Gisteren was de 29e editie van de jaarlijkse Waninge familiedag. We kwamen bij elkaar in Bovensmilde, daar woont jongste zoon Sander van Gerards oudste broer. Wat een feest was het weer.
In de ochtend deed het weer deed ontzettend z’n best om de dag te verpesten; maar dat lukte niet omdat de organiserende familie het prima voor elkaar had. Een grote overkapping, partytenten en een grote, open schuifpui naar een ruim huis dat helemaal was opengesteld voor de familie. Ruimte genoeg voor alle stoelen en tassen met koffie, brood en drinken.
Geen één steek heb ik gebreid gisteren. Dat zegt iets. Na de koffie en de broodjes werd het programma bekend gemaakt: er waren heel veel spellen gehuurd, het was de bedoeling dat we gezellig spelletjes gingen doen en verder vooral veel kleppen en teuten. Er waren ook kaarten en een klaverjas-scorebloc. Met schoonzusjes Hennie en Ali en dochter Harriet claimden wij een hoek van de grote picknicktafel, schonken zoete wijn in een koffiekopje (glazen doen we niet aan op zo’n dag, te veel gedoe) en gooiden de kaarten rond voor ons eerste potje klaverjassen. Naast ons formeerde zich nog zo’n groep; die gebruikten twee koelboxen als tafeltje.
Op de andere hoek van de picknicktafel deed men bingo. Deelnemers met een rose briefje met nummers zaten verspreid over het leefgebied. Dat ontaardde in een enorm geroep van nummers.
“Watte? Viemdattig of viemzestig? Hè? HONDERDENDRIE!”
Tussendoor liepen tientallen kinderen van alle leeftijden hun eigen ding te doen.
Na twee kopjes wijn gingen we een potje tafelvoetballen en daarna gingen we met een groepje Uno doen. Vervolgens vonden Ali en ik een derde en een vierde man voor nòg een boom klaverjassen. Vandaar: niet één steek.
Zomaar wat familiedag-waarnemingen:
In één pot had de tegenpartij 220 roem. Het hokje op het scorebloc was te klein voor zo’n groot getal.
Schoonzus Hennie: “Net als die mop over dat vragenformulier over wat je tegen elkaar zei in je eerste huwelijksnacht. Dat is bij het invullen dan zo’n klein hokje dat iedereen daar zegt: “Past d’r niet in!” Grote hilariteit. Waninge-humor.
“Je zoontje huilt in z’n bedje. O…..dat weet je wel.”.
Een hoogzwanger nichtje is nog net zo luidruchtig en doet nog net zo raar als voordat ze zwanger was. Een andere nicht draait aan het bingoballetjes apparaat en zucht quasi-zorgelijk: “’t Komt niet goed dat die een baby krijgt…..”
Achterneefje Jesse zit op drumles. Hij zit genoeglijk met Carlijn, Wim en Harriët op de trampoline. Hij legt uit hoe hij verschillende ritmes leert. Peer 1. Appel 2. Sinaasappel 4. Ondertussen vraagt hij of Wim en Carlijn getrouwd zijn, of ze kinderen hebben, waarom niet en of Carlijn en Harriët tweelingen zijn.
Tijdens het ook altijd aanwezige volleybalspel schreeuwt iemand: “Jacob! Onderhands!” waarop Jacob roept “Waar is Hans?!”
Even later. “LOS!” “……o nee, toch niet….” Punt voor de tegenpartij.
Wie viel had pech. Want modder en nat gras.
Tijdens onze laatste boom klaverjassen werd het ineens verdacht stil. Dat betekent bij de familie Waninge maar één ding.
Eten. Naast het woonhuis stond inmiddels een ‘snackwagen’, waarvoor een groot deel van de familie zich verzameld had. Onbeperkt patat, kroketten frikadellen, hamburgers, braadworsten en kaassoufflé s eten.
“Heb je de cateraar wel verteld dat de 
familie Waninge over het algemeen heeeeel veel eet? ” vroeg iemand aan Sander.
‘Nee, natuurlijk niet. Dan wordt het nog duurder.’
Maar uiteindelijk had iedereen genoeg gehad.
De jongste zoon van Sander begon alvast met opruimen…….
Benieuwd naar alle edities van onze familiedagen tot nu toe?
Klik dan hier voor het verslag uit 2014, daar onder vind je een overzicht van alle jaren.
