De waarde van de dag – Pagina 346 – een alternatief voor 'de waan van de dag'

31 januari: Verjaardag van de koningin

Door Ada

Op 31 januari 2016

31 januari, de verjaardag van een koningin die nooit koninginnedag is geworden.
We hebben al meer dan twee jaar ‘koningin Maxima’, maar in mijn brein is het woord koningin verweven met Beatrix.

Al vanaf dat ik als klein meisje genoot van het fotoboek “Beatrix, van baby tot bruid” dat bij Oma Vrieswijk in de kamer stond, ben ik een Oranje-aanhanger. Ook nu ze weer prinses is volg ik met belangstelling haar gangen en vind dat ze het nog steeds goed doet.
Vorig jaar op 31 januari >>> schreef ik al over mijn respect en bewondering voor haar.

Toen ze abdiceerde en Willem Alexander koning werd is er een afschrikwekkelijk koningslied gemaakt. In die periode kwam Brigitte Kaandorp met het lied ‘Lieve Koningin’. Hierbij een link naar het filmpje op you tube >>> .
Als blijk van waardering voor een fantastisch koningin.

Reageren

30 januari: Narcissen, quilten en een rugtasrits.

Door Ada

Op 30 januari 2016

In Alledag, Bloemen

De naam van deze website is ‘de waarde van de dag’. De ene dag beleef je als meer waardevol dan de andere, maar over het algemeen heb ik geen moeite met het benoemen van iets dat me trof, waar ik erg van genoot of dat me erg aansprak.
Gisteren bijvoorbeeld was eigenlijk een dag van ‘dertien in een dozijn’: wekker om zes uur, ’s morgens werken, ’s middags even over de markt, vrijdagavond lekker vrij. Niks bijzonders zou je zeggen.

Toen ik gistermorgen met m’n duffe hoofd beneden kwam waren van de potloodnarcisjes die ik donderdag in de vensterbank had gezet al een paar uitgekomen: lente!
(klik op de foto voor een vergroting en kijk hoe mooi!)

Gistermiddag ging ik met Carlijn naar de tentoonstelling “Quilt & Vilt’ in kunstencentrum K38 in Roden. Ik kondigde het al aan op 10 januari >>>. We hebben er van genoten. Wat een mooie werken hingen er. We hebben met verwondering staan kijken naar de immense quilten die met eindeloos geduld in elkaar gezet zijn. Wat een kunstenaars.
Er was een quilt die ik als haakster heel bijzonder vond: het was een doek met ronde vormen, waarin gehaakte, ronde kleedjes in waren verwerkt. Het was op een heel aparte manier met elkaar verweven, zie afbeelding rechts. We ontmoetten een lezeres van dit blog die ook quilts maakte en er enthousiast over vertelde. Ik zei het trouwens steeds fout volgens haar: je spreekt het niet uit als kilten maar kwilten. Kilten zijn rokjes voor Schotse mannen. Eén doek sprak me bijzonder aan vanwege de mooie kleurencombinatie, zie afbeelding hier rechts.

Carlijn moest daarna nog even met haar rugtas naar de maker. Ze heeft een dure Eastpak-rugtas en de rits daarvan was stuk. Twee jaar garantie zit er op zo’n tas, ze heeft hem twee-en-een-half jaar. Ze had in Leeuwarden al geïnformeerd, de reparatiekosten varieerden van € 35,= tot € 50,=. “We gaan nog even naar schoenmaker “Peters&Peters” in Roden waar ik altijd mijn schoenen laat repareren. Hij heeft verstand van zaken en is niet zo schreeuwend duur.” stelde ik voor. Carlijn liet Peter haar kapotte rits zien. “Ja, dat is een dure geschiedenis….” Wisten we al. “Maar het is jammer als je zo’n tas weggooit. Laat hem hier maar even, kom over een half uur maar weer, misschien kan ik nog iets met die rits.”
Toen ze na drie kwartier terugkwam was de rits gerepareerd: Peter had om het kapotte gedeelte van de rits twee kleine ijzeren klinkjes gezet, zodat de rits er soepel overheen liep.
“Dat wordt dan 5 euro, dame.” Een vakman met liefde voor het vak én verstand van zaken.

Op dit blog staan geen advertenties. Maar heb je kapotte schoenen of tassen:
Peters & Peters, Albertsbaan 13 in Roden.

Reageren

29 januari: Zeur niet!

Door Ada

Op 29 januari 2016

In Muziek

Het was jukebox week op radio 5.
De hele dag aanvragen van luisteraars.
Genieten.
Jammer dat m’n werk zoveel vrije tijd kost……
Maar gisteren had ik m’n vrije donderdag. Aan de koffie met Gerard kwam er een verzoekje voorbij voor “Zeur niet!” van Conny Stuart.
Een lied met een ijzersterke tekst van Annie M.G. Schmidt uit de musical ‘Heerlijk duurt het langst” uit 1965.

Onze kinderen hebben die tijd niet bewust meegemaakt.
Zij kunnen ook niet weten wie ‘Luns’ was.
Maar als in ons gezin iemand zegt : ‘Breek in bij Luns!’ vult de rest onmiddellijk aan: ‘Steel al z’n lintjes!’ De achterliggende boodschap is dan ZEUR NIET!

De tekst is, behalve een paar dingen zoals Luns, nog erg actueel en kan in deze tijd ook prima gezongen worden.
Het eerste couplet begint zo:
Als je moe bent, als je oud bent
als je rillerig en miezerig en koud bent…. voor de hele tekst klik hier Zeur niet
Hierbij een kink naar het liedje op You tube >>>

Lees de tekst, luister naar het liedje….. maar ZEUR NIET!

Reageren

28 januari: Een zebra? Ou un phasme?

Door Ada

Op 28 januari 2016

In Alledag

Rondom het weekend hebben we 6 dagen veel gecommuniceerd in het Engels.
Na die zes dagen had ik dinsdagavond Franse les.
C’etait une grande probleme.

Als je zo intensief met één taal bent bezig geweest, zit die taal in je brein vlak onder het Nederlands. Als je dan weer Frans gaat praten, dan duurt het even voor je hersenen de Franse woorden paraat hebben.
Die moeten namelijk eerst door de Engelse laag woorden heen….

We begonnen aan een nieuwe les. Les animaux. De dieren.
Juf had ons een opdracht meegegeven: “Neem een dier in gedachten en beschrijf het voor je medeleerlingen. Maar wel zo dat ze het niet gelijk raden.”
Dat is dan niet tegen dovemansoren gezegd. De meest wonderlijke beschrijvingen passeerden de revue.
Een leerling beschreef een klein dier dat bladeren at en dat je niet kunt zien als het aan een tak hangt vanwege zijn schutkleur. Waarop iemand anders (die het kennelijk niet helemaal goed had verstaan) riep: “Een zebra!”
Hilariteit alom. Het bleek een wandelende tak te zijn.
Het franse woord daarvoor staat bij het plaatje: dat wist ook niemand. Gelukkig hebben we een woordenboek.

Een andere leerling maakte het ons wel heel moeilijk. Wij hadden al twintig dieren genoemd, zoals muis, parkiet, ara, papagaai (wel een goeie oefening trouwens), maar het bleek een beest met een roepnaam te zijn: “Tweety”.

Fluitspelers?

Mijn dier was een cavia. “Qui sonne comme une petite flute.” ( die klinkt als een klein fluitje, dat doen cavia’s ).
Het werd pas helemaal aan het eind geraden.
De anderen konden namelijk geen dier bedenken dat op een klein fluitje blies.
Had ik het nou niet goed uitgelegd?
Of lag het toch nog aan de Engelse week….

Reageren

27 januari: ‘Frea’s-left-overs’-pasta met spekjes

Door Ada

Op 27 januari 2016

In Alledag, Koken & bakken

Na een genoeglijk weekend met kinderen en aanhang is het weer rustig aan de Boskamp. In onze koelkast lagen gisteren nog de stille getuigen van hun bezoek. Restje champignons, 3 lenteuitjes, halve tomaat, 2 paprika’s, half potje rode pesto, 2 halve uien en een half flesje zongedroogde tomaatjes. Frea had voor haar veganistische maaltijden wat boodschappen opgehaald, maar had dat wat te royaal ingeschat.

Frea’s left overs

Het recept van het eten dat wij gisteren aten heet dan ook
‘Frea’s-left-overs’ met vlinderpasta en gerookte spekjes.
Het is erg simpel. Alle bovenstaande restjes in stukjes snijden en bakken/smoren in een beetje olijfolie en pesto erdoor roeren. Pasta koken, spekjes bakken, alles door elkaar roeren en bestrooien met geraspte kaas.

Niet veganistisch. Wel lekker.

Reageren

26 januari: Macaber kegelspel.

Door Ada

Op 26 januari 2016

In Alledag

Omdat Frea en haar vriend over waren uit Engeland hebben we de afgelopen zondag een mini-familiedag gehouden. Als iedereen er is zijn we met z’n achten. Zondag schreef ik al: wij doen graag spelletjes. In de traditie van de familie Vrieswijk huurden we een paar uur een kegelbaan, dit keer in Hotel Langewold in Roden.

Met kegelen kun je natuurlijk gewoon doen wie het meeste gooit. Deden we eerst ook, meisjes tegen de jongens. Maar daarna deden we het spelletje dat we vroeger leerden van Ome Jo, de jongste broer van mijn vader. Als hij de Vrieswijk-familiedag organiseerde gingen we steevast naar de (Duitse) kroeg waar hij lid was de plaatselijke kegelclub, aten we kolossale schnitzels ‘ mit Zwiebeln’ met hausmacher Kartoffelsalat en deden we het daar geliefde ‘doodskisten-spel’.
Zeer eenvoudig, maar erg spannend. Een doodskist bestaat uit zes streepjes. Als je minder punten gooit dan je voorganger krijg jij een streepje, als je meer gooit krijgt je voorganger een streepje. Als je een keer beroerd gooit kun je dus een streepje krijgen omdat je minder gooit dan de vorige èn een streepje omdat degene die na jou komt meer gooit.

score-formulier

Het was uitermate spannend. Wij hadden de benedenverdieping voor ons zelf en dat was maar goed ook, want de familie Waninge deed haar reputatie eer aan. Lees: ze schreeuwden het regelmatig uit van opwinding, zongen zelfverzonnen liedjes over streepjes erbij en hadden uitbundig leedvermaak als er weer iemand een voltooide doodskist had.
Vriend van Carlijn heeft deze macabere wedstrijd als enige overleefd: hij was de winnaar!

Na een heerlijk etentje in het Euroborg – Wokrestaurant waagden wij ons zondagavond aan een ouderwetse Waninge sjoelcompetitie. (zie 24 januari >>>)
Papa heeft gewonnen. Net zoals vroeger. The order is restored.

Vanmiddag vertrokken ze vanaf Schiphol naar Nottingham.
En wat is het dan weer stil in huis…….

Reageren

25 januari: Over predikanten en de supermarkt op maandag.

Door Ada

Op 25 januari 2016

In Kerk & gemeente

Na een week waarin de ziel prominent aanwezig was in mijn gedachten, begonnen we gistermorgen in de viering in de Catharinakerk met psalm 146: “Zing, mijn ziel, voor God uw Here.” Met de mensen om mijn heen deed ik dat met veel genoegen.

De schriftlezing vertelde over de eerste keer dat Jezus voorging in de synagoge in zijn eigen dorp Nazareth. Het is de enige ‘preek’ van hem die bewaard is gebleven. (Verhaal lezen? zie >>>, begin te lezen bij vers 16).
De voorganger maakte een interessante gedachten-sprong. Deze predikant gaat namelijk in de zomer met pensioen en de beroepingscommissie is bezig met het zoeken naar een nieuwe dominee in Roden/Roderwolde.
‘Ik zie de beroepingscommissie al zitten in de synagoge van Nazareth ‘ zei hij. ‘ Wat is dit voor een predikant? Hij preekt wel erg kort! Past hij wel in onze gemeente? Is het een verbindende figuur? Schopt hij niet tegen teveel schenen? Is hij niet te recalcitrant?”

Stel je voor dat Jezus onze nieuwe predikant werd!
Voldoet hij dan wel aan al onze eisen?
Het is natuurlijk luchtfietserij, maar het zette mij wel aan het denken.

Na de viering konden we de Vasten kalender kopen die de ZWO ieder jaar uitbrengt. Een klein dagboekje voor de veertig-dagen-tijd, die dit jaar al begint op woensdag 10 februari. Het boekje kost €4,=, dat nam ik mee. Fijn dat de ZWO ieder jaar weer moeite doet om dit kalendertje uit te brengen, het is mooie leidraad in de weken voor Pasen,

De waarde van vandaag zat voor mij in een kassa-moment bij de supermarkt. Maandagmorgen 09.00 uur.
Ik was aan het afrekenen en na mij was een breekbare, oude man zijn boodschappen op de band aan het zetten. Hij had daar al zijn aandacht bij nodig. Een medewerkster van de supermarkt kwam naast hem staan en zei: “Meneer! Iemand vertelde mij dat u jarig bent vandaag.” Ja man. De boodschappen werden even vergeten en meneer straalde van oor tot oor. Hij kreeg een bos bloemen van de vriendelijke juffrouw en even hing er in de supermarkt een wolk aan vriendelijkheid en positiviteit. Het zijn maar kleine dingen. Meneer Jansma (eigenaar van de supermarkt) eet er geen broodje minder om.
Maar wat knapt een mens er van op!

Reageren

24 januari: Aanpassen?

Door Ada

Op 24 januari 2016

In Alledag

Spelletjes. In ons gezin zijn we d’r gek op. Een echt ‘Boskamp-ding’ is sjoelen. Bij ons huwelijk kregen we een sjoelbak cadeau en hij is veelvuldig gebruikt. In ons gezin was papa vroeger altijd de winnaar. Dit tot grote frustratie van de dochters, die heel lang maar ėėn gezamenlijk streven hadden: papa mag niet winnen!

In de loop der jaren kwam daar natuurlijk verandering in.
Oefening baart kunst, niet waar? Als we met ons gezin bij elkaar zijn komt de sjoelbak altijd op tafel en het is serieuze competitie!
De ‘heren’ die de dochters de afgelopen jaren mee naar huis brachten werden geacht ook mee te sjoelen. Met wisselend succes. Maar de Nederlandse heren wisten in ieder geval al wat sjoelen is, de Engelsman die dit weekend bij ons logeert had geen idee. Donderdagavond, Gerard en ik waren naar een vergadering c.q. koor, bedacht Frea dat het wel goed zou zijn dat zij samen met hem alvast het sjoelen ging oefenen. Toen ik thuiskwam trof ik het stel sjoelend aan: hij in opperste concentratie, hij had al over de 100 punten en zij schreeuwend waar nog één in moest en dat dit “impossible” was…..: hij won!
Dat moest natuurlijk onmiddellijk met de andere dochters/schoonzonen worden gedeeld via de telefoon. Vriend van Carlijn was laaiend enthousiast.
Hij appte: “YEAH! Beat them in their own game!”

Maar het werd nog erger. Frea had haar vriend voorbereid op de spelletjes en had gezegd dat hij helemaal in de smaak zou vallen als hij kon klaverjassen. Dus ze had hem de beginselen bijgebracht, ze hadden op de computer een paar spelletjes geoefend en gisteravond was het ‘moment suprême’: zijn eerste potjes klaverjassen.
Hij zat met een ‘spiekbriefje’ naast zich (met de puntentelling voor TROEF en GEWOON) en we oefenden eerst twee potjes met de kaarten open op tafel. Om het te leren.

Daarna begonnen we aan de eerste boom: Gerard en ik tegen Frea en haar vriend.
Toen we een halve boom gekaart hadden hadden ‘zij’ al over de 1000 punten terwijl ‘wij’ nog maar 430 hadden…….. It’s amazing!

Natuurlijk. Buitenlanders moeten zich aanpassen aan onze cultuur.
Maar zo snel hoeft het nou ook weer niet!

Reageren

23 januari: Verbasterd Nederlands

Door Ada

Op 23 januari 2016

In Streektaol

Afgelopen week liet een meneer uit de Randstad mij een foto-grapje zien. Op de foto zagen we iemand die door het ijs was gezakt die uit het water werd getrokken door een ander persoon.
In tekstballonnetjes stond er boven:
“Bi’j deur ’t ies zakt?”
“Nee, ik was an ’t zwemm’n en toen begunde et te vriez’n!”

Grappig. De meneer in kwestie vertelde dat hij het grapje eerst niet zo goed had begrepen.
“Ik heb altijd zo’n moeite met dat verbasterde Nederlands.”
Nou ja zeg!
Zullen we de kerk even midden in het dorp laten?
In vriendelijke bewoordingen heb ik uitgelegd dat het Nederlands is afgeleid van het Nedersaksisch/Nederduits. Onze streektaal die nog gesproken wordt in Denemarken, Noord Duitsland, en de provincies Groningen, Drenthe, Overijssel en Gelderland.
(zie kaartje hier links).
Nederlands is dus verbasterd Nedersaksisch.
Dat het maar even gezegd is.

Ik schreef al eens vaker een blog over mijn gevoeligheid op dit punt, zie 3 januari 2015 >>>

Reageren

22 januari: In English, please!

Door Ada

Op 22 januari 2016

In Koken & bakken

Oudste dochter Frea is wederom over uit Engeland. Deze keer nam ze iemand mee: ze stelde ons haar nieuwe vriend voor. Een Engelsman. Hij is begonnen met het leren van de Nederlandse taal, maar vooreerst is het eenvoudiger dat wij Engels praten.
Zo goed en zo kwaad als dat gaat…..het lukt mij al niet om met Gerard onderling hoog Nederlands te praten, laat staan Engels. Voor we het weten teuten we weer gemoedelijk Drents met elkaar, dus Frea fungeert af en toe als tolk.

Gistermiddag heeft het stel voor ons gekookt. Net als Frea eet haar vriend veganistisch, dus we kregen iets zonder vlees en zonder andere dierlijke producten: Chili sin carne.

Daarbij hadden ze een lekker bijgerechtje gemaakt: Dorito-chips met guacamole dipsaus.
Frea heeft mij het recept voor beide gerechten gegeven, klik hier (Chili sin Carne ) voor een PDF met de beschrijving.

Het was heerlijk. Maar dat was niet het enige. Gerard en ik kunnen ook erg genieten van het feit dat er voor ons wordt gekookt: we voelden ons verwend!
Voor herhaling vatbaar.
Hoe vertaal je dat nou in het Engels…….

Reageren