De waarde van de dag – Pagina 322 – een alternatief voor 'de waan van de dag'

4 oktober: Laot Aoltje maor schoe’m.

Door Ada

Op 4 oktober 2016

Ien maol in ’t jaor geef ik toe an een ‘guilty pleasure’: munties schoe’m in zo’n apparaat op de kermis. Van mezelf weet ik dat ik verslavingsgevuulig bin, dus ik schoef allent op de Rodermarktkermis. Dan koop ik veur 10 euro 80 munten en dan: in ’t gleufie gooien op het goeie moment, kieken of het muntie aandere munties naor veuren drukt en op zeker moment de ultieme kick: dat d’r een barg munties en weerdepunten naor beneden valt in de opvangbak.

Zaoterdag 24 september, de dag van de Rodermarktparade, gung ik samen met ien dochter en twee schoonzeuns hen de kermis op de Brink. Ik legde mien tien euro in, van de rest kwam d’r nog vief euro bij en toen hadden wij honderdvieftig munties. Wat ’n riekdom!
Ik haar al lege botterbakkies in de tasse metneumen, dus wij verdielden de munties over de bakkies en gungen met mekaar op ien apparaat an ’t schoe’m.

ien maol per jaor schoe’m op de Brink

Ruum twintig minuten waren we d’r gangs met. Wij kregen het veur mekaar um een hiele stapel met weerdepunten in de opvangbak te kriegen. Wij schreeuwden het uut met mekaar….!
Man, wat een spanning en wat een lol.
Toen de munties allemaol op waren telden wij de weerdepunten: bijna 13.000. Mien medespeulers keuzen veur twee echt liekende speulgoed pistolen en twee prullerige, afzichtelijk sleutelhangers.
Maor dat is natuurlijk hielemaol niet belangriek.
Het giet mij um die twintig minuten gokplezier: laot Aoltje maor schoe’m!

Reageren

3 oktober: Leer dansen!

Door Ada

Op 3 oktober 2016

In Kerk & gemeente

Gistermorgen was het feest in onze kerk: startzondag!
Afgelopen zaterdag schreef ik al dat ik daar hartige taarten voor had gebakken.
Het was een mooie, feestelijke viering.
De drie dominees kwamen dansend binnen!

En ineens viel bij mij het kwartje.
Daar had ik kortgeleden iets over gelezen, waar was dat ook maar weer…..o ja: op onze scheurkalender (Happinez). Ik zocht het weer op bij het oud papier, zondag 18 september.
Op de voorkant van het blaadje stond:
“Leer dansen, anders weten de engelen in de hemel niets met je te beginnen”.

Kerkvader Augustinus (354-430)

Een uitspraak van kerkvader Augustinus >>>.
De uitleg van de uitspraak stond op de achterkant van het blaadje:

Hij bedoelde met zijn citaat niet dat we allemaal op dansles moeten gaan.
Voor Augustinus was de dans een voorbereiding op het hemelse leven na de dood.
Niet iedereen gelooft daarin maar dat is voor dit dagcitaat niet eens zo belangrijk.
Want je kunt het ook opvatten als een uitnodiging om hier op aarde – in het het hiernumaals – al te dansen met de engelen.
Gewoon door het leven als een dans te zien.
Soms zit je aan de kant, soms is je balboekje vol.
Soms past het ritme je niet, soms ga je er in op.
En als je geluk hebt vind je een partner om heel lang mee te dansen.
Je relaties zijn een dans, je werk is een dans, je familie is een dans.
Dans het leven en het leven danst jou!

Vanmorgen in het koor viel alles ineens op zijn plaats; wij zongen namelijk met de cantorij het lied ‘de Heer van de dans’, liedboek 839. Klik hier >>> voor de tekst.
Een impressie van de viering én de activiteitenmarkt vind je op de PKN website >>>.
Klik dan vooral ook even door naar de fotoreportage van Han Post: het is weer prachtig.

Na de dienst was er koffie/thee en vrolijke chaos rondom de activiteitenmarkt.
Er waren veel belangstellenden en er was weinig ruimte voor de administratie.
Maar het kwam allemaal wel op z’n pootjes terecht, het was een groot succes!
Het hapjes buffet was zeer geslaagd, maar mijn hartige taart hebben niet veel mensen geproefd. Toen ik aan het einde mijn bakjes weer mee wilde nemen stond de tas nog onaangeroerd onder de bar….. één taart is nog opgegeten door de harde werkers die aan het opruimen waren. De andere nam ik mee naar de verjaardag van nicht&neef elders in Roden. Paste prima bij de soep, stokbrood en salades!

Reageren

2 oktober: Vrienden

Door Ada

Op 2 oktober 2016

In Alledag

Vrienden. In de loop van de jaren heb ik verschillende soorten vriendinnen om mij heen verzameld. Een schoolvriendin, een boeken-vriendin, een collega-vriendin, zelfs een tante beschouw ik als mijn vriendin (vriendschap heeft niets met leeftijd te maken….): allemaal mensen waar ik een stukje van mijn leven mee gedeeld heb en waarmee ik warme wederzijdse contacten onderhoud.
Ook samen hebben Gerard en ik vrienden: ‘de club van vroeger’ uit Hoogersmilde staat net zo dicht bij ons als onze familie. In de loop van ons leven is er één vriendenpaar bijgekomen: Hans en Bea uit Peize (zie 28 september 2014 >>>) Zij hebben hun plekje in onze familie- en vriendenkring langzamerhand veroverd en andersom is dat ook het geval.

Deze vriendschappen zijn belangrijk voor ons. Het is een kring mensen van mensen die om ons heen staan. In de periode dat Gerard ziek was heeft deze kring van familie en vrienden veel voor ons betekend. Vaak ga je er van uit dat vriendschap vanzelfsprekend is, maar af toe wordt je even bepaald bij het belang ervan.

Gistermiddag vierden we Bea’s 65e verjaardag.
In de loop van de jaren hebben we lief en leed gedeeld.
Recepten uitgewisseld. Ettelijke bomen geklaverjast.
Elkaars foto’s bekeken. Geluisterd, gepraat, gehuild en gelachen.
We spraken hun kinderen, kleinkinderen, broers, zussen en hadden een heel gezellige middag. Gerard en ik zongen voor hen het lied ‘Vrienden’ van Elly & Rikkert Zuiderveld.
Ook nu was er sprake van een lach en een traan….waarbij we natuurlijk tussendoor wel uit de school klapten over kleine onhebbelijkheden. Maar bij vrienden moet dat kunnen.
Vrienden.
Je kunt niet zonder.

Luister hier >>> naar het lied dat we zongen van Elly & Rikkert Zuiderveld over vrienden.
Het staat op hun album “Van het water naar de oever” uit 1997.

Reageren

1 oktober: Hartige taart voor de kerk.

Door Ada

Op 1 oktober 2016

In Kerk & gemeente, Koken & bakken

Morgen is de ‘Startzondag’ van het kerkelijk seizoen.
Een feestelijke dienst met medewerking van de beide cantorijen, drie predikanten die alledrie een stukje van de viering voor hun rekening nemen en voor en na de kerkdienst koffie/theedrinken.
Na de viering is er een activiteitenmarkt. Gemeenteleden bieden op die markt een activiteit aan waar andere gemeenteleden zich voor kunnen inschrijven. Achterliggende gedachte is dat er onderlinge ontmoetingen plaats vinden. De bijdrage die voor de activiteiten wordt gevraagd is voor het goede doel: ouderenzorg in Moldavië.
Benieuwd waar we uit kunnen kiezen? Hierbij een link >>> naar een overzichtje op de PKN-website.

Na de koffie is er een hapjes-buffet. Daar ben ik vandaag heel druk voor bezig geweest: onze gespreksgroep ’93 had aangeboden dingen voor dat buffet te maken en ik zou zorgen voor twee hartige taarten.
Ik kook zoals ik ben: groot, blond ‘en veul ruumte neudig’.
Toen de taarten in de oven stonden was mijn aanrecht een slagveld.

Voor de aardigheid heb ik foto’s gemaakt van mijn keuken voor de bereiding van de taarten en van de ravage nadien. Benieuwd naar het recept van de hartige taart én mijn keuken-foto’s? Klik hier hartige-taart voor een Pdf met die informatie.

Reageren

30 september: Het klooster van Aduard.

Door Ada

Op 30 september 2016

In Geschiedenis

Gisteren werd ik om half 10 opgehaald door een heer die Gerard bij de deur vertelde: “Ik ga vandaag met je vrouw op stap!” Gerard vertrok geen spier want hij kent die heer. “Doe je wel voorzichtig?” was het enige dat hij zei.
We hadden een team-uitje met de website groep van onze PKN-gemeente. Dat was in het 12-jarig bestaan van de groep nog niet voorgekomen. Dit uitje was een cadeautje voor Theo van Beijeren en zijn vrouw Aly ter gelegenheid van zijn afscheid in juni van dit jaar >>>.

We gingen naar Aduard naar het kloostermuseum St. Bernardushof. Eerst kregen we koffie met gebak, daarna leidde Hans Muskee, één van de gidsen, ons door het museum en het enige overgebleven onderdeel van het klooster: de ziekenzaal. Onze gids bleek een bevlogen man een een aangenaam verteller. Hij beschreef de geschiedenis van het klooster: het is gesticht in 1192, het is heel groot en rijk geworden en het was het meest prominente klooster in Noord Nederland. Aduard was in de 14e en 15e eeuw een belangrijk intellectueel centrum, een plaats van samenkomst voor een geleerd genootschap en het had een bibliotheek van groot belang. Het is in 1594 teloorgegaan.

“Hoe kan zoiets moois, ouds en belangrijks nou verloren gaan!” vraag je je dan af. Dat kwam door de reformatie. Willem Lodewijk van Nassau, geholpen door zijn neef Maurits (zoon van….) bevrijdde het Noorden van de Spaanse overheersing, daarna werd het katholicisme verboden. De bibliotheek werd verbrand en alle bezittingen van het klooster vervielen aan de provincie.
(waarom moet ik hierbij aan de letters IS denken…?)
De overgebleven monniken gingen naar het refugium aan de Munnekeholm in Groningen en stichtten daar later het Aduarder gasthuis >>>.

Ik hing aan de lippen van onze gids Hans. Daar had ik nog wel een halve dag aan willen hangen, maar er stond nog meer op het programma: een heerlijke lunch in ‘Bitter en Zoet’ in Veenhuizen.
Wat een leuk team-uitje! Met teamleden die ook van geschiedenis houden; maar ook van ‘gezellig beppen en kleppen met een hapje en een drankje’. Ik hoop niet dat we dit maar eens in de twaalf jaar doen…..

P.S. Hou je net als ik van geschiedenis en ben je benieuwd naar het klooster van Aduard? Ga dan naar de website van het kloostermuseum >>> en download de app.
Met die app kun je virtueel over het kloosterterrein en door de gebouwen dwalen.
Weest op uw hoede: website-collega Zwanny en ik zijn al verslaafd!

Reageren

29 september: Sudder-speklapjes.

Door Ada

Op 29 september 2016

In Koken & bakken

Vandaag sluit ik de (na)zomer af met het eten van echte winterkost: stamppot zuurkool.
Dat maak ik nog steeds klaar zoals mijn moeder het maakte: zo puur mogelijk. Dus geen gerookte spekjes, geen appel, ananas of rozijnen en geen melk.
Aardappels en zuurkool. Mixen met een klein beetje jus.
Voor die jus kun je er een verse worst bij bakken, maar het allerliefst heb ik er ‘zachte speklappen’ bij.
Af en toe trakteer ik mezelf hierop, maar de hele zomer stonden ze niet op ons menu. Nu is het herfst, dus stamppot.

Speklapjes worden normaal gesproken gebakken. Dan doe je er geen water bij en ontstaat er spekvet. Ook lekker hoor, maar voor de zachte variant moet je er wel water bij doen. Zo heb ik het van mijn moeder geleerd:
Speklappen aan de ene kant kruiden met zout en vleeskruiden en aan de andere kant zout, kerrie en peper.
100 gram margarine op hoog vuur smelten in een braadpan, scheutje ketchup er door roeren en als het schuim wegtrekt de speklappen aan weerskanten er in aanbakken, mooi bruin laten worden. Dan al snel ‘blussen’ met een klein beetje water. Daarna het gas op klein zetten en heel zachtjes door laten sudderen. Af en toe een beetje water erbij, zodat de speklappen in de jus gaar sudderen. Ga maar uit van een uur ongeveer.

Mijn vader at vroeger zijn vingers er zowat bij op.
“Speklappen zo zacht da’j ze wel kunt zoeg’n” zei hij daar ooit eens over.
Er zijn gezondere dingen die je kunt eten.
Maar die zijn vast niet zo lekker als de stamppot zuurkool met zachte speklappen van mijn moeder.

Reageren

28 september: Hamrikheem. Waar je gewoon mag zijn.

Door Ada

Op 28 september 2016

In Alledag

Het Hamrikheem in Groningen

Vandaag blog ik over een onderwerp waar ik nog niet veel over heb laten horen: mijn werk.
Het Hamrikheem in Groningen is een afdeling van Lentis, mijn werkgever. Het is sinds 2014 een onderdeel van de afdeling Ouderenpsychiatrie, als managementassistent ondersteun ik het management en de teamleiders van de verschillende vestigingen.
Het Hamrikheem veranderde in 2012 langzaam van een verzorgingshuis naar een woonvorm met ‘minder zorg – meer zelfstandigheid’ voor ouderen met psychiatrische problemen. Sommige bewoners woonden jaren in een gesloten omgeving. Bij het Hamrikheem hebben ze een eigen appartement, doen ze zoveel mogelijk zelf boodschappen, maken ze eigen beslissingen. Ze krijgen zorg en hulp waar nodig, maar de visie is vooral: eigen regie. Zelf doen.

Lentis is trots op de opmerkelijke resultaten die door bewoners met ondersteuning van de teamleden zijn behaald.
Dit is aanleiding geweest om Minke Haveman uit Groningen te vragen de verhalen van bewoners en teamleden op te tekenen; dat zijn mooie verhalen geworden!
Eén van onze psychiaters, Marjolein Boshuisen heeft bij de verhalen passende foto’s gemaakt. Verhalen & foto’s zijn gebundeld in het boekje “Hamrikheem. Waar iedereen gewoon mag zijn”.
Het boekje geeft een inkijkje in het dagelijks leven van bewoners en hun herstel dat ontstond toen ze ‘gewoon’ in Hamrikheem kwamen wonen.

De feestelijke bijeenkomst waarop het boek wordt gepresenteerd moet nog komen, (zie het blog Hamrikheem van 22 oktober >>>) maar ik geef vandaag al een link naar een blog van de schrijfster van het boek, Minke Haveman.
Zij vertelt op dat blog hoe het was om dit boek te schrijven.
Minke schrijft heel prettig, zoals haar blog is, zijn ook haar verhalen. Klik hier >>> naar haar blog op de website van haar bedrijf dat zich bezig houdt met ‘verhalende marketing’.

Vanuit mijn functie was ik betrokken bij de totstandkoming van dit boekje en vandaag kreeg ik daarover een heel mooi compliment. Een waardevol moment voor mij, vandaar dat ik het deel met de lezers van mijn blog. Als het boekje is gepresenteerd zal ik een link plaatsen naar de digitale versie er van: we zijn namelijk trots op het resultaat en dat mag gezien worden!

Reageren

27 september: Roonermark

Door Ada

Op 27 september 2016

In Alledag

Lekker sfeertje op de Rodermarkt.

Vandaag is de Rodermarktdag. Vanmorgen om 07.00 uur op de fiets (want ik moest

detail

gewoon naar mijn werk) kwam ik langs heel veel lege kraampjes en een paar ‘opbouwende’ marktkooplui. Lekker sfeertje, iedereen had er zin in!
Vanmiddag ging ik een kwartiertje eerder weg uit Groningen, ik wou ook nog even wat van dat ‘lekkere sfeertje’ meepikken. Om drie uur liepen wij richting de markt. Targets: een ijsje en een kilo druiven.

.... deze mevrouw moet zich behoorlijk bedapperen....

…. deze mevrouw moet zich bedapperen….

Het ijsje lukte. Onderweg kwamen we nog langs een kraam met handwerkspullen; “Kijk, deze trui is gebreid van één bol wol, mevrouw!” Deze mevrouw moet dan haar uiterste best doen om die bol wol niet te kopen, want er zijn nog twee andere handwerkprojectjes die ik eerst wil doen.

Het was leuk! We kwamen bekenden tegen en we klepten genoeglijk met deze en gene.
Gelukkig had de zanger die we bij ons achter het huis al hoorden even pauze toen wij over de markt liepen, dat is ook al behoorlijk sfeerverhogend. Voor mij dan, hè?
Op de terugweg zouden we de druiven meenemen. Maar die waren op!
De handel had dus kennelijk een goeie dag. Wij hadden ook zonder druiven een goeie dag. Vrijdag is het weer gewoon markt in Roden!

Reageren

26 september: Na de optocht…..

Door Ada

Op 26 september 2016

In Alledag

cherrytomaatjes

Heel af en toe slaan wij de zondagse kerkdienst over.
De dag na de Rodermarktparade is zo’n zondag.
De avond ervoor was het erg gezellig en erg laat, dan zetten wij bij voorkeur geen wekker. In het verleden moesten we op die zondag met de cantorij wel eens zingen. Dan riep onze cantrix op de donderdag voor de Roder markt: “Zondagmorgen om half negen aanwezig!”
Ik was er wel altijd. Maar het was gewoon niet zo’n goeie combi.

stokbrood & kaiserbrötchen

Nu zaten we zondagmorgen om elf uur met twee dochters & aanhang aan een uitgebreide brunch: wat een heerlijk begin van zo’n ‘day after the night before’.
Om half één zou Carlijn worden opgehaald door iemand die uit Assen

theezakjes & koffiepads

kwam. Om half één kreeg ze telefoon: “Ik ben onderweg naar je toe, maar ik zit achter een stoet ouwe trekkers!” O ja, die waren op weg naar Roden. Daar hadden we zaterdagavond al een ‘Havenstapper’ en ex-boer over gehoord. “Ik denk dat ik morgen maor ies hen het beursterrein gao oale trekkers kiek’n!”

Toen we iedereen hadden uitgezwaaid liepen we op ons dooie akkertje het dorp in, het was immers prachtig weer. Onder grote publieke belangstelling stonden op de Albertsbaan versierde wagens van de Rodermarktparade opgesteld. Als je er zo dicht aan langs loop zie je pas wat voor kunstwerken het eigenlijk zijn. En met hoeveel precisie en geduld sommige onderdelen op

wraps…!

zo’n wagen tot stand zijn gekomen. Op deze pagina vind je een paar markante voorbeelden. (klik op de foto’s voor een vergroting, dan kun je het beter zien). Ondertussen hoor je de verhalen: hoe mensen hebben genoten van de optocht, dat ze ‘dit of dat’ helemaal niet hadden gezien en vooral: hoe zo’n werk het was om de wagens weer zo mooi voor het voetlicht te brengen.
En of je nou een prijs had of alleen een eervolle vermelding: hulde aan alle bouwers, jullie hebben ons weer een fantastische dag bezorgd!

Reageren

25 september: Kussen ‘bi-stitchual’.

Door Ada

Op 25 september 2016

In Breien, Haken, Handwerken

Op 16 juli schreef ik dat ik bi-stitchual ben. (Lees ‘Ik ben ‘bi’ >>>)
Dat bracht mij op het idee om een project op te zetten waarbij ik haken en breien kon combineren. Het werd een kussen, met aan de ene kant gehaakte granny squares en aan de andere kant gebreide blaadjes.

De granny squares >>> beschreef ik al in maart. Kussen Toscaan had ik als proeflapje gehaakt en toen wist ik wat ik niet wilde. Nu koos ik voor bordeaux-rode kernen en een gemêleerde glanskatoen met in elkaar overlopende kleuren: oud rose, ecru en grijs.

Van de gebreide blaadjes >>> maakte ik mijn zomervakantie project.
Daarvoor kocht ik tijdens ons verblijf in Doesburg bij Staarink warenhuis (een belevenis op zich, zie >>>) 7 bollen ecru glanskatoen.
Twee kussens heb ik inmiddels klaar. Nog één kussen te gaan. 16 gebreide blaadjes en 16 gehaakte granny squares. Van veel achter beeldschermen zitten krijg je vierkante ogen. Dat heb ik wel eens. Maar hoeveel vierkantjes ik ook haak of brei: mijn ogen blijven rond. Ik voer gesprekken , kijk televisie, geniet van verjaardagen en daarbij brei en haak ik vierkantjes.

Kussen ‘Bi-stitchual’: mijn two-seater ziet er nu zo uit!

Reageren