Vandaag was de Rodermarktparade. We stonden met een swingend koortje op praalwagen. Morgen doe ik verslag van mijn belevenissen op de wagen, vandaag alleen een mooie foto (klik op de foto voor een vergroting)
Helaas staat alleen Ilse’s jurk (paars) op deze foto.
Er is een mooie foto gemaakt van ons met z’n tweeën, in een volgende blog zal ik die plaatsen. Nu (19.00 uur) ga ik de avond-optocht bekijken!
Categorie: Alledag Pagina 196 van 265
Het Rodermarktvirus omvat veel meer dan alleen maar wagenbouw.
De kermis wordt opgebouwd, op het beursterrein verrijzen feesttenten en het jaarbeurspaviljoen, de cafés beginnen met het opbouwen van buiten-bars en in de advertenties in de plaatselijke pers worden we al weer lekker gemaakt met wat er allemaal weer staat te gebeuren de komende week. Er verschijnen artikelen over de Rodermarktwagenbouw; in het Dagblad van het Noorden werd zelfs aandacht besteed aan de wagen die gebouwd wordt door onze PKN-kerk! En dan hebben we het nog niet eens gehad over waar
het eigenlijk om gaat: de grote paarden- en warenmarkt op de vierde dinsdag in september. In het dorp heerst een algemene vrolijke opgewektheid, er hangt een verwachtingsvolle sfeer; bij de Jumbo krijg je bij € 25,- aan boodschappen een Roderbol (rond krentenbrood) voor 1 euro.
Gisteravond zaten we aan tafel na het eten uit te blazen van een drukke dag, toen we heel veel opgewonden kinderstemmen hoorden bij ons in de straat.
Grote opwinding: René kwam met een busje vol straatverlichting door de straat rijden. Dit jaar hebben wij het sprookje ‘de Rattenvanger van Hamelen’ als thema. Iedereen kreeg een lange, groene paal, een grote houten rat én twee lampen.
Ieder jaar is de Boskamp versierd met straatverlichting. We betalen allemaal een bedragje en iedereen zorgt dat zijn lampje het doet.
De kinderen zwermden om het busje heen en kwetterden en taterden allemaal door elkaar heen. René leek zelf wel een beetje op een rattenvanger met al die kinderen achter hem aan te slieren!
Lars en Jesper crosten schreeuwend op hun fietsjes over stoep en vroegen iedereen “Wat vind je van je rat!!!”
We vonden onze rat prachtig.
De rattenvanger zelf is ook vertegenwoordigd, die ontwaarden we later aan het begin van de straat.
Bij sommige huizen brandden de lampjes gisteravond al.
Op de foto hiernaast onze buur(t)meisjes Leonie en Nienke.
Die wilden samen wel even met de rat van onze buren op de foto.
De koorts loopt al behoorlijk op: nog twee dagen, dan heeft iedereen het weer behoorlijk te pakken! Het was gisteravond al zo’n heerlijke sfeer in de straat: de kinderen speelden allemaal buiten en iedereen was druk met z’n rat en z’n lampjes in de avondzon. Jahaa…. na al die regen rustig najaarsweer met zon. Want zelfs mijn collega’s in Groningen weten het: “In het weekend van Rodermarkt is het altijd mooi weer!”
Mathijs zou ‘iets met de muziek doen’ op de Rodermarktwagen. ( zie het Virus 3 >>>) Maar vorige week bleek dat het niet de bedoeling was dat hij de muziek zou doen. Hij zou er voor zorgen dat de muziek goed te horen is zaterdag tijdens de optocht.
“Maar wie zorgt dan voor de muziek?” vroeg ik. Het antwoord op die vraag was in de vaagheid blijven hangen. (opmerking van mijn manager als iets kwijt is).
“Er is nog niemand hiervoor benaderd…..”
Dus.
Ik had er al wel over nagedacht dus in overleg met Gerard kwam ik met een voorstel. Klokgelui, 4 bekende orgel stukken en 4 swingende koor stukken. In totaal 25 minuten ‘entertainment’, dat herhaaldelijk afgespeeld kan worden. Twee van de koor werkjes vielen af (op verzoek van mijn mede-koorleden’) en werden vervangen door iets moderners.
“Hoe kan ik zo’n mp3-bestand dan korter maken” vroeg ik mij vervolgens af. Want een orgelstuk van 12 minuten is natuurlijk veel te lang. Dat kunnen we onze organist niet aandoen……..
Ik vond op internet een handig online knipprogramma, waarbij je een bestand tot op de seconde precies kunt afsnijden. Weer wat geleerd! En wat leuk om te doen, net wat voor mij.
Nu moet ik nog aan het oefenen met de teksten.
Want ’the rivers of Babylon’ van Boney M. kan ik woordelijk meezingen.
Maar Swing low van Beyoncé. ….
Morgenavond gaan we oefenen.
Kom je zaterdag ook kijken?
In de afgelopen weken maakte ik melding van het feit dat mijn moeder in een slechte conditie was opgenomen in ‘de Boshof’ in Assen. Inmiddels zijn we twee weken verder.
Ze heeft ontzettend haar best gedaan. Wandelen op de gang, fysiotherapie én samen koffiedrinken en eten met de andere bewoners op de gang.
Eigenlijk vond ze dat het moeilijkst. Mijn moeder is nu eenmaal wat op zichzelf en was in de instelling min of meer verplicht aan de huiselijke gezamenlijkheid mee te doen.
Snappen we allemaal. Anders zit je maar alleen op je kamertje te verpieteren en zie en spreek je behalve de verpleegkundige helemaal niemand. Argumenten genoeg: “Moet je doen mam. Hoe eerder je weer herstelt, des te eerder mag je ook weer naar huis.”
Maandagmiddag heeft de huisarts haar verteld dat ze ongeneeslijk ziek is; er is geen behandeling meer mogelijk. Wat een rotboodschap.
“Dan wil eigenlijk wel weer naor huus.” zei mijn moeder.
In één dag was het allemaal geregeld. Morgen gaat ze ’terugverhuizen’ naar haar comfortabele appartement in Hoogersmilde. Ze krijgt de maximale thuiszorg van Icare en ze krijgt eten van cateraar Slager Eleveld. Verder krijgt ze alarmering en hulp in de huishouding. Mijn moeder, die drie weken geleden nog helemaal niet bekend was bij Icare en nog nooit enige vorm van huishoudelijke hulp heeft gehad. We hopen dat ze in haar eigen omgeving nog een poosje kan genieten van de tijd die haar gegeven is.
“Nou huuf ik ok niet meer met alleman te eten.” Daar is ze dus ook gelijk vandaag al mee gestopt. Ik begrijp het ook wel. Als je de regie over je eigen leven uit handen moet geven dan is dat op zich al een verschrikking. Als je je dan vervolgens moet overleveren aan de regels van de instelling waar je in bent opgenomen is dat logisch, maar beslist niet gemakkelijk. Nu mag ze naar huis. Waar Icare, slager Eleveld en de thuishulp de regie over haar leven overnemen.
Complimenten voor de verzorging in ‘De Boshof’. Zij hebben mijn moeder opgevangen, de medicatie op orde gekregen, haar slaapritme weer goed gekregen en haar begeleid bij het lopen, zitten en opstaan.
Wat fijn dat het op deze manier kon!
Soms krijg je een berichtje waar je even goed flauw van wordt.
Gistermiddag belde Frea.
Jon’s motor was gestolen.
Hij had hem vorig jaar gekocht. Een oud barrel uit 1973 die het niet meer deed.
Met heel veel geduld prutste hij net zo lang aan de motor tot we dit voorjaar een filmpje kregen: Jon zat op z’n motor, gaf gas en hij deed het. Stralend maakte hij een klein ritje door de straat.
Ondertussen haalde hij overal onderdelen vandaan en deze zomer besteedde hij al zijn energie en vrije tijd aan het opknappen van zijn antieke motor.
Hij was bezig met rijlessen.
Gistermorgen plaatste hij een berichtje op Facebook met een foto van hem op z’n motor met de tekst: This bike was stolen from Claude Street in Dunkirk, Nottingham in the early hours of 17/9/17. It is a Czech “CZ 125cc” bike from 1973. Hij somde wat dingen op die uniek waren aan zijn motor en vroeg om het bericht met zoveel mogelijk mensen te delen.
Waarschijnlijk is de motor gestolen door kenners die belang hadden bij de onderdelen.
Als (schoon)ouders in Nederland hoor je zo’n bericht en je kunt niks doen.
Zijn vader voelde zich kennelijk net zo boos en machteloos als wij. Hij deelde de foto en het bericht op zijn Facebookpagina.
This is my son’s (Jon Salt) bike that he has purchased and been doing up make it roadworthy again. Many hours of hard work just to have it stolen 
??? as he said the battery box was handmade by him, none of them on the market like it, so it will be easy to identify. A bet the thieves didn’t know that!!!!
Please share and help find it and the possible culprits. Please share!
O, wat ben ik het eens met die rooie en oranje boze rondjes.
Kijk die blije vogel daar nou eens zitten op z’n motor………
Startzondag van het nieuwe seizoen van onze PKN-gemeente. Ik sneed de twee hartige taarten die ik gisteren had gebakken in 36 kleine puntjes en rond 09.30 uur stapten we op de fiets . Eerst was er koffie en een hoop gezelligheid en daarna kregen we uitleg over een aantal workshops waaruit we konden kiezen. Ik stond al in de rij voor ‘zingen’, maar daar was het al zo vol dat ik op het laatste moment nog koos voor ‘quizzen’.
19 mannen en 5 vrouwen; ik zat genoeglijk naast mijn vroegere zangmaatje Gré, aan mijn andere kant zat Jannes. We deden een bijbelquiz die was samengesteld door het Nederlands Bijbelgenootschap. Eén vraag licht ik er uit. “Wat bedoelt Jezus met: “Laat uw linkerhand niet weten wat uw rechterhand doet?” Jezus doelde hierbij op de aalmoezen die je geeft. Buurman Jannes (die één arm mist) bromde: “Dat is bij mij altijd al zo…..”
Het was een pittige quiz onder de bezielende leiding van Jelly Tel. Toen we later de antwoorden kregen bleek dat ondanks dat sommige deelnemers dingen zeker dachten te weten de antwoorden beslist niet allemaal goed waren. Want zegt Jezus nou dat we zo nederig moeten zijn als een kind? Of was het toch geloven als een kind?
Toen iedereen zich weer had verzameld in de kerkzaal kregen we een kleine presentatie van alle workshops te zien. Waren de mannen bij de quiz oververtegenwoordigd, bij de workshop ‘dansen’ deden alleen maar vrouwen mee. Mooi om te zien hoe je ‘verbinden’ ook in een dans kunt uitbeelden. Gerard had aan ‘bibliodrama’ meegaan, een activiteit die normaal gesproken ver buiten zijn comfortzone ligt. Ze hadden zich verdiept in het verhaal van Noach en zijn boot vol dieren. Vanmorgen stond Gerard als een solide ark op het podium met zijn groep het woord ‘Troost’ uit te beelden. Later vertelde hij hoe bijzonder het was geweest. “Bij het verhaal van Noach denk ik eigenlijk niet direct aan Troost. Het was heel waardevol om met de anderen het verhaal van allerlei kanten te belichten en te horen hoe iedereen het weer op een andere manier beleeft”.
De zangers vormden vanmorgen de grootste groep. Een prachtig koor van meer dan 50 zangers zong met en voor ons vanmorgen. Eén van de gastzangeressen vond het zo leuk dat ze a.s. dinsdag naar de repetitieavond van de cantorij gaat!
De groep ‘samen verbinden’ had met bamboestokjes drie bruggen gebouwd van tafel naar tafel en onder de naam ‘proeven van’ had een aantal mensen een gedicht overgeschreven. Cor vertelde namens de groep hoe rustgevend het was geweest. Hij had zich als een monnik gevoeld; rustig en mooi schrijven en ondertussen de tekst tot je nemen en er over nadenken. Eén van de deelnemers vertelde later: “Echt bijzonder wat het overschrijven van zo’n gedicht met je doet; ik werd er op een bepaald moment zelfs wat emotioneel van”.
Bij ‘samen kleur geven’ waren prachtige, kleurige bloemen gemaakt van papier, waarvan we er naderhand allemaal één meekregen. Ook kregen we een puzzelstukje mee.
“We zijn allemaal een stukje van de puzzel. Als je er niet bent, word je gemist in de puzzel.
Dus kom naar alle activiteiten die dit seizoen weer worden georganiseerd. Neem jezelf mee zoals je bent. Jij bent precies dat ene stukje met je eigen kleur en je eigen vorm dat in de puzzel van onze PKN-gemeente past!”
Wat een prachtige vergelijking.
De gezamenlijke lunch was heerlijk en erg gezellig.
Hoe de hartige taarten smaakten weet ik eigenlijk niet: ze waren al op toen wij aan de beurt waren!
Op 12 juni van dit jaar deelde ik met mijn lezers de lol die ik met mijn dochters heb om verhaspelingen van onze Nederlandse taal.
Amper 3 maanden verder heb ik al weer zoveel taal-dingetjes verzameld dat ik wel weer een blog kan vullen.
Van Carlijn krijg ik het vaakst een app.
Dit is wat ze zoal om zich heen hoorde in Leeuwarden:
– Dan sla ik de boel kant en klaar!
– Ik heb haar laatst flink de pan uit geveegd!
– Dat is er met de paplepel ingeslagen.
– Ze had het schaamhaar op de kaken.
– … dat ze nu haar leven op een ritje heeft.
Maar er vallen mij zelf ook dingen op in het taalgebruik van alledag.
Een collega kreeg promotie en zei: “Ik ga er financieel beter op vooruit.”
Iemand van het knutselteam van de Rodermarktwagen merkte op: “We kwamen er met een sisser van af.” Ook had ze ergens een onderwerp ter sprake gebracht. Ze zei: “Ik heb die avond even een balletje laten vallen.”
Op de radio hoorde ik een Rode Kruis medewerker in een interview zeggen: “Er zijn heel veel mensen die dat project een warm hart toedienen”
Op Radio 5 wilde Wilfred Genee tijdens een voorbeschouwing heel duur doen met de Latijnse term contradictio in terminis. Hij zei dat iets een ‘contaminatie in terminis’ was .
Een andere collega had familieleden die getroffen waren door het fipronilschandaal rondom de eieren in augustus. “Nu moeten ze 10.000 kippen de nek om leggen.”
Ook heel grappig was het taal-misverstand van schoonzoon Jon. Hij was een weekje met Frea in Nederland.
In de supermarkt vroeg hij zich af: “Why is that sugar called ‘BASTERD’-sugar?”
Om de laatste quote van dit blog moest ik vandeweek hardop lachen.
Op de radio vertelde iemand dat zijn moeder vroeger wat ziekelijk was en dat hij voor haar naar de HEMA moest om een BH te open. Bij de kassa vroeg de juffrouw: “Is het voor Sinterklaas?” “Nee! Voor mijn moeder…..!”
Klik hier 12 juni >>> voor het blog ‘Nederlands maar dan anders’ deel 1
Deze week was het herfst in Nederland. Storm en regen.
Deze week had de Christelijke Caravan Club (website zie >>>) hun najaarskamp op Witterzomer, een camping tussen Assen en Bovensmilde.
Gisteravond zongen Gerard en ik daar op uitnodiging van Wim Cazemier. De provincie Drenthe was aan de beurt om het najaarskamp te organiseren. 100 caravans van de CCC zouden meedoen dit keer.
Wij hadden verwacht dat er al heel wat kampeerders de moed hadden opgegeven, maar niets was minder waar.
“Ja, het programma giet gewoon deur” vertelde Wim ons. Er waren op meerdere dagen afstanden van 40 kilometer gefietst, musea bezocht en onderling had men het ook erg gezellig.
Om 20.00 uur begon het. Na de huishoudelijke mededelingen (van wie heb ik een regenpak geleend? Er werd een broek omhoog gehouden en even verderop een jas)
zongen we gisteren voor en met een hele zaal vol goedgemutste kampeerders, afkomstig uit bijna alle provincies van Nederland.
Van te voren spraken we af dat het publiek ‘het koor’ zou zijn.
Op een liedblad had ik teksten van liederen gezet, dus er kon heel veel meegezongen worden. Er werden zelfs liederen meegezongen die niet op het lied blad stonden. Er was ons gevraagd of we voor de pauze christelijke liederen wilden zingen en na de pauze vrolijk repertoire. Wat natuurlijk niet impliceert dat christelijk niet vrolijk is…..
We hadden een geweldig koor gisteravond. Sommige liederen werden meerstemmig meegezongen; er zaten nogal wat mannenkoor-leden in de zaal!
We zongen natuurlijk ook een paar Drentse liedjes en ik vertelde het verhaal van de glimmende oogjes van dhr. B bij het lied “Meelij, Jet, heb meelij, Jet’ (zie ‘Glimmende oogjes >>> )
Kostelijk wat het zingen van zo’n lied dan teweegbrengt. “Dat zong mijn schoonvader vroeger altijd” riep iemand jolig vanuit de zaal.
de klok van Arnemuiden, die ook de getijden aangeeft.
Een van de laatste liederen was de meezinger “Als de klok van Arnemuiden”. Na het zingen vroeg een mevrouw uit Zeeland het woord. Zij vertelde dat het lied was geschreven in 1924 naar aanleiding van een scheepsramp bij Arnemuiden. Vier schepen vertrokken bij goed weer en werden overvallen door een plotseling opkomende storm. 4 schepen vergingen, slechts één opvarende overleefde de ramp. De overgrootvader van de mevrouw was ook bij de schippers ‘die op zee gebleven waren’.
Het deed haar familie nog steeds verdriet dat het lied was uitgegroeid tot een kroeglied dat door dronken mensen wordt meegezongen. Ze was blij dat ze haar verhaal even mocht vertellen.
We sloten af met het prachtige lied “de mooiste meid van Slien” van Harm en Roelof.
We hopen dat de kampeerders van de CCC ondanks het slechte weer toch een goede indruk van onze mooie provincie hebben gekregen!
In juli en augustus schreef ik al over het Rodermarktwagen-virus. Eigenlijk had ik verwacht dat ik daar al meer blogs over zou hebben geschreven, maar door de ziekte van mijn moeder moest ik me terugtrekken uit het knutsel- en handwerkteam.
Het enige wat ik doe is rode bloemetjes haken; dat kan ik ook in de Boshof doen…….
Als je er niet zo dicht op zit heb je ook minder last van het virus.
Maar de Rodermarktparadedag komt nu toch wel dichtbij en eergisteren begon het toch weer te kriebelen. “Wat draait er eigenlijk voor muziek op de wagen?” vroeg ik aan Gerard. “Als we als koortje moeten playbacken moeten we toch wel weten wat we zingen.”
Geen idee had ie. Mathijs zou ‘iets met de muziek doen’. Gistermiddag heb ik wat bekende christelijke meezingers opgezocht en gemaild naar Mathijs. We gaan het zien. En de mensen die in het publiek langs de Rodermarkparade staan gaan het horen.
Gisteravond heb ik koffie, thee en een chocoladetractatie gebracht naar de harde werkers. Ik was zo nieuwsgierig hoe het er uit zou zien!
Het was een bedrijvigheid van jewelste rondom de wagen; met man en macht werd er gewerkt. Het kleurige orgel heeft twee ‘gadgets’: als je op de voetpedalen drukt komen er bloemen uit de voorste pijpen en als je op het toetsenbord een toets aanslaat gaan er aan de achterste pijpen lichtjes branden. Van de blikvanger van de wagen, de grote bijbel die voorop ligt, is de tekst uit 1 Korinthiërs 13 al helemaal met boontjes ingelegd en de gehaakte rondjes en bloemetjes krijgen hun plekje aan de zijkanten.
Ben je benieuwd naar hoe het er al uit ziet? Klik dan hier >>> op de Rodermarktwagenpagina de kerk voor foto’s en verslag tot nu toe.
Het virus is weer terug.
Nog anderhalve week.
Meer lezen over het Rodermarktwagen-virus?
Zie 27 juli >>> (deel 1) en 18 augustus >>> (deel 2)
Vandaag is de waarde van de dag een gebruiksvoorwerp: mijn auto.
Eigenlijk ben ik niet zo van de auto. Heel lang maakte ik gebruik van openbaar vervoer of mijn fiets om in Groningen te komen, maar er kwam een moment waarop een auto toch handiger was. (zie 20 oktober: auto met gehaakt kussentje >>>).
Maar als het even kan stap ik toch liever op de fiets naar mijn werk en ook de ritjes in Roden gebeuren altijd op twee wielen in plaats van op vier.
Maar vandaag was ik zo blij met m’n karretje.
Mijn moeder moest naar het ziekenhuis voor een onderzoek vanuit de Boshof. Dat is op zich lopend te doen, maar in verband met het stormachtige en regenachtige weer besloot ik haar toch met de auto te brengen.
Van de rolstoel in de auto, van de auto in de rolstoel van het ziekenhuis, onderzoek …. en toen was er eerst koffie in het ziekenhuisrestaurant; met een plak heerlijke kruidkoek. Na het ‘getrek en gedoe’ kwam ze er even heerlijk van bij.
Op de terugweg naar Roden was het bar slecht weer. Heel harde wind, afgewaaide takken, dikke regen….. maar ik zat in mijn Yaris die als een blok op de weg ligt. Radio 5 aan. En ineens overviel het me: mijn auto doet het toch maar mooi altijd. Starten en lopen. Al bijna zeven jaar trouwe dienst. Nu ik drie à vier keer in de week naar Assen rijd sta ik veel vaker bij de benzinepomp. Zit ik regelmatig achter een trekker. Sta ik vaak voor de stoplichten.
Maar dat weegt allemaal niet op tegen het enorme voordeel dat ik naar mijn moeder kan als het nodig is. Met mijn Yaris.
Vanmiddag moest ik de wekelijkse boodschappen doen.
Dat doe ik altijd op de fiets. Fietstassen vol en een Jumbotas achterop.
Maar vandaag even niet. Vandaag was ik ‘eem slim bliede met mien yarissie’!