Al vanaf 1962 woon ik in Drenthe, het land van Bartje.
In mijn jeugd keken we naar de serie ‘Bartje’ van de NCRV, ik heb het boek Bartje van Anne de Vries gelezen in mijn puberteit en heel soms maak ik een leuke selfie bij het beeldje van het kereltje dat in Assen staat.

Het Hemelvaartsweekend verbleven wij met driekwart van onze ‘vriendenclub van acht van Hoogersmilde’ in een 8-persoon-huis op het Landal Vakantiepark ‘het Land van Bartje’. Last-minute geregeld omdat onze groepsreis ter gelegenheid van ons 45-jarig jubileum niet door ging, maar we wilden het ook niet ongemerkt voorbij laten gaan.
Voor de receptie  van het park staat een levensgrote Bartje; het ventje heeft een pet op en gympen aan en hij lijkt wat mij betreft in niets op ons Drentse icoon.
Hoeft ook niet. Bartje moet met zijn tijd mee en welk kind loopt in Drenthe tegenwoordig nog op klompjes?

We zaten in Borger niet zover van Beilen af.
We hoopten dat Nellie en Johan dan een dag bij ons in het huis zouden komen aanschuiven en dat als niet zou lukken, zouden we proberen om even bij hen op bezoek te gaan.
Het werd toch een tripje naar Beilen: op Hemelvaartsdag zochten we hen op.
Zij hadden gezorgd voor koffie/thee met gebak en het was heerlijk om toch even met z’n achten in de kring te zitten.

En natuurlijk: we hadden het met z’n zessen gezellig, maar we misten het ene stel eigenlijk in alles; er stonden sowieso steeds twee lege stoelen bij de grote tafel in de woonkeuken.
We zijn uit eten geweest in steakrestaurant El Zorro in Buinen waar we werden verwend met een proeverij van verschillende kleine, Spaanse gerechtjes. Verder maakten we mooie fietstochten en wandelingen in de omgeving, deden spelletjes (o.a. Dixit dat we in februari  geleerd hadden) en genoten van deze ‘in plaats van’-vakantie op de Hondsrug in ons eigen Drenthe. Prima allemaal, maar we hopen volgend jaar alsnog met zijn achten naar de Griekse zon te gaan.
46 jaar is ook een mijlpaal.

En natuurlijk: ook zonder die twee uit Beilen was er voldoende gezeur en geouwehoer.
Iemand maakte een Zweedse puzzel en vroeg in het algemeen of er meer zijn die wel eens zo’n puzzel oplossen.
“Nee, mijn Zweeds is niet zo goed…..”
Gerard had de boeking gedaan en werd prompt gebombardeerd tot ‘opperhoofd-geitenbreier’ van het hele weekend.
In die rol moest hij naar de receptie om ‘zich te identificeren’; dat zei hij tenminste.
Maar in levende lijve hoef je je alleen maar te legitimeren.
Eén stel opperde om met de bus naar Beilen te gaan, waarop ik riep: “We gaan toch niet met het openbaar vervoer!”
Maar nee. Men bedoelde de bedrijfsbus van het stel.

Was het een 100% Drents weekend?
Nee.
1% Rotterdams.
Bij het afscheid kregen we ’t Zit d’rop’.
Drop uut 010 van dizze gastblogger!

Meer weten over de echte Bartje?
Hierbij een link naar een artikel over hem op Wikipedia.

Op You Tube vond ik nog een oude aflevering van de serie Bartje, waarin hij voor het eerst naar school gaat.
De opnames bij de school zijn gemaakt bij de meester Scheepstra school in Roden.