De waarde van de dag

een alternatief voor 'de waan van de dag'

21 april: Secretaressedag.

Gisteren was het secretaresse-dag.
Maar ik was vrij, dus het was mij ontgaan.

Vanmorgen had ik om 09.00 uur een werkoverleg met manager Inge, dus ik had op haar kamer haar computer alvast opgestart en zat met de rug naar de deur het werkoverleg voor te bereiden.
Toen ze binnenkwam riep ze “Goedemorgen!” en ik riep iets terug in de trant van “Ik ben nog even bezig…”
“Kijk, ik heb iets voor je.”
Toen ik me omdraaide had ze een enorme bos bloemen in de handen.

Voor mij. Want secretaresse-dag. Met een warme omhelzing. 
Natuurlijk krijg ik wel vaker bloemen, maar zo’n verrassing doet een mens goed.
Er zat een aardig kaartje bij.
Ze zijn blij met mij.

Als ik om me heen kijk in Secretaresseland ben ik me er terdege van bewust dat ik ook heel blij mag zijn met ‘mijn’ managers. Deze bloemen zijn niet de enige vorm van waardering voor mijn werk die mij in de loop van de jaren ten deel is gevallen. Als er iets niet goed is gegaan, dan wordt dat besproken, maar er is ook regelmatig een compliment voor de dingen die wel goed gaan. En dat is best veel. Er is wederzijds respect en, heel belangrijk: we delen hetzelfde gevoel voor humor; we lachen heel wat af. Een goed team vorm je samen.

De bloemen bepaalden mijn waarde van de dag: daar kan ik nog een poosje van genieten!

Reageren

20 april: Nachtvorst en spoken.

Moes-appel

De ofgelopen dagen beluusterde Gerard met een bezörgde blik de weersberichten.
“Lichte tot matige vorst”  weu d’r veurspeld.
Zien zörg betröf de fruitboompies in oonze tuun.
As een echte fruitteler was hij van de weke ’s aomnds al drok in de weer met de tuunsproeier.
De vorst trekt dan in het water en niet in de bloesem. Zegt men.

Stoofpeer

Woensdagmiddag kwam e thuus met 10 meter ‘Anti-vorst-doek’: heel dun doek da’j um een boom of een struuk hen kunt doen as bescherming tegen de vorst. Met ’n beiden drapeerden wij het doek um de bomen hen en met kniepers zetten wij het vervolgens vaste. Het was maar goed dat ’t niet hard weide, want aans hadden de bomen meer te lieden had van het doek in de wiend te wapperen dan van de vorst.

…. witte wieven…..

Het zag d’r hiel gek uut.

Toen ik gisteraomd om 23.00 uur vanuut de kamer de keuken in leup schruk ik.
Deur de glazen pui achter in onze woonkeuken ontwaarde ik wat ongewoons: groot en wit.
Hiel eem dacht ik an Witte Wieven (zie >>>) maor nao twee seconden wee ‘j dan: o ja, de inpakte bomen.

Vanmörgen drunk ik kovvie met de Witte Wieven.
Uut de wiend in de zunne, achterthuus.
Ze wollen gien kovvie um 10 uur.
Gien Drentse huusvrouwen dus.

Reageren

19 april: Reacties.

In de rechterkantlijn van dit blog staat een rubriekje ‘recente reacties’.
Daar komen de reacties te staan van mensen die een berichtje achterlaten op deze website;
dat doen ze door te klikken op de zin ‘een reactie plaatsen’ onder aan ieder blog.
Dat zijn er niet zo veel, heel af en toe reageert er eens iemand.
Er zijn ook lezers die reageren via mijn mail.
Of ik krijg een reactie tijdens het winkelen bij de Jumbo of voor/na een kerkdienst.

Het bericht over ‘de Paascyclus-moeheid’ van afgelopen maandag deed kennelijk nogal wat stof opwaaien. Er reageerde iemand van de Op de Helte-cantorij die het jammer vond dat ik die lange psalm niet mooi vond: zij had daar juist zo van genoten. Een gemeentelid vond het een ’technisch stuk’ waar hij niet veel plezier aan beleefd had.
Die reactie van het cantorijlid  snap ik dan ook wel weer. Als ik eens een ingewikkeld lied zing met de Catharinacantorij en Gerard vind het ‘saai’ of ’te moeilijk’ dan ben ik daar ook teleurgesteld over.

Iemand uit gemeente was het eens met wat ik had geschreven, zij had het net zo beleefd.
Via de mail kreeg ik weer een andere reactie:’Hoezo duurde de paaswake te lang? Die viering is al sterk ingekort!”
Die hoort oorspronkelijk van zonsondergang op de zaterdag tot zonsopgang op de zondag te duren en daarin kunnen ook nog ‘doop’ en ‘belijdenis’ plaats vinden. Nog meer van het goede dus. Ze stuurde een hoofdstuk uit een boekje mee dat helemaal gewijd was aan die paaswake. Klik hier De 3 dagen van Pasen voor een PDF met de tekst.
Bij de Jumbo trof ik iemand die het verhaal van het zoeken naar de niet verstopte eitjes prachtig vond.  Zo haalt iedereen iets anders uit zo’n blog. Zoveel hoofden, zoveel zinnen.

Via de mail kreeg ik een reactie op de twee koralen van Bach ( 13 april>>>).
Iemand van InBetween mailde:  “Wil je na de klassiekers als de Mattheus en Johannes Passion ook wel eens kennismaken met een requiem uit de twintigste eeuw? Dan is dit wat voor jou!” Ze stuurde mij informatie over de Herdenkingsconcerten 2017 van de Nederlandse Bach Academie in Roden, Westerbork, Coevorden en Hoogeveen. (meer info  zie >>>).

Dit blog over ‘Reacties’ sluit ik af met een leuke reactie van de eigenaresse van Achterpand. (zie 14 april >>>). Die schreef: “Wat een goeie grap, een terrasje pikken!”
Zij doelde op de diefstal die was gepleegd in haar winkel en vond het ’terrasje pikken’ een leuke woordspeling.

Dat was mij nog helemaal niet opgevallen…..onbedoelde humor.
Zoals je soms van die krantenkoppen ziet staan:
– Blinden zien niets in Braille-theatergids
– Naaktloper in de kraag gegrepen
– Verduisterde maan slecht zichtbaar
Zoek maar eens via Google op ‘onbedoelde humor’……..

Reageren

18 april: Het verschil tussen de generaties.

Op de eerste Paasdag waren we op bezoek bij mijn moeder in Hoogersmilde. Zo’n dag verloopt altijd volgens een vast stramien: koffie met iets lekkers, borrel met kleine hapjes, lekker eten, kopje thee en dan gaan we weer naar huis.  Breiwerkje, we snuffelen in ‘de bladen’ of Humberto nou echt iets heeft met Dionne, we praten uitgebreid bij en we hebben het erg gezellig.

Tweede Paasdag reden Gerard en ik ’s morgens naar Enschede. Dochter Harriët paste wederom twee weken op twee katten (zie 25 juli 2016 >>>) en had zus Carlijn met vriend Wim en ons uitgenodigd om bij haar te komen.
Op zo’n dag hebben we geen idee wat we gaan doen. We nemen een tas vol boodschappen en een tas vol spelletjes mee. De boodschappen werden in dank aanvaard en voor een groot deel opgegeten en opgedronken. De spelletjes bleven onaangeroerd in de tas zitten. We maakten een wandeling door Enschede, liepen over de Paaskermis en haalden voor het avondeten taco’s en tortilla’s op bij de Mexicaan Los Poncho’s.

Op eerste paasdag was ik dochter. Mijn moeder heeft geen computer, geen tablet en geen smartphone. Wij gebruiken onze telefoon bij haar alleen om wat foto’s te laten zien.
Op tweede paasdag was ik moeder. Bij onze kinderen is de telefoon c.q. het internet prominent aanwezig. Dingen opzoeken, app’jes van zus Frea, filmpjes, zelfs de menukaart van Los Poncho’s wordt geraadpleegd via de mobiele telefoon.

Op internet vond ik een foto die het verschil tussen de generaties heel mooi in beeld brengt. (klik op de foto voor een vergroting.
De foto werd door fotograaf John Blanding gemaakt tijdens de première van de film Black Mass in Boston.

Op de foto is een menigte te zien die met smartphone in de lucht foto’s en filmpjes maakt. Een oudere dame met paarse bril vooraan doet daar niet aan mee. Zij lijkt volop te genieten van wat er voor haar afspeelt, zonder paraat te staan met smartphone of fototoestel.
Dat zou mijn moeder kunnen zijn.
Ze mist het niet eens.

Reageren

17 april: Een trompet!

Zaterdag had ik het over een ‘over-dosis’ Catharinacantorij, gistermorgen tijdens de viering op Eerste Paasdag overviel mij een ‘paas-cyclus-moeheid’.
Eigenlijk was het allemaal wat te veel van het goede.
Vier diensten op vier dagen achter elkaar, door het zingen met de cantorij voorafgegaan door repetities en veelvuldig zingen van dezelfde liederen.
Vieringen, die allemaal net iets te lang duurden door ‘opgerekte’ liturgieën.
Steeds meer rituelen worden er toegevoegd in deze Stille week.
Op Witte Donderdag het Heilig Avondmaal én een voetwassing, op Goede Vrijdag bloemen leggen bij het kruis, op Stille Zaterdag het Heilig Avondmaal én het herdenken van je doop bij het doopvont: steeds momenten waarbij de hele gemeente langsloopt, waardoor de vieringen stuk voor stuk langer worden.
Vrijdagavond zongen we een lied van maar liefst 20 coupletten en gistermorgen zongen we een hele lange bewerking van Psalm 118; een Glorialied voor de Paasmorgendienst.
Veel te lang en veel te moeilijk. Er zaten best veel kinderen in de kerk; voor hen was het volgens mij ook niet heel spannend om naar te luisteren….

Wat wel spannend was was het prachtige verhaal dat dominee Meijles aan de kinderen vertelde over Magnus en Opus, twee Romeinse soldaten die met elkaar praatten over de gebeurtenissen bij het graf van Jezus.
Daaraan voorafgaand was er trouwens nog een hilarisch moment in het gesprek met de kinderen.
“Wie heeft er vanmorgen eitjes gezocht?”
Eén jongetje stak zijn vinger op.
“Hoeveel eitjes heb je gevonden?”
Hij had nul eitjes gevonden.
“Ik had wel gezocht, maar papa en mama hadden geen eitjes verstopt….”
De voorganger vond dat de kinderen maar eens een goed gesprek met hun ouders moesten hebben in de trant van “Papa en mama: wordt het niet eens tijd voor een nieuwe traditie? Chocolade-eitjes verstoppen met Pasen!” Wat een wereld-idee.

Er was ook iets waar ik heel blij van werd in de viering van gistermorgen: een trompet!
Eerst werden we al verwelkomd door een aantal blazers van Oranje die bij de deur stonden paasliederen te spelen. Bij het orgel stond vervolgens een trompettist die bij drie liederen meespeelde. Bij het laatste lied: “U zij de glorie” bezorgde hij me kippenvel.
Dit slotlied verdreef de Paas-cyclus-moeheid;  de boodschap van gistermorgen in een notendop.

U zij de glorie, opgestane Heer,
U zij de victorie, nu en immermeer.
Alle menselijk lijden, hebt Gij ondergaan
om ons te bevrijden tot een nieuw bestaan.
U zij de glorie, opgestane Heer,
U zij de victorie, nu en immermeer.

Reageren

16 april: Creatief met eieren.

Met Pasen staat er bij mij altijd een glazen accu-bak vol in het verleden geschilderde eieren voor het raam.
Toen de kinderen nog thuis woonden maakten wij op de zaterdag voor Pasen tijd om eieren uit te blazen en te verven. Wat niet stuk is gevallen heb ik bewaard en dat zijn er nog best veel.

Toen de kinderen ouder werden (en dus beter konden tekenen) waren dat soms ware kunststukjes. Er is zelfs een ei met een stripverhaaltje er op:

   

(klik op de foto’s voor een vergroting)

Toen aten onze kinderen ook nog niet veganistisch…..van het struif bakten we een omelet of ik bakte een cake.
Frea tekende in die tijd soms een stripfiguurtje van zichzelf:
   

Soms was een ei al mooi uitgeblazen maar dan brak er een stuk af.
Zonde. Maar zelfs dan wisten ze er nog iets van te maken:
  

“Voorzichtig met dit ei” staat op de andere kant “een soortgenoot heeft het al eens laten vallen…..”
Ik ben er heel voorzichtig mee geweest, want ik heb het nog steeds!

Reageren

15 april: Zingen in de Stille Week.

Donderdagavond zongen we met de Catharinacantorij in de Witte Donderdag viering. Dinsdagavond hadden we een extra repetitie om het allemaal nog even door te nemen. Vanavond zingen we ook nog in de Paaswake om 22.00 uur, daarvoor hadden we vanmorgen om 10.00 u een extra repetitie. We kunnen dus rustig spreken van een overdosis cantorij in deze Stille Week.

Maar overdosis of niet: ik geniet er van. Voor de Catharinacantorij is dit namelijk de laatste keer dat we meewerken aan de Paascyclus. Daar staan we niet constant bij stil, maar het is mijn hoofd wel aanwezig.
We hebben nog steeds de gebruikelijke (on)gein onder elkaar tijdens de repetities.
‘Tenoren! Jullie waren niet geprepareerd.’ zei cantrix dinsdagavond bijvoorbeeld.
Bij geprepareerde tenoren zagen collega-alt en ik de beelden al op ons netvlies.
Bij één lied hebben de tenoren en de sopranen de solo.
‘Tenoren, kom hier maar bij de sopranen staan’
Het klonk goed, dat zou in de viering ook zo moeten; maar hoe doen we dat dan? “Misschien met een transportband?” opperde één van de leden. “Of een tillift?” suggereerde iemand anders.

Donderdagavond was Erwin Wiersinga de organist.
Hij kwam voorafgaand aan het inzingen schuldbewust melden dat hij de muziek voor deze viering op zijn nachtkastje had liggen, maar dat de envelop plotsklaps was verdwenen. Cantrix leende hem haar muziek. Een sopraan vroeg zich af wie er dan allemaal toegang hadden tot Erwin s slaapkamer…..maar Erwin liet zich daar verder niet over uit.

Vanmorgen zagen we elkaar dus weer.
De alten hadden het zwaar. Bij één lied was een inzet moeilijk.
Als we het alleen met de mannen zongen ging het goed, maar zodra de sopranen meededen werd het lastig.
“Jullie moeten je oren naar achteren richten!” was het advies.
Gaan we doen.
Zoals altijd is het  hele cantorij-gebeuren in deze week voor Pasen een wonderlijke combi van gewijde muziek, ginnegappen om rake opmerkingen, mooie vieringen die bol staan van rituelen en samen zingen op ongewone tijden.
Dat is de charme van het zingen bij een cantorij.

Reageren

14 april: Bloemetjesmarkt & Achterpand

Vandaag had ik een vrije dag. Gerard niet.
“Kom je morgen naar de stad? Gaan we samen lunchen” vroeg hij gisteravond.
Wat een goed idee!
Kon ik gelijk even kijken naar een bolletje katoen.
Dat is toch wel een gedoe sinds ’t Spinnewiel er niet meer is; had ik eerst nog nog hoop dat iemand de zaak zou overnemen na het overlijden van Willy, inmiddels is de handwerkwinkel aan de Raadhuisstraat helemaal leeg.
Voor elk bolletje wol of katoen moet ik nu naar Leek of Groningen.
Kan natuurlijk ook via internet; maar ik wil altijd graag eerst voelen & zien.

Op de fiets ging ik richting Groningen, we hadden om 12.00 uur afgesproken bij “Roezemoes” aan het Zuiderdiep. Gezellig.
Het was alleen wel idioot druk in Groningen, op Goede Vrijdag is het daar altijd ‘Bloemetjesmarkt’. Letterlijk busladingen Duitsers komen dan naar de stad. Op het A-Kerkhof schuifelden we voetje voor voetje langs de bloemenkramen.
Het voelde een beetje als de Kerstmarkt in Bremen maar dan andersom……

Na de lunch ging Gerard weer aan het werk en ik ontvluchtte de drukte richting ‘Achterpand’,  een speciaalzaak voor breien, haken en borduren. Die zit aan het Lage der A aan het water.
Achterpand >>> is een ruim gesorteerde handwerkwinkel. Achter in de zaak is een ruimte waar af en toe brei-cafés en/of workshops worden georganiseerd. Er is genoeg te voelen en te zien! Met de eigenaresse kwam ik aan de praat over het Spinnewiel. Over hoe moeilijk het is om het hoofd boven water te houden in ‘handwerkwinkel-land’. En dat het dan niet helpt dat er zelfs in haar winkeltje mensen komen die spullen stelen……”hier lag net nog een bol zwart met wit, die is gewoon weg!” Ze was er sneu van.
Vandaag dus een hart onder de riem voor Elsa van “Achterpand”.
Hou je net als ik van handwerken?
Wil je ook graag ‘voelen & zien’?
Stap eens binnen bij ‘Achterpand’.
Tip: maak er een dagje Groningen van, geniet van oude binnenstad en pik een terrasje!

Reageren

13 april: 63. Choral en 72. Choral

Vandaag is het Witte Donderdag. In deze Stille Week wil ik altijd één keer de hele Matthäuspassion beleven. Meestal gebeurt dat ‘life’ met koor en orkest, maar dit jaar niet;  het was er gewoon niet van gekomen om ergens kaarten te regelen.

Gisteravond was ik alleen thuis; Gerard had koor repetitie.
Rond kwart voor acht installeerde ik me voor de computer en zocht op YouTube  de Matthäus Passion op, de uitvoering van Herreweghe.
Op het toetsenbord lag de partituur met aantekeningen bij de altpartij.
Zo organiseerde ik dit jaar mijn privé -Matthäus.
Twee uur en drie kwartier duurde de uitvoering.

Gisteravond was ik alt in het koor en ik genoot van het meezingen met de prachtige koralen; en van de mooie melodielijnen die de altpartij heeft.
Toen Gerard thuiskwam zat ik nog midden in het slotkoor “Wir setzen uns mit Tranen nieder.” In m’n eentje thuis beleef ik de Matthäus Passion heel anders dan in de Oosterpoort, of tijdens een scratch. Ik drink ondertussen koffie, zit tijdens de aria’s ontspannen te borduren en moet tussendoor even naar de wc.

Op dit magistrale stuk raak ik nooit uitgekeken.
Een van de mooiste koorstukken wordt gezongen nadat de evangelist heeft gezongen dat Jezus de geest heeft gegeven.
“Wenn ich einmal soll scheiden”. Ooit hoorde ik het, fluisterzacht, uitgevoerd door het Bach-koor Holland. Voor mij is het altijd weer een ontroerend moment in de Matthäus.

In deze stille week wil ik graag de aandacht vestigen op deze mooie koraal.
Het heeft dezelfde melodie als “O, Haupt voll Blut und Wunden”, maar het wordt een stuk lager uitgevoerd en de zetting is anders.
Hieronder van beide stukken de eerste strofe uit de partituur en een uitvoering.
Beluister ze maar eens achter elkaar:

link >>>

link >>>

 

Reageren

12 april: Wat een mooi voorjaar!

Vandaag is het 12 april. Gerard en ik hebben ons hele huwelijk (34 jaar) al rabarber in de tuin. Eind april, begin mei kunnen we dat vaak al eten.
In al die jaren hebben we het één keer heel vroeg gehad: dat was op 12 april. Dat heb ik onthouden, omdat we toen een heel vroeg en mooi voorjaar hadden.

Dit jaar hebben we ook een vroege lente. De rabarber ‘broest de grond uut’.
Afgelopen zondag gaf ik al wat stengels mee aan Carlijn en maandag kookte ik de eerste rabarber van 2017. Op 10 april!!

Op deze website gaf ik al eens eerder het recept voor de Drentse rabarbermoes van mijn schoonmoeder (zie 26 mei 2015 >>>) .
Deze week hebben we dus weer een schaaltje rabarber bij de warme maaltijd op tafel staan.
Onze kinderen konden het toen ze klein waren amper uitspreken.
Maar ze vonden het wel lekker; ze noemden het ‘rabberur’.
Bij de familie Waninge net  zo geliefd als appelmoes. En peertjes.
Bereid volgens Oma Waninge’s recept.

Reageren

Pagina 303 van 396

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén