Maand: januari 2017 Pagina 1 van 4

31 januari: Wat voor chips?

Door Ada

Op 31 januari 2017

Vier dagen verblijven in Engeland doet iets met ons voornamelijk Drents/Nederlands georiënteerde brein. Zodra je vanaf de trein Schiphol binnenkomt word je in het Engels benaderd.
Gerard en ik blijven onderling natuurlijk gewoon Drents praten, maar het communiceren met de mensen om ons heen vereist wat meer concentratie.
Eenmaal in Engeland is het niet alleen de taal, maar ook het verkeer dat anders is voor ons. Men rijdt links, dus als je oversteekt komen de auto’s van een andere kant dan je verwacht. Ook de poppetjes van de voetgangers-oversteeklichten staan niet altijd aan de andere kant van de straat, maar op een display naast je. Gerard zat al bijna onder een auto omdat het poppetje aan de overkant groen werd. Maar die naast hem niet….. “Papa….!”

We did manage quite well. Frea praat gelukkig nog gewoon Nederlands (met hier en daar een beetje vreemde zinsopbouw) en Jon verstaat Nederlands en ook al een heel klein beetje Drents. We praten met elkaar in een soort koeterwaals, een mooie mengeling van

Ketel chips…?

Engels, Nederlands en Drents en we verstaan elkaar prima. Bij het klaverjassen roept Jon af en toe iets in het Drents: “’t Wordt ruut’n!”
Soms moet er iets worden vertaald of zoeken we iets op op Google.
Het levert mooie woorden op.
Jon en Frea hadden ‘Kettle-chips’ gekocht.
“Lekker! Wat is dit voor chips?” vroeg ik.
“Water-koker-chips!” riep Jon.

Verder worden er soms woorden vertaald die in het Engels niet bestaan.
Zo wilde ik “dat is geen kattenpis” vertalen met “That’s no cat-pee”. Gerard deed er nog een schepje bovenop door te constateren dat het inderdaad geen ‘kleinigheid’ was.
“No, that is no small goat…!”
Hikkend van het lachen liepen we met z’n vieren over straat.

Na een hele dag reizen kwamen we zondagavond weer in Nederland aan. Om half zeven stapten we in de bus en kon ik weer heerlijk in het Drents geiten met de buschauffeur over een handvol kleingeld die ik voor hem had. Na vier dagen “squares, streets, ways and roads” was de eerste halte die werd omgeroepen PATERSWOLDSEWEG!
Met een Gronings accent.
Wij bint weer thuus.

Reageren

30 januari: Lunchen in een kerk.

Door Ada

Op 30 januari 2017

In Alledag

Vrijdagmorgen moesten Frea en Jon nog werken, dus gingen Gerard en ik met z’n tweeën Nottingham in. We staken een kaarsje aan in St. Barnabas cathedral en maakten een wandeling in de oude binnenstad, een ‘ruim rondje’ om het kasteel van Richard Leeuwenhart heen. Wij kunnen met z’n tweeën erg genieten van zo’n ochtend. Op ons dooie akkertje vergaapten we ons aan mooie oude huizen, dronken nog een kop koffie in de olde Trip to Jerusalem en gingen op zoek naar een gelegenheid waar we een broodje konden eten.

We zagen een kerk waar op stond Pitcher & Piano.
“Zouden ze daar piano’s verkopen in een oud kerkgebouw?” vroegen we ons af. We besloten op onderzoek uit te gaan. Toen we voor het gebouw stonden zagen we al dat er geen piano’s in stonden. Het bleek een pub/lunchroom te zijn. We bekeken de kaart die je buiten al kon lezen. Moeilijke Engelse dingen stonden er op. “Laten we in ieder geval even binnen kijken; hoe zouden ze dat gedaan hebben in een kerk?”
Eenmaal binnen twijfelden we niet meer. Hier wilden we wel een poosje zitten!

Het was prachtig. Aan de zijkanten en achterin was een soort 2e verdieping/plafond gemaakt, waardoor je niet in een holle hoge ruimte zat. Midden in de kerk was een soort eiland met een grote ovale bar waar je omheen kon lopen en aan de kanten waren allemaal zitjes gemaakt met tweedehands meubilair; grote en kleine tafels met enorme fauteuils, leren zithoeken, banken, ouderwetse stoelen en tachtig verschillende soorten barkrukken.
Gerard plofte neer op een soort heren-gestoelte van blauw fluweel met gouden biezen, ik op een stoeltje van blauwgrijs velours met Franse bloemmotieven. We namen thee, geserveerd in potjes waar je wel drie kopjes uit haalt. De ober vertelde dat het minstens een half uur zou duren voor het eten klaar was. Vonden we helemaal niet erg! Het was heerlijk om daar te zitten, kopje thee, haakwerkje en een geweldige ambiance.

Gerard en ik ruilden halverwege de maaltijd van bord. Hij nog een halve club-sandwich en ik een halve salade. Het bakje French fries (dat bleken gewoon dunne patatjes te zijn) zetten we tussen ons in. De kerk bleek al vanaf 1932 niet meer als kerk in gebruik, maar de gebrandschilderde ramen zaten er nog wel in. Het zonlicht viel daardoor gefilterd naar binnen. De ober die ik om informatie over het gebouw vroeg vertrouwde me toe dat hij dat nog steeds het mooiste vond aan dit gebouw: “When I come in in the morning and the sun is shining through that window: fantastic!”
Klik op de foto’s voor een vergroting, voor meer info zie >>>.

‘Onze’ Catharinakerk in Roden is de laatste maanden grondig verbouwd; op 19 februari is de feestelijke heropening. Mocht er ooit nog een andere bestemming voor gezocht worden: ik heb nog wel een ideetje…….

Reageren

29 januari: Beer before de Heer.

Door Ada

Op 29 januari 2017

In Geschiedenis

Afgelopen weekend waren we op bezoek bij dochter Frea en haar Jon in Nottingham.
Frea en Jon wonen sinds juni samen in een appartement en wilden dat heel graag aan ons laten zien. Donderdagmorgen vertrokken we met de bus van 09.06 uur uit Roden en om 09.50 uur zaten we in de trein naar Schiphol. Vervolgens vlogen we om 14.30 uur, namen we de bus naar Nottingham om 15.45 uur, waar we rond 16.45 uur onze dochter en schoonzoon in de armen sloten.

Het is niet zo dat we elkaar heel lang niet gezien hadden. We spreken elkaar regelmatig op Skype en begin december vierden ze nog Sinterklaas met ons.
We aten samen een lekkere pizza en daarna namen ze ons mee naar de oudste pub van Engeland: Ye olde Trip to Jerusalem. Gesticht in 1189. Het is uitgehakt in de zandstenen rots waar het kasteel van Richard Leeuwenhart op gebouwd is.
Voor ’the crusaders’ (ridders die op kruistocht gingen naar het beloofde land) was dit een pleisterplaats. Er wordt zelfs beweerd dat Robin Hood met de mannen uit Sherwood Forest hier samen een pint hebben gedronken.
De pub bestaat uit een aaneenschakeling van kleine ‘grotzalen’, die door trapjes en gangetjes met elkaar verbonden zijn. Robuust meubilair zorgt voor een middeleeuwse sfeer. Langs de wanden overal bordjes met legendes en verhalen over deze eeuwenoude pub. We bestelden een borrel en trokken ons terug in een nis. Daar zat ik met m’n glaasje port……need I say more?

“Stel je voor” zei ik “deze kroeg is ouder dan onze Catharinakerk.”
Waarop Frea opmerkte “Yeah, beer before de Heer…..”

Reageren

28 januari: Bloeitijd

Door Ada

Op 28 januari 2017

In Kerk & gemeente

Rond het jaar 2000 was Hotske Postma verbonden aan de Protestantse Gemeente in Roden. Eerst voor de Hervormde kerk, later gingen we ‘Samen op weg’ met de Gereformeerde broeders en zusters en werden we PKN (Protestantse Kerk Nederland).

Maar zoals haar naam al doet vermoeden: Hotske heeft Friese roots en die wortels begonnen op een gegeven moment te roepen. Spijtig voor Roden, maar ze vertrok met man en kinderen naar Friesland. Een aantal jaren geleden kwam ik haar tegen op het fietspad.
Grote verrassing! Hotske was terug in Drenthe en woont in de buurt van Roden.
We zochten elkaar op, konden het gelijk weer goed met elkaar vinden en nu hebben we zo af en toe contact.

Hotske heeft zich wat meer toegelegd op het schrijven en weet veel van het maken van levensboeken. Kort geleden kwam er een klein boekje uit van haar hand.
Het heet: BLOEITIJD Kleine kerkelijke biografie van Hans Greive en Jan Kakes.
Voor kerkmensen in Roden zijn dat geen onbekende namen.
Jan en Hans zijn allebei als voorganger verbonden geweest aan de PKN Roden-Roderwolde.
Hotske beschrijft in dit boekje een aantal gesprekken met de beide heren.
Zij vertellen daarin van hun ouderlijk huis en studie, maar natuurlijk ook van de kerkelijke gemeentes die zij gediend hebben.

Nieuwsgierig? Het ligt in de winkel bij Daan Nijman en het kost 12,50.

Reageren

27 januari: Aart & André

Door Ada

Op 27 januari 2017

In Alledag

In de kerstvakantie zagen we in de programma-reeks ‘Recht van spreken’ een interview met Aart Staartjes. Op diezelfde avond keken we ook naar de speelfilm ‘Zij gelooft in mij’ met André Hazes in de hoofdrol.

Beide mannen hoeven in ons gezin niet te worden geïntroduceerd.
Zelf ken ik Aart Staartjes al mijn hele leven, als bijbelverhalenverteller bij de IKON kwam hij bij ons thuis al voorbij. Verder keken mijn broer en ik naar de omstreden ‘Stratenmaker op zee show’ met Wieteke van Dort en Joost Prinsen. Vermakelijk was het verhaal dat Staartjes daar bij vertelde. Hij groeide op in een gezin in Amsterdam; zijn vader had een timmerwerkplaats. Die vader voegde zijn zoon ooit smalend toe ‘dat hij later waarschijnlijk stratenmaker op zee zou worden’. Dat is dus gelukt!
Hij haalde Sinterklaas binnen en bij onze kinderen werd hij onsterfelijk als ‘meneer Aart’ in Sesamstraat. Als iemand bij ons soep opschepte en daarbij per ongeluk heel veel gehaktballetjes meeschepte, dan werd je onmiddellijk ‘meneer Aart’ genoemd. Ook het ‘hondje’ uit het verhaal dat hij voorlas kwam in ons gezin regelmatig voorbij.

André Hazes hebben Gerard en ik nog een keer zien optreden in Zuid Drenthe in zo’n rokerige feesttent. We hebben een bepaalde entourage (een een paar borrels) nodig om “Ik heb hier een brief….” luidkeels mee te zingen. Heel af en toe gebeurt dat nog wel eens in de Rodermarktfeestweek. Verder is het niet bepaald onze muziek. En helemaal niet de muziek van onze dochters. Het liedje “Bloed, zweet en tranen” werd door hen omgedoopt in “Koek, bier en knakworst!” Soms komt het nog wel eens voorbij. Met een snik in de stem aangevuld met: “Want vrienden, de koek is op!”

Beide mannen waren geen zonnetjes in huis.
Het klatergoud dat artiesten omschijnt geeft vaak een vertekend beeld van de werkelijkheid.
Na zo’n avond realiseren we ons weer dat ‘groots en meeslepend leven’ ook veel kost.
Te veel. Als Gerard en Ada ben je beter af dan André en Rachèl.

Reageren

26 januari: Eén patroon. Drie verschillende truien.

Door Ada

Op 26 januari 2017

In Breien, Handwerken

De Zeeuwse visserstrui is populair in ons gezin.
Voor Gerard maakte ik een trui met het patroon ‘een kor vol vissen’ met grijze wol.
(zie 29 december 2015 >>>).

Vervolgens breide ik er één voor Harriët

met Arnemuidse slangen en blokjes van Yerseke; zij wilde graag een groen exemplaar. Daar schreef ik over op 16 juli 2016 >>>.
Eergisteren legde ik de laatste hand aan een denim-blauw exemplaar voor Frea. Zij koos voor Zeeuwse kabels. De kleur komt niet goed over op de foto, die heb ik gemaakt met een flitser. Zodra ik een betere foto heb zal ik die op dit blog plaatsen. Binnenkort gaan Gerard en ik lang weekend naar Frea om de trui persoonlijk te overhandigen.

Het zijn werk-truien. Harriët woont er zowat in, hij zit gewoon lekker en is fijn warm. Ook Carlijn krijgt ook nog zo’n trui. Ze weet alleen nog niet welke kleur en welk patroon. Ik ga eerst even weer wat haken; even weer een andere beweging maken, voor je het weet heb je een brei-arm!

Reageren

25 januari: Ow Sjonnie……

Door Ada

Op 25 januari 2017

In Alledag

Week van de jaren ’60 op Radio 5. Muziek uit mijn kindertijd.
In die tijd hoorde ik op de radio van mijn ouders o.a. Anneke Gröhnloo, Willeke Alberti en Rob de Nijs. Maar ook veel Duitse muziek, zoals Conny Fröboes, Rex Gildo en Freddy Quinn.

Vanmorgen op mijn autoradio ging het bij Henk en Manuela (van Wekker Wakker) over liedjes uit de Jordaan. En wie schalde daar om 07.20 uur uit mijn luidsprekertjes?
Tante Leen. “Ow Sjonnie! Sing een liedje foor mai alleen!”
Te vroeg. Daar was ik nog niet voor in de stemming.

Met een glimlach moest ik denken aan onze Engelse schoonzoon.
Jon heet hij. Ooit stuurde ik hem een app’je met de titel van dit lied van tante Leen.
Prompt kreeg ik een geluidsfragmentje terug.
Jon en Frea zongen in duet “Hello Marylou”.
Helemaal voor mij alleen. Veel mooier dan Johnny Jordaan……..

Reageren

24 januari: Schoonzusjes-dag.

Door Ada

Op 24 januari 2017

In Alledag

Gerard komt uit een gezin van 7 kinderen. Die zijn allemaal getrouwd; dat betekent dus dat ik 6 schoonzusjes heb aan die kant van de familie. Af en toe organiseren we met z’n zevenen een ‘schoonzusjes-dag’. In het verleden zijn we al een dag naar ‘het Loo’ in Apeldoorn geweest, deden een dagje Groningen en bezochten ‘de Orchideeënhoeve in Luttelgeest.

Omdat dat één van ons de laatste tijd behoorlijk in de lappenmand zat en nog wat slecht ter been is, organiseerden we met elkaar een ‘schoonzusjesdag-op-locatie’, te weten háár locatie. Rond twee uur uur verzamelden we ons rondom haar keukentafel. We hadden bedacht dat we een ‘High Tea’ gingen doen. Iedereen zou iets hartigs en iets zoets meenemen. Gistermorgen bakte ik een preitaart met gerookte zalm (klik hier Preitaart met gerookte zalm voor een PDF met het recept) en ik kocht een doosje kleine slagroomsoesjes. Op deze manier zouden we meer dan genoeg hebben voor ons zevenen.

We hadden veel te veel. Eén van ons had een aantal dingen uitgeprobeerd omdat ze binnenkort de dames van de Passage bij haar thuis krijgt voor een Boeren-Hightea. Wij waren dus gistermiddag ook proefkonijnen voor haar baksels. Het was allemaal even heerlijk. Arretjescake, scones met clotted cream, pannenkoekjes, opgerolde wraps met lekkers erin, broodjes gezond, kalkoenfiletrolletjes, hartige taart, cakejes en een overvloed aan thee.

En zo zaten wij gezusterlijk op maandagmiddag uitgebreid met z’n zevenen te theeleuten en ontzettend te genieten van zooooooveel lekkere dingen. En van het gezellige geteut, iets dat we altijd doen, bij wat voor gelegenheid we ook bij elkaar zijn.
Het was een groot succes. Iedereen nam na afloop haar eigen overblijfsels weer mee. Iedereen heeft thuis namelijk ook afnemers genoeg.
Die van mij had al voorzichtig geïnformeerd ‘of ik die hartige taart helemáál ging meenemen…’

Reageren

23 januari: Zondag.

Door Ada

Op 23 januari 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

De kerstvakantie ligt al weer drie weken achter ons; de drukte van ‘alledag’ is weer over ons heen gevallen. De agenda vertoont niet zo heel veel lege plekken, de dagen vullen zich als vanzelf met werken, huishouden, leuke dingen, eten en slapen.
De zondag is voor mij nog heel ouderwets een rustdag. Op die dag laten we alles even voor wat het is. Zelfs met het eten doen we meestal iets makkelijks. Soepie, afbakbroodje met een visstick, restjes van de dagen daarvoor: niet te moeilijk.
Bij de zondag hoort bijna altijd een viering, gisteren was dat de vesper om 19.00 uur in Op de Helte. Zodoende zaten we gistermorgen rond half elf bij mijn moeder aan de koffie.

Gistermiddag maakte we een wandeling door het dorp, deden vervolgens even helemaal niks (muziek luisteren) en om 17.45 uur meldde ik me voor het klaarzetten van de stoelen van de cantorij. Het thema van de viering was ‘Mystiek’. Bij een vesper is geen voorganger, tenminste niet in functie. Zo’n viering wordt voorbereid door enkele mensen van de Vespercommissie en in dit geval in samenwerking met onze cantrix.
Het was een mooie, ingetogen viering. Erwin Wiersinga begeleidde ons op het orgel en op de piano. Het mooiste lied vond ik “Hier in de schaduw van de stilte”, de tekst en de muziek hiervan zijn van Chris Fictoor.
Hierbij de tekst van het 1e couplet:
Hier in de schaduw van de stilte, geborgen in gebed en zang
ver weg van haasten en de kilte van dag aan dag, van klein belang,
hier in het lezen en het schouwen, in wijsheid en in zwijgzaamheid,
kan menigeen zich toevertrouwen aan stilstaan tot in eeuwigheid.

In zo’n viering komt de cantorij het best tot zijn recht. We kenden de liederen goed en op mijn plekje middenin de groep geniet ik van de vierstemmigheid, van het begeleidende spel van Erwin en van het samen beleven van de onderdelen van zo’n viering.
Maar natuurlijk is er, met name tijdens het inzingen en de koffie, ook genoeg plezier en ontspanning. Tenor achter mij riep: “Hebben we eigenlijk wel een dirigent?” Hij bedoelde: “Ik zie niks, want ‘groot, blond en veul ruumte neudig’ staat voor mij’.
Business as usual.

Gisteravond kwamen dochter Harriët en haar Cees langs voor een kop koffie; bij een glaasje port en een toastje met brie gingen we nog een boom klaverjassen.
Een passende afsluiting van een heerlijke zondag.
Rustdag.

Reageren

22 januari: Komp gewoon bie de Lidl weg!

Door Ada

Op 22 januari 2017

In Alledag, Koken & bakken

Zaterdagavond waren we uitgenodigd voor een maaltijd bij een oud-collega van mij. Voor mijn gevoel ‘eeuwen geleden’ werkten we 7 jaar samen.
In 1979 begon ik op 1 november als ‘schrijver A’ op het parket van de Officier van Justitie in Assen. Een geweldige tijd heb ik daar gehad. Toen onze Frea werd geboren in 1986 stopte ik met (betaald) werken.

Alle contacten met collega’s van toen zijn verwaterd (heel af en toe spreek ik nog wel eens toevallig een ‘justitiaan’) alleen met Klaas en zijn vrouw Alie spreken we nog af en toe wat af. We zien elkaar weer en we praten zo weer verder waar we de vorige keer gebleven waren.

Gisteravond haalden we herinneringen op, luisterden naar elkaars verhalen, klonken samen op elkaars gezondheid en genoten van een heerlijke maaltijd. Alie had een jachtschotel gemaakt. We vonden het erg lekker! Aardappelpuree met zuurkool, wortel, gehakt ….ik vroeg om het recept. “Lidl!” riep Klaas. Dan moet ik gelijk denken aan ex-schoonzoon Erik die dan met een hoog stemmetje riep: “Komp gewoon bie de Lidl weg!”
Ook deze Lidl jachtschotel maken? Klik hier Jachtschotel voor een PDF met het recept.

Na het eten bekeken we foto’s van personeelsreisjes, hadden het over andere collega’s “Hoe is het eigenlijk met die en die….” Klaas had ook niet overal een antwoord op, hij is ook al 11 jaar met pensioen. Time flies.
Wat gezellig was het weer! We vroegen Klaas of hij nog steeds zong. Hij heeft zich bij onze dochters onsterfelijk gemaakt door hen een keer (toen ze bij ons op visite waren) naar bed te brengen. Hij had een verhaaltje voorgelezen en toen hadden de dames geroepen: “En nu nog een liedje!” Maar hij kende niet zoveel liedjes. Toen had hij maar het ‘Ave Maria’ gezongen, dat kende hij van het mannenkoor waar hij bij zong.

Bij het koor waar hij nu bij zingt wordt het Ave Maria vast niet gezongen; Klaas is lid van het gezelligheidskoor ’t Spoor Biester >>>.
Hij vertelde: “Wij zingen levensliederen. André Hazes enzo. En liedjes als “Darf ich bitten zum Tango um mitternacht” en “Du schwarzer Zigeuner”. Hij ging koffie zetten en zong in de keuken nog verder.
Mooie muziek; sweet memories (zie 30 augustus >>> )
Gisteravond weer heel wat sweet memories gedeeld. Deze zomer komen ze bij ons op Waninge Plaza een glaasje wijn drinken en een hapje eten. Praten we zo weer verder!

Reageren