De waarde van de dag – Pagina 342 – een alternatief voor 'de waan van de dag'

12 maart: Licht op de dood

Door Ada

Op 12 maart 2016

Vandeweek had ik een telefoongesprek met Bea Sportel.
In een vorig blog had ik een gedicht van haar geplaatst en daar reageerde ze nog op.
Tijdens het gesprek nodigde ze me uit om een kijkje te nemen op de Uitvaartbeurs ‘Licht op de dood’ op 19 maart van 11.00 – 16.00 uur in de Martinikerk in Groningen. Er staat een link naar de flyer voor deze beurs op de website van PKN Roden >>>.
Bea heeft daar een stand waar ze aandacht vraagt voor haar rouwverwerkings gedichten.
Meer weten ? Zie haar website >>>.

Rouwverwerking. Uit verhalen van familie weet ik dat rouwen en de dood tot en met de jaren zestig van de vorige eeuw niet of nauwelijks bespreekbaar waren. Iemand vertelde: “Mijn vader overleed toen ik 10 was en daar is later nooit meer over gesproken.” Onvoorstelbaar vinden we nu.
Op de beurs “Licht op de dood” is bijna alles bespreekbaar. Kisten, muziek, foto/video reportages, bloemen, vormen van vervoer, grafstenen of andere monumenten en dus ook rouw-poezie.
“Altijd zie je weer diezelfde zinnen boven rouwadvertenties staan” zei Bea in het telefoongesprek. “Dat kan zoveel warmer en persoonlijker”.
Op haar site zie je voorbeelden daarvan.

Een uitvaartbeurs. Ondanks het feit dat overlijden & rouw een beladen onderwerp blijft, komen de mensen er in grote getale naar toe. Het past bij deze tijd. Begrafenissen en crematies worden steeds meer ‘gepersonaliseerd’. Het voelt raar om naar een beurs te gaan om ideeën op te doen over omgaan met de dood, maar het is wel goed om er eens over na te denken.

Hierbij een link naar de website Doodeenvoudig >>>.
Kijk daar eens rustig op rond. Onder het tabblad ‘Extra’ staat bijvoorbeeld een verhaal over de nieuwste trend op uitvaartgebied: het digitale grafmonument.
Onder het tabblad ‘Over ons’ sluit de oprichter het verhaal over site als volgt af:
Als bijkomend doel hoopt Doodeenvoudig de uitvaart (en daarmee ook rituelen, wensen en rouw) meer bespreekbaar te maken. Het uitwisselen van ervaringen is een manier om (nieuwe) ideeën op te doen en door te geven. Maar ook om bij te dragen aan een passend persoonlijk afscheid en betere rouwverwerking. Wij hebben daarom gekozen voor een dynamische website, waar mensen uitgenodigd worden hun ervaringen te delen.

Volgende week zaterdag 19 maart dus. Alleen al voor de entourage van die prachtige oude Martinikerk een bezoekje waard.

Reageren

11 maart: Lente & ’twitterpated’

Door Ada

Op 11 maart 2016

In Alledag

Op weg naar mijn werk loop ik altijd een minuut of 10 door de stad.
Langs kantoorpanden en door een nieuwbouwwijk uit de jaren 80.
De bomen lopen heel voorzichtig alweer een beetje uit en vanmorgen viel het me op hoe druk de vogels in de weer zijn.
Een paar kauwen vlogen druk heen en weer met bekken vol takjes, sprietjes en ander materiaal om hun nest te bouwen. Andere vogeltjes vlogen vliegensvlug achterelkaar aan, sprongen in de bomen van tak tot tak en dat allemaal met een lawaai alsof hun leven er van afhing.

“They are twitterpated!”

Ieder jaar in dit jaargetijde moet ik dan aan de Disneyfilm Bambi denken.
De oude, wijze uil ontmoet na de winter de volwassen geworden dieren Bambi, Stampertje en Bloempje.
Ze zien vogeltjes dartelen en de uil constateert dat die ’twitterpated’ zijn. Daar is geen Nederlandse vertaling voor, het betekent zoiets als hoteldebotel, helemaal overspoeld door romantische gevoelens. Klik hier >>> voor het fragment waarin uil zijn uitleg geeft.

De drie jonge dieren vinden ’twitterpated’ maar raar en bezweren elkaar dat hun dat nooit zal overkomen. Klik hier >>> om te zien hoe dat afloopt.

Lente. Vogeltjes. Eitjes.
Gisteren hoorde ik van een internet-hype. Iemand had een kwarteleitje van Albert Heijn uitgebroed en het kuikentje dat daaruit kwam heeft nu zijn eigen You Tube-kanaal.
Klik hier >>> voor een kennismaking met kwartel-kuiken Albert en hier >>> voor alle andere filmpjes die al van Albert zijn gemaakt.
De ‘vader’ van Albert zegt er zelf over: “Ik vind het erg lastig dat dieren tegenwoordig als grondstof worden gezien, dus ik wilde met de filmpjes de schoonheid en de humor van de beesten laten zien. Dat Albert zich zou ontpoppen tot het beroemdste kwarteltje ter wereld, had ik natuurlijk niet verwacht.”

Reageren

10 maart: Humor op de vroege morgen

Door Ada

Op 10 maart 2016

In Alledag, Muziek

Vanmorgen aan het ontbijt.
Beschuitje, thee, krantje, radio 5 aan.
Weinig woorden; mensen die mij kennen weten dat ik een avondmens ben.
Als ik ’s morgens voor acht uur hardop moet lachen is dat een uitzondering, maar dat was vanmorgen: om een stripverhaaltje!

In het Dagblad van het Noorden staat dagelijks de strip de Rechter >>>.
Vanmorgen zien we in die strip op het eerste plaatje vier rechters om een tafel zitten: twee vrouwen en twee mannen. De ene vrouw zegt tegen de ander: “Jet Bussemaker zegt tegen vrouwen: onderschat jezelf niet, je hebt ontzettend veel in huis.”
Op het volgende plaatje zegt een mannelijke rechter: “Ja. Kinderen…. een strijkplank…. een stofzuiger…. De vrouw heeft inmiddels rookwolken boven haar hoofd.
Tussen het tweede en derde plaatje staat: BAF! met sterretjes erbij.
Op het laatste plaatje zien we een omgevallen stoel, met iemand uitgeteld met de benen omhoog. Het is de mannelijke rechter. De andere mannelijke rechter staat er bij en zegt “…..een linkse directe…”

Daar kan ik nou zo van genieten. Verder genoot ik van de sudoku (ik doe altijd de bovenste en Gerard de onderste) en van de muziek. Bij Wekker Wakker wordt iedere morgen een bekend lied besproken en Henk en Manuela laten dan verschillende versies hiervan horen.
Je hoort dan hoe oud het lied eigenlijk is en wie het allemaal hebben gezongen.
Vanmorgen was dat ‘Swing low, sweet chariot”, een Amerikaanse gospel.

Het nummer is waarschijnlijk geschreven door Wallis Willis rond 1862.
Hij was geïnspireerd door the Red River, een rivier tussen Oklahoma en Texas, die hem deed denken aan de Jordaan en aan de profeet Elia, die van de aarde werd meegenomen door vurige rijtuigen (chariots). We hoorden vanmorgen een koor-uitvoering, een stukje van Louis Armstrong en een gospelzangeres met Mariah Cary-achtige uithalen.
De uitvoering die ik het allermooiste vind is die van Eric Clapton >>> uit 1975 en die werd vanmorgen helemaal gedraaid.
Sudoku opgelost.
Mooie muziek.
Humor op de vroege morgen.
Wie had het over ochtendhumeur…..?

Reageren

9 maart: Nieuw borduurproject.

Door Ada

Op 9 maart 2016

In Borduren, Handwerken

Na het tablet-hoesje en de plexiglas onderzetters ben ik begonnen aan een nieuw borduurproject: een hoesje voor mijn telefoon.
Dat maak ik met 3 verschillende kleuren groen en accenten van zilverdraad.
Eerst heb ik de contouren van het hoesje geborduurd, daarna ging ik bedenken wat ik daar binnenin zou borduren.

Daarbij ging ik als volgt te werk: ik zocht uit het boek van José Sterrenburg (Randen borduren in kruissteek) een leuk sterretje waarmee ik wilde beginnen.
Dat tekende ik met kruisjes op ruitjespapier en tekende er daarna een ruit omheen en daaromheen weer een rand.
Die ga nu eerst helemaal borduren en dan bekijk ik hoeveel ik aan weerszijden overhoud en wat daar nog in past.

Het ziet er nu zo uit ( klik op de foto voor een vergroting).
Het is de bedoeling dat ik af en toe even een up-date plaats met mijn vorderingen.
Voor mezelf is het ook nog een verrassing hoe het eindresultaat zal zijn……

Reageren

8 maart: Jubileum.

Door Ada

Op 8 maart 2016

In Alledag

Collega R. is deze maand 40 jaar in dienst. Hij is ongeveer van mijn leeftijd, dus ik vroeg: “Hoe oud was je dan toen je begon?” “Zeventien”.
Een kuuk’n nog. Hij is begonnen als verpleger, maar door rugklachten was hij gedwongen om iets ander te gaan doen. Van ‘handen aan het bed’ naar ‘handen op het toetsenbord’ zeg maar.

Gisteravond hadden we in Zuidlaren bij Cosineros een feestje.
Borrel, stamppotbuffet, lekker toetje en koffie na.
My kind of party. Het was ontzettend gezellig. Bijpraten met collega’s en ex-collega’s en kennismaken met sommige buren en familieleden.
Als collega’s van de stafgang gaven we gezamenlijk een fietstas vol enveloppen met geld én we zongen een lied. Dat is op zich al iets uitzonderlijks, want ‘de stafgang’ bestaat uit allemaal losse onderdelen: P&O-ers, directiesecretariaat, iemand van Opleidingen, iemand van Automatisering, managers & assistenten, kortom: los zand. Maar wel gezellig los zand. Door de andere werknemers in het huis wordt onze gang spottend ‘de Herestraat’ genoemd, dus ons koor heette ‘de Heerestraat-zangers’.

Aan het eind van de avond zaten duo-baan-collega en ik aan tafel bij de buren van R.
Hij is kennelijk op zijn werk helemaal zichzelf, want zij hadden dezelfde verhalen als wij: zorgzaam, vriendelijk, behulpzaam en de rust zelve.
Collega’s kun je meestal niet kiezen. Als dat kon koos ik R. in ieder geval. Een beminnelijk man. Tekenend voor hem is dat hij geen kado’s wilde. Hij vroeg of we geld wilden geven voor het project waaraan zijn vrouw zich heeft verbonden. Ze gaat in april drie weken als vrijwilliger werken in het Hillcrest AIDS Centre >>> in Zuid-Afrika. Ze hebben voor dit doel een eigen facebook-pagina gemaakt ‘Evelyn & Wilma’s werkavontuur in Zuid Afrika’ >>>>

Vanmiddag zat ik weer naast R. aan de lunch. Hij was diep tevreden over zijn jubileum en het bijbehorende feest.
“€ 1.000,= heb ik gekregen!” vertelde hij glimmend van trots.
Koesteren zo’n man.

Reageren

7 maart: ‘Adelante’ & blokfluiten in Roderwolde

Door Ada

Op 7 maart 2016

In Muziek

In de Jacobskerk in Roderwolde was gistermiddag een klein concert waarvoor ik een uitnodiging had gekregen.
Van de Catharinacantorij zitten er een paar dames op vrouwenkoor Adelante, onder leiding van ‘onze cantrix’ Erica Greiner. Dat koor bestaat al tien jaar en gistermiddag traden ze voor de zesde keer op. Niet zo vaak, dus als ze zich laten horen moet je er bij zijn.

Het was een dubbelconcert, want tegelijkertijd konden we luisteren naar het eerste optreden van het blokfluit-ensemble ‘Peizer Hop Kwartet’ o.l.v. Ton Le Coultre.
Het samenwerkingsverband is wat mij betreft voor herhaling vatbaar.
Toen ik binnenkwam zat het kerkje al bijna vol. Een mooie opsteker voor de organisatoren, er waren te weinig programmaboekjes gedrukt.

Het was in meerdere opzichten een verrassend concert. Omdat er een koor én een kwartet was, kon muziek en zang worden afgewisseld, maar het kon ook worden gecombineerd.
Adelante bestaat uit 3 sopranen, 4 mezzo-sopranen en 2 alten. Klein maar fijn.
Maar ook kwetsbaar. Het klonk af en toe wat breekbaar, maar dat was vooral in het tweede gedeelte. Het was alsof de vermoeidheid toen wat op de stembanden sloeg, want in het begin was de zang krachtiger. Maar het was fijn om naar te luisteren.

Het blokfluitkwartet was de grootste verrassing voor mij. Ook hier ging niet alles vlekkeloos, maar wat een mooie muziek.
De blokfluit vind ik altijd het meest ondergewaardeerde instrument in de muziek en wat lieten deze mensen iets moois horen: Vivaldi, maar ook een volksliedje uit Venezuela. Bach, maar ook El Condor Pasa.

Wat een leuk concert, ik heb er van genoten! Maar waar ik het meest van heb genoten was het enthousiasme waarmee er gezongen en gefloten werd; het spatte er zo af en toe af!
Gelukkig kreeg het publiek ook nog een kleine rol: wij mochten meezingen met het laatste gezamenlijke stuk: ‘Summer is acoming in’. Dat had ik net ingestudeerd voor de “Zingen-voor-de-lol”-avond op 19 februari >>>.
Hopelijk wordt ik voor het volgende concert weer uitgenodigd……

Reageren

6 maart: Als woorden stokken spreekt de hand.

Door Ada

Op 6 maart 2016

In Kerk & gemeente

Bevestiging van ambtsdragers. Twee mannen die zich willen inzetten voor onze PKN-gemeente. Eén als diaken en één als ouderling-kerkrentmeester. Vanmorgen stonden ze vóór in de kerk en zeiden ‘ja’. Ik zou zeggen: applaus!
Maar dat doe je niet. Heurt niet zo.
Vanmorgen heb ik ze met een handdruk gefeliciteerd én sterkte gewenst.
Die handdruk had ik ook al als plaatje op de PKN-website gezet bij ‘Viering a.s. zondag”. De voorganger bekrachtigt het ‘ja’ met een handdruk namens de hele gemeente.

Handen speelden vanmorgen een hoofdrol in de viering.
De gelijkenis van de Verloren Zoon stond centraal (lezen? zie >>>).
De predikant maakte vanmorgen gebruik van de zegeningen van deze tijd (de beamer) en liet ons het schilderij van Rembrandt zien met hetzelfde onderwerp.
Hij attendeerde ons op de handen van de vader.
Wie goed kijkt, ziet dat dat twee verschillende handen zijn.
De ene hand is een grote en ruige vaderhand. Deze hand lijkt krachtig op de schouder van de jongste zoon te drukken. Alsof Rembrandt daarmee wil uitdrukken dat de vader hem stevig tegen zich aan wil houden en nooit meer los wil laten.
De ander hand lijkt op een schone en zachte moederhand. Deze hand ligt zichtbaar zacht op de rug van de jongste zoon. Hieruit blijkt de liefde en de zorg van de moeder.
Er valt nog veel meer te zien op het schilderij. Op internet vond ik, zoekend naar een plaatje, deze website Observatie schilderij >>>.

Als slotlied zongen we vanmorgen lied 1014, één van de laatste liederen uit het nieuwe liedboek “Geef vrede door van hand tot hand”.
De woorden van het vierde couplet ontroerden me:

De sterke, zachte hand zij dank,
die meer dan troost kan geven:
als woorden stokken, spreekt de hand
in vriendschap, steun en zegen.

Het zingen lukte niet zo goed vanmorgen vanwege een erg gezellig feestje zaterdagavond, maar ook zonder het gebruik van mijn stembanden was deze viering meer dan de moeite waard.

Reageren

5 maart: Moeke Vaatstra

Door Ada

Op 5 maart 2016

In Alledag

Gistermiddag had ik afgesproken met een oud-collega (zie 24 juli >>>). Dat zou eigenlijk al in oktober, maar haar moeder ging verhuizen, werd ziek en overleed en Gerard begon aan het stamceltraject. We stelden het even uit en gistermiddag hebben we alsnog genoeglijk bijgepraat.

Daarvoor gingen we naar eetcafé Moeke Vaatstra in Zuidwolde. Voor mijn werk moest ik ooit eens een informele borrel organiseren voor iemand die afscheid nam, die wilde dat graag bij Moeke doen. Lukte niet. Vol.
Vreemd, vond ik. Zuidwolde? Zo druk? Ik dacht eerst zelfs dat het in Zuid Drenthe lag……

Nu snap ik het. Wat een leuke tent!
Een mooi oud pand aan het Boterdiep.
(‘Bodderdaip’ ien t Grunnings…)
Sfeer uit de vorige eeuw. Geen glitter en glim.
Normale prijzen, gewone menukaart zonder hippe buitenlandse woorden.
En verrukkelijke Kwekkeboom kroketten.
Met plakken zelfgebakken vers witbrood met een krokante korst.

Collega en ik hadden een gezellige middag. Zij een glas melk, ik aan de witte wijn.
We hebben weer ontzettend gelachen en genoten van elkaars gezelschap. Maar ook weer veel gedeeld. Als je twee jaar bij elkaar op de kamer zit weet je veel van elkaars leven. Ze mist het werk niet, maar het contact met collega’s wel. En ik mis haar nog steeds.
In juli (zie 18 juli 2016 >>>) gaan we weer naar Moeke Vaatstra >>>.

Zelf wonen we ten zuiden van ‘stad’, maar ten noorden daarvan is het ook prachtig. Als het mooi weer is gaan we in juli op de fiets. Want gisteren was het soepkippenweer en dat komt geen enkel landschap ten goede…..

Reageren

4 maart; “Een kwartier, hè.”

Door Ada

Op 4 maart 2016

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Met alle positieve punten met betrekking tot zingen nog in m’n hoofd (zie blog gisteren) wandelde ik gisteravond weer naar de cantorij-repetitie.
In deze periode voor Pasen hebben we het er maar druk mee: we werken mee aan de vieringen op Witte donderdag, Goede vrijdag en Paasmorgen. Dat betekent heel veel liederen, een stuk of vijf repetities en hard werken. De meeste liederen hebben we al eens gezongen. Maar dat betekent niet dat we ze zo weer zingen. In bedekte termen probeerde cantrix ons duidelijk te maken dat we thuis ook iets zouden kunnen doen.
Ik zag denkbeeldige tekstballonnetjes boven sommige hoofden. “Huiswerk!?!”

Gisteravond zongen we alle muziek voor de Witte donderdag. Mooie muziek. Alleen het tafelgebed biedt niet veel uitdaging. Eén-stemmig en weinig variatie. Wat cantrix de opmerking ontlokte: “We hebben wel eens een moeilijker tafelgebed gezongen.” Waarop iemand zei: “Ja. En mooier.”

Eén lied ging heel beroerd. Lacherig zongen we het uit, het was echt niet om aan te horen. Cantrix liep ñaar het keyboard, sloeg het akkoord aan en riep opgewekt: ” We zijn wel op toon gebleven!”
Na een uur zingen was het om half negen pauze. Koffie. Dat is ook altijd een zeer genoeglijk deel van de cantorij-avond, dat eigenlijk altijd langer duurt dan de vijftien minuten die er voor staan.
Meestal staat onze cantrix dit oogluikend toe, maar vanavond kregen we vooraf de boodschap mee: “Een kwartier, hè!”

Dat is gelukt. Het tweede kopje werd in recordtempo naar binnen gewerkt en we hebben het hele repertoire voor 24 maart doorgezongen.
Ondertussen had ik nog grote pret met de mensen om mij heen bij het pakken van een begintoon…….toen we zouden inzetten lukte dat even niet.
Het woord ‘klieren’ viel in dit verband. Mea culpa.
Met een collega-alt wandelde ik terug naar huis.
We waren het roerend eens: zingen is goed voor je hart, je longen én je humeur!

Reageren

3 maart: Met hart en ziel.

Door Ada

Op 3 maart 2016

In Kerk & gemeente

Gisteravond had ik mijn huiskamer vol zitten met mensen die ‘met hart en ziel’ wilden zingen. Dat was namelijk de titel van de activiteit die ik verzorgde voor de commissie Toerusting van onze PKN-gemeente. Het zou eigenlijk in De Deel bij de Catharinakerk plaatsvinden, maar zondag hadden zich nog maar 4 mensen opgegeven. Daarom besloot ik het maar bij ons aan de keukentafel te doen.

Maar die keukentafel was te klein! Er kwamen nog 5 anderen die zich niet hadden opgegeven, dus we verhuisden met papieren en gitaar naar de kamer.
Het was heerlijk om te doen. Het is geen geheim dat ik heel erg van zingen hou en gisteravond was ik helemaal in mijn element: liederen uit het nieuwe liedboek, Taizé, van Elly en Rikkert, een paar canons, liederen uit ‘Daar is het daglicht’ en…..ééntje uit de bundel Johannes de Heer.
Op zo’n avond wil ik de mensen graag laten beleven hoe leuk samen zingen kan zijn. Hoe je een eenvoudig lied al snel tweestemmig kan zingen, ook al ben je geen geoefende zanger. Daar komt bij dat zingen goed is voor lichaam en geest; door te zingen wordt de ademhaling gestimuleerd en dat is goed voor de bloedsomloop. Ook het plezier in het zingen werkt stressverlagend. Het is goed voor je hart, je longen en je humeur. Er is nog plaats op onze cantorij.

Het was een mooie avond. En het was echt niet allemaal top-kwaliteit, maar we hebben wel met heel veel plezier samen gezongen, gepraat over liederen, het nieuwe liedboek en over zingen bij een koor. Aan het begin van de avond las ik een bladzijde voor uit “Luister eens even!”, een christelijk boekje voor de jeugd dat ik kreeg toen ik van de Lagere school af ging. Als twaalfjarige was ik onder de indruk van het verhaal ‘Ik kan niet zingen’, dat las ik voor. (Benieuwd naar het verhaal? Zie: Ik kan niet zingen). De essentie is: ga zingen, ook al denk je dat je het niet kan. Maar doe het vooral met hart én ziel!

Reageren