Maand: oktober 2015 Pagina 3 van 4

11 oktober: Herfstkrans voor Apeldoorn

Door Ada

Op 11 oktober 2015

Vandaag brachten we een tegenbezoek aan mijn neef en nicht waar ik al over schreef op 19 april.

Zij wonen in 20151011_152623a Apeldoorn en omstreeks deze tijd is het daar prachtig: oude bomen die heel mooi verkleuren en er fantastisch uitzien in het najaarslicht. Tijdens een wandeling maakte ik deze foto.

Wij verrassen elkaar altijd met een mooi bloemstuk of een vaste plant en na alle bloemwerkstukken die ik de afgelopen jaren gemaakt heb durfde ik het aan om zelf een herfstkrans te maken.
Bij de Action kocht ik een groot, metalen dienblad en een steekschuimring.

De krans maakte ik zoals ik al beschreef op 26 september.

Deze keer dus geen kaars in het midden maar een kalebas. Verder vulde ik de ruimtes tussen de hortensia’s nu op met bramen, vogelkers, kastanjes, rozenbottels, berkenpropjes en stak ik hier en daar een gerbera in de hortensia’s.

Toen de krans klaar was had ik nog 5 gerbera’s, wat rozenbottels en wat berkenpropjes over. Daar maakte ik onderstaande ‘compositie in rood’ van.

Reageren

10 oktober: Where are you going, my little one?

Door Ada

Op 10 oktober 2015

In Muziek, Sweet memories

Dochter Carlijn nam mij vanmiddag mee naar de tentoonstelling “Religie & mythen verbeeld” in het Kunstencentrum K 38 in Roden.
Het was een mooie, afwisselende tentoonstelling. We zagen moderne iconen, werken van hout, van keramiek, schilderijen en er hingen werken gemaakt van textiel. De kunstenares die deze doeken had gemaakt heet Saskia Weishut en ik vond haar creaties werkelijk fantastisch. Hiernaast een afbeelding van een werk waar ik met bewondering naar heb gekeken. Het heet Choepa (het joodse woord voor baldakijn) en het verbeeld een joods huwelijk. De afbeelding geeft bij lange na niet weer hoe mooi het werk is. Ben je in de gelegenheid: ga vooral kijken! Voor de prijs hoef je het niet te laten: de tentoonstelling kost maar € 1,-.

Daarna bracht ik Carlijn naar de bus en wachtte mij nog een vervelende klus: stofzuigen en vloeren dweilen. Met de MP-3 speler om mijn nek en de oortjes in genoot ik van mijn favoriete muziek en was de huishoudklus zo maar klaar.
Vanmiddag hoorde ik het lied “Where are you going, my little one” van The Brothers Four.

Al eerder schreef ik over dit mannenkoortje op 12 juni onder de titel “Mijn kant van het bed”. In het liedje van vanmiddag zingen ze over hun kleine dochtertje: Turn around and you’re two, turn around and you’re four, turn around and you’re a young girl going out of the door…..
Bij dit lied moet ik altijd aan Carlijn denken. Ze is onze jongste en heel lang ‘the little one’. Ik noemde haar ook vaak Klijntje, een verbastering van haar naam. “Ik ben niet kleintje!” riep ze dan opstandig. Tuurlijk niet. Maar wel mijn kleintje.

Where are you going, my little one?
Vandaag ging ze naar Groningen.
Maar gelukkig komt mijn ’little one’ ook nog vaak naar Roden.
Luister via deze video >>> naar de uitvoering van The Brothers Four:

Reageren

9 oktober: Groen licht.

Door Ada

Op 9 oktober 2015

In Alledag

Vanmorgen hadden we het gesprek met de hematoloog. We hebben groen licht gekregen. Volgend weekend begint Gerard met het stamceltraject. De bloedwaarden waren goed en het beenmerg was ‘rustig’.

Daarna hadden we een gesprek met de Verpleegkundig Specialist die de komende periode onze contactpersoon is. Zij had in juli het hele proces met alle ‘inn’s & outs’ al met ons doorgenomen, alles werd nu even puntsgewijs besproken. De nabije toekomst ziet er nu voor ons als volgt uit: als alles volgens planning verloopt beginnen we volgende week vrijdag 16 oktober met de behandeling.
Die vrijdag wordt Gerard opgenomen in het UMCG en volgt er eerst een ronde langs een aantal specialisten: longarts, cardioloog, kaakchirurg, etc. Die gaan bekijken of er nergens ontstekingen zijn en of het traject kan beginnen. Daarna krijgt hij een chemobehandeling, die er voor gaat zorgen dat de stamcellen worden gestimuleerd om zich vanuit het beenmerg te verplaatsen naar het bloed. Die chemobehandeling wordt voortgezet met drie dagelijkse injecties, maar daarvoor hoeft hij niet in het ziekenhuis te blijven, hij mag, als alles goed gaat, zondag 18 oktober weer naar huis. Die injecties kan hij zichzelf toedienen. Na 7 á 8 dagen hebben zich zoveel ‘goede stamcellen’ in het bloed verzameld, dat men kan beginnen met de stamcel afname, zij noemen het ‘oogsten’.

Daarvoor moet Gerard zich maandagmorgen 26 oktober melden. Met een infuus in de ene arm wordt het bloed uit zijn lichaam gehaald en door een soort ‘centrifuge’ gehaald, zodat ze de goede stamcellen er uit kunnen filteren. Na dat filteren wordt het bloed via een infuus in de andere arm weer teruggebracht in het lichaam. Hiervoor moet hij twee of drie dagen achter elkaar naar het UMCG, afhankelijk van hoeveel goede stamcellen er zijn geoogst. Die stamcellen worden ingevroren en bewaard tot de stamceltransplantatie.
Drie weken daarna kan worden begonnen met de transplantatie. Als we op de kalender kijken zal dat zijn in de week van 16 november. Dan zal Gerard minstens drie weken in het UMCG worden opgenomen.

En zoals ik in juli ook al schreef: er zijn nog wel veel ‘alsen, mitsen en maren’.
16 oktober, als geen ontstekingen zijn en mits er een bed vrij is, anders wordt het een week later.
26 oktober als de behandeling aanslaat.
16 november, maar dan moet het in het voorgaande traject wel goed zijn gegaan.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

Reageren

8 oktober: Tante’s en nichten.

Door Ada

Op 8 oktober 2015

In Alledag, Geschiedenis

Gisteren nam ik een dag vrij. Familiebezoek. Met mijn moeder ging ik naar tante Trijn (zie 6 augustus >>>) en daar kwam ook mijn nicht Anja, dochter van mijn vaders broer. Onze vaders zijn allebei al overleden, evenals twee andere broers. Wij koesteren dus de contacten met de enig overgebleven zus tante Trijn, haar man oom Wim en mijn moeder.

Anja had op haar werk gezegd dat ze een dagje naar Klazienaveen ging. “O, met de tantes!” had haar werkgever gezegd. Hij wist er dus al van. Het is weinig spectaculair wat wij zo’n dag doen. Koffiedrinken, bijpraten, “hoe ist met de wichter” (Anja heeft ook drie dochters) en fotoboeken van elkaar bekijken. Na een glaasje port liepen we Klazienaveen in en lunchten we in de Kombuis met een heerlijk broodje zalm. De tantes trakteerden. We liepen nog een kledingwinkel in en mijn moeder kocht een pyjama en ik kocht een blouse. Tenminste, dat was ik van plan. Bij de kassa zei mijn moeder : “Die krigst’ van mie.”
Kadootje!

Bij bakker Ten Napel kregen we allemaal een zak ‘hardbroden’ van tante Trijn en na een kop thee vertrokken we rond vier uur weer naar huis. Ik schreef het al: weinig spectaculair. Maar hoe waardevol! We maken consequent tijd vrij voor familie. Vinden we belangrijk: verjaardagen, familiedagen, feestjes, klaverjassen, visites: het kost veel tijd en energie.
Ja.

Vandaag besefte ik even weer hoe belangrijk het is.
Nicht Anja en ik zijn ’two of a kind’.
Vrieswijken. “Groot, blond en veul ruumte neudig”. Zij met een Twents accent en ik met een Drents accent. Het voelt als de zus die ik niet heb.
Hiernaast een foto uit 1965 van haar vader met Anja (2 jaar) en mijn broer (0 jaar) op schoot, haar broer (ook twee jaar) ernaast en ik (4) helemaal links.

Op 5 oktober 2016 (Deo volente) zitten we met ‘ de tantes’ om 10.00 u aan de koffie in Klazienaveen.
(zie Tante’s & nichten 2)
En met een beetje geluk is er in het voorjaar een Vrieswijk-familiedag. Dan zijn ‘heur breur’ en ‘mien breur’ er ook bij. En alle anderen met dezelfde genen. Ik kiek dr nou al naor uut.

Reageren

7 oktober: Magnifique!

Door Ada

Op 7 oktober 2015

In Alledag

Gisteravond was de tweede Franse les van dit seizoen. Voor de eerste les vorige week hadden we maar weinig huiswerk, de ‘na-de-vakantie-opdracht’ was: maak een elfje (gedicht van elf woorden >>>) in het Frans over je vakantie. Niet zo n moeilijke opdracht, maar sommige leerlingen van ons clubje hadden het niet helemaal goed begrepen. Eén leerling was een hele regel vergeten en had dus geen elfje maar een zeventje. Een ander dacht dat het gedicht elf regels moest hebben met in iedere regel een woord meer. “Ik vond het ook al zoveel huiswerk voor de eerste keer!” zei hij hier later over. Zo hadden we al weer twee geheel nieuwe dichtvormen gecreëerd. En het was nog maar de eerste les.

Gisteravond was dus de tweede bijeenkomst. De les ging over bricoler. Klussen. We moesten een gebruiksaanwijzing vertalen over het op maat maken en bevestigen van een rolgordijn. “Wanneer gebruik je dat nou!” vroeg ik me af. Juf vertelde dat ze wel eens een artikel had gekocht waar geen Nederlandse gebruiksaanwijzing bij zat en dat ze dan de Franse er bij pakte. Buurvrouw en ik moesten tot onze schande bekennen dat wij dan naar de Engelse tekst kijken. C’est dommage….

Alle gereedschappen die je nodig hebt voor zo’n rolgordijn kwamen voorbij. Boren is in het Frans percer. Een boormachine is vrouwelijk en heet ‘une perceuse’. Dat was tegen de natuurwetten in, vonden de mannen. Dat zij meer verstand hebben van klussen bleek aan het eind van de les: het rolgordijn moest volgens de les op lengte geknipt worden. “Onzin. Die extra lengte laat je toch gewoon op de rol zitten.” vond één van hen. “Heb ik zo vaak gedaan. Wat een klerewerk was dat trouwens!”
Dat hebben we maar niet meer vertaald.

Ik sluit af met een toepasselijk elfje:
Frans
Moeilijke taal
Dinsdagavond acht uur
Samen leren, samen lachen
Magnifique!

Reageren

6 oktober: Ziekenhuislectuur

Door Ada

Op 6 oktober 2015

In Alledag, Lezen

Vanmorgen hadden we om 08.15 uur afspraak voor een beenmergpunctie in het UMCG. Zo’n punctie is nodig om te bepalen hoe de conditie van het beenmerg is en of er stamcellen uit ‘geoogst’ kunnen worden. Gerard had in maart ook al eens zo’n beenmergpunctie gehad en dat viel hem toen erg tegen. “Het is beslist geen feest” zie hij daarover. Hij keek er dus ook niet naar uit, maar deze keer viel het hem minder zwaar. “Je weet wat er komt, je bent beter voorbereid op de pijn.” Na de behandeling moest hij nog een kwartiertje plat liggen en vervolgens mochten we weer naar huis. Om 10.15 uur zaten we samen aan de koffie. A.s. vrijdagmiddag hebben we het volgende gesprek met de hematoloog, dan horen we wat de uitslag van de punctie is en horen we ook hoe de eiwitwaarden zijn. Een spannende dag.

Tijdens het wachten in het UMCG lazen we om de tijd te doden wat van die bladen die altijd in de ziekenhuiswachtkamers liggen. Een Libelle uit februari met zelfgemaakte paastafel-versieringen. Een Story van begin mei met een verslag van Koningsdag.
Mijn oog viel op een Quest. Dat blad kende ik eigenlijk niet, maar ik vond het erg leuk. Zo leuk, dat ik niet eens weet van welke maand het was, dat maakt bij zo’n blad helemaal niet uit. Er stond een lezenswaardig artikel in over zitten. Vanmorgen leerde ik dat zitten heeeeel slecht is voor een mens. Toen had ik er net anderhalf uur opzitten in het ziekenhuis. Voor de reis naar m’n werk ging ik in de auto zitten, op m’n werk ging ik achter de computer zitten en vanmiddag zat ik gezellig op de verjaardag van mijn vriendin. Ben je blij dat je van het roken af bent en dat je je overgewicht wat hebt teruggedrongen, moet je je weer zorgen gaan maken over dat je te veel zit.
Want vanavond zit ik weer een uur op Franse les. Maar daar ga ik lopend naar toe. 20 minuten heen en 20 minuten terug. Dan kan ik daarna weer fijn op de bank zitten met een breiwerkje.

Dit is dus een duidelijk verbeterpunt. “Minder zitten” wordt één van mijn goede voornemens voor 2016. En daar ga ik niet mee wachten tot 1 januari.

Reageren

5 oktober: Kalebas of broodje hamburger…..(1)

Door Ada

Op 5 oktober 2015

In Bloemen

Afgelopen vrijdag liep ik in Groningen langs een bloemist die iets heel leuks had gedaan met een pompoen: hij was dwars doorgesneden, er was een stukje oasis tussen gelegd en de oasis was opgevuld met bloemen. Het zag er uit als een pompoen die denkt dat hij een broodje hamburger is. Maar dan van bloemen. Dat ging ik ook uitproberen!

Uit mijn ‘voorraadje van Astrid’ (zie 9 september >>>) zocht ik de grootste kalebassen en sneed ze doormidden met een scherp mes.
Daarna sneed ik een schijf oasis van ongeveer 4 cm en liet die verzadigen 2015-10-04 14.26.57a met water.
In de onderste helft van de kalebas prikte ik drie houten cocktailprikkers en prikte daar de oasis schijf op. In de bovenste helft van de kalebas kwamen ook drie cocktailprikkers en die zette ik ook vast in de oasis.

Vervolgens vulde ik de rand met hortensia, paarse besjes, asters en kalanchoë.
Experiment geslaagd.

Ik maakte er twee, binnen kort in dit theater deel 2 van dit experiment.

Reageren

4 oktober: ‘Schoolreisje’ naar Friesland (2)

Door Ada

Op 4 oktober 2015

In Alledag, Kerk & gemeente

Dit gedeelte van de dag (voor het eerste deel van het verslag zie gisteren) werd georganiseerd door ‘Nijkleaster in Jorwert >>>, een zogenaamde Pioniersplek van de Protestantse Kerk in Nederland.
We werden ontvangen in de kroeg, ‘het Wapen van Baarderadeel’. Daar wachtte een eenvoudige doch voedzame maaltijd: biologische groentesoep, vers gebakken warm donkerbruin brood, en als beleg kon je kiezen uit drie soorten kaas en jam. Lekker!

Jorwert – Nijkleaster Jorwert.

Na het eten werden we in de kerk verwacht, waar om 13.30 u een middaggebed werd gehouden. We zongen enkele liederen, de voorganger ging voor in gebed, er was een schriftlezing er er was stilte. Daarna was het tijd voor ‘Stilte, bezinning en verbinding’.
Dat gebeurde allemaal tijdens een wandeling van 75 minuten die in drie stukken werd geknipt. Het eerste deel werd in volledige stilte afgelegd.
Moeilijk voor mij…. Gerard liep naast mij en ik moest erg m’n best om niet te zeggen: “Kiek es, een reiger!” of iets anders van die strekking. Er fietsten ons een paar vriendelijke Friezen voorbij die blij ‘Hoi’ naar ons riepen, maar iedereen hield zich voortreffelijk aan de opdracht. Ook nu vond ik het moeilijk om niets te zeggen, komt zo nors over vind ik. Dus ik glimlachte maar zo breed mogelijk maar zei niets.

Het tweede deel (de verdieping) werd ook in stilte afgelegd, alleen nu kregen we een denkopdracht mee. De schriftlezing was namelijk uit Marcus, het gedeelte waarin Jezus zegt: “Laat de kinderen tot mij komen”. De moeders in dat verhaal wilden graag dat Jezus hun kind aanraakte. Als je dat nu op jezelf zou betrekken, hoe zou jij dan door Jezus geraakt willen worden?
Wat ik ontdekte was dat ik bij dit gedeelte van de wandeling helemaal geen moeite had om mijn mond te houden. Daar was ik namelijk niet meer mee bezig in mijn hoofd, ik was aan het nadenken over die vraag.

Bij het derde deel, de verbinding, was het de bedoeling dat je een gespreksmaatje opzocht en dat je met hem of haar een gesprek aanging, bij voorkeur over de vraag waar we net 20 minuten over hadden lopen nadenken.
Mijn praat-maatje kende ik vóór gisteren helemaal niet.
Maar na afloop van het gesprek gaven we elkaar een knuffel.
Wat een bijzonder, open en liefdevol gesprek. Met een volslagen vreemde.
Achteraf bleek dat Gerard had gewandeld en gepraat met haar echtgenoot en dat zij eenzelfde ervaring hadden.

We sloten de dag af met koffie & thee in de consistorie waarbij in een kringgesprek ervaringen konden worden gedeeld en uitgewisseld.
Wat een fantastische dag en wat een bijzondere ervaring.

Deel 1 sloot ik gisteren af met de vraag: ‘Zou God echt verdwenen zijn?’
Nee. Als dat al zo was dan is hij/zij terug. Bekijk het filmpje >>> maar eens op de site van Nijkleaster……..

Reageren

3 oktober: ‘Schoolreisje’ naar Friesland (1)

Door Ada

Op 3 oktober 2015

In Geschiedenis

Sommige dagen dragen zoveel waarde in zich, daar kan ik wel meerdere blogs over schrijven. Vandaag was zo’n dag. We hadden een ‘schoolreisje’. Vrienden hadden ons uitgenodigd om mee te gaan met een ‘dagje Friesland met inhoud.’ Een zus en zwager van hen hadden deze dag georganiseerd voor hun familie en vrienden, maar er was nog plaats voor meer deelnemers, dus wij gaven ons op.

We verzamelden ons vanmorgen op een parkeerplaats in Franeker. Van te voren kon je opgeven of je het Planetarium >>> wilde bezoeken of dat je een stadwandeling met gids wilde maken. Het Planetarium heb ik al drie keer bezocht, dus ik ging voor de stadswandeling >>>. We begonnen met een kop koffie met Friese oranjekoek en daarna splitste de groep zich. Ik heb de afgelopen jaren al ettelijke stadswandelingen gemaakt in verschillende oude steden, maar het is altijd weer erg leuk en er is ook altijd wel iets dat ik nog nooit heb gezien. Vanmorgen was dat ‘goudleerbehang’>>>. In één van de zalen van het oude stadhuis hing dat speciale behang, dat in zwang was voordat het papieren behang zijn intrede deed.

We liepen verder door de oude binnenstad en ondertussen vertelde onze gids van alles over de geschiedenis van Franeker. Over het stadskasteel “De Martenastins’ >>> bijvoorbeeld. Wat wij zagen was een grote vierkante gevel, maar, zo vertelde ze: “dit is de achterkant van het gebouw.” Toen we er omheen liepen kwamen we in een park en daar zagen we de voorkant. Een toren en een bordes: het was prachtig. Verder liepen we langs een verstild hofje, langs de Martinikerk, bezochten de bibliotheek en het beroemde Korendragershuisje. Een korendrager was iemand die het zware sjouwwerk verrichtte in de graanhandel. In dit huisje zaten de mannen te wachten tot er schepen binnenkwamen, zodat zij de helpende hand konden bieden bij het verladen. De gids had een oude foto bij zich waarop zo’n korendrager stond afgebeeld: het was haar betovergrootvader. Eén van de redenen, vertelde ze, dat ze stadsgids was geworden.

Ik hou van zulke verhalen. Want er zijn dus meer mensen die net zo van geschiedenis houden als ik.

Op het laatst liepen we nog langs het ‘Elfstedenbruggetje’.
En toen werden er heeeeel veel herinneringen opgehaald. Sommigen hadden ‘HEM’ gereden, sommigen hadden HEM willen rijden, sommigen verheugden zich erop dat ze HEM ooit nog eens gingen rijden, kortom, de Elfstedenkoorts liep al weer op.

“Eigenlijk zoll’n wij hier een klokje Berenburg bij hebb’n moet’n!” merkte iemand op. Maar dat was niet aan de orde, geen sterke drank op de vroege morgen.
De verhalen waren ook zonder dat al sterk genoeg…..

Morgen deel 2 van dit schoolreisje: Jorwerd. Zou God echt verdwenen zijn…..?

Reageren

2 oktober: Rossini – scratch

Door Ada

Op 2 oktober 2015

In Muziek

Halverwege september kwam op de site van mijn werkgever een algemene uitnodiging voorbij van een collega om mee te doen aan een scratch in Aduard. Dat is een klassiek stuk dat je thuis instudeert en dat in één dag wordt geoefend en uitgevoerd. Voor deze scratch dien je delen uit de Petite Messe Solenelle van Rossini in te studeren.. Je kon je opgeven en op 1 oktober hoorde je of het al dan niet doorging. Dat hing af van het aantal deelnemers.

Gisteren kreeg ik een mail in mijn mailbox: ’t giet deur! Wat heerlijk. Zondag 8 november vindt het allemaal plaats. Met een pianist, solisten en een koor van meer dan 50 zangers. Bij de mail zaten 5 stukken die we moeten instuderen, een overzicht van hoe 8 november er uit ziet en 5 oefenbestanden. De voorpret kan beginnen.
Het eerste dat ik dan doe is de kooruitvoeringen opzoeken op You Tube om er al vast aan te wennen. De stukken print ik uit en ik luister ze een aantal keren af met de partituren erbij. Vervolgens ga ik de altpartij instuderen en af en toe probeer ik dan of ik al een beetje met de You Tube versie kan meezingen.

De komende maand zal ik dus vaak genieten in m’n eentje. Vooral als je na een tijdje de stukken kunt meezingen en je de muziek goed kent. Om een indruk te krijgen van wat ik ga doen: hierbij de You Tube uitvoering van het eerste stuk van de mis: Kyrië Eleison >>>.

En last but not least: ben je een man of ken je man met een mooie bas of tenor die met ons wil meezingen? Reageer dan op dit blog: dan stuur ik de aanmeldlink door. We kunnen namelijk nog wel wat mannenstemmen gebruiken!

Reageren