De waarde van de dag – Pagina 341 – een alternatief voor 'de waan van de dag'

23 maart: “Liefeling…..”

Door Ada

Op 23 maart 2016

Vanmorgen hoorde ik op de radio een liedje van het nieuwe album van Frank Boeyen. “Lieveling” heette het lied en het viel me niet mee. Beetje zeurderig.
Bovendien kan een liedje met die titel nooit de onuitwisbare indruk wegnemen van het lied van Wim Sonneveld met dezelfde naam. Alleen dan op z’n Amsterdams uitgesproken. Liefeling.

De man in kwestie zingt ‘lieveling’, maar het lied geeft inzicht in een ellendig huwelijk.
Kijk en luister naar een uitvoering van de meester zelf >>>.
(wel een beetje harder zetten, het is een zachte opname). Sonneveld geeft het woord ‘lieveling’ een geheel andere dimensie.
Frank Boeyen heeft het vast niet zo bedoeld, maar ik kan niet naar zijn ‘Lieveling’ luisteren zonder de intonatie van Sonneveld erbij te denken…..

Spijt dat ik niet heb geluisterd naar me broers die toen al zeie
“Man, je ken veel beter trouwe met een vrachtauto vol keie…”

Reageren

22 meert: Eier varven.

Door Ada

Op 22 maart 2016

In Alledag, Streektaol

Veurige week heb ik een verhaol instuurd veur een schriefwedstried van het Huus van de taol >>>.
Dit stun d’r over op de website: Het Huus van de Taol daagt oe uut um een verhaal te schrieven dat veurelezen of verteld kan worden an een groep volwassenen. Het onderwarp mag wezen: Praoties / Praot ies maar ie magt het ok zelf weten.

Die uutdaging bin ik angaon. Wij hebt een grote familie, dus verhaolen zat. De titel van het verhaol is “Ie lacht je de buze uut”.
As uutgangspunt nam ik de tweeling van mien schoonzus en zwaoger. Die bint nou al halverwege de dartig, maor toen ze klein waren hebt de olders d’r hiel wat met beleefd.
Het mooiste verhaal vin ik nog altied dat ze op de kleuterschoele gungen eier varven.
Hierbij een klein stukkie uut mien verhaol:

Ze zaten nog maor een week in groep 1 toen het al bijna Paosen was. Juf had de toavel klaormaakt veur ’t paoseier varven.
D’r stun veur ieder kind een gekookt ei in een doppie, d’r lagen stiften en varfkwasten klaor en d’r stunn potties varf op de taovel. Barteld en Klaas gungen an toavel zitt’n, pakten het ei uut het doppie, tikten het tegen de taovel en begunnen het of te pellen.
“He’j ok zolt?’ vreug Klaas an de juf.
De jongens können maor niet begriepen dat die eier niet um op te eten waren.
Eier VARVEN? Dat kwam in heur woordenboek niet veur.

Ok het verhaal van ome Kees en de maiskolven (zie 16 november >>>) heb ik d’r in verwarkt. |
Ie kunt ok nog met an doen: 1 april is de sluutingsdaotum.

Reageren

21 maart: Het orgel-balkonhekje.

Door Ada

Op 21 maart 2016

In Kerk & gemeente

Gisteravond was de vesper waaraan wij, Piety, Jaap, Gerard en ik, onze medewerking verleenden.
En natuurlijk: wij vinden het fijn om met z’n vieren te zingen, we hadden de stukken goed ingestudeerd, maar de zenuwen spelen een uur voor dienst behoorlijk op.

Hinszorgel in de Catharinakerk

Mensen die mijn blog lezen weten dat ik graag luister naar het orgel als Erwin Wiersinga er op speelt. Gisteravond was hij onze begeleider, dan zit het dus wat orgel betreft wel goed. Maar met Erwin ‘luistert het ook nauw’.
Het eerste lied tijdens het inzingen was ook gelijk het moeilijkste van de dienst en dat ging beslist niet jofel.
Dan verschijnt Erwins hoofd boven het orgel-balkonhekje.
Dat is niet goed voor je zelfvertrouwen.
Maar gelukkig: de rest ging goed. Erwin stelde voor om in de dienst iets luider mee te spelen. “Om onze foutjes te markeren.” veronderstelde Jaap. Hij bedoelde maskeren…

Die foutjes waren er. Maar het meeste ging goed. Vooral het eerste lied, dat tijdens het inzingen voor problemen zorgde, ging tijdens de viering helemaal goed.
Als gelegenheidskwartet hebben we genoten van de repetities in de aanloop naar deze viering toe.
Het was de eerste keer dat Gerard en ik weer in het openbaar zongen na de lange periode van ziek zijn van Gerard. Daar zijn we blij mee. Net als met het feit dat Gerards conditie met sprongen vooruit gaat. En dat z’n haar weer terug is. Het is fijn dat we alle dingen zo langzamerhand weer op kunnen pakken.
Voelt goed!

Reageren

20 maart: Matthäus Passion

Door Ada

Op 20 maart 2016

In Muziek

In deze weken voor Pasen luister ik regelmatig naar stukken uit de Matthäus Passion.
Dit jaar ga ik hem niet ‘life’ ergens zien, maar dat wil niet zeggen dat ik er niet van geniet. Twee weken geleden ben ik op een woensdagavond met een borduurwerkje in de keuken gaan zitten en heb ik de volledige uitvoering van Herreweghe gezien en beluisterd.
Twee uur en drie kwartier. Zolang is Gerard net weg naar zijn koor In Between.
Afgelopen woensdag heb ik mijn partituren erbij gezocht en heb van een aantal stukken de altpartij meegezongen. Er was toch niemand thuis….

Er zijn nogal wat uitvoeringen van dit werk van Bach op internet te vinden. In 2014 onderzocht Radio 4 onder haar luisteraars wat zij de mooiste versie van de aria ‘Erbarme dich’ vonden.
Klik hier >>> voor de uitslag.

Julia Hamari

Zelf ben ik erg gecharmeerd van de alt Julia Hamari. Haar uitvoering uit 1971 is mijn favoriet. Maar die staat er niet bij. Wel die van Aafje Heijnis. Ook prachtig! Wat Aafje en Julia gemeen hebben is dat de uitvoeringen wel twee minuten langer zijn dan de modernere versies. Het wordt tegenwoordig allemaal veel sneller gespeeld.

Op de “Erbarme dich” pagina van Radio 4 vind je alle uitvoeringen, van mij hierbij die van Julia uit 1971 >>>.

Reageren

19 maart: Boterkoek

Door Ada

Op 19 maart 2016

In Koken & bakken

“Je kunt niet overal goed in zijn” is een gevleugelde uitdrukking van ‘mijn’ manager.
Die gebruikt ze vooral als er eens iets is misgegaan. Niet te zwaar aan tillen, uithuilen en opnieuw beginnen is haar devies.

Mislukt….

Ik dacht het toen ik vorige week een boterkoek uit de oven haalde.
De foto links is gemaakt door Carlijn, die vond het hilarisch.
Hij werd gelijk aan de zussen verstuurd.
Harriët appte: “Waar is die boterkoek dan, ik zie hem niet.”
Het zwarte rondje voor mijn buik is de boterkoek.

Gelukkig hadden we nog stroopwafels in huis. En paaseitjes.

Gelukt!

Gisteren heb ik weer een poging gedaan.
Deze keer is hij gelukt. En lekker!
Vanmorgen hadden we drie neven aan de koffie die Gerard hielpen met een bouwklus.
Nu is de boterkoek dus al op…….Waninge’s hé?
Dat boterkoek zo’n beetje het simpelste is dat je kunt bakken bleek toen ‘neef aan de koffie’ vertelde dat zijn dochter (12) bij hem thuis altijd boterkoek bakt.
Dat het dan nog kan mislukken, zou je zeggen.

Hierbij het recept:

200 gram boter
200 gram suiker
250 gram bloem
(ipv bloem kun je ook zelfrijzend bakmeel doen, dan wordt de koek iets ‘losser’)
1 zakje vanillesuiker
1 ei
beetje zout.

Springvorm invetten en oven voorverwarmen op 180 graden.
Boter en suiker en vanillesuiker tot een romige massa mixen.
Ei loskloppen en twee/derde daarvan toevoegen + een beetje zout.
Weer mixen. Dan de bloem toevoegen en weer mixen.
Als alle ingrediënten goed zijn opgenomen het beslag verdelen over de springvorm.
Dit gaat het best met de achterkant van een lepel die je een beetje vochtig maakt.
Daarna verdeel je de rest van het ei over het de vorm en trekt er strepen in met een vork.
25 minuten in de oven op 180 graden.
Niet kijken naar het aantal kaloriën. Gewoon genieten.

Reageren

18 maart: Jan.

Door Ada

Op 18 maart 2016

In Alledag

Vanmorgen kwam één van de managers wiens agenda ik bijhoud verwaaid binnenvallen.
Ze was op de fiets en ze was eigenlijk al wat te laat.
“Waar is dat overleg straks?”
“In het skills-lab, kamer 035. Weet je wat? Pak even een kop thee, kom even bij, ik regel even een sleutel bij de receptie.”

Bij de receptie haalde ik de sleutel en wandelde naar de gang waar zich het skills-lab bevind.
Het is een gang waar ik niet vaak kom. Zoeken. Kleine lettertjes op de deurbordjes, geen bril bij me.

“Waar is het skillslab?” vroeg ik een voorbijgaande collega. Ze wees me de kamer en wandelde verder.
Waar het slot hoorde te zitten zat een gat. Ik kon mijn vinger er doorheen steken.
Vreemd. Voorzichtig kierde ik de deur open. Er lag iemand op een behandeltafel die er niet meer zo gezond uitzag. “Een lijk!?!” flitste het even door me heen. Maar het was een pop.
Dit soort situaties zijn niet goed voor mijn hart.

De sleutel bracht ik terug naar de receptie en ik vertelde hoe ik geschrokken was.
“O ja, dat is Jan” zei de receptioniste. “Die ziet er inderdaad niet meer zo fris uit. Maar hij doet het nog goed.”
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik niet eens wist wat een skills-lab is. Dat is een ruimte voor vaardigheidstraining. Daar kunnen verpleegkundigen oefenen.
Met Jan dus.

Misschien kijk ik wel teveel Engelse detectives.
Vanavond komt er een Inspector George Gently op België 1.
Dan blijft het bij ‘een beetje spanning’.
Schrik heb ik vandaag al genoeg gehad.

Reageren

17 maart: Macramé; dát was lang geleden….!

Door Ada

Op 17 maart 2016

In Handwerken

Vorige week kreeg ik van dochter Carlijn een foto van een bloemenhanger die ze zelf ontworpen had. De hanger bestond uit drie halve glazen bollen, die ze met een vlechtwerk van garen onder elkaar had gehangen.
(zie foto’s links en rechts van deze tekst)

Maar het hing allemaal nog niet zo stevig.
“Hoe kan ik dat nou anders doen?” was haar vraag aan mij.
Haar idee deed me denken aan een bloemenhanger die ik vroeger eens had gemaakt op school. We moesten daarvoor een halve kokosnoot gebruiken. Ik hoor mijn moeder nog zeggen: “Een kokosneute? Hoe kom ik daor dan an!” We kochten er gewoon één bij groenteboer Hummel. Mijn vader zaagde de noot door en wij proefden de melk en de kokos.
Wij vonden het niet zo lekker. Het was begin jaren ’70 en we waren nog niet zoveel gewend.

Om de halve kokosnoot maakten wij met dun jute-touw een bloemenhanger met macramé knopen. Oranje! Dat was destijds een hippe kleur. De kokosnoot was bruin, ook een heel moderne kleur toen….
Maar dat is inmiddels meer dan 40 jaar geleden.
Het was iets met steeds vier strengen, dat wist ik nog.
Samen met Carlijn ben ik zondagmorgen maar gewoon begonnen.
Links zie je het resultaat: ik kon het nog.

Carlijn gaat nu kijken of ze met deze techniek een steviger hanger in elkaar kan fabrieken.
Op een internetpagina van ‘de Hobbydoos’ >>> vond ik tekeningen van de verschillende macraméknopen.
Voor de liefhebbers. Of voor als ik ooit geen zin meer heb in haken, breien of borduren.

Reageren

16 maart: De steppekiekendief.

Door Ada

Op 16 maart 2016

In Alledag

Gisteren was ik voor het eerst dit jaar op de fiets naar Groningen.
In de Onlanden zaten de kraaien me al weer op te wachten op de wegwijzers. (zie 11 maart 2015 >>>).

Gisteravond keken Gerard en ik naar Vroege Vogels. Dat programma begon met beelden die me heel bekend voorkwamen. “Liekt de Onlanden wel…” zei ik en dat was ook zo!
In dit bijzondere natuurgebied op de grens van Drenthe en Groningen stonden de camera’s van Vroege Vogels.
Er is daar een zeer zeldzame steppekiekendief gespot >>>. Gisteren zag ik ook al verdacht veel auto’s in de berm staan. Achteraf blijken dat vogelaars te zijn geweest die met camera’s en gevoelige lenzen de zeldzame steppekiekendief op de foto willen zetten. Misschien heb ik hem ook wel zien vliegen.

Maar ik zie het verschil niet tussen een buizerd en een kiekendief, laat staan tussen een blauwe, een grauwe of een steppekiekendief. Voor mij heten ze allemaal ‘roofvogel’.

In tegenstelling tot gistermorgen was vanmorgen de zon er al vroeg bij.
Mooi, mooi, mooi. Gistermorgen zag ik o.a. een aantal reeën, een witte reiger en twee ooievaars en vanmorgen zag ik een fazant en een roofvogel. Misschien was het wel……

Reageren

15 maart: Mag ik van jou…..kwartet!

Door Ada

Op 15 maart 2016

In Alledag

Spannend. Gisteravond hadden we de laatste reguliere repetitie met het kwartet. (zie 9 februari >>>) A.s. zondagavond zingen we in de vesper. Met bas Jaap en sopraan Piety hebben we vijf repetities gehad.

Zingen in een kwartet is een heel andere ervaring dan zingen in een koor. Als je dan de draad van je eigen melodie even kwijt bent zingen de anderen van jouw stemsoort wel door, maar als je de enige bent valt het wel op. De eerste repetitie-avond verkenden we de muziek en zochten we de partituren bij elkaar (daarbij geholpen door cantrix Erica en haar enorme muziek-bibliotheek.)

De tweede repetitie was het nog erg zoeken.
Er is namelijk geen dirigent. Met elkaar buigen we ons dan over de muziek. Het keyboardje van de familie Smith helpt ons daar bij. “Wat is dat nou voor een noot daar?” Even samen puzzelen. “Wat is mijn beginnoot, ik heb m niet.” Even terug. Noe, noe, …
Maar we kwamen er prima uit. Iedere week ging het een stukje beter en gisteravond hebben we met elkaar geconstateerd dat we de stukken kennen.
Dat wil niet zeggen dat het zondagavond vlekkeloos zal gaan. Zenuwen spelen op dat soort momenten ook een rol. Erwin Wiersinga is zondagavond de organist, wij hebben een groot vertrouwen in hem en zijn vakmanschap: het wordt vast een mooie vesper.
Maar het blijft spannend.

Reageren

14 maart: Eieren & computerspelletjes.

Door Ada

Op 14 maart 2016

In Alledag

Vandaag over twee weken is het tweede paasdag.
Als het kerst zou zijn zag mijn huis er nu heel anders uit.
Met Pasen heb ik wat minder de behoefte om het huis helemaal om te turnen, alhoewel, toen de kinderen klein waren was het hier ook wel een mooi bont geheel.
Zo wilde ik geen ‘paastak’ in huis om die op te tuigen, maar de kinderen namen gewoon een tak van school mee naar huis….. met geverfde eieren, geprikte kuikens en geknipte hazen.

Nu de kinderen de deur uit zijn kan het allemaal wel wat minder.
Omdat ik nogal ‘bewaarderig’ ben heb ik nog wat paaswerkjes die de meiden maakten op school én alle eieren die we in de loop van de jaren hebben uitgeblazen en beschilderd.
Die eieren doe ik allemaal in een grote, glazen accubak en zet ik voor het raam.
Bij sommige eieren weten de dames nóg welke exemplaren ze zelf hebben gemaakt.

In deze vastenperiode heb ik mij voorgenomen geen computerspelletjes te doen.
Dat doe ik namelijk graag, het geeft me ontspanning en ik geniet er erg van als het lukt.
Luxor doe ik het liefst. Het is een spel dat ik ooit heb gekregen van collega. Het is een luxere uitvoering van Ballenschieten. Na een drukke dag of energievretende gebeurtenissen vind ik het heerlijk om even één of twee van die spelletjes te doen. Je geest laat dan namelijk alles even los en is alleen bezig om zo veel mogelijk gekleurde ballen weg te schieten.
Een spelletje dat ik ook graag doe is Tetrollaps, een vorm van Tetris. Je moet blokjes-vormen dan zo draaien dat je alle rijen vol krijgt en wegspeelt.
De voldoening dat je weer een level hoger zit.
Dat je weer een leven hebt veroverd.
Vijf weken heb ik nu geen computerspelletjes gedaan, vanaf aswoensdag 10 februari.
Nog twee weken.

Reageren