De waarde van de dag – Pagina 321 – een alternatief voor 'de waan van de dag'

12 oktober: APK-keuring.

Door Ada

Op 12 oktober 2016

Vanmorgen moest ik voor mijn jaarlijkse APK-keuring naar de cardioloog.
Er werd een filmpje gemaakt van mijn hart en de medicijnen werden gecontroleerd.
Meer dan tien jaar ging ik daarvoor naar Dr. Schrijvers.
Een vriendelijke, oudere heer, die alle tijd nam voor een uitgebreid onderzoek en een gesprek over mijn vaatziekte, maar die ook even zo vrolijk iets vertelde over zijn vakantie of zijn kleinkinderen.
Hij had dan ook altijd veel mensen in zijn wachtkamer zitten, dus ik nam vanwege het lange wachten altijd een brei- of haakwerkje mee naar het ziekenhuis.

Ook nu zat ik weer genoeglijk te breien in de wachtkamer en te kletsen met een mevrouw naast mij die ook iets van handwerken wist.
“Mevrouw Wannigge” riep iemand. Ik reageerde niet, want ik heet Waninge.
Toen realiseerde ik me dat de man mij bedoelde. Ik frommelde mijn breiwerk in m’n tas en liep op hem toe.
Hij vroeg: “Hebt u wel even tijd voor mij? U zat zo druk te breien….!”

“Ja hoor, ik heb tijd voor u gereserveerd.” riep ik jolig “Ik ben gewend dat ik hier heel lang moet wachten, dus ik neem mijn breien mee als afleiding.”
“Ik kan snel typen, bij mij duurt niet lang.”
De nieuwe cardioloog is een flamboyante jonge Italiaan die prachtig Nederlands spreekt met een licht accent.

Hij tuurde naar de uitkomsten van het hartfilmpje dat even daarvoor was gemaakt.
“Met die hart izze niks mis, hè?”
Nee, inderdaad, het zijn mijn vaten die de problemen veroorzaken. We waren er snel uit. Medicijnen: zo door gaan. Levensstijl: zo door gaan. Over twee jaar terugkomen. Een tijdstip voor een nieuwe afspraak wordt te zijner tijd aan mij doorgegeven.
“Tot over twee jaar dan” zei ik bij het afscheid.
“Dat weet ik nog niet.” was zijn antwoord “Ik ben zigeuner, hè? Misschien ben ik dan wel in Canada! Als ik hier dan nog ben heeft mijn vrouw gewonnen!”

Binnen 10 minuten stond ik weer buiten.
Ik hoop dat hij niet naar Canada gaat.

Reageren

11 oktober: Een vleugje geschiedenis in Apeldoorn

Door Ada

Op 11 oktober 2016

In Alledag, Geschiedenis

Zondag waren Gerard en ik een dag in Apeldoorn bij mijn neef Jan en zijn vrouw Janny (zie 19 april 2015 >>>).
We genieten van elkaars gezelschap, praten elkaar uitgebreid bij over werk, ouders, familie, vakanties en andere wetenswaardigheden.
Heerlijk, zulke dagen. Koffie met iets lekkers, een hapje, een drankje en er wordt voor je gekookt. Lasagne in dit geval, het was weer lekker!

Als we daar zijn gaan we ’s middags meestal even wandelen als het weer het toelaat.
Dat was zeker het geval, dus kwam de vraag op tafel: “Waar gaan we wandelen?”
Ik had een verzoekje: in de paleistuinen rond Het Loo. Daar hadden we al eens eerder gewandeld en ik bewaarde er goede herinneringen aan.
En wat was het weer mooi! Wandelen in een koninklijke omgeving. Statige oprijlanen en oude, trotse bomen. We liepen achter Paleis Het Loo langs en konden even een blik werpen op de achterkant van het paleis en de fontein.

Tijdens onze wandeling kwamen we langs het kleine kerkhofje waar paarden en honden van de koninklijke familie begraven zijn; het eerste paard van Hare Koninklijke Hoogheid Wilhelmina, genaamd Hongaar, een hondje dat luisterde naar de naam Blackie, dat vind ik dan wel bijzonder. Een wandeling met een klein vleugje geschiedenis en een licht koninklijk sausje. Net iets voor mij, ik hou nou eenmaal van ‘de franje van Oranje’.
Verder hadden we geluk met het weer: de zon piepte af en toe even door de majestueuze bomen heen.

Sinds een paar weken heb ik op mijn telefoon een stappenteller en ik vertelde voordat we gingen wandelen dat ik een standje kreeg van mijn telefoon: “Stay active!”
Actief was ik bepaald niet geweest natuurlijk: alleen maar uitgebreid zitten kletsen met rode Martini enzo.
We liepen meer dan een uur en toen waren vooral de mannen benieuwd hoeveel stappen we nou gezet hadden, ze sloten er zelfs een weddenschapje op af. Het blijven mannen hè? Zij dachten rond de 4000, maar het waren er 6500. Wat je zo al wandelend niet aan stappen wegzet! En calorieën verbrand, o.a. die van de Martini……

Reageren

10 oktober: Je 1e herinnering…..in kleuren en woorden.

Door Ada

Op 10 oktober 2016

In Kerk & gemeente

Binnen onze PKN-gemeente komt ieder jaar ‘het paarse boekje’ uit.
Dat is het activiteitenoverzicht >>>van het seizoen, met andere woorden: “Wat kan ik dit seizoen met andere gemeenteleden gaan doen? ”
Toen het boekje in de brievenbus kwam was Carlijn thuis.
Zij was gelijk enthousiast over de workshops die werden aangeboden door Judith Oosterhuis. De eerste was ‘Beeld & taal’ met als ondertitel “Ik zie mooie momenten”.
Dit stond er over in het boekje:

Uitleg: wat gaan we doen?

Met een fijne herinnering als inspiratie, maak je een sfeerbeeld van een tekst. We werken met blokinkt, roller, sjablonen en letters. Het wordt intuïtief en dynamisch. Ervaring in druktechnieken is helemaal niet nodig. Je eigen manier van uitwerking staat voorop. Deze workshop is voor jong en oud, dus kom samen!

Carlijn app’te met haar vriendin Irene: “Zullen we hierheen?” Antwoord: “OK”.
Communicatie gaat zo snel tegenwoordig……
Ik gaf me ook op; een mens moet soms eens uit de comfortzone.

Afgelopen zaterdagmiddag verzamelden we ons in “De Deel”.
Judith legde eerst uit wat we gingen doen. Ik zag nog niet voor me hoe het moest, maar maakte me geen zorgen. Volgens Judith was ervaring niet nodig.
Daarna gingen we een fijne herinnering bepalen aan de hand van een paar vragen.
We kwamen uit op onze eerste herinnering, die gingen we allemaal opschrijven en vervolgens voorlezen aan de hele groep.
Toen gingen we aan de slag: we leefden ons uit met drukinkt, rolletjes, letters, sponsjes en stempels. Judith riep: “Probeer maar van alles uit, je kunt meerdere werken maken, het gaat om het proces”. Dat deden we. Met genoegen. Eigenlijk moest het met plastic handschoentjes aan….. was ik vergeten. Mijn handen kwamen er helemaal onder te zitten, maar dat was geen probleem. Ik kwam helemaal weer in de sfeer van de handenarbeid-les op de Middelbare school. Het was al lang geleden dat ik me zo in een onbekend creatief proces stortte!

Met de andere deelnemers gebeurde hetzelfde.
Om me heen kijkend zag ik iets heel moois gebeuren.
De herinneringen die iedereen had verteld kwamen langzamerhand in kleuren en woorden in beeld. We zagen o.a. een kippenhok, een gat in de heg, een ESA-bus, wormen, een mooi

… sinaasappels op zaterdagmorgen…..

bruidsmeisje, sinaasappels van de markt op zaterdagmorgen en een beeld uit ‘Ronja de Roversdochter’. Aan het eind van de middag legden we onze gemaakte werken bij elkaar en vertelden de groep wat we hadden geprobeerd uit te beelden, hoe we dat hadden gedaan en we benoemden de verschillen tussen de werken. ‘De proces-beschrijving’ zeg maar. We overlegden of er nog een tentoonstelling in zat (in de hal van Op de Helte misschien?), maar daar kwamen we niet helemaal uit. Eerst maar laten drogen.
Benieuwd naar mijn herinnering en wat ik er van heb gemaakt? Klik hier beeld-taal voor een PDF.

Zondagavond vertelde ik wat we gedaan hadden aan Harriët en liet wat foto’s zien.
“Wanneer is die volgende workshop? Ik ga me gelijk opgeven!”

Reageren

9 oktober: Bang voor koeien..?!

Door Ada

Op 9 oktober 2016

In Alledag

Bedrijfskleding ‘met inscriptie’…..

We kregen een uitnodiging voor de ‘Open dag Melkveebedrijf Smeenge’: we waren van harte welkom op 8 oktober.
Op een boerderij. Daar ben ik eigenlijk niet van. Opgegroeid in een nieuwbouwwijk in Hoogersmilde, was ik eigenlijk vooral bang voor die grote koeien én paarden op de boerderij van mijn schoonouders. En die lucht…..

“O, leuk, daar gaan we heen!” riep Gerard direct al.
Tuurlijk ga ik dan mee. We kennen Hendrik en Gre-An van de kerk en volgen op afstand

kalverhok met strobed

hun wel en wee rond het boerenbedrijf. Ze hadden ontzettend hun best gedaan: alles blonk, glom en was aangeveegd. Het was ook groots aangepakt: een persoonlijke ontvangst, een kado-tafel, een gastenboek en een ingehuurde koffie/thee corner: daar konden we volgens Hendrik ‘netwerken’.

Nou hoef ik niet te netwerken met Agrifirm, mensen van Campina en de vertegenwoordiger van ‘Kalf-support’, maar ik kwam wel weer andere mensen tegen uit mijn eigen netwerk..
Theo van Franse les bijvoorbeeld. “Hoe kom jij hier nou zo verzeild?” vroeg ik hem. Hij wilde hetzelfde aan mij vragen. Hij had daar jaren als zaterdaghulp en vakantiekracht gewerkt en had er paard gereden. Hij had zijn twee kinderen mee, zag ik die ook eens!
Verder sprak ik nog enkele mensen van de kerk en er liep ook nog een ‘Havenstapper’ rond.
De man draagt vele spreekwoordelijke petten en op deze open dag speelde hij de rol van fotograaf.
We zagen kalfjes in een grote strobak, die door een vernuftig systeem kunnen drinken wanneer ze willen en we ontdekten dat de koeien als ze dat willen naar buiten kunnen. Maar willen ze dat niet, dan staan ze in een ‘lichte en luchtige’ stal. We kregen iets te horen over de melkstal en hoorden dat Hendrik en Roel 12 koeien tegelijkertijd kunnen melken.
De ‘dure’ fotograaf maakte nog een mooie foto van ons met de trotse eigenaar van het bedrijf: die vond dat ‘we even anders in het licht moesten staan’ en situeerde ons met z’n drieën voor de reclameborden…..slimme jongen!

Voor een burgermeisje als ik een heel leerzame open dag.
En de koeien vond ik niet eens eng!

Reageren

8 oktober. Gastblog: Een nieuwe baan!

Door Ada

Op 8 oktober 2016

In Gastblogs

Vandaag weer een gastblog, deze keer van de hand van Gerard.

“Wat een goed idee” riep ik, “dat je gastbloggers ruimte geeft om te schrijven!” Waarop Ada gelijk de vraag stelde of ik dan ook een keer een blog wilde schrijven. Dochter Harriet ging mij al voor en ik kan natuurlijk niet achterblijven. Waar ik dan over ging schrijven?? “Over mijn nieuwe baan.” zei ik. De baan waar ik naar op zoek was maar die ik nog niet had. “Dat duurt niet zo lang meer” zei ik er zelfverzekerd achteraan.

En dan is het nu zo ver: ja, ik heb gelukkig weer een baan aangeboden gekregen. Afgelopen dinsdag werd mij via een detacheringsbureau de kans gegeven om mij te presenteren bij Wooncorporatie Lefier in Groningen. Deze corporatie kende ik omdat ik hier in de periode van 1995 tot 2003 heb gewerkt. Op mijn vakgebied, ‘bouwen en wonen’ hadden ze een tijdelijke vacature voor een adviseur KVGM, Kwaliteit Veiligheid Gezondheid en Milieu. Mijn verleden ligt bij de corporaties en dus leek mij dit een uitgelezen kans om mij hier van mijn beste kant te laten zien.

En dat lukte dus!!! Ze waren er daar bij Lefier van overtuigd dat ik, door mijn kennis en persoonlijke eigenschappen, de juiste kandidaat ben. Of ik misschien gelijk woensdag en donderdag een paar uurtjes kon werken voor een goede werkoverdracht. Ik was er zo blij mee!!! Ik hoor namelijk wel al bij de moeilijk te plaatsen doelgroep 55+!!! NEE ECHT??! Ja, toch wel!! Zelf zie ik dat natuurlijk heel anders, maar als dat gezegd wordt dan zal het zo zijn. Hoe dan ook ik ben weer helemaal fit en super gemotiveerd om weer volledig aan de slag te gaan. Het voelt als een nieuwe start. Onze waarde van deze week!

Aanstaande maandag begin ik en tegen de consulent van het detacheringsbureau, mijn werkgever, kan ik zeggen:

Reageren

7 oktober: Lavendel-krans

Door Ada

Op 7 oktober 2016

In Bloemen

Vorig jaar schreef ik hoe ik een herfstkrans voor mezelf had gemaakt (zie 26 september >>>)
Dit jaar wou ik eens wat anders doen: ik probeerde om een lavendel-krans te maken.
We hebben twee soorten lavendel in de tuin, daar knipte ik om te beginnen een heleboel van af.

Vervolgens kocht ik bij Action zo’n strooien krans (€ 0,85) als basis voor mijn lavendel-krans. Ik maakte kleine bosjes van 5-7 lavendelbloemetjes en bond die dakpansgewijs om de strooien krans. Het was een leuk idee, maar héééél arbeidsintensief. De krans was iets te fors, dus ik moest de bovenkant, de binnenkant én de zijkant bekleden. Aan de bak lavendel die op de foto staat had ik niet genoeg, ik moest nog weer de tuin in voor een tweede oogst.

Uiteindelijk kreeg ik hem wel klaar, maar ik ben niet helemaal tevreden met het resultaat.
Het is een vrij forse krans geworden en je ziet nog wel wat randen stro van de binnenste krans.
Maar zo is het dan.
Hij staat nu in de voorkamer in een mooi dienblad met een kaars erin.
Ons hele huis geurt nu naar lavendel!

Een volgende keer neem ik als basis een veel smallere ring, zodat ik én minder lavendel nodig heb én niet zo lang bij het aanrecht sta te binden. Weer wat geleerd!

Reageren

6 oktober: Tante’s & nichten (2)

Door Ada

Op 6 oktober 2016

In Alledag

Een ‘selfie’ uit Klazienaveen!

De eerste woensdag in oktober: tantes & nichten-dag. Vorig jaar (zie 8 oktober >>>) schreef ik al hoe zo’n dag er uit ziet. Dat blog sloot ik af met deze woorden:

Op 5 oktober 2016 (Deo volente) zitten we met ‘ de tantes’ om 10.00 u aan de koffie in Klazienaveen. En met een beetje geluk is er in het voorjaar een Vrieswijk-familiedag. Dan zijn ‘heur breur’ en ‘mien breur’ er ook bij. En alle anderen met dezelfde genen. Ik kiek dr nou al naor uut.

Die Vrieswijk-familiedag is inmiddels al geweest (zie 7 juni >>>) en vandaag waren we dus
even weer met z’n vieren.

Samen foto’s kijken

De fotoboeken spelen op zo’n dag een prominente rol.
Anja is namelijk net als ik ook ‘van de foto’s’, net zoals haar vader en mijn vader dat ook waren. Als je onze fotoboeken naast elkaar legt zie je hoeveel overeenkomsten onze levens vertonen: zingen in een koor, dikke familielol op rommelige Sinterklaasavonden, gezinsbijeenkomsten met spelletjes , oliebollen bakken met Oud&Nieuw, fietsen met z’n tweeen en genieten van de omgeving,
terrasjes met een wijntje en een hapje, drie dochters met hoogte- en dieptepunten in hun relaties en stedentripjes. Een kijkje in elkaars leven laat steeds weer zien hoe wij onze tijd doorbrengen: het liefst met ons gezin, onze familie en vrienden.

Je leven vastleggen in fotos. Ik doe het al vanaf mijn jeugd. Noem een gebeurtenis uit een

1979: Familiedag Vrieswijk

bepaald jaar: ik haal in no-time de bijbehorende foto’s erbij. Heel handig als je voor een feestje oude foto’s moet opzoeken. Het was ook heel handig bij het samenstellen van het levensboek van mijn moeder. Vandaag had ik een uitdraai mee van wat ik tot nu toe heb verzameld. Als het klaar is zal ik daar een blog aan wijden. Vandaag bij dit blog een foto van nicht Anja (met slaapgebrek…) en mij op een van de eerste familiedagen. De foto is gemaakt door haar vader, mijn ome Henk.

Verder verliep de dag precies zoals vorig jaar en volgend jaar zal 4 oktober (nu alweer vastgelegd!) ongeveer net zo verlopen.
(zie Tantes en nichten 3). Hoe komt het toch dat de uren op zo’n dag op kwartieren lijken…..?

Reageren

5 oktober: Blauwe korenbloemen

Door Ada

Op 5 oktober 2016

In Muziek, Sweet memories

Toen we deze zomer tijdens een iets verregende fietstocht langs de IJssel fietsten (zie 11 augustus >>>) stonden er in de bermen klaprozen en zomermargrieten. Ook zagen we een heleboel blauwe korenbloemen. In mijn met muziek doordrenkte brein popt dan het liedje “Blauwe korenbloemen” op, in 1971 op de plaat gezet door de zusjes de Roo uit Emmen. Een enorme hit en een enorme smartlap: ik blèèèr het luidkeels mee! Als ik alleen thuis ben……

…. pluuuhkte jij voohoor mij…..

“Kiek, blauwe korenbloemen” zei ik, waarop Gerard spontaan de eerste regel van het lied inzette.
Hij kent dit liedje ook, omdat we het hebben gezongen op het afscheidsfeest van juf Renny Bron van basisschool ‘de Haven’ in 1998.
De ouders van destijds was gevraagd om op een soort bonte avond iets voor Renny te doen.
Wij zongen met een groep ouders (de latere Havenstappers) o.a. dit lied met de volgende tekst als refrein:

Zij gaat ons verlaten
Wij zijn niet meer blij.
Zij gaat naar de Woldzoom
Zonnige dagen, die zijn nu voorgoed voorbij.

Je kunt het zo meezingen als je op bijgaande link >>> klikt.

Wij zongen het destijds met veel gevoel voor dramatiek en met een snik in de stem; wat ik me er van herinner is de onbedaarlijke lol die we die avond hebben gehad met elkaar.
Het afscheid was vervelend (voor ons), maar het feest was onovertroffen.
Wat zo’n korenbloem al niet in mijn hoofd teweegbrengt.

Reageren

4 oktober: Laot Aoltje maor schoe’m.

Door Ada

Op 4 oktober 2016

In Streektaol

Ien maol in ’t jaor geef ik toe an een ‘guilty pleasure’: munties schoe’m in zo’n apparaat op de kermis. Van mezelf weet ik dat ik verslavingsgevuulig bin, dus ik schoef allent op de Rodermarktkermis. Dan koop ik veur 10 euro 80 munten en dan: in ’t gleufie gooien op het goeie moment, kieken of het muntie aandere munties naor veuren drukt en op zeker moment de ultieme kick: dat d’r een barg munties en weerdepunten naor beneden valt in de opvangbak.

Zaoterdag 24 september, de dag van de Rodermarktparade, gung ik samen met ien dochter en twee schoonzeuns hen de kermis op de Brink. Ik legde mien tien euro in, van de rest kwam d’r nog vief euro bij en toen hadden wij honderdvieftig munties. Wat ’n riekdom!
Ik haar al lege botterbakkies in de tasse metneumen, dus wij verdielden de munties over de bakkies en gungen met mekaar op ien apparaat an ’t schoe’m.

ien maol per jaor schoe’m op de Brink

Ruum twintig minuten waren we d’r gangs met. Wij kregen het veur mekaar um een hiele stapel met weerdepunten in de opvangbak te kriegen. Wij schreeuwden het uut met mekaar….!
Man, wat een spanning en wat een lol.
Toen de munties allemaol op waren telden wij de weerdepunten: bijna 13.000. Mien medespeulers keuzen veur twee echt liekende speulgoed pistolen en twee prullerige, afzichtelijk sleutelhangers.
Maor dat is natuurlijk hielemaol niet belangriek.
Het giet mij um die twintig minuten gokplezier: laot Aoltje maor schoe’m!

Reageren

3 oktober: Leer dansen!

Door Ada

Op 3 oktober 2016

In Kerk & gemeente

Gistermorgen was het feest in onze kerk: startzondag!
Afgelopen zaterdag schreef ik al dat ik daar hartige taarten voor had gebakken.
Het was een mooie, feestelijke viering.
De drie dominees kwamen dansend binnen!

En ineens viel bij mij het kwartje.
Daar had ik kortgeleden iets over gelezen, waar was dat ook maar weer…..o ja: op onze scheurkalender (Happinez). Ik zocht het weer op bij het oud papier, zondag 18 september.
Op de voorkant van het blaadje stond:
“Leer dansen, anders weten de engelen in de hemel niets met je te beginnen”.

Kerkvader Augustinus (354-430)

Een uitspraak van kerkvader Augustinus >>>.
De uitleg van de uitspraak stond op de achterkant van het blaadje:

Hij bedoelde met zijn citaat niet dat we allemaal op dansles moeten gaan.
Voor Augustinus was de dans een voorbereiding op het hemelse leven na de dood.
Niet iedereen gelooft daarin maar dat is voor dit dagcitaat niet eens zo belangrijk.
Want je kunt het ook opvatten als een uitnodiging om hier op aarde – in het het hiernumaals – al te dansen met de engelen.
Gewoon door het leven als een dans te zien.
Soms zit je aan de kant, soms is je balboekje vol.
Soms past het ritme je niet, soms ga je er in op.
En als je geluk hebt vind je een partner om heel lang mee te dansen.
Je relaties zijn een dans, je werk is een dans, je familie is een dans.
Dans het leven en het leven danst jou!

Vanmorgen in het koor viel alles ineens op zijn plaats; wij zongen namelijk met de cantorij het lied ‘de Heer van de dans’, liedboek 839. Klik hier >>> voor de tekst.
Een impressie van de viering én de activiteitenmarkt vind je op de PKN website >>>.
Klik dan vooral ook even door naar de fotoreportage van Han Post: het is weer prachtig.

Na de dienst was er koffie/thee en vrolijke chaos rondom de activiteitenmarkt.
Er waren veel belangstellenden en er was weinig ruimte voor de administratie.
Maar het kwam allemaal wel op z’n pootjes terecht, het was een groot succes!
Het hapjes buffet was zeer geslaagd, maar mijn hartige taart hebben niet veel mensen geproefd. Toen ik aan het einde mijn bakjes weer mee wilde nemen stond de tas nog onaangeroerd onder de bar….. één taart is nog opgegeten door de harde werkers die aan het opruimen waren. De andere nam ik mee naar de verjaardag van nicht&neef elders in Roden. Paste prima bij de soep, stokbrood en salades!

Reageren