De waarde van de dag – Pagina 351 – een alternatief voor 'de waan van de dag'

12 december: The most wonderfull time of the year.

Door Ada

Op 12 december 2015

Gistermorgen in de auto op weg naar het UMCG zong Andy Williams “It’s the most wonderfull time of the year.”
Vind ik ook. Na Sinterklaas begin ik voorzichtig hier en daar kerstversiering aan te brengen. Eergisteren maakte ik iets nieuws van iets ouds. Dit najaar had ik blauw – paarse hortensia’s gedroogd. Verder had ik van mijn moeder twee oude pieken gekregen, zij heeft al jaren geen kerstboom meer in huis. Glimmend rode pieken. Die zette ik in een glazen accubak en vulde de ruimte er tussen met de hortensia’s en rode kerstballen van verschillende dikte.

Kerstboom, kerstkaarten, kerstlichtjes, kerstmuziek: ik geniet in deze periode. Afgelopen week hoorde ik the Eagles weer met “Please, come home for christmas”. Uit 1978.

Dit was ‘m.

Voor mij onlosmakelijk verbonden met mijn eerste radio-cassetterecorder.
Gekocht op mijn 17e voor 180 zelf-verdiende guldens. Verdiend met grasmaaien, oppassen bij de buren en rollers zetten. Ik voelde me schathemeltje rijk. Met een portemonnee vol beduimelde bankbiljetten en munten ging ik naar een electronica-winkel in Assen en kwam thuis met een doos met de felbegeerde radio-cassetterecorder.

Het eerste liedje dat ik opnam was dus van The Eagles.
Als ik het hoor zie ik mezelf weer zitten met de gebruiksaanwijzing in de ene hand en twee vingers op twee knoppen: “dan REC en PLAY tegelijk indrukken”
Het eerste liedje op het eerste bandje. Onvergetelijk.
Het eerste bandje heb ik onnoemelijk veel afgespeeld. Na The Eagles kwam ‘Trains and boats and planes” van Billy J Kramer en de Dakota’s.
Altijd als ik de laatste bellen van the Eagles hoor ben ik even verbaasd dat er een ander liedje komt: in mijn brein zitten die twee liedjes aan elkaar geklonken. Het is nog erger dan het Pavlov-effect……
Luister in deze most wonderfull time of the year nog maar eens naar de vier verdrietige eagles met hun kerst-smartlap. Sneu hoor. ‘My baby’s gone, I have no friends….’ >>>

Reageren

11 december: Eén week thuis

Door Ada

Op 11 december 2015

In Alledag, Bloemen

Vandaag is Gerard precies één week thuis en het gaat al een stuk beter met hem. Vanmorgen hadden we om 10.30 uur een uitgebreid gesprek met de stamcelcoördinator in het UMCG. Het bloedonderzoek van vanmorgen gaf een positief beeld: alle waarden waren weer goed gestegen en de artsen waren tevreden. Wij ook. Hij mag nu drie soorten medicijnen laten staan, dat scheelt ook al weer.

We zijn vanmorgen ook wat meer te weten gekomen over het vervolg-traject. De komende twee jaar wordt om de twee maanden Gerard’s bloed onderzocht. Daarmee kan men volgen hoe de ziekte zich ontwikkelt en of (en hoe snel) het terugkomt. De eerste afspraak is op 28 december.

Op de afdeling in het UMCG waar Gerard lag mochten geen bloemen worden meegebracht. Bloemen en planten (inclusief het water of de grond waarin ze staan) kunnen effectief grote hoeveelheden ziekmakende bacteriën of schimmels bevatten.
Vandaag hebben we ook gevraagd hoe kwetsbaar Gerard nu nog is en hoe het zit met de bloemen die hij deze week thuisbezorgd heeft gekregen: een prachtige bos van het koor InBetween en een Biedemeijer-schaal van de ZWO. Ook wil ik nog een kerst-bloemstuk maken: kan dat eigenlijk wel? Ja dus. De bloemen zijn ook eigenlijk het probleem niet, het zijn de bacteriën en schimmels in het water en de aarde waar de patiënt niet mee in aanraking ma buiten bloemen g komen. Hij mag ze dus zelf niet verversen en weggooien. Nou, geen probleem. Dat is geenszins het geval. Gerard doet nooit iets aan de bloemen thuis, dus ik mag m’n gang gaan met het kerststuk. Wordt vervolgd.

Uit voorzorg had ik vorige week de gedroogde hortensia’s en de kalebassen buiten neergezet, op de buitentafel. Gooi ik na kerst wel weg.

Reageren

10 december: Zingen maakt blij.

Door Ada

Op 10 december 2015

In Alledag, Cantorij Roden, Muziek

Gistermiddag hebben Gerard en ik al een half uur gewandeld en vanmiddag heeft hij lampjes opgehaald bij Blokker en ze gelijk in de buitenkerstboom gehangen.
Toen was hij ook wel moe, maar we kunnen toch concluderen dat het iedere dag een stukje beter gaat. Morgen gaan we voor een controleafspraak naar het ziekenhuis, dan horen we meer over hoe het nu verder zal gaan.

Vanavond wandelde ik naar de Deel op de Brink, waar ik niet moest zijn.
De cantorijrepetitie was namelijk in Op de Helte, dus ik moest snelwandelen door het dorp, maar dat is in deze kersttijd beslist geen straf.
Het zijn drukke tijden voor de Catharinacantorij. Tijdens de repetitie vanavond zongen we liederen voor drie diensten de komende periode. Veel bekende liederen, dus het zingen is erg plezierig.

Het lastigst is nog steeds het al eerder genoemde Eer zij God in onze dagen/Gloria dat we volgende week gaan zingen in de Noorderkroon.
Nadat we het een keer hadden gezongen vroeg cantrix: “Wat doen die tenoren daar nou?” “Ja, in excelcis!” antwoordde een tenor naar waarheid. Maar de ene excelcis was niet gelijk aan de andere excelcis dus dat gaf wat verwarring. Het kwam goed gelukkig. Naast mij merkte iemand op ” Hier zullen ze nog lang over spreken bij de Noorderkroon!”
Ik waag het te betwijfelen…

Voor de pauze legt een sopraan altijd haar bril op de stoel, die vervolgens na de pauze altijd gered wordt door de bassen vlak voordat ze er op gaat zitten.
Eén lied vinden we eigenlijk niet zo leuk om te zingen.
Maar dat zeggen we niet.
Een alt roept daarover tegen een bas “We zingen je lievelingslied!” waarop de bas in kwestie bromt dat hij meerdere lievelingsliederen heeft, maar dat die over het algemeen niet in het liedboek staan.

Eigenlijk was ik moe toen ik vanavond om 19.00 u richting centrum Roden liep.
Maar zingen doet iets wonderlijks met je: samen zingen maakt blij.
En daar knapt een mens van op! Dit mens tenminste wel.

Reageren

9 december: Elfjes & pakjes.

Door Ada

Op 9 december 2015

In Alledag

De laatste Franse les van het jaar alweer: gisteravond sloten we de eerste periode van 10 lessen af. Het is een goede gewoonte om het jaar op feestelijke wijze met elkaar af te sluiten. We doen dan altijd iets anders. We hebben wel eens lootjes getrokken en een Sinterklaasavond gevierd met kadootjes en gedichten. In het Frans natuurlijk. Mét wijn en hapjes. We deden ook wel een eens een maf spel: Frans kwartetten of ‘Jan, Jans en de kinderen’-memory, waarbij we de woorden in het Frans vertaalden. Mét wijn en hapjes. We hebben zelfs wel eens bekende kerstliedjes in het Frans vertaald en die samen gezongen. Mét hapjes en wijn.

Gisteravond deden we een combi van Sinterklaas én een spel. Iedereen nam kleine kadootjes mee, waarmee we een spel deden, waarbij de kadootjes steeds heen en weer gingen en opdrachten moesten worden uitgevoerd. Eén van de leerlingen vertelde dat hij al vaak voor Sinterklaas had gespeeld. De snor & baard werden destijds vastgezet met een flinke lik solution, zodat de goede Sint na een paar keer flink inademen door z’n neus behoorlijk licht in z’n hoofd werd: bisschop in ‘higher’ sferen….!

Gedurende het spel werden alle kadootjes uitgepakt. Iedere deelnemer had op zijn pakje een gedichtje geplakt: een elfje (zie 7 oktober >>>) in het Frans dat voor het uitpakken werd voorgelezen. Er moest ook worden getekend; de ene deelnemer tekent iets en de andere deelnemer moet raden wat. Als hij dat raadt mag hij een pakje van de tekenaar ‘stelen’. Juf bedacht van te voren al dat je dat onderdeel eenvoudig kon saboteren “Dan teken je toch gewoon zo slecht dat ze het niet raden!” Daar was de rest nou nooit opgekomen….. tenminste: die indruk werd gewekt. Men deed natuurlijk wel z’n best om het zo moeilijk mogelijk te maken. Eén keer werd het niet geraden. De ‘baby’ die werd getekend leek op een combinatie van Barbapapa en een mini-vogelverschrikker. Het pakje bleef bij de tekenaar. Ik tekende een kribbe met een kindje erin. Eén van de anderen kon een plaagstootje niet laten en merkte op ‘dat hij van een christen eigenlijk een betere tekening had verwacht’…..

Zoals wel was te verwachten met deze anarchistische groep: de spelregels werden gedurende het spel regelmatig aanpast aan onze wensen.
“Wanneer mag ik nou eens iets uitpakken?”
“Is er ook ruimte voor het inschenken van een glaasje?”
“Waarom heeft hij zo veel en ik maar één?”
Toen alle pakjes waren uitgepakt en alle elfjes waren voorgelezen hebben we de kadootjes eerlijk verdeeld: om de beurt pakten we iets dat we graag wilden hebben.
Want het ging natuurlijk gisteravond helemaal niet om de kadootjes.
Wat wij ook doen op zo’n laatste avond: het belangrijkst is (net bij als het hele Sinterklaasfeest overigens) het genoeglijk samenzijn. Mét wijn en hapjes.

Reageren

8 december: Sûkerbôle

Door Ada

Op 8 december 2015

In Alledag, Koken & bakken

Op 20 november schreef Gerard over zijn pogingen om met een Friese meneer te praten in het ziekenhuis. Naar aanleiding daarvan stuurde een bevriend echtpaar uit Woudsend een kaart met een Friese tekst met daarin de opmerking dat de kaart bedoeld was om Gerard’s Fries nog wat te verfijnen…..ja hoor, ja.

Van haar had ik enige tijd geleden ook al een Fries suikerbrood-pakket gekregen van de molen ’t Lam in Woudsend >>>. En een Friese kruidkoek- pakket. De kruidkoek is al lang op, maar het suikerbrood pakket bleef steeds maar liggen, omdat het zoveel werk was. Mixen, laten rijzen, dit er door, laten rijzen, opnieuw kneden, dat er door, opnieuw laten rijzen: uren ben je er zoet mee. Afgelopen zondag von sukerbole d ik een goed moment om het suikerbrood te bakken.

Het is gelukt. Maar om nou te zeggen dat we het echt heel lekker vonden….. laat ik zeggen dat de ‘sûkerbôle’ die ze wel eens voor ons meeneemt van de warme bakker in Woudsend vele malen lekkerder is. Dus: experiment geslaagd, niet voor herhaling vatbaar.
Het is wel even klaar met de Friese invloeden.
Ik hou het voorlopig bij het bakken van Drentse knieperties. (zie 31 december 2014>>>)

Reageren

7 december: Géén applaus?

Door Ada

Op 7 december 2015

In Alledag, Kerk & gemeente

Hinsz-orgel in de Catharinakerk Roden

Gisteravond bezocht ik de ‘orgelvesper’ in de Catharinakerk.
Een vesper is een korte bijeenkomst met liederen, lezingen en gebeden.
Dominee Van Beijeren ging voor en Erwin Wiersinga bespeelde het orgel.

Aan het begin van de viering vertelde de predikant een stukje geschiedenis over de vesper, een avondbijeenkomst in de traditie van de ‘evensongs’ (in Engeland) en de ‘abendmusiken’ in Duitsland.
We hoorden orgelmuziek van Brahms, Scheidt Weckmann en Bach.
Van de laatste componist was het slotstuk van de viering: Fuga h mol BVV 544.
Toen Erwin was uitgespeeld verwachtte ik een daverend applaus. Dat niet kwam. Het was per slot van rekening een ‘gewone kerkdienst’. Maar hij heeft wel verdiend, daarom bij deze >>> .

Na viering liep ik nog een rondje langs de Mensinge. Ik was benieuwd of de kerstverlichting al was aangebracht en ja hoor, toen ik de hoek omsloeg pinkelden de lichtjes al aan de brug en aan het oude huis.
Met de laatste fuga van Bach nog in de oren zag ik even verderop de oude kerk staan;
de lichten binnen waren nog aan en het geheel straalde een feeërieke sfeer uit.
Wat een mooie avond. Balsem voor de ziel.

Reageren

6 december: Een kaartje

Door Ada

Op 6 december 2015

In Alledag

“Als ’t ie thuis komt hang ik slingers op” dacht ik vorige week. Maar het werden heel bijzondere slingers.
Toen Gerard naar de 4 persoonskamer verhuisde was zijn prikbord een stuk kleiner, dus we hingen de kaarten niet allemaal meer op, maar ik nam een gedeelte alvast mee naar huis.
“Zal ik ze thuis in de kamer hangen?”
Vond Gerard een kaartenslinger goed idee. Toen de kaarten hingen hoefde ik de slingers niet meer op te zoeken.
Een kaartje.
Het lijkt een druppel op een gloeiende plaat.
Maar al die druppels vormen samen een
warm bad.
In ons geval vormen ze de slingers die ons huis versieren.

Reageren

5 december: Hij zei ‘mevrouw’ tegen mij!

Door Ada

Op 5 december 2015

In Alledag

Vanmorgen fietste ik naar de Jumbo. Op de Westerstraat sorteerde ik voor naar links en stak m’n hand uit. Sinterklaas en Piet liepen aan de overkant. Sint groette mij en zei: “Compliment mevrouw, goed gedaan!”
Even was ik weer het brave kleine meisje (klik hier voor een foto >>>)…..Sinterklaas blijft een fenomeen.

Vanmiddag voor het eerst weer een heel stuk gefietst. De goede Sint had mij gevraagd of ik nog iets naar Peize wilde brengen, daar heb ik gelijk een rondje Lieverse diepje aan vast geknoopt. Drie weken in de auto heen en weer naar het UMCG betekent: geen tijd voor een fietstocht. Gerard ging vanmiddag even liggen, kon ik even lekker uitwaaien.
Hieronder een verslag van zijn eerste dag thuis:

Oost West, Thuis best.
Na drie weken logeren in het UMCG heb ik vannacht weer geslapen in m`n eigen bed. Ik hoef niet uit te leggen hoe heerlijk dat dan weer is.
Het was vanmorgen over tienen voor dat ik er uit ging, want het lag gewoon nog zo lekker. Zo’n zaterdag is dan ook echt een perfecte dag om te acclimatiseren. In het begin vond ik het overal in huis even koud, ik trok een extra trui aan, deed sjaals om, maar een halve dag verder was ik er aan gewend.

Omdat mijn immuunsysteem nog zwak is ben ik erg op m`n hoede om maar geen griepje of andere aandoening op te lopen. De voorspelling van de verpleegkundigen in het UMCG is dat dit per dag wel een stap vooruit gaat. Dat ik me vitaler – sterker en me weer als vertrouwd ga voelen. Het eten bijvoorbeeld, gaat nu al heel aardig maar zal dan nog weer gemakkelijker gaan.
Kortom de eerste 24 uur thuis is goed gegaan. Het fijn om thuis te zijn.

Reageren

4 december: Weer thuus.

Door Ada

Op 4 december 2015

In Alledag

Vanaf vandaag kunnen Gerard en ik weer één plaatje gebruiken voor dit blog: de Boskamp.
Vanmiddag om drie uur mocht ik hem weer ophalen uit het UMCG en na nog wat formaliteiten (uitschrijven & medicijnen) reden we samen naar huis.
Vanavond zaten we weer samen aan de boerenkoolstamppot.

Geen lang verhaal vandaag, we zijn allebei moe.
Morgen volgt een uitgebreider verslag, wordt vervolgd dus.

Reageren

3 december: Verhoging en hoog bezoek.

Door Ada

Op 3 december 2015

In Alledag

Rechtstreeks vanuit het
Sinds dinsdag verblijf ik op een 4-persoonskamer op afdeling E2.
Dat is wel even wat anders dan een kamer apart.
Het is niet echt een hele drukke kamer, maar ongemerkt doet het meer met mij dan ik wilde geloven.
Aan de andere kant geeft het ook afleiding, samen eten, of even wat informatie uitwisselen bijvoorbeeld.

Gisteren had ik een een piek in de temperatuur, namelijk 38,3.
Dat is geen goede ontwikkeling en de zaalarts merkte vanmorgen dan ook op: “Er mag geen koorts optreden, want daarvoor bent u nog te kwetsbaar.”
Daar komt nog eens bij dat door aantasting van de slijmvliezen (met als gevolg het ophoesten van slijm), mijn stembanden behoorlijk beurs zijn.
Praten gaat dus moeilijk en is dan ook zeer vermoeiend.
Dat maakte dat ik vandaag beter af was met één keer bezoek.

Ik ben benieuwd of de arts morgen meer tevreden is.
Vandaag is er nog geen koorts gemeten, maar ja het is nog geen nacht.
Ik doe het kalm an.

En of hij gelijk heeft. Vanmiddag hebben we samen in het dagverblijf even een spelletje “Ticket to ride’ gedaan. Dan ben je even bezig en hoef je niet zoveel te praten. Er was trouwens vanmiddag hoog bezoek op de afdeling: mijter
de bisschop in hoogsteigen persoon. Piet had voor alle patiënten een pakje bij zich: douchegel, bodylotion een luxe douchespons. Wat een leuk gebaar.
Eén van de oudere mannen had niet helemaal goed begrepen wat er in het pakje zat. In het dagverblijf hoorde ik hem vertellen dat Sinterklaas was geweest en dat hij een kadootje had gekregen. “Wat zat er in dan?” vroeg zijn familie. “Iets van shampoo of zuks wat. Maor daor he’k nou niet zo veul an….” en hij wreef zich over zijn kale schedel.

Reageren