Categorie: Alledag Pagina 105 van 263

23 februari: Ruinen 1 – Van schaatsijs naar softijs.

Door Ada

Op 23 februari 2021

Afgelopen weekend was het zomaar lente.
We hebben onze dochters niet meer in levende lijve gezien vanaf december en dat vonden we lang genoeg: we gingen zondagmiddag wandelen met één van hen.
Ze woont in Almelo; dan kom je niet even voor een wandeling naar Drenthe, dus we spraken af: elk de helft. Allebei drie kwartier, dan zit je bij Ruinen.
Als afspreekpunt kozen we voor ‘Parkeerplaats Witteveen’, ongeveer een kilometer van Ruinen af. Die parkeerplaats grenst aan Nationaal Park ‘het Dwingelderveld’.
“Niet bij een restaurant of kroeg hoor, dat is veel te druk op zondag” zeiden we van te voren tegen elkaar. We kozen voor een kofferbak-picknick met een thermoskan thee aan het begin van de wandeling en voor halverwege een rugzakje met lekkers. We gingen de ‘kleine witte pijltjes-route’ volgen.

Ook zonder restaurant of kroeg was het druk op deze zondag.
De parkeerplaats (voor ons gevoel in the middle of nowhere) was al bijna vol en tijdens onze wandeling, vooral aan het begin en het eind, waren er veel andere wandelaars en fietsers; we bleven maar ‘moi’ zeggen…..
Maar het kostte geen enkele moeite om anderhalve meter afstand te houden, dus we genoten van een wandeling van dik twee uur door een prachtig gebied.

Het is een bijzonder natuurgebied; het is het grootste aaneengesloten natte heidegebied van West-Europa.
Er zijn maar liefst 2 schaapskudden met herder die de heide in conditie houden.
Ik verbaasde me over de uitgestrektheid (klik op de foto voor een vergroting). Je kunt heel ver kijken en de wandeling bracht ons langs heel veel verschillende landschappen: door bos, langs grote vennen, langs moerasachtige gebieden en door de heide. Met een prachtige, strakblauwe lucht was het heerlijk picknicken; we streken neer bij een vennetje, legden onze jassen over een een uitstekende heidepol en genoten van ons meegebrachte bakje fruit en een pakje drinken. En paaseieren.
Wat heerlijk om elkaar weer even in de ogen te kijken; drie volle uren genoten we van elkaars gezelschap.
Wie had nou ooit kunnen bedenken dat zo’n gewone ontmoeting zo’n bijzonderheid zou worden; het bepaalde in hoge mate de waarde van onze dag.
Toen we afscheid name n gingen er nog een paar paaseieren mee naar Almelo.

Wij wilden nog even het gebied per auto verkennen en boemelden via Ansen en Wittelte naar Diever.
Daar stond een bord aan de weg; “Van schaatsijs naar SOFT-ijs”!’
Niet gehad trouwens…..’t is nog maar februari.
Je kunt het je toch gewoon niet voorstellen: vorige week stonden we nog met een aantal schaatsers op het ijs van de ven in het Mensingerbos, zondagmiddag genoten we van een lentepicknick in een briesje van 18 graden.
2021 wordt in meerdere opzichten een memorabel jaar.

Benieuwd naar de andere delen uit de ‘Ruinen-blogreeks’?
1. Van schaatsijs naar softijs.
2. B&B ‘de Beddestee’
3. Wel honderd lammetjes!
4. Fietstocht Dwingelderveld
5. Allemaal familie
6. Ommetje met Bram de Ram
7. Coucangé
8. Van landgoed naar plaggenhut.
9. De gehaakte lampionnetjes van Ina.

Reageren

22 februari: #Doeslief.

Door Ada

Op 22 februari 2021

In Kerk & gemeente

Zondagmorgen; op het rooster van onze PKN-gemeente staat een ‘Ik zie jou’- viering.
Een kerkdienst waarbij het accent op gezinnen/jongeren ligt; dan is er ruimte voor iets anders en wordt er vaak afgeweken van de liturgie van de eredienst.
Mag wat mij betreft iedere zondag…….vooral in coronatijd ervaar ik de wekelijkse viering als ’te lang’; dat komt omdat je zelf helemaal niks doet, zelfs niet zingen.
Gistermorgen zat ik om 10.00 u nog te ontbijten met een sudoko en al kijkend naar de viering puzzelde ik met een schuin oog op het boekje nog even door.

Het was de eerste zondag in de Veertig-dagen-tijd; dit jaar is het thema ‘de zeven werken van barmhartigheid’.
In 2016 schreef ik al eens blog over een kerkdienst waar dit ook onderwerp was.
Als je dat blog nu terugleest (klik hier>>) dan weet je weer even hoe een kerkdienst was voor corona.

Wat zijn de 7 werken van barmhartigheid?

De hongerigen te eten geven.
De dorstigen te drinken geven.
De naakten kleden.
De vreemdelingen herbergen.
De zieken verzorgen.
De gevangenen bezoeken.
De doden begraven.

Janny Boonstra (opbouwwerker) zei het treffend: “Met andere woorden: doe ’s lief.”
Precies. Een heel breed thema samengevat in drie woorden: ‘Doe eens lief.’
Een viering kan me door dit soort eenvoudige bewoordingen soms zo treffen, dan is preken niet meer nodig.

Waarom vond ik deze ‘anders-dan-anders’-dienst zo leuk?
Er werkten andere gemeenteleden mee aan deze viering: Naomi had een filmpje opgenomen waarin ze de schriftlezing voorlas in gewoon Nederlands, Lieke speelde piano en haar moeder Fokelien zong daarbij o.a. een lied van Elly & Rikkert en Daphne zong ‘You say…’, begeleid door Arjan Schippers.
Verfrissend en ontzettend leuk om naar te luisteren en te kijken.
En knap dat ze dat durfden: ga daar maar eens staan!
Als de kerk gevuld was geweest met gemeenteleden was er voor ieder van hen een klaterend applaus geweest.
Bij deze dus: applaus

Verder was er een quiz, daar ben ik ook van.
Je moest een website opzoeken, inloggen en een code intoetsen.
LEUK! Tablet erbij. O, met Facebook of met Gmail? Ik heb geen facebook, gmail dan maar.
Wat is mijn wachtwoord?! Eeeh, weet ik zo niet…….
Lang verhaal kort: toen ik eindelijk was ingelogd kreeg ik de melding: ‘players limit is reached for the current game’.
Toen was de quiz ook al afgelopen, het waren maar vier vragen.
Jammer dat het hier aan de Boskamp niet helemaal goed ging, maar dit zijn wel de krenten in de pap: op afstand toch samen iets doen.

Er was nog veel meer. Je kunt thuis kaarten maken, die worden naar kinderen in het ziekenhuis gebracht, je kunt zelf een filmpje maken met poppetjes en er was een kasteeltje met torens en vlaggetjes. Nieuwsgierig geworden? Je kunt de viering terugzien op Kerkomroep (21 februari, 10.00 u, Catharinakerk)

Memo aan mij: geen sudoku maken als je kijkt naar een kerkdienst.
Ik had de puzzel nog niet half ingevuld en ik had al één veldje met twee negens en eentje met twee drieën.
Zegt iets over de kerkdienst!

Reageren

19 februari: TBONTB 25 – Eerste herinnerings.

Door Ada

Op 19 februari 2021

In Streektaol

Dit neie blog schreef ik veur het boek:

Ien van mien eerste herinnerings is van 28 augustus 1964; ik was toen 3 jaor en 10 maonden en logeerde bij opa en oma Vrieswijk in Klazienaveen.
Mien breurtie Henk was die dag geboren en dat veroorzaakte een hiele hoop vrolijke opwinding in huize Vrieswijk aan de Herderstraote in Klazienaveen.
Toen ik al in berre lag (op de overloop under een schuun dak) kwam de breur van mien va, mien ome Andries, nog even bij mij boo’m. “Fielseteerd met de geboorte van dien breur. En wat een mooie naom: Henderikus!”
“Nee” zee ik “hij het Henk!”
Lachend reup ome Andries terwijl hij de trappe ofleup: “Nee heur. Hendrikus het e. Dat hef joen pappe mij zölf verteld.”

Daor lag ik allent op de overloop en ik meuk mij grote zörgen.
Pappe haar zegd dat mien breurtie Henk hiette.
Henderikus vun ik stom.
Maor ome Andries was een groot meinse.
Die zol ’t toch wel weten?
Wat ku’j as klein kiend dan liggen te piekern.

De volgende dag bleek dat ome Andries en ik allebeide geliek hadden.
De deupnaom van mien breurtie was Henderikus, zien roepnaam Henk.
Haorscharp stiet het veurval in mien geheugen grift; hoe ik under dat schuune dak lag met een gehaokte sprei van oma over.

Ok weet ik nog een veurval van de eerste klasse van de kleuterschoele.
Toen was ik vier jaor en ik much bij de waterbak speulen.
In die waterbak dreven wat plastic ballegies en booties en d’r lag een stukkie tuunslang in.
Ik greep dat stukkie tuunslang (het was geel) en ik bleus d’r op.
Het water dat d’r in zat speut d’r uut en kwam met een mooi boogie op het maechie trechte dat an de aandere kaante van de bak stun.
Die schröwde geliek moord en braand.
“Zij hef mij nat spuit!”
Dat haar ik netuurlijk niet expres daon, maar dat geleufde juf Idzerda niet.
“Ga jij maar even een poosje in de hoek staan!” Veur een bangig en braaf kiend as ik was dat verschrikkelijk.
Stun ik daor veur ’t eerst in de hoek; ik wus eerst niet of ik ogen ok dicht mus doen, maor bedacht later dat juf dat toch niet zien kun. Ik stun te kieken naor de plek waor twee muren bij mekaar komt en ik vun het zo oneerlijk! Zo onneuzel ok. Wat helpt het nou a’j in zu’n hoek staot te kieken.
Wat’n verstaand.
Vier jaor en overtuugd van mien eigen geliek.

Later thuus waren mien va en moe het niet met mij eens.
As ik in de hoek mus, dan haar ik het vast verdiend.
En ik haar d’r ok wat van leerd: da’j niet zomaor in een slangie moet blaozen, want ie wit nooit wat d’r nog in zit.
Toen (1965) zeeden de olders nog niet: “Dat döt die van mij niet!”

Meer lezen over het boek 1960 -2020?
Hierbij een link naor de verzamelpagina van dizze blogreeks ‘Te boek ….. of niet te boek’.

Reageren

18 februari: TBONTB 24 -Streektaol

Door Ada

Op 18 februari 2021

In Streektaol

In januari 2015 schreef ik mien eerste blog in oonze eigen streektaol under de titel ‘Hier kom ik weg‘; op dizze website verschient d’r vanof die tied elke maond een Drents blog.
De reacties bint allent maor postitief. Veur iene die de streektaol niet machtig is bent die blogs ok nog goed te volgen.
Ooit vertelde ies iene: “Die Drentse dingen lees ik hardop voor. Dan is het net of ik jou hoor praten!”
A’j in het menu op ‘Streektaol’ klikt ko’j op een pagina waor ik wat vertel over de streektaol.
Daor geef ik ok een paar veurbeelden van eerdere blogs in dizze rubriek.

Vrogger bij oons thuus preuten wij Drents.
Eigenlijk preut iederiene Drents in mien omgeving, behalve de dominee, de meester/juf en ome Albert (die kwam uut Bleiswijk).
Met de buurkinder, in de Vivo-winkel van Jans Meintjes, op de legere schoele: Drents.
Tenminste: op het schoolplein en under mekaar, want de lessen weuden geven in het Nederlands.
Verder heurden wij Nederlands op de radio en op de televisie, zundags in de karke, bij de tandarts en de dokter, wij lazen het Nederlands in de kraante en in de Donald Duck.

In de jaoren ‘70/’80 van de veurige eeuw weur de streektaol wat waor ie joe eigenlijk een beetie veur mussen schamen. Met een Drentse tongval weu j’ geliek as een boertie van buuten wegzet.
Die tendens in oons spraakgebruuk maakte, dat Gerard en ik oonze dochters in het Nederlands opvoed hebt. Toen oonze wichter in Roden hen de legere schoele gungen, was d’r gien kiend meer dat Drents preut, dus in die zin deuden wij ’t niet aans as aandere Drenten.

In de jaoren ’90 gung d’r een aandere wiend weien.
Wij constateerden met mekaar dat het aantal sprekers van de streektaol in rap tempo achteruut gung. Jammer ja.
D’r kwamen neie initiatieven um het Drents under de aandacht te brengen en anno 2020 wordt d’r nog regelmaotig wat in het Drents publiceerd.
Maor praot?
In Roden bint d’r weinig luu waor ik nog Drents met praot.
As ik weet dat meinsn de streektaol machtig bint zal ik altied in het Drents begunnen.
Grunnings, Twents, Achterhooks, lukt allemaol prima; allemaol varianten van het Nedersaksisch.
Maor ’t wordt aal minder.
De generatie nao oons prat het niet meer; wij kunt nog zo oons best doen um het Drents te bliem proaten, maar a’j de jeugd niet meer hebt, he’j de toekomst ok niet meer.

Maor ondertussen doet wij dapper deur, met Daniël Lohues as lichtend veurbeeld.
Hier tussen zand en veen
ieken en vlier
ik kiek overal
maor ik heur hier.
Liedtie hielemaol eem heuren? Hierbij een link naor een YouTube-video.

Bin ie zölf een streektaol machtig? Praot het dan zo gauw as ’t kan.
“Ku’j plat praoten? Ie huuft ’t um oons niet te laoten!”

Meer lezen over het boek 1960 -2020?
Hierbij een link naor de verzamelpagina van dizze blogreeks ‘Te boek ….. of niet te boek’.

Reageren

15 februari: Rottum en de Mixed Media.

Door Ada

Op 15 februari 2021

In Alledag

Op het blog van 17 januari ‘Wijsheid, rust en hoop’ kwam een reactie van ex-collega Pieky. Dit schreef ze:

Ha Ada, het valt niet mee hè? Het is even niet anders deze en alle andere dooddoeners zullen we nog n poosje horen en zelf ook soms zeggen. Komt vast uit goed hart. Zelf heb ik momenteel een expositie in het kerkje van Rottum, vlakbij buurtschap Bethlehem. Zo mooi daar met al die oude en kleine huisjes . En ’n unieke omgeving voor ’n expositie. Vermoedelijk zou jij uitzoeken hoe dat zit met zo’n dorp, kerk, buurtschap, hehehe ik geniet er van en that’s it. Leuk zoals mensen verschillen. Ada sterkte zo zonder de kinderen enz. Moi

Naar aanleiding van haar reactie heb ik toen inderdaad al opgezocht waar Rottum en Bethlehem lagen en in mijn hoofd een aantekening gemaakt: daar moeten we nog eens heen.
Zaterdag was het heel mooi weer en Gerard en ik besloten het kerkje van Rottum maar eens op te zoeken.
Ik was daar nog nooit geweest; na Kantens zie je het al liggen, een klein dorpje op een wierde in de Groninger vlakte.
Toen we door het dorpje reden richting de kerk konden we niet verder omdat de visboer midden op de weg stond. Een doodlopende weg, dus er zat niks anders op dan samen met de visboer achteruit rijden tot er ruimte was om te keren. Het ontlokte Gerard de uitspraak “Nou hebben ze hier zoveel ruimte op het Groningerland…..”
Maar Pieky had helemaal gelijk: zo mooi daar.

De kerk was gewoon open en we konden in alle rust Pieky’s schilderijen bewonderen. Zij maakt schilderijen in de categorie ‘Mixed Media’; dat betekent dat er meerdere technieken of materialen gebruikt worden voor een werkstuk. Pieky heeft zelf ook een website waar je meer over haar en haar werk te weten kunt komen: www.piekydoornboshilgenga.nl
Oplettende lezers weten dat Pieky ook al eens ‘Lezer van de maand’ is geweest op deze website, je vindt haar bijdrage in de maand december 2018.

En dan Rottum: thuis hadden we ons al even verdiept in de geschiedenis: vroeger stond daar het grote Julianaklooster. Daarover vond ik een mooi artikel op de website ‘de Verhalen van Groningen’, hierbij een link.
We verkenden het plaatsje door er door- en omheen te lopen.
Het was koud en het was prachtig, we maakten een heerlijke wandeling van een half uur.
Twee afbeeldingen deel ik op dit blog: één vanaf het pad om de wierde heen, zodat je heel mooi de verhoging in het landschap kunt zien (links) en een foto genomen met de rug naar de vorige afbeelding toe: het eindeloze vlakke Groningse land.
(klik op de foto’s voor een vergroting.)
Op de terugweg naar de auto kwamen we langs een piepklein huisje, waarvan de deur openstond.
Ik zag een glimp van een vitrinekast; dan kan ik mijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen.
Bleek het een mini-museum, ’t hoeske van Thais Jaoptje. Meer weten? Hierbij een link naar een artikel daarover op de website van Rottum.

Wil je Pieky’s werk in de kerk in Rottum ook gaan bekijken?
Ze ‘hangt’ daar nog tot 25 maart van dit jaar.

Reageren

14 febrewoari: Harm vertelt, boeit en ontroert.

Door Ada

Op 14 februari 2021

In Kerk & gemeente, Streektaol

Vrijdagmiddag 12 februari. Wij wordt om 13.45 u verwacht in de Catharina karke veur een opname van een biezundere karkdienst: de Preek van de leek, verzorgd deur Harm Dijkstra. Wat een mooi uutstappie in coronatied en wat een buutenkaans um dizze helft van het duo Harm&Roelof ‘in levende lijve’ te ontmoeten.

As wij binnenkomt stiet alles al klaor. Koster Gerard hef de karke lekker warm en een blauw oog. “Te passe west met scheuveln…” Zien humeur hef d’r niet under te lieden: wij bint maor met een paor meinsen, maar ’t is ok al geliek weer gezellig, ondanks de anderhalve meter en de mondkappies.

As de opname begunt het ‘mien Gerard’ Harm welkom en nuumt de commissie Vörming en toerusting ‘de meinsen die oonze geleufsakkers bewarkt’; daornao gef e het woord an Harm. Die begunde met het vertrouwde lied ‘Daor in de verte lig mijn dorp’. Dat ken ik allent maor in de versie samen met Roelof, maor dizze solo-uutvoering is ok prachtig ‘…..men zöt de meul, men zöt de toren…. ‘
Daornao stelt Harm zöch veur en vertelt wat over zien veurbereidings veur dizze karkdienst.
Hij is zölf niet met het geleuf opgruid en haar de domnee uut Slien vraogt naor de opbouw van een karkelijke viering.
Harm gaf gustermiddag zien eigen invulling an de begrippen kyrie, gloria en preek bij het thema ‘Heb uw naaste lief’.

Harm vertelt, hij boeit en hij ontroert.
De ontroering zat bij mij vooral in de meziek.
Harm zit achter de piano en zingt.
Over een Syrisch wichie dat as vluchteling in Slien trechtekommen is. Ie ziet heur fietsen met heur kleine breurtie achterop.
Over Achmed en Yusuf die staot te vissen an t Oranjekanaal, die mekaor niet kunt verstaon, maor die mekaor vindt in de universele ‘visserspraot’.
En dat allemaol in het Drents, waordeur het nog wat dichter bij je ziel komt.

De ‘Preek van de leek’ is een concept binnen de landelijke PKN-karke, waorbij iene die bekend is uut de media (cabaretier, politicus, schriever etc.) een karkdienst veurbereid en daorin zien visie gef, gebaseerd op biebelteksten. In Harms visie kun ik mij ok prima vinden, hij maakte indruk met zien verhaal en zien kiek op de karke en de biebel.

Nou bi’j netuurlijk allemaole slim neisgierig naor dizze karkdienst.
Het goeie neis is da’j de hiele opname kunt beluusteren en/of bekieken.
Dat kan via Kerkomroep (14 februari 09.52 ) of via het YouTubekanaal van de Catharinakarke, hierbij een link: Catharinakerk Roden.
Het duurt eem veurdat het begunt, de eerste tien minuten is tekst/informatie.
Wo’j reageren op dizze ‘Preek van de leek’? Dat kunt Harm en wij (van de PKN) arg waarderen: reacties ku’j sturen naor het emailadres webmasters@pkn-roden.nl of via het reactie-formulier onder an dit blog.

Reageren

11 februari Voeg leven toe aan de dagen (8) – Hulpmiddelen. Ook voor jou.

Door Ada

Op 11 februari 2021

In Alledag

Deel 8 van deze blogserie behandelt de ‘Hulpmiddelen‘.
Veel mensen besluiten veel te laat om gebruik te maken van een hulpmiddel.
Bij hulpmiddelen moet je denken aan een bril, een gehoorapparaat, een rollator.
Of van die handgrepen in de WC/douche.
Of een traplift.
Het bijzondere aan hulpmiddelen is dat iedereen vindt dat een ander ze zou moeten gebruiken.
Mijn moeder in 2015: “Ik snap niet dat Jan Stadman die rollator niet gebruukt, hij löp nou haost hielemaol niet meer buuten.”
Mijn moeder in 2017: “Ik gao toch niet met zu’n rollator bij de pad lopen!”

Als je zelf aan zo’n hulpmiddel toe bent vind je het altijd te vroeg.

… een leesbrilletje….

Hulpmiddelen worden geassocieerd met ‘oud en gebrekkig’ en dat wil niemand zijn.
Dat begon bij mij eigenlijk al halverwege de veertig, toen ik in de Jumbo het boodschappenbriefje steeds verder van me af moest houden om te kunnen lezen wat ik mee moest nemen.
“Wat ga je doen?” vroeg iemand toen aan mij “Laat je je armen verlengen of koop je eens een leesbril.”
O.
Ha ha.
Maar ondertussen denk je: Leesbril? Zo oud ben ik toch nog niet…..
Na drie jaar had ik wel 10 van die dingen.
Voor iedere ruimte één (zie afbeelding).
Inmiddels heb ik al drie jaar een vaste bril met varifocus glazen.

En over bovenstaande rollator: de eerste gedachte is “Nee toch! Ik toch niet!”
Maar als je bijna niet meer kunt lopen zonder rollator kom je soms weken niet meer buiten.
Als die rollator dan toch eindelijk wordt ingeschakeld is de algehele lichamelijke conditie al behoorlijk achteruit gekacheld.

Ander voorbeeld: wanneer schaf je een gehoorapparaat aan?
Als je het gevoel hebt dat je het allemaal niet meer zo goed meekrijgt?
Of wacht je tot niemand je meer bij een gesprek betrekt, want je verstaat het toch niet.

Stel het dus niet uit!
Geef je er aan over, maak er grapjes over, maar maak er wél gebruik van.
Ook als je eigenlijk vindt dat het voor jou nog niet aan de orde is.
Hulpmiddelen maken je niet oud.
Juist het geen gebruik maken van hulpmiddelen, waardoor je lichamelijk en/of geestelijk achteruit gaat maakt oud.

Levensquote 8:

Één van de moeilijkste dingen,
die je in je leven zult leren,
is dat het lot je ooit zal dwingen,
om hulp te accepteren.
(gedicht: Martin Gijzemijter)

Klik hier voor de andere delen van deze serie:
1. Leeftijd
Leeftijd is maar een getal en volledig irrelevant, tenzij je een fles wijn bent.
2. Gezondheid
Voor je lichaam zorgen is een investering; je krijgt er iets voor terug dat onbetaalbaar is.
3. Niet afgeschreven
Of je als oudere ‘afgescheven’ bent, heeft voor een groot deel met je eigen instelling te maken.
4. Er op uit gaan
Als je het zonnetje in huis wilt worden, moet je naar buiten om de kunst af te kijken.
5. Niet te snel opgeven
Rust roest
6. Gezelschap
Zoek het gezelschap van diegenen die het beste in je wakker maken.
7. Nooit te oud om te leren
Op het moment dat je je ergens te oud voor voelt, moet je het juist gaan doen.
8. Hulpmiddelen. Ook voor jou.
Één van de moeilijkste dingen, die je in je leven zult leren,
is dat het lot je ooit zal dwingen, om hulp te accepteren. (gedicht: Martin Gijzemijter)
9. Geen spijt.
Voordat je dood gaat…..LEEF.

Reageren

10 februari: Waarom moet dat van Erik?

Door Ada

Op 10 februari 2021

In Alledag

Gisteren schreef ik al: wij moeten iedere dag een ommetje maken van Erik.
Die Erik is Professor Scherder; hij geeft je tips en opdrachten als je de ‘Ommetje-app’ van de Hersenstichting download.
Dit staat erover op hun website:

Maak wandelen nog leuker met de Ommetje-app.
Wandelen houdt je hersenen gezond. De Ommetje-app motiveert je om dagelijks een ommetje te lopen.
Start met vrienden, familie of collega’s een eigen wandelcompetitie of ga de uitdaging aan tegen de rest van Nederland. Zo motiveer je elkaar om dagelijks een ommetje te maken. De app is ontwikkeld met hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder. Hij deel regelmatig een hersenfeitje. Loop je mee?

Hierbij een link naar meer informatie op de website van de Hersenstichting.

Wij zijn een competitie gestart met ons gezin.
Net als bij sjoelen, kegelen, klaverjassen en noem alle andere spelletjes maar op wil iedereen winnen, lees: bovenaan staan in het klassement.
Je bent een Waninge of je bent het niet.
De app is een groot succes; dat komt natuurlijk vooral omdat we nu in coronatijd leven en we veel te veel binnen zitten.

Gerard en ik proberen nu iedere dag in ieder geval één ommetje te maken, wat dus resulteerde in een ommetje met frisse tegenzin in de sneeuwjacht op zondagmiddag.
KOUD! Snijdende WIND!
Maandagmiddag liepen we even naar de Mensinge, toen was het niet veel beter.
Van nature hou ik niet van kou, sneeuw en ijs. Wintersport en schaatsen zijn aan mij niet besteed.
Het bijzondere is dat ik voor Erik tegen heug en meug naar buiten ga en na een half uurtje ‘ganz und gar erholt’ (om met wintersporttermen te spreken) weer binnen stap.
Lekker fris om de kop en even stevig bewogen door het geploeter in de sneeuw.

Wat ik leuk vind aan deze app is niet bovenaan staan in de competitie (in ons gezin win ik dit soort dingen nooit), maar het onderdeel ‘Hersenweetjes’.
Na ieder gelopen Ommetje ontvang je een willekeurig Hersenweetje van Erik Scherder. Net zoals met flippo’s krijg je soms een dubbele. Je kunt deze weetjes allemaal verzamelen om de medaille te behalen. Ik kreeg bijvoorbeeld weetje #4: Regelmatige beweging kan je weerstand verhogen. Dat verkleint de kans op ziektes en infecties, zoals diabetes, virussen en hart- en vaatziekten.
Na drie dagen elke dag een ommetje heb ik de Bronzen medaille verdiend.
Het maakt alle ontberingen goed……. ik had ook al een zwak voor sleutelhangers, speldjes en flippo’s.

Reageren

9 februari: Wij kriegt ander weer……

Door Ada

Op 9 februari 2021

In Alledag

Toen ik nog bij mijn ouders thuis woonde kon mijn vader zo maar out of the blue zeggen: “Wij kriegt ander weer, ik vuul het an mien voet”.
Hij had een ongeluk gehad, waarbij hij een deel van zijn grote teen was verloren en het litteken van die wond speelde af en toe op.
Als er een weersomslag aan zat te komen voelde hij dat; wij konden ons daar niet zoveel bij voorstellen en deden er een beetje lacherig over.
“Mien va kan met zien tienen het weer veurspellen…!”

In 2018 heb ik een hartoperatie ondergaan, waarbij er groot litteken ontstond op mijn bovenlichaam.
Inmiddels begrijp ik wat mijn vader bedoelde; als er een weeromslag aan zit te komen voel ik het ook.
Meestal is het een licht trekkerig gevoel, maar eind vorige week, toen de winter er aan zat te komen, was het erger.
Het leek alsof de huid strakker om het litteken zat en voelde echt vervelend.
Het heeft te maken met de luchtdrukverschillen; ons hele lichaam reageert daarop.
Daar merk je gewoonlijk niets van, maar rondom een litteken zijn de zenuwen en de huid wat gevoeliger omdat het weefsel daar stuk is geweest.

En we kregen ander weer!
Wat een sneeuw kregen we en wat een spectaculaire duinen ontstonden er door de harde wind.
We bekeken het natuurverschijnsel grotendeels vanuit ons warme huis, maar we gingen er zondagmiddag ook nog wel even uit voor een ommetje.
Moest van Erik. Daarover morgen meer.
Je hebt vast al een heleboel foto’s gezien van de sneeuw en de duinen; een groot verschil met 1979 toen niemand een mobiele telefoon had en ook geen digitaal fototoestel.
Vandaag op dit ‘weerblog’ twee afbeeldingen. De eerste is van onze tuinkabouter, Gradus. Ken je hem niet? Hij heet officieel Gradus van de Lansbulten; hij is in 2019 op camping de Lansbulten door mij persoonlijk gered van vereenzaming en verval. (zie: Een nieuw sprookje…). Gradus heet nu even officieel ‘Gradus van de Sneibulten’.
De andere foto maakte ik bij Havezathe Mensinge, gistermiddag.
Toen moesten we weer van Erik een ommetje maken, daarover later meer.
Mij trof het beeld van die Drentse veldkei, waar de wind een wonderlijke sneeuwvorm omheen had gewaaid.
(klik op de foto’s voor een vergroting.)

Reageren

8 februari: Paulus en de supporters van FC Emmen.

Door Ada

Op 8 februari 2021

In Alledag

Wat een wonderlijke combinatie van begrippen in de titel van dit blog!
Ze kwamen samen in een gesprek dat Gerard en ik voerden na afloop van de viering van onze PKN-gemeente gistermorgen die we bekeken vanaf onze bank.
Het thema van die viering was een gedeelte uit de brief die de apostel Paulus schreef aan de christelijke gemeente in Korinte.
(Benieuwd naar wat Paulus daarover schrijft? Hierbij een link naar het gedeelte in de Basisbijbel online, even doorscrollen naar vers 24).
Paulus gebruikt de sport als metafoor voor het geloofsleven.
Als je iets wil bereiken in de sport moet je jezelf trainen en technieken aanleren.
Ook als christenen kunnen we niet zonder training.
Waarvoor trainen wij dan? En hoe en waar trainen we dan?
Denk daarbij vooral aan de kerkdienst; vroeger werd een zondagse viering een ‘godsdienstoefening’ genoemd.
We oefenen o.a. door te horen waar het werkelijk om gaat in het leven, dat we de minste durven te zijn en dat we meeleven met anderen.
We trainen door het zingen van liederen; soms heel bekende liederen , waarvan de woorden en melodie in ons lijf zijn gaan zitten, zodat ze er op momenten dat het er op aan komt soepel en vanzelf uitkomen.
We oefenen door te bidden, te belijden, te zingen en te luisteren.
Eigenlijk doe je ons gemeenteleven te kort door in dit verband alleen de kerkdienst te noemen: in mijn geval oefen ik ook op de cantorij, de gespreksgroep ’93, de bijeenkomsten uit het Activiteitenboekje, door het vrijwilligerswerk in de gemeente en tijdens de ontmoeting met andere gemeenteleden bij de koffie in de hal.

We hoorden na de preek het lied ‘Welk een vriend is onze Jezus’, uitgevoerd in het Oegandees. Mét een mooie tegenstem, die we vroeger bij Hosanna ook zongen.
Een lied dat ik kan dromen, alle drie coupletten; ik zong het al met kinderkoor ‘de Schakeltjes’ in Hoogersmilde. Een voorbeeld van een lied dat ik zo vaak geoefend heb, dat het er moeiteloos uitkomt als het nodig is. ‘I know it by heart’ is de Engels uitdrukking. Naast het hoofd is namelijk ook het hart er mee gemoeid.

Na de viering vertelde Gerard dat in het nieuws was dat de supporters van FC Emmen als één blok achter hun voetbalclub en trainer Lukkien bleven en staan, ondanks het feit dat ze onder aan in de competitie bungelen. Dit in tegenstelling tot andere prof-clubs, die onmiddellijk hun trainer aan de kant zetten als de resultaten tegenvallen.
Dit onderdeel van de sport had ik in het verhaal van de predikant gemist, maar het hoort er wat mij betreft ook bij: de supporters die je aanmoedigen.
In het geloofsleven zijn dat de andere christenen; mensen die je aanmoedigen, die je blijven steunen, ook als het eens niet meezit.

Met dat gegeven in het achterhoofd hoorden we gistermorgen bij de mededelingen een enorme opsteker in deze lastige coronatijden: de actie kerkbalans had meer geld opgebracht dan waar in de begroting op gerekend was.
Kijk.
Dat zijn echte supporters.

Niet vergeten hè, a.s zondag: Harm Dijkstra (bekend van RTV Drenthe) gaat ons in het kader van ‘Preek van een Leek’ vertellen over zijn beleving bij de bijbelse opdracht: Heb uw naaste lief. Iedereen kan het volgen op Kerkomroep en YouTube.
Meer weten? Bekijk dan deze flyer.

Reageren