Vandaag is de Rodermarktparade- dag. Eén van de leukste dagen van het jaar. Optocht! Met muziekkorpsen en praalwagens. Wagens die worden gebouwd door bouwgroepen gevormd door o.a ouders van kinderen van plaatselijke basisscholen en verenigingen en dorpen uit de omgeving. De familie van mijn moeder organiseerde ooit op deze dag een familiedag. Dan komen wij dus niet.
We zijn er de hele dag druk mee. Rond half twaalf lopen we alvast langs de opgestelde wagens aan de Ceintuurbaan. De sfeer is heel bijzonder. De figuranten lopen dan al rond, helemaal geschminckt en in prachtige kleren. De bouwers leggen de laatste hand aan ‘hun wagen’: in hun ogen de allermooiste van de hele optocht.
Toen wij ooit zelf wagenbouwers waren deed zich op zo’n ochtend een hilarische situatie voor. Gerard lag onder de wagen van CBS de haven nog iets te repareren. Mijn vader en ik liepen toen langs de wagens en trots liet ik hem ‘onze wagen’ zien. Gerard riep iets onder de wagen vandaan naar zijn medebouwers en mijn vader riep: ” Mes hebb’n?” Hij had namelijk altijd een zakmes in z’n broekzak. Vanonder de wagen vandaan constateerde Gerard droog: “o, is mien schoonva dr ok?”
Om half twee begint de optocht. Die bekijken we langs de Nieuweweg en dat duurt tot ongeveer kwart voor drie. Als ik dan hard loop kan ik bij de Hema het hele circus nog een keer voorbij zien komen. De kinderen komen ook thuis op deze dag, we drinken koffie/thee en daarna een drankje, eten grote borden met stamppot en om 19.00 uur staan we weer langs de weg, nu aan de andere kant. Hoe zijn de prijzen verdeeld? Wat vinden we ervan? We applaudisseren bij de wagens die we erg mooi vinden en genieten van de shows die de figuranten opvoeren.
In de jaren dat we zelf kinderen op de wagen hadden beleefden we deze dag heel intens. Bakken vol tijd en energie besteedden we eraan: bouwen, verven, kleding maken en prutsen. Héééél veel prutsen. Blaadjes ergens op nieten. Pinda’s ergens aan rijgen.
Maar o, wat waren het fantastische jaren. We hadden het niet graag willen missen…..
