4 december: Een vriend die ik nog nooit had ontmoet.

Willem is overleden.
Vaste lezers van mijn blog kennen hem als één van de mensen die vaak een reactie plaatsen.
Willem was één van ‘hofleveranciers’: regelmatig stond zijn naam in de rechterkantlijn.

Als mensen reageren op dit blog mail ik altijd een antwoord terug en met Willem was daaruit een regelmatige mail-wisseling ontstaan.
Zo had hij mij een week of twee geleden laten weten dat hij mijn blog een tijdje niet had gelezen, want hij moest aan zijn ogen worden geopereerd.
Vorige week kreeg ik een mail van Willem, maar die was geschreven door zijn zoon. Vader had een hartinfarct gehad en was opgenomen in het ziekenhuis.
Het mailtje van maandagavond was geschreven door zijn zoon en had deze boodschap:

Hallo Ada,

Helaas moet ik nu melden dat Willem in de nacht van zondag op maandag in zijn slaap is overleden. Het was voor ons allen een grote schok. Zeker omdat hij de afgelopen dagen juist met sprongen vooruit ging. Wij hadden eerder verwacht dat wij het bericht zouden krijgen vanuit het ziekenhuis dat hij weer naar huis mocht.
Hij genoot altijd van de berichten die jij en de andere op jullie blogsite plaatste en vond het ook altijd fijn om dan zijn mening te delen. Zijn ‘Vrienden die hij nog nooit had ontmoet noemde hij jou en de andere waar hij mee discussieerde altijd.

En ook al kende ik Willem niet persoonlijk: zijn overlijden bracht me even van mijn stuk.
Als ik iets schreef over Westerbork, dan reageerde hij vaak, omdat hij in die omgeving was opgegroeid.

Eind jaren ’40. De populier is in 1948 gekapt.

In Orvelte stond de boerderij ‘Bruntingerhof’, het huis waarin Willem was geboren en dat vanuit Bruntinge destijds is overgebracht in Orvelte.
Toen ik Willem ooit eens vroeg om ‘Lezer van de maand’ te worden, reageerde hij enthousiast.
Van te voren gaf ik aan dat het blog ongeveer 500 woorden mocht bevatten en ik stuurde de vijf vragen mee die iedere lezer van de maand destijds beantwoordde.
Met kerende post kreeg ik een epistel opgestuurd dat meer dan  2500 woorden telde; Willem had alleen voor het beantwoorden van de eerste vier vragen al een heel blog nodig…..
Zijn bijdrage werd in twee delen gepubliceerd: het eerste in het Nederlands, het tweede in zijn geliefde Drents.
Wil je die blogs nog een keer lezen? Hierbij twee links: deel 1  en deel 2. .

In 2023 viel er een dikke envelop op onze deurmat: daarin zat materiaal waarvan Willem vond dat ik het moest hebben.
Benieuwd wat er in zat? Lees dan ‘Spul van Willem‘.
En toen ik een keer vakantie nam van mijn blog, kreeg ik van Willem een gastblog: dan kon ik ondanks mijn vakantie tóch een blog publiceren!
Het verhaal ging over zijn diensttijd, dat kreeg ik ook in twee delen: deel 1 en deel 2.
In 2024 stuurde hij mij nog zijn verhaal over ‘Draank‘

Vorige maand nog stuurde hij zo’n uitgebreide reactie op mijn blog over Allerheiligen dat hij verbond aan ‘het appelrillen’, dat ik er een apart blog aan heb gewijd.
Zie ‘Appelrillen, een reactie van Willem‘.

Willem.
De vriend die ik nog nooit had ontmoet.
De man van de verhalen.
Wat zal ik zijn schrijfsels missen.