Categorie: Alledag Pagina 164 van 264

Twee uren hadden we geen stroom gistermiddag. Stumpers zijn we zonder stroom. Niet achter de computer. Niet lezen, want geen licht.  Niet koken,  want geen stroom. Als er even geen stroom is kom je er achter hoe afhankelijk we er van zijn geworden. Ik moest naar de wc,  deed de deur achter me dicht, drukte op het lichtknopje en stond in het pikdonker. Op de tast deed ik wat ik moest doen, maar wat onhandig! Ik nam een kaarsje mee naar boven en hing de was op.  Zou ik ook kunnen strijken bij kaarslicht?  O nee,  geen stroom.

Onthutsend vond ik. Maar voor even is het natuurlijk wel te doen. Samen met Jon zette ik onze hele keuken vol waxine-lichtjes en dronken we thee bij kaarslicht. Had ook wel weer wat. Via de reacties op dit blog zag ik dat we welkom waren bij Wim.  Fijn om te weten! Maar doet zijn ketel het wel als er geen stroom is?

We lachen er om,  maar ondertussen realiseer ik me hoe maatschappij-ontwrichtend drie dagen zonder stroom zouden zijn. Ik zou m’n oplader meenemen naar m’n werk en daar de telefoon opladen. Had ik in ieder geval internet. Maar als bij een ramp het hele noorden geen stroom heeft gaat die vlieger niet op.  Over dit soort onderwerpen moet ik niet te veel nadenken,  want dan vliegt het me aan. Misschien moeten wij met ons gasloze huis eens denken aan een nood-agregaat. Eten koken kan altijd nog op de skottelbraai, aangesloten op een gasfles, maar daar red je het niet mee denk ik.

Laat in de avond, de kaarsjes waren al lang weer uit, kreeg ik nog een appje van Frea.
Een link naar een flash-mob in Kopenhagen.
Muziek in de metro.
Muziek zonder stroom.
Klik hier voor de  YouTubeVideo>>>
Door dit filmpje kreeg mijn dag een gouden randje.
Met tranen. Dat dan weer wel…..

Vanmiddag om 16.00 u kwam er een installateur om iets te veranderen aan onze meterkast. Dat moest in verband met de veranderingen voor ons gasloze huis. Te laat had ik in de gaten dat er ten gevolge van deze werkzaamheden een tijdje geen stroom zou zijn. Geen stroom, geen blog. Deze zinnen typ ik via mijn telefoon, maar dat is een gedoe. Als er morgen nog geen blog is heb ik mijn telefoon ook nog niet kunnen opladen. Dan zitten we meer dan 24 uur zonder stroom en hebben we een probleem. Misschien gaan we dan toch bij Wim op zijn gasverwarmde zolder bivakkeren. (Zie blog 8 november ‘Met je kop in de krant’).

Bij ons in huis hangt een klein strengetje met mini-kraanvogeltjes.
Heb ik gekocht bij onze PKN-kerk.
Het strengetje herinnert me aan het belang van vrijheid.
Gistermiddag keek ik de laatste aflevering van ’80 jaar oorlog’ en werd ik er weer even bij bepaald hoe kostbaar vrijheid is.

Die strengetjes werden eind september/begin oktober verkocht om aandacht te vragen voor de nieuwe ZWO-kalender voor 2019. Op de dertien pagina’s van die kalender staan kunstwerken, gemaakt door kunstenaars uit onze gemeente.
Hierbij een korte samenvatting van wat er over deze kalender in Kerknieuws stond:

Over vrijheid en kraanvogels

Het thema van de ZWO-kalender voor het komende jaar is vrijheid. In Nederland lijkt vrijheid heel gewoon.
We hebben geen oorlog en iedereen mag zijn wie hij/zij is toch?
Of misschien toch niet helemaal?
Worden we toch belemmerd in onze vrijheid door wat anderen van ons vinden?
Wordt onze afkomst, huidskleur, geloof, geslacht of seksuele voorkeur een belemmering om in echte vrijheid te leven door de houding van onze medemens?
In hoeverre voel je je vrij om te leven zoals je wilt?
In hoeverre geef je anderen de ruimte om in vrijheid hun leven te leiden?

In veel landen is vrijheid nog minder vanzelfsprekend, je kent de voorbeelden wel.
Met de aanschaf van de ZWO-kalender ondersteun je het project ‘Straatkinderen in Oeganda’ van Kerk in Actie.

13 kunstenaars hebben voor deze kalender op zeer veel verschillende manieren het thema vrijheid uitgewerkt. Zo heeft mevrouw Schaafsma 1000 kraanvogels gevouwen en geregen tot een prachtige mobiel.

In Aziatische landen worden kraanvogels als geluksbrengers beschouwt. Ze staan symbool voor vrede, vrijheid en gerechtigheid. Bovendien worden ze gezien als boodschappers van wijsheid. Volgens de overlevering zal van iemand die 1000 kraanvogels heeft gevouwen zijn wens voor vrede en vrijheid in vervulling zien gaan. Ook zijn er voor ieder slachtoffer van de MH17 1000 kraanvogels gevouwen.

In het Christendom is de kraanvogel het symbool van waakzaamheid en oplettendheid en een vooruitziende blik. De kraanvogel is dus bij uitstek het symbool om ons bij de les te houden, dat vrijheid niet vanzelfsprekend is en dat we dus waakzaam moeten blijven, want ook in onze samenleving liggen de vijanden van de vrijheid, zoals discriminatie en  haat zaaien, op de loer.

Hierbij een link>>>naar de pagina op de PKN-website over deze kalender.

“Wat was vandaag de waarde van mijn dag?”
Door dit blog is dat een vraag die ik regelmatig aan mezelf stel; deze website staat vol met verhalen over de waarde van mijn dagen. Misschien krijg je als lezer de indruk dat het bijna altijd feest is in huize Waninge, maar dat komt omdat ik alleen het positieve benadruk. Negatief nieuws is er al genoeg, daarvoor hoef je maar een krant op te slaan.

Na de wekelijkse boodschappen dronk ik vanmorgen koffie met iemand van mijn leeftijd die drie weken geleden ook een open hartoperatie heeft ondergaan.

Eerlijk gezegd zag ik er wat tegenop. Van mezelf weet ik dat ik heel goed ben in het wegdrukken van dingen die gebeurd zijn. Je kunt er wel lang bij stil blijven staan en het er steeds over hebben, maar daardoor blijft het ook lang een grote rol in je leven spelen en na een half jaar revalidatie was ik er wel klaar mee. Toen bekend werd dat deze vriend dezelfde operatie moest ondergaan kwam mijn eigen hartoperatie en de nasleep daarvan weer terug in mijn hoofd. Zijn vrouw hield me op de hoogte van de gang van zaken voor, tijdens en na de ingreep en toen hij weer thuis was, was ik blij voor hem dat het goed gegaan was, maar ik heb even afstand genomen.

Vandaag hebben we het er samen over gehad. Gewoon even van hart tot hart bijpraten. Ons hart luchten, want: herkenning.
De pijn, de emoties, de reacties uit de omgeving: je hebt als ervaringsdeskundigen aan een half woord genoeg.
Wat we allebei ervaren: we hebben een erfelijke ziekte die de hartproblemen veroorzaakt, doen er qua voeding, levensstijl en beweging van alles aan, maar dat helpt niet tegen de ziekte. De frustraties daarover komen mij soms de oren uit en ook mijn gesprekspartner worstelt met dat gegeven. “Krijg je een folder over hoog cholesterol en wat je daartegen kunt doen, maar dat doe ik allemaal al!”
Precies.

Een waardevolle morgen, in meerdere opzichten.
Hartverwarmend.

De datum waarop we o.a. ‘Machet die Tore weit’ en ‘Nun danket alle Gott’ gaan uitvoeren komt steeds dichterbij.  Met mijn collega-alt Saakje  zit ik om de twee weken te oefenen achter mijn computer scherm. We zingen mee met een uitvoering van de stukken op YouTube en de stukjes die niet goed gaan oefenen we nog weer apart; eindeloos zitten we inzetten en loopjes te repeteren. Maar we zijn tevreden over het resultaat, want we kunnen de stukken al helemaal meezingen.

Nadeel daarvan is dat ik de muziek onophoudelijk in mijn hoofd heb en zinnen daaruit te pas en te onpas zing. ‘Nun danket alle Gott, nun, nun danket alle Gott!’ sta ik dan te galmen bij het koken. Gevolg is dat ook Frea en Jon op dezelfde toon om de klip klap aansporen om allemaal God te danken. Als die straks in het publiek zitten kunnen ze de helft van de stukken al meezingen.

Wil je ook komen luisteren en kijken? Op vrijdagavond 23 november is het concert in Groningen, waarbij we alle ingestudeerde stukken van dit jaar gaan uitvoeren, maar ook het ‘Wachet auf ‘ van vorig  jaar.
De avond begint om 20.15 uur. Kaarten zijn in de voorverkoop bij ons verkrijgbaar, kosten € 10,=. Wil je komen luisteren? Meld je dan bij mij, dan reserveer ik kaarten voor je. (klik op de afbeelding voor een vergroting).

Op zondagmorgen 2 december is er een cantanteviering in Zuidlaren,  waar de cantate ‘Machet die Tore weit’ en Ich freue mich im Herrn’ worden geïntegreerd in de liturgie.

Vorige blogs over ‘zingen met Wim’:

Hoch und weit (1)

Hoch und weit (2)

Afgelopen weekend brachten we een bezoek aan mijn neef en nicht in Apeldoorn,
Daar trekken we altijd een zondag voor uit en eigenlijk is zo’n dag dan nog te kort.
Vorig jaar had ik voor hen een herfstbloemenschaal opgemaakt met een vleugje lente (zie 12 november 2017>>>)
Precies één jaar later gebruikte ik hetzelfde idee, maar het werd iets heel anders.

Het werd een bloemstuk met 5 ingrediënten:

• Een beetje van Het Goed: vorige week kocht ik bij deze tweedehands-spullen-winkel een grote aardewerken schaal, leuk voor een adventsbloemstuk dacht ik. De schaal heeft ‘advent aan de Boskamp’ niet gehaald.
• Een beetje van de Jumbo: er was een aanbieding van rode roosjes zaterdag bij plaatselijke super.
• Een beetje van de markt: de bloemenmeneer op de markt had schattige opgemaakte kalebassen te koop. Daar kon ik wel iets mee.
• Een beetje uit de tuin: hortensia’s, skimmia en paarse besjes.
• Een beetje van mezelf: ik bedacht met deze ingrediënten een herfst-tafel-stuk.

Dit is hem geworden. (klik op de foto’s voor een vergroting).

De paarse besjes hadden zij zelf ook in de tuin.
En ik ben niet de enige die leuke dingen met bloemen doet.
Bij ons gezellige zondagochtend-glaasje stond een mooi bloemkunstwerk te pronken.
Het was een kokosnoot gevuld met hier en daar gevonden herfstmateriaal en aangevuld met ‘pluk-uit-eigen-tuin.
Van de onderkant van de kokosnoot was een klein stukje afgezaagd, anders blijft hij natuurlijk niet staan. Een letterlijke uitvoering van ‘het ei van Columbus.’
Lees hier >>> wat dat voor een ei was.

Zaterdagmiddag deed ik mee aan een activiteit van Judith Oosterhuis uit ‘het paarse boekje’ van onze PKN -gemeente. Dit was er van te voren over bekend:  Met het thema LICHT maken we een raamhanger met een eigen verhaal. Dit doen we met verschillende verharde stoffen en rubber.

Eerst kozen we een ontwerp, in mijn geval een ster. Vroeger hadden onze buren in Hoogersmilde een adventsster voor het raam hangen met een lampje er in; fascinerend vond ik dat als kind. Zo’n ster heb ik zelf nooit voor het raam gehad (voortschrijdend inzicht), maar nu had ik de gelegenheid om een ‘advents-raamhanger’ te maken.
De ster werd getekend en daarna was het de bedoeling dat we het patroon in stukjes knipten. Die stukjes knipte je vervolgens uit verschillende kleuren verharde stof en die plakte je later met dunne reepjes fietsband weer aan elkaar. Op die manier krijg je een glas-in-lood-effect.

Dit is heel kort door de bocht beschreven, maar dat is precies wat we die middag deden.
Het klinkt eenvoudiger dan het is:
– Puzzelstukjes waaiden weg als er iemand langsliep.
– De reepjes fietsband werden te dik; of te dun of te kort.
– De lijm droogde al op voordat je de stukjes tegen elkaar had geschoven.
– De lijm droogde al op voordat je door had dat het kunstwerk aan de tafel zat geplakt…. gelukkig lag er een papieren kleed op de tafels.
De meesten van ons hadden de hanger aan het einde van middag niet klaar. Sommige ontwerpen waren heel mooi, maar ook heel bewerkelijk en daar kwam de maakster vaak pas achter halverwege het proces.
We werkten naast stof en rubber ook met secondenlijm. Zoals het een echte Vrieswijk betaamt zaten mijn vingers na de workshop helemaal onder de lijm, die er pas in de loop van het weekend weer afsleet, met medeneming van een deel van de eelt die op de toppen van mijn vingers zit van het gitaar spelen. Schrale troost: ik was niet de enige. Sommigen hadden het zelfs in hun kleren en aan hun gezicht zitten.

Het was prachtig om te zien wat er allemaal werd gemaakt die middag.
Voor dit blog heb ik mij beperkt tot het beschrijven van mijn eigen raamhanger, op de website van de kerk vind je binnenkort een foto reportage van die middag en kun je ook wat resultaten van andere deelnemers zien. Die foto’s moet ik zelf op die site zetten, maar ik doe dat niet vaak genoeg (lees: ik kan het niet), dus ik wacht eve op de instructies van websitecollega Zwanny.

Het was weer heel erg gezellig bij Judith; we boorden in onszelf onvermoede creatieve bronnen aan. Judith had haar ‘kook&bak-bronnen’ aangeboord en trakteerde ons bij de thee op een stukje zelfgemaakte kwarktaart en aan het einde van de middag kwamen er puntjes hartige taart voorbij.

Dit was de derde workhop die ik bij haar volgde.
Benieuwd naar de vorige bijeenkomsten? Hieronder twee links naar die blogs.

Je eerste herinnering in kleuren en woorden >>>

Schilderen zonder penselen >>>

Deze keer gemist?
Op zaterdag 6 april geeft Judith nog een workshop, getiteld ‘Lente in de lucht – schilderen op hout’.
Hierbij een link naar de website van de PKN-Roden >>> voor meer informatie over de activiteiten van dit seizoen.