeks vanuit het
Het nieuwe bloed van gisteren is goed aangeslagen. Het HB-gehalte was onder de 5.0 gezakt, maar dat zat vandaag weer op 5.9.
Dat uitte zich vandaag in iets meer energie en iets meer eetlust.
Het infuus met de zak sondevoeding zit er nog aan, maar de zaalarts sprak er vanmorgen al over dat deze ‘vloeibare biefstuk’ de langste tijd heeft gediend. Ik hoop dat de stijgende lijn morgen doorzet en dat ik mij dan nog wat minder moe voel, want dat was ik vandaag toch nog wel.

Naast de yoghurt is Brintapap een nieuwe ontdekking voor het geval het slikken nog problemen blijft geven, zoals dat nu nog het geval is.
Gelukkig heb ik die Brinta als kind goed leren eten en ik vond het eigenlijk ook nog wel weer lekker ook. Morgen hopelijk met nieuwe energie weer op!

Ondertussen aan de Boskamp:

Gistermorgen woonde ik de dienst bij in de Catharinakerk.
1^e adventszondag. Er stond een prachtige krans op het doopvont (veel mooier en imposanter dan die van mij) waarvan de 1^e kaars werd aangestoken en het was een fijne viering. We zongen veel bekende adventsliederen, o.a. Op U mijn heiland blijf ik hopen en Hoe zal ik U ontvangen. We hoorden het verhaal van Zacharias, die in de tempel van de engel Gabriël te horen krijgt dat hij op z’n oude dag nog vader gaat worden. Hij is daarna tot de geboorte van Johannes (de Doper) met stomheid geslagen. Verhaal lezen? Zie >>>>

Al vele malen heb ik over dit verhaal preken gehoord, maar ds. Van Beijeren bracht gistermorgen een voor mij nieuwe zienswijze op dit verhaal naar voren. Eén aspect van de boodschap was dat wij in deze weken voor kerst een beetje zouden moeten ‘vasten’ voor wat betreft het praten. ‘En vergeet daarbij de ‘social media’ niet’ dacht ik er achteraan.

We tetteren wat af in deze tijd, . Het kan wel wat minder met al die woorden.
Daar moest ik over nadenken: hoe ga ik dat in de praktijk brengen?
Praten, beppen, teuten, bijkletsen: allemaal dingen die ik graag doe.
Vanmorgen luisterde ik naar Radio 5, toen kwam er een nummer van The Lovin Spoonful voorbij. “Darling be home soon>>>” zingen ze.
De laatste zin van het refrein is: “For the great relief of having you to talk to…”
(voor de grote opluchting dat ik jou weer heb om tegen te praten).

Beetje dubbel dus in deze dagen……

Reageren