De waarde van de dag

een alternatief voor 'de waan van de dag'

7 augustus: Een kleine beeldenstorm & de heilige Cecilia.

Gistermiddag kreeg ik een appje van mijn broer, die van een van zijn vrienden een goede tip had gekregen.
Hij schreef  ‘Tip van Henk Lucas’  met daarbij een link naar een podcast van Gijs Groenteman die een gesprek voert met Daniël Lohues.
Het was nog vroeg in de middag en er stonden wat klussen op mijn ‘nog-te-doen’ lijst.
Uit het achterhuis pakte ik een emmer, maakte een sopje, deed oortjes in en begon met luisteren.

Eén uur en veertig minuten later had ik drie badkamers/wc’s schoon, stond er een prei-zalmquiche in de oven en had ik de benedenverdieping opgeruimd.
Toen vond ik het nog jammer dat het afgelopen was.
Het was niet zozeer een interview, maar een gelijkwaardig gesprek tussen twee uitgesproken muziekliefhebbers.
Wàt een gouden tip.

Ik geef hem graag door: hierbij een link naar de website waarop de podcast is te vinden.
Daarop vind je verschillende mogelijkheden hoe je er naar kunt luisteren, ik luisterde via Spotify.

Wat hebben die kleine beeldenstorm en de heilige Cecilia uit de titel van dit blog hiermee te maken?
In het gesprek vertelt Lohues dat hij, toen hij puber was, zich heel erg heeft afgezet tegen het geloof.
Daarbij heeft hij in razernij zijn eigen Maria-beeldje stuk gegooid.
Zijn moeder noemde die periode ‘de kleine beeldenstorm’.
Later in het het gesprek vertelde hij dat hij wel eens een kaarsje brandt in de kerk waar het gebeente van de heilige Cecilia zich bevindt.
Cecilia is de patroonheilige van de muziek.

Hiermee licht ik een tipje van de sluier op, meer ga ik er niet over vertellen.
Ga vooral zelf luisteren.

Reageren

6 augustus: Hondjes en paarden.

Donderdag 5 augustus stond al even vast in onze agenda: dagje uit met vrienden Hans en Bea.
We geven elkaar geen cadeau’s, maar delen in plaats daarvan de kosten van dit jaarlijkse uitje.
Vorig jaar gingen we naar Bea’s geboortedorp Frederiksoord (zie: Het komt allemaal omhoog van juli 2020), dit jaar gingen we naar de roots van Gerard en mij: Hoogersmilde.
Dat dorp zal nooit de werelderfgoedstatus bereiken, maar voor ons blijft het de vertrouwde plek waar we opgroeiden en onze jeugd doorbrachten.
We begonnen de dag met een bezoek aan Gerard’s ouderlijk huis; Gerards jongste broer Roelof woont daar sinds 1989 met zijn vrouw Ali, we waren van harte welkom voor een kop koffie.

Alle 4 in de grote handen van ‘de baas’.

Ali zat ons al buiten op te wachten. Toen we dichterbij kwamen wachtte ons een grote verrassing: daar buiten liepen ook twee Jack Russels met hun vier pups.
Van Bea hoefden we toen verder nergens meer heen. “Hier kan ik de hele dag wel naar kijken!” Hierbij een link naar een filmpje dat ik maakte van de taferelen onder de tafel: Hondjes

Maar na de koffie gingen we toch ergens anders naar kijken: het paardenspul van Roelof en Ali.
Hun bedrijf heet ‘Stal de Ponderosa’ en wat ze allemaal doen zie je op de afbeelding hier links.
We gingen eerst naar de veulens kijken, vier maar liefst!
Wil je daar echt mooie foto’s van zien? Kijk dan even op  hun Facebook-pagina
In de verte zagen we zoon Bart al rijden op een gitzwart Fries paard.  (klik op de foto’s voor een vergroting.  Let ook even op de televisietoren….)
Een paard van een andere eigenaar dat bij hen logeert; zo’n gast wordt iedere dag bereden.
Terwijl wij keken hoe Bart sierlijk het paard bereed vertelde Roelof dat zo’n Fries paard heel anders is dan hun eigen springpaarden. “Vergeleken met onze eigen springpaarden noemen we ze vaak een LEO. Dat staat voor Lomp En Onbenullig”.

In de stallen zagen we vervolgens nog veel meer gastpaarden en eigen paarden, o.a. de hengst die voor de prachtige veulens had gezorgd.
Ondertussen kwam Bart weer terug met het paard waar hij op had gereden. Van een afstand is zo’n paard al groot, maar toen paard en ruiter de stal binnen kwamen lopen ging ik toch maar even helemaal àchter in de schuur àchter Gerard staan.
Na meer dan veertig jaar in een boerenfamilie ben ik nog steeds een schieterd.
Het beest ging onder de douche! Hoofdstel af, halster aan, vastmaken aan touwringen zodat het paard niet wegloopt, zadel af en vervolgens een douche met lauw water.

Ook al zijn we al jaren familie: net als voor Hans en Bea was dit schouwspel voor ons helemaal nieuw.
Dit familiebezoek was een prachtig begin van onze vriendendag: over de fietstocht naar Dwingeloo en Diever in een volgend blog meer.

Reageren

5 augustus: Toch een geit?!?!

Gerard komt van de boerderij; in zijn achterhoofd sluimert altijd het idee ‘Ooit wil ik nog eens dieren’.
Kippen of zo. Of konijnen of een geitje.
Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren.
En ik.
In ons gezin was het jarenlang een standaard grapje: “PAPA! MAG IK EEN PONY?!?!”
Op drie cavia’s na is het er nooit van gekomen, maar tijdens het weekend in Casa Grada op het Timmerholt waren we er even dichtbij.

Zaterdagmiddag zaten we met een deel van onze kinderen in de tuin.
Thee,  koffie, pepernoten en Sinterklaas snoepgoed.
Dat had ik gekocht in december, maar van uitstel van pakjesavond was afstel gekomen en bewaren tot het volgende  Sinterklaasfeest leek me niet wenselijk.

“We hebben een cadeautje voor jullie!”
Er waren drie kleine pakjes, waar achtereenvolgens een ‘stikke’*, 20 meter rood touw en een halsband uit kwamen.
Er zijn foto’s waar de verbazing en ongemakkelijkheid van Gerard tijdens het uitpakken van afstraalt, maar die komen in ons fotoboek.
“Nu is er nog een vierde cadeau, dat staat al buiten aan de andere kant van het huis in verband met de frisse lucht.”
Wat denk je dan?

Wat er stond was niet wat wij dachten.
Er stond een groot, rechthoekig pak met een enorme geitenkop erop geplakt.
Daarin zat een 10-persoons gourmetstel! Het was hun welkomstcadeau voor Casa Grada; het is de bedoeling dat het ‘achter de schotten’ in het huisje blijft.
Rechts zie je het pak, links een uitvergroting van de geit.

Die geit houden we er natuurlijk in; het ding wordt nooit meer ‘gourmetstel’ genoemd, we halen in het vervolg even ‘de geit’ achter de schotten vandaan.
Het was de grap van het weekend.

De geit heeft inmiddels een ereplaatsje gekregen in het huis. Er stond namelijk een fotolijstje waar de vorige eigenaren een afbeelding van een visje in hadden gedaan, die wij hebben vervangen door een plaatje van een geit, gevonden in een oud tijdschrift dat er nog lag.
Het staat naast het nieuwe gastenboek dat we speciaal voor het huis hebben gekocht.
Waarom er een geit in het fotolijstje zit staat er niet bij, dat is onze lol.
(Klik op de afbeeldingen voor een vergroting).

Die zaterdagavond gingen we gourmetten. Toen bleek dat we met z’n zessen genoeg ruimte hadden, maar met z’n achten zou het te krap zijn.
We kopen er gewoon nog een klein geitje bij.

*een stikke is een pin die je vastzet in de grond om een schaap o.i.d. vast te zetten, ‘an de stikke’ in het Drents.

Reageren

4 augustus: Maroon 5 – Memories.

Wij heffen regelmatig het glas met verschillende mensen in verschillende groepssamenstellingen.
“Prut!”
“Op ons!”
‘Zum Wohl!’ was de gebruikelijke toast in mijn vaders familie. Een Duitse vertaling van ‘Op het goede’.

Bij het klinken van de glazen, hoeft niet met alcohol, staan we even stil bij het moment en ontstaat er een nieuwe herinnering.
Natuurlijk onthoud je die momenten niet allemaal.
Maroon 5 heeft hier een mooi lied over geschreven, het heet ‘Memories’.
Dit vond ik er over op Wikipedia: ‘Het is een ballad die gaat over het verlies van een dierbare en over mooie herinneringen aan die dierbaren. De mannen van Maroon 5 willen er met het nummer voor zorgen dat mensen nog meer aan hun familie en vrienden gaan denken. “We hebben dit lied geschreven om mensen samen te brengen,” liet Levine bij het uitbrengen van het nummer weten. “Wat er ook gebeurt in de wereld om je heen, denk aan die mensen van wie je houdt en deel een aantal goede herinneringen”. De melodie van “Memories” is gebaseerd op de Canon in D van de Duitse componist Johannn Pachelbel.
Hierbij een link naar een uitvoering van ‘Memories’ op YouTube. 

Here’s to the ones that we got
Cheers to the wish you were here, but you’re not
‘Cause the drinks bring back all the memories
Of everything we’ve been through 
Toast to the ones here today 
Toast to the ones that we lost on the way
‘Cause the drinks bring back all the memories 
And the memories bring back, memories bring back you

Reageren

3 augustus: Wat ligt waar? Waar is wat?

Zaterdagmorgen 31 juli werden we wakker in huisje 96.  Aan de grote eettafel zaten we met z’n tweeën met ons sudokuboekje aan het ontbijt en maakten een boodschappenbriefje.
De dochters waren natuurlijk ook razend nieuwsgierig naar het huis, dus die kwamen in het weekend even langs. Niet allemaal tegelijk,  maar toch.
Voor we naar de winkel gingen moesten we wel weten wat er al wel was in het huisje.
Staan bijvoorbeeld ergens vaatwastabletten? Is er ook ergens een kaarsjesaansteker?

Je koopt zo’n huisje met inboedel, maar de vorige eigenaar kan zijn eigendommen die hij wil houden natuurlijk gewoon weer meenemen.
Toen we elkaar vrijdagmorgen bij het huis ontmoetten voor de overdracht vertelde het stel uit Rotterdam dat ze nog wat spullen ‘achter de schotten’  vandaan wilden halen.
“Neem je niet alles wat daar staat mee dan?”
Dat was geenszins de bedoeling.  Ze hadden geen plannen om een ander tweede huis te kopen.
“Die spullen hebben we allemaal thuis ook; waar moeten we d’r mee heen? Jullie kunnen het vast beter gebruiken dan wij.”

Er lag van alles.
Beddengoed, servies, spelletjes, een oude fiets, schoonmaakmiddelen, kaarsjes,  lampen, een minibarbecue…..  en dan heb ik nog lang niet alles opgenoemd.
We zochten het allemaal uit en maakten de gebruikelijke selectie: kan weg,  kan naar Het Goed,  willen we houden.
We maakten de ruimtes achter de schotten schoon en zetten daar  dingen neer als keukenrol, wc-papier, wasmiddel etc,  zodat we dat niet steeds mee hoeven nemen als we in het huis verblijven.

Daarna gingen we boodschappen doen.
Waar zit de Jumbo eigenlijk?

Er zat een dingetje los aan de koelkast.
Zou hier ook ergens een schroevendraaier zijn?
Waar zit de Gamma of iets dergelijks?
Het werd een Hubo. Dingetje zit inmiddels weer vast.

Aan welke kant van Westerbork zijn we nou?
Waar is het Timmerholt?

Uitzoeken, opnieuw inrichten, opruimen en vooral: genieten.
Eerst met z’n tweeën, later die zaterdag en zondag met de kinderen.

Regen. “En toch wil ik vissen….!”

Een paar highlights:

  • vissen met papa’s hengels.  Dat was al heel lang geleden; lang vergeten vibraties kwamen weer boven. De eerste vis werd gevangen door Carlijn: een memorabel moment.
  • zaterdagavond met z’n zessen een borrel drinken aan het spiegelgladde meer onder een heldere sterrenhemel.
  • de eerste brunch op zondag met ons voltallige gezin in het vakantiehuis. We hadden warme broodjes en ik bakte voor iedereen  een ei met spek, ham of kaas.

Het huis is ingewijd.
Het heeft ook al een naam: Casa Grada.  Bedacht door de dochter die ook het jaarlijkse pinksterweekend als ‘de Gradagen’ bestempelde.
De eerste boom moet nog wel geklaverjasd worden, maar dat gaat voor het eind van 2021 vast lukken.
Verder gaan Gerard en ik iets nieuws doen.
De vorige eigenaren lieten hun tennisrackets achter achter de schotten. Mét ballen.
En op het park is een tennisbaan.
We kunnen badmintonnen én tafeltennissen, maar aan echt tennis hebben we ons nog nooit gewaagd.
Wordt vervolgd dus!

Zondagavond hadden we auto ingepakt, het huis opgeruimd en helemaal stofgezogen.
Heel netjes zonder ‘ons’.
Met ‘ons’ is het minder keurig maar een stuk gezelliger.

Reageren

2 augustus: Huisje 96.

Half juni kochten Gerard en ik een vakantiehuisje op Het Timmerholt in Westerbork.
Deels als een belegging/investering, deels om met onze dochters af en toe van te genieten.
Het is een 8 persoons bungalow;  piest precas dus.

Vrijdag 30 juli passeerde de akte bij notaris Westerling in Westerbork.
De makelaar van de verkopers,  een stel uit Rotterdam, had gezorgd voor gebak; ondanks het serieuze karakter van het moment was het beslist gezellig te noemen.
Om kwart over elf zetten we onze handtekening en tien tien minuten later kregen we de sleutels van het huis en het pasje van de slagboom.

Onze jolige en immer opgewekte  aankoopmakelaar,  Wijnands uit Norg, hielp ons met het proces van de aankoop.
De vakantiehuisjes-markt  is een bijzondere wereld, waar wij nog niets van wisten.
Van hem kregen we goed advies, hulp bij het onderhandelingsproces en na afloop van de plechtigheid een origineel cadeautje dat bij hem en zijn naam paste.

Na het officiële gedeelte hadden we nog een afspraak met de vorige eigenaars van het huis bij Diggels  in Westerbork.
We hadden hen uitgenodigd voor een lunch en een bijpraatsessie. Wat moeten we weten van het huis?  Waarom heb je het verkocht? Wat is stom?  Wat is heel leuk?
Mensen die ons met z’n vieren op het terras zagen zitten hebben misschien gedacht dat we daar met  familie of vrienden zaten,  zo gezellig was het, we hadden beslist een klik met elkaar. Zij hadden voor ons een doosje heerlijke chocolade en een flesje rosé meegenomen.

Om 15.00 uur draaiden we de sleutel van de voordeur om in het slot van huisje 96 en stapten we binnen in ons huis.
Een bijzonder moment voor ons samen. We vinden het best een spannend avontuur.
We zijn allebei 60 geworden en zien huisje 96 als een cadeautje. We hopen er nog heel lang samen met onze dochters en hun partners van te genieten.

Vrijdagavond 30 juli zaten we met z’n tweeën in de schemering bij kaarslicht op het terras aan het water met een glaasje rode wijn/port.
Proost.
Op ons en op huisje 96.

Benieuwd naar het park en het huis? Hierbij een link naar de pagina op de website van Het Timmerholt. 

 

Reageren

Belevenissen in Westerbork.

2 augustus 2021 – Huisje 96 – Huis gekocht! Over makelaars, vorige eigenaars en het eerste glas wijn aan het water.

3 augustus 2021 – Wat ligt waar? Waar is wat?  – De eerste volle dag in ons vakantiehuis. Lees over de onwennigheid, de dochters die langskomen én de eerste vis die werd gevangen.

5 augustus 2021 – Toch een geit?!?! – Waarom staat er eigenlijk een foto van een geit bij het gastenboek? Lees er alles over in dit blog.

6 september 2021 – Zonnig weekend. – Een nazomerweekend zonder klok en sociale verplichtingen.

1 november 2021 – Casa Grada in de herfst – In de herfstvakantie hebben we in Westerbork mijn verjaardag & housewarming gecombineerd.

4 november 2021 – Het lelijke jonge zwaantje – Een nieuwe versie van het sprookje van Andersen in de vijver voor ons vakantiehuis.

13 november 2021 – Rustig herfstweer – Bij rustig herfstweer hoort kennelijk ook een regenbui; tijdens een fietstocht ontdekken we het beeld van Harry Muskee in Grolloo.

15 november 2021 – Horren en stofzuigerzakken – Klussen hoort er ook bij als je een vakantiehuis hebt. Over weggesopte stickers en een grote schoonmaak.

29 november 2021 – Een paasei in november – Over een wandeling langs het Oranjekanaal en een bijzondere paddenstoel.

6 december 2021 – Het mooiste Sinterklaascadeau – Met het hele gezin ouderwets pakjesavond (lees: middag) gevierd.

7 februari 2022 – Het eerste lustrum van een zelfbedacht gezinsfeest – Over het ‘vakantiegevoel’ in februari en de vijfde editie van het ‘Februari-is-stom-feest’.

28 maart 2022 – Eten in een slee – Een romantisch etentje voor twee in ‘De Ar’ in Westerbork

1 mei 2022 – Een weekje vakantie  – met z’n tweeën een weekje in Casa Grada. Lees over Troegelie, Koningsdag in Westerbork en de Tulpenroute in Drenthe.

8 juni 2022 – Bezemschoon – mijmeringen bij de schoonmaak na de Gradagen, Pinksteren 2022 en de kudde schapen die ineens losliep achter ons huis.

15 augustus 2022 – Loom hoogzomerweekend – temperaturen boven de 30 graden…..

7 oktober 2022 – Nazomeren – over waarom er in Westerbork zo’n aangename rust in mijn hoofd is.

13 februari 2023 – Zo snel – Een februari-weekend in Casa Grada met verdrietig nieuws.

21 maart 2023 – Voorjaarsschoonmaak – Klussenweekend, schoonmaken én….. een chique naambordje.

28 april 2023 – Zilverdraden tussen ’t goud  – We vierden ons 40-jarig huwelijks jubileum in Westerbork

Pinksteren/Gradagen 2023 – Over het gezeur over de kaas , over het schilderen met Bob Ross (Happy little accidents deel 1 en deel 2)
en over de High-tea, die helemaal niet high was.

29 juni 2023 – Niet thuis: een ‘verse’ voorgevel’ én een nieuw zonnescherm

Reageren

Ons vakantiehuis in Westerbork.

Zou je ons huis graag eens willen huren? Dat regelen wij niet zelf, de administratie daarvan wordt gedaan door het team van Het Timmerholt.
Ben je benieuwd naar het huis?
Hierbij een link naar de pagina van ‘huisje 96’ op de website van het park.
Vakantiehuis 96
Daar vind je een beschrijving van het huisje en een korte video met een impressie van het park; ook kun je de beschikbaarheid bekijken.

Wil je een vakantie in ons huis reserveren?  Dat kun je doen via diezelfde website, hierbij nogmaals de link: Vakantiehuis 96
Dan scrol je naar beneden tot ‘selecteer aankomst- en vertrekdatum’.
Op het kalendertje kun je een periode aanklikken; als je de begin- en einddatum hebt aangeklikt, verschijnt er rechts in beeld een kadertje met ‘Uw selectie’.
Daar staan dan de door jou uitgekozen data en wat de prijs is voor die periode.
Daaronder kun je dan kiezen voor ‘Boek nu’. Dan kom je terecht in een invulscherm, dat wijst zich eigenlijk vanzelf.
Wij zouden het leuk vinden als je bij de laatste optie ‘Waar heeft u ons gevonden?’ bij ‘selecteer een bron’ zou kiezen voor ‘via eigenaar’.

Benieuwd naar wat wij zoal beleven in Casa Grada?
Hierbij een link naar een overzicht van alle blogs tot nu toe.

Reageren

1 augustus: Tijd die verstrijkt.

Soms lees ik iets wat mij tot tranen toe ontroert.
Deze week was dat een gedicht van Merel Morre.
Sinds ik bij Team290 werk ben ik er nog meer van doordrongen wat Alzheimer en dementie aanrichten in mensenlevens.

Moeders en vaders en tijd die verstrijkt.

Wat jij nog weet
ik niet
wat ik weet
jij niet meer
hoe kunnen we ook weten

maar als ik in je ogen kijk
dan ben je niets vergeten

daar in je ogen
die dagelijks dwalen
door kastjes van vroeger
gevuld met verhalen
familie, de liefde
in lades van ooit
de deurtjes nog open
ze sluiten nooit
soms bel ik aan en mag ik binnen
jij vindt de woorden
ik de zinnen

wat jij nog weet
ik niet
wat ik weet
jij niet meer
hoe kunnen we ook weten

maar als ik in je ogen stap
dan ben je niet vergeten.

Merel Morre

Reageren

31 juli: De man die Russisch preut – Anne Doornbos.

Wallander tussen de hunebedden.  Dat zee auteur Anne Doornbos zölf over de deur hum bedachte inspecteur, die in Drenthe misdrieven  oplost.  Over het eerste deel in het Rossing-dossier, ‘De paddenvanger’, schreef ik al een blog in 2019. Toen ik heurde van een tweede deel over Freek Rossing keek ik geliek hoeveul boekenbonnen en verjaordagsgeld ik nog had liggen; toen het boek uutkwaam haar ik het binnen een weke in huus.
Op vekaansie naor Dordrecht  nam ik het met en  binnen vier dagen haar ik het uut. Puntie van de  stoele. De bank in dit geval. Gerard zat naor het veur mij stomvervelende voetbal te kieken en ik weur hielemaol metzeugen  in het verhaol over de braandmoord op Herman Pieterman,  een hoge ome bij de NAM die uut  de tied komp deur een uutslaonde braand in zien eigen sauna.

Dit boek speult ongeveer drie jaor nao de gebeurtenissen in ‘De paddenvanger’; ie leest hoe het naost het plietsiewark privé verder gaon is met Freek en zien Janna en ok van de aandere teamleden lees ie soms wat: d’r wordt een poppie geboren, iene kreg ‘vekering’ en ie leert het team weer wat beter kennen.
Het verhaol is netuurlijk hiel aans as in het veurige boek, maor ok nou wordt het misdrief dat plaots vindt  op de eerste bladzieden umschreven.
Dan vraog ie joe geliek al weer of wat iene bezielt um zo te wark te gaon en een aander meinse zo um te brengen.
Het is duudelijk wraak. Maor wat hef die dure NAM’mer dan uutspookt dat hij zu’n einde verdient?

Ok in dit boek speult het zöch allemaole of in Drenthe; in Gies in precies te wezen.
Ie leest hoe het d’r an toe giet op een dörp. Hoe d’r ankeken wordt tegen import.
Veur een underzuuk naor  bepaolde  schroeven giet de plietsie naor Iezerwarenhandel De Wit in Roon en ien van de bejaorde slachtoffers woont in de Vijverberg in Nörg.
Bij dizze zaak bint Polen betrökken, de tolk komp uut Paais.
Die Polen warkt bij een leliekweker op de Smilde.
In mien brein heb ik dan de Daolings en de Jolings al weer veur de brille.

Kostelijk is de beschrieving van de verholding van inspecteur Rossing met de pers-officier van Justitie Jan Hoekstra.
Die is op zien minst als ‘stroef’ te umschrieven.  Rossing hef niet veul op met de op schijnwerpers beluste ambtenaar.
De mooiste zin uut het boek vun ik dizze vergelieking: “Jan Hoekstra glum as een Duutser met zeuven braodworsten…”

Ok in dit verhaal warkt het team samen met de collega’s in Noord Duutslaand, ‘over de gruppe’ zoas dat in de grensstreek nuumd wordt.
Zölfs de camping waor het leste stukkie van het verhaol zöch ofspeult ken ik van vrogger: daor hebt wij in de jaoren ’60 met mien olders al ies staon.
Het is net as bij het veurige boek van Doornbos: ie vuult je meer betrökken umdat het zöch allemaole in je eigen umgeving ofspeult.

Henning Mankel hef hiel wat boeken schreven in de Wallander-serie; ik hoop dat ok het inspecteur Rossing dossier nog veul vervolgdielen kreg!
Ik leg de boekenbonnen alvast weer uutzied.

Reageren

Pagina 111 van 353

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén