Toen mijn schoonmoeder (oma Waninge voor mijn kinderen) ging verhuizen naar de Driemaster kreeg ik haar breitas met naalden en een zak met alle resten sokkenwol die zij in de loop van de jaren had verzameld. Dat wilde verder niemand hebben. Gek hé?
Het leek me le
uk om als aandenken aan alle sokken die oma in haar leven heeft gebreid deze sokkenwol te gebruiken voor een hoes om een grote shopping bag.
Daarbij ging ik net zo te werk als de tassen die ik beschreef op 13 augustus 2014, alleen moest er nu ook een zijkant en een onderkant bij. Het kostte ook iets meer moeite om de hoes aan de shopping-bag te bevestigen, want het materiaal waarvan die tas was gemaakt was veel stugger dan de soepele linnen tasjes die ik eerst gebruikte. Bij de HEMA kocht ik een grote hobby-borduurnaald en daarmee ging het beter. Het resultaat zie je op de foto.
Al mijn zwagers hebben zulke sokken gehad……… in één van de kleuren.
Categorie: Handwerken Pagina 21 van 22
Nu ik mijn ‘regenboogtas’ af heb ga ik met een nieuw borduurproject beginnen. Van iemand in Roden hoorde ik van ‘Randje per week’ >>> . Dat is een blog waarop je iedere week een borduurpatroon voor twee randjes krijgt. Als je alle 106 randjes hebt geborduurd heb je een lange lap van 1.90.
In eerste instantie wilde ik aan dit project beginnen, maar ik zie er van af. Het liefst wil ik iets maken wat nuttig is, wat ik kan gebruiken. (Dat vond mijn handwerkjuf mevrouw De Vink ook al.) Daarom ga ik eerst bezig met een i-pad hoes. Daarvoor heb ik nog even tijd, want de i-pad heb ik nog niet! Misschien als verjaardagskado?
Maar voor de liefhebbers is ‘randje per week’ een aanrader. Dit weekend heb ik het blog helemaal gelezen en de patronen met foto’s opgeslagen op mijn harde schijf. Komt vast nog wel eens uit. Voor de i-pad-hoes ga ik eerst maar wat uitproberen. Zo leuk: inventariseren wat ik nog heb aan borduurlinnen, garen, kleuren, patronen, eindeloos kan ik daar mee bezig zijn. Wordt vervolgd.
Een jaar heb ik er over gedaan. Mijn ‘regenboogtas’.
Net als bij de gehaakte tassen is hierbij een PR-tasje van Lentis gebruikt.
Ik had nog een behoorlijk stuk kaaslinnen, dat knipte ik op maat zodat het over het Lentis logo valt. Natuurlijk heb ik hart voor de zaak, maar ik hoef er niet mee over straat.
Het was een borduurproject waarbij ik een kleurenwaaier van de verfwinkel als uitgangspunt heb genomen. Van te voren bedacht ik hoeveel kleurencombinaties ik wilde gebruiken en hoeveel randjes ik dan nodig zou hebben om het hele stuk vol te borduren. Ik kwam uit op 12 randen van elk 13 kruisjes hoog met daar tussen steeds twee gaatjes.
Mijn hele borduurgaren voorraad heb ik er bij gepakt en hiervoor heb ik niets bij hoeven kopen: ik had nog genoeg.
Voor de randjes gebruikte ik patronen uit het boek Randen borduren in kruissteek van José Sterrenburg, die veel teruggrijpt op middeleeuwse randen.
(Klik op de foto voor een vergroting)
Cor was druk met looming. Hij had een doos vol gekleurde elastiekjes. Mijn moeder (82) zat al met een fel gekleurd armbandje om, mijn broer had er één in Schotse kleuren en voor oma Meints had Cor ook al een bandje klaar. “Maak je er ook één voor mij?” vroeg ik. Ja, natuurlijk. Hij ging naast me zitten en liet me zien hoe het in zijn werk ging. Het lijkt wel een beetje op pun
niken (wij noemden dat vroeger ‘klossie-breien’). Het is een soort holle plastic naald waarop je de elastiekjes over elkaar heen haalt. Aan de onderkant komt het er dan als armbandje uit.Ik mocht het ook uitproberen: leuk! Het armbandje werd dus een samenwerkingsproject van Cor en mij en is inmiddels al klaar.
Via deze link kom je meer te weten over Rainbow Looming >>>
Knikkeren. Iedereen kan het. Iedereen heeft het ook wel gedaan. Het rare was dat wij in onze jeugd op school niet knikkerden. Er waren wel steeds allerlei rages (elastiek twisten, kaatseballen, klik-klak, tollen, kringspelletjes) maar knikkeren heb ik nooit gedaan. Mijn kinderen gingen naar basisschool “De Haven” in Roden en daar werd wél geknikkerd. Zo af en toe laaide de knikkerrage even weer op. Dan had de Blokker weer ‘hele vette stuiters’ of ‘hele gave gewoontjes’ en dan kwam de tas met knikkers weer tevoorschijn. Onze kinderen hadden een knikkertas: daar zaten alle knikkers in die ze hadden, maar die ging nooit mee naar school. Dan ging er een klein zakje mee, in Drenthe noemen we dat een ‘buulegie’. Een knikkerbuulegie. Een klein jongetje is bij ons ook een ‘buulegie’.
Voor Carlijn haakte ik ooit een knikkerbuulegie.
Patroon: je begint met een ring van 4 lossen. Ring sluiten met een halve losse in de eerste losse, in de ring 6 boogjes van 4 lossen haken. Vervolgens in ieder boogje twee boogjes van 4 lossen haken, je hebt nu 12 boogjes van vier lossen. Nu steeds in ieder boogje 1 boogje haken tot de gewenste lengte bereikt is. Om de laatste toer in ieder boogje 6 vasten om het boogje haken. Tenslotte een koordje haken van lossen, dit door de bovenste rij gaatjes halen en het koordje sluiten.
Maar ze heeft hem niet veel gebruikt. Dat was namelijk toen (begin van deze eeuw) helemaal niet hip. Toen hadden ze hadden zakjes met Ernie & Bert erop. En Disneyprinsessen. Ook goed. Het bewuste zakje hangt nu nog op haar kamer. Als souvenir denk ik. Wie weet……….
Mijn oma Vrieswijk (zie de bijdrage van 11 augustus) leerde mij dus handwerken. Een jaar of 6 á 7 zal ik geweest zijn. Oma hield de haaknaald in de volle hand (dus in de muis van de hand) en dat nam ik blindelings van haar over. Dat werd een probleem toen ik op de Lagere School handwerkles kreeg van juffrouw De Vink. “We houden de haaknaald als een schrijfpen in de hand, meisjes.” O? Dat kon ik niet. Ik deed het op oma’s manier. Fout. Maar het resultaat was hetzelfde. En mijn haakwerkjes waren natuurlijk netter dan die van de andere meisjes omdat ik het al kon. Dus mocht ik het op mijn manier doen. Maar het bleef opmerkelijk. Zat ik in de DVM-bus op weg naar Assen gordijnen te haken, zei een mevrouw naast mij: “Ie hold die haaknaald verkeerd vaste!” Nee hoor, zo heb ik het van oma geleerd.
Een mevrouw op een camping in Duitsland probeerde mij ervan te overtuigen dat je zo echt niet haken kon. Ha ha…… zoiets zeg je niet tegen een Vrieswijk.
Dat brengt mij bij het verhaal van oma’s pannenlap. Van mijn tante Trijn (oma’s dochter) kreeg ik een paar jaar geleden een paar haakwerkjes die ze nog had van oma, o.a. pannenlap.
Daar was natuurlijk geen patroon meer van. Op de bovengenoemde camping in Duitsland heb ik de steken van oma’s pannenlap helemaal uitgezocht en uitgeteld en vervolgens zelf zo’n pannenlap gehaakt. De eerste mislukte, de randjes van de roosjes bleven te plat, maar toen ik dubbele stokjes probeerde ging het goed! Zie hier het resultaat.
Hieronder de beschrijving voor het hake n van ‘de oma Vrieswijk-pannenlap.
Begin met geel en haak een ring van 8 lossen, sluit de ring met een halve vaste.
– toer 1: 1 stokje, 2 lossen dit 8x doen (dus 8 stokjes met steeds 2 lossen er tussen
– toer 2: om elke lossenboog ‘1 vaste 3 stokjes 1 vaste’ haken.
Dit zijn de eerste 8 bloemblaadjes
– toer 3: onder bloemblaadjes een lusje van 5 lossen haken. Je haakt hierbij een vaste op het stokje van de 1e toer
– toer 4: om elke lossenboog ‘1 vaste 5 stokjes 1 vaste’ haken. Dit is de tweede rij bloemblaadjes.
– toer 5: onder de bloemblaadjes een lusje van 7 lossen haken. Je haakt hierbij een vaste op de vaste van de 3e toer.
– toer 6 : om elke lossenboog ‘1 vaste 7 stokjes 1 vaste’ haken. Dit is de derde rij bloemblaadjes.
– toer 7: onder de bloemblaadjes een lusje van 9 lossen haken. Je haakt hierbij een vaste op de vaste van de 5e toer.
– toer 8: om elke lossenboog ‘1 vaste 4 stokjes 5 dubbele stokjes 4 stokjes 1 vaste’ haken. Dit is de vierde (en laatste) rij bloemblaadjes. Je roosje is nu klaar.
– toer 9: de groene blaadjes. Haak aan 4 van de 8 bloemblaadjes (aan de vier hoeken) een groen blaadje. Ga hierbij als volgt te werk.
1 vaste in in het 4e stokje, 6 lossen, 1 stokje in de 4e losse, 1 stokje in de 5e losse, 1 stokje in de 6e losse 1 vaste in het 1e dubbele stokje van het bloemblaadje. Het eerste groene blaadje is nu klaar.
1 vaste in het 2e dubbele stokje van het bloemblaadje, 10 lossen, 1 stokje in de 6e losse, 1 stokje in de 7e losse, 1 stokje in de 8e losse, 1 stokje in de 9e losse, 1 stokje in de 10e losse, 1 vaste in het 4e dubbele stokje van het bloemblaadje.
Dat was het tweede groene blaadje.
Voor het derde groene blaadje haak je dezelfde steken als het eerste, alleen dan 1 vaste in de het 5e en 7e stokje van het bloemblaadje.
Deze drie blaadjes ook aan de andere drie punten haken.
Voor de afwerking moet je even goed naar de foto van de pannelap kijken. Je haakt met wit 1 vaste op een groen blaadje, dan 9 lossen, 1 vaste op het volgende groene blaadje, 9 lossen, 1 vaste op het volgende groene blaadje, 9 lossen, 1 vaste op het middelste van de 5 dubbele stokjes van het bloemblaadje, 9 lossen, 1 vaste op het volgende groene blaadje etc.
Als je rond bent heb aan iedere kant van je roosje 4x 9 lossen.
In de volgende toer haak je op iedere 9 lossen 3 ruitjes,(filethaken). op de hoeken 2 stokjes, 2 lossen, 2 stokjes.
Dat doe je ook in de volgende toer. Nu is de voorkant van je pannenlap klaar. Voor de achterkant maak je een wit lapje van filethaakwerk van 16 ruitjes in het vierkant.
Met een afstekende kleur zet je de twee kanten met vasten aan elkaar.
Als er bij ons in de familie- of vriendenkring een kindje wordt geboren (en dat gebeurt nog al eens met zo’n grote familie) dan brei ik altijd zelf een truitje in de maat van 1 jaar. Dat maak ik van die lekkere zachte katoen gemengd met wol, zodat je zeker weet dat het niet prikt. 
Als het kindje niet een te lange naam heeft, borduur ik aan de voorkant de naam erop. Paar leuke knoopjes erop en je hebt een persoonlijk kraamkadootje . Omdat ik zelf erg van het (voor)lezen ben, krijgt het ouderpaar van ons daarbij altijd een prentenboek. Het liefst “Monkie”, dat is een prentenboek zonder woorden dat heel handig is als men het kind meertalig of met een streektaal wil opvoeden. Is dat niet voorradig, dan is “Het mooiste visje van de zee” een prima alternatief: een boekje met als achterliggende gedachte: als je deelt wordt het meer.
Toen Carlijn in Leeuwarden ‘op kamers’ ging nam ze een oude bureaustoel mee met rode bekleding, maar er zaten vlekken op en er zat een lelijk gat in. Kon ik daar niet iets omheen bedenken? 
Het handige aan werken met Granny Square vierkantjes is, dat je je werkstuk zo groot of klein kunt maken als je zelf wilt. Van aan elkaar genaaide Granny Squares (om elk vierkantje een randje zwarte vasten haken) maakte ik een soort hoes. De twee onderdelen maakte ik zo dat ze ruim over de stoeldelen vielen. Om de lappen haakte ik een rand stokjes met om de vier stokjes een gaatje. Daar kon ik een gehaakt koordje doorheen trekken en onder en achter het stoeldeel bij elkaar trekken en vaststrikken (of knopen).
De stoel doet al meer dan een jaar dienst. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat je de hoes wel af en toe even weer goed strak moet trekken, omdat de stof door het gebruik wel wat uitlubbert. Maar….. even wassen en het is weer als nieuw.
Vandaag gedenken we de geboortedag van mijn vader. Een goed moment om het te hebben over een familiestamboom. Heel lang heb ik gezocht naar een goed borduurpatroon voor een familiestamboom. Die vond ik niet. Daarom heb ik er zelf één bedacht. Van de bibliotheek heb ik boeken geleend met kruissteek-patroontjes en ik koos voor het onderwerp ‘fruit’. Daarna heb ik ruitjespapier aan elkaar geplakt en gekeken hoeveel namen ik er op wilde hebben en uitgetekend hoe het dan uit kwam te zien. De vergrootte, gekopiëerde patroontjes plakte ik vervolgens op mijn werktekening.
Dat zag er zo uit:
De verschillende fruitgroepjes verbond ik aan elkaar met bruine takjes. Aarbeien kunnen natuurlijk helemaal niet aan bessen vastgroeien, maar je moet het abstract bekijken. Hieronder vind je een detail van de tekening, waar ik de namen ook bij heb uitgetekend.
Op deze stamboom staan Gerard en ik centraal. De vertakking naar beneden gaat naar onze ouders en de volgende vertakking naar beneden gaat naar onze grootouders.
Zo heb je 8 familienamen waarvan onze dochters afstammen.
De vertakking naar boven gaat naar onze drie dochters.
Hiernaast een foto van het eindresultaat in niet-ingelijste vorm. Hij hangt bij ons in de trapopgang.
Als je op de foto’s klikt krijg je een mooie vergroting.
Zoals je een hoesje maakt van gehaakte Granny Square vierkantjes, zo kun je natuurlijk ook vierkantjes breien. Op de foto hiernaast zie je een tas die ik heb gemaakt met allemaal losse vierkantjes. Een leuke manier om eens wat steken uit te proberen. Je moet zorgen dat de vierkantjes ongeveer even groot zijn. Als je resten wol/katoen niet allemaal even dik zijn, kun je dus niet blindelings hetzelfde aantal steken opzetten. Even een proeflapje breien dus. Je kunt ze op verschillende manieren aan elkaar zetten:
– je breit eerst alle lapjes, neemt vervolgens aan een kant van een lapje de steken op. Dan brei je 6 naalden recht. Afhechten. Dan naai je het volgende lapje aan het zwarte randje en neem je langs de tegenovergestelde rand van het lapje de steken weer op. Weer 6 naalden recht breien. Afhechten. Lapje er aan naaien. Nu heb je drie lapjes met twee zwarte lijntjes er tussen. Nu neem je langs de hele bovenrand van deze ‘drie-aan-elkaar’ alle steken op en je breit weer 6 naalden recht.
Dit hele proces doe je nog een keer met drie nieuwe lapjes.
Nu heb je twee ‘drie-aan-elkaar’ die je aan elkaar kunt naaien. De randen om de hele tas heen kun je het gemakkelijkst in één keer er aan zetten.
– Je kunt ook steeds drie lapjes aan elkaar breien met een zwart randje ertussen.
De grootte van de vierkantjes hangt af van de grootte van de tas waar je het omheen wilt maken. Moet je zelf uitproberen. Je kunt nog wat smokkelen met de zwarte randjes die je er omheen breit, maar kijk wel uit dat die niet te fors worden.
Hieronder vind je een foto van nog zo’n tas, nu in een grijs/blauwe variant.
