Categorie: Bloemen Pagina 8 van 9

25 augustus: Zomerbloemen

Door Ada

Op 25 augustus 2015

Gistermiddag belde een vriendin. Ze gingen op vakantie en kwamen nog even wat bonen brengen uit hun tuin. Ze bracht ook een bosje bloemen mee: zinnia’s. Geel, oranje en rose, een zeer zonnig geheel.

De bonen hebben wij gisteren al smakelijk opgegeten en voor de bloemen bedacht ik het volgende:
in onze tuin staan heeeeel veel hortentia’s.
Licht lila, blauw, paars, wit en achter onze schutting (daar waar straks de nieuwe huizen komen) staat een oud-rose exemplaar.
Ik plukte een stuk of 10 mooie hortentia bollen en maakte twee grote ‘biedermeier-schalen’: één met alleen rose hortentia’s opgevuld met gele en oranje zinnia en één met ‘licht-blauw-al-een-beetje-verkleurde’ hortentia’s met rose zinnia’s.
Het effect was verrassend.
Het lijkt ingewikkeld maar het is heel gemakkelijk:
Je hebt een platte schaal nodig en een stuk oasis van ongeveer 5 bij 5 bij 10 cm.
Oasis zich helemaal vol laten zuigen met water en vervolgens in een klein laagje water in de schaal leggen.
Omdat hortentia’s zulke grote bloemen hebben, heb je maar 5 of 6 bloemen nodig om de hele schaal vol te krijgen. De kleine zinnia-bloemen steek je er dan lukraak tussen.
Af en toe even besproeien met de plantenspuit en iedere dag het laagje water aanvullen.

Reageren

11 augustus: Erfstukje

Door Ada

Op 11 augustus 2015

In Bloemen

Na de enerverende dag in Dedemsvaart bracht ik mijn tante naar huis. Zij had mijn blog gelezen over de theefabriek (1 augustus >>>) en was daardoor op een idee gebracht.

Zij had nog een oude theepot die vroeger van haar moeder/mijn oma was geweest. Die kreeg ik mee van haar. Niet dat ik hem nou als theepot ga gebruiken: als ik een pot thee zet doe ik dat in een speciale thee-thermoskan en anders slinger ik een zakje door een glas heet water.

Maar het is wel een hele mooie theepot, dus ik ga hem gebruiken als bloemenvaas.
Uit onze eigen tuin plukte ik hortensia’s, floxen en lavendel en maakte een kleurig zomerboeket. Op de theepot werd het haast een beetje chiquer.
Meer een bouquet….. oma's theepot

Reageren

27 juli: Snuffelen in het gastenboek.

Door Ada

Op 27 juli 2015

In Alledag, Bloemen

Nog één keer kom ik terug op onze korte vakantie bij Hardenberg en dan hou ik er over op.
Er lag in dat Bed&Breakfast een gastenboek, met bijdragen van gasten vanaf 2006. Smullen vind ik dat. Het hele boek heb ik doorgelezen. De stilte, waar ik het over had op 20 juli >>> was iets wat gasten vaak noemden. Sommigen genoten er van, maar ik las ook dat mensen, met name uit de Randstad er helemaal gek van werden: die konden er helemaal niet tegen!

Wij wel hoor. Maar er gebeurde daar dan ook werkelijk niets. Het huis lag aan een soort ringweg helemaal tegen de oostgrens van het land. Je had dus alleen verkeer van de mensen die daar woonden.
4 huizen.
Als het “Bed&Breakfast” nieuwe gasten kreeg, dan was dat een gebeurtenis.
Er was geen verkeer, geen kinderen in de buurt, alleen vogels. En kippen. Die ons altijd begroetten met een zacht kippengeluidje in de trant van ‘oooooh…’ Ze scharrelden daar mooi in hun hokje en begonnen te ‘teuten’ als we bij het hek kwamen staan. Verder waren er poezen. En onze buren waren vier koeien.

Sommige families uit het gastenboek kwamen elk jaar terug in augustus, die bezochten dan de LEGO-beurs in Hardenberg.
Er waren mensen geweest die ‘aan hun relatie’ hadden gewerkt.
En ‘snelle jongens met een maatpak en een laptop’ die op de beurs hadden gestaan. Wonderlijke combinatie Je zou zo een streekroman kunnen schrijven met als titel: Verhalen van onder “de Oude Linde’.

Op één van onze fietstochten kwamen we een vermakelijke combinatie van borden tegen:

Toen we thuis kwamen en achter in de tuin op ons eigen terras zaten te genieten geurde de bloeiende kamperfoelie heerlijk. Een paar takjes heb ik afgeknipt en naar binnen gehaald.

Samen met wat hortensia’s stonden ze te geuren in onze kamer.
Daar kan geen luchtverfrisser tegenop.
Hortentia & kamperfoelie

Reageren

15 juni: “Veur in ’t veugelhuussie….”

Door Ada

Op 15 juni 2015

In Alledag, Bloemen

Vanmiddag moest mijn moeder om 14.00 u in het ziekenhuis zijn. Deze keer ging ik met haar mee. Vorige week belde ze al.
“Wo’st du dan wel eem met mij hen het tuuncentrum?” Tuurlijk. Graag zelfs. In het ziekenhuis waren we snel klaar, dus om 14.45 u zette ik de auto bij Bodenstaff in Smilde op de parkeerplaats.
Minutieus werden de plantjes uitgezocht. “Veur in dat holten bakkie van die kleine petunias. En wil ok graag zo n pottie an de reegnpiepe. Daor wil ik dan fuchsia s in. En in die grote maande zo grote plant met van die rooie bloemen. O, en ok nog een petunia veur in t veugelhuussie.”

“Veur in t veugelhuussie?” vroeg ik. Mijn moeder had bedacht dat dat vogelhuisje de hele zomer zonder potje vet op haar platje zou staan. Dan kon er toch leuk een petunia in?
“Doe krigst ok zo’n plantje van mie, jullie hebt toch ok een veugelhuussie naost de schure staon?”
Bij Bodenstaff dronken we nog even genoeglijk een kopje thee. Met een plak boerencake. En zo maakten we toch nog een gezellige middag van het ziekenhuisbezoek

In mijn moeders piepkleine vogelhuisje vulde de petunia inderdaad de hele binnenkant.
Maar Gerard s eigengemaakte vogelhuisje is eigenlijk meer een riante vogelvilla. Waar s winters ook kraaien en eksters op landen….. Het plantje verdronk in de ruime eetkamer.
Ik heb hem maar een beetje aan de kant gezet.
En ik moet zeggen: inderdaad leuk!
Ik kreeg nog een advies mee: “Mo’st de dooie bloempies d’r wel uuthaaln.” Ja ma.

Reageren

4 juni: Veldbloemen van de avondvierdaagse

Door Ada

Op 4 juni 2015

In Alledag, Bloemen

Vanavond wandelde ik de derde (en voor mij laatste) etappe van de Avondvierdaagse.
Het zou Bert Visscher de uitspraak ontlokken: “Wat een avontuur hééé!”
Gisteravond was ik weer als één van de laatsten weg en Klaas (zie het verslag van 2 juni j.l.) liep ik pas helemaal op het einde achterop. Nadeel daarvan was dat ik mijn ‘praat-maatje’ miste, voordeel was dat ik sneller kon lopen, want Klaas was al 65+ en had zijn tempo aan zijn leeftijd aangepast.

Maar…… als je sneller loopt, heb je steeds groepen voor je. Uitwaaierende groepen. Met rennende en klierende jongetjes eromheen. En teutende mama’s met buggy’s. En stoere papa’s die schroeten (Drents voor opscheppen) over hun auto’s. Meestal kom je daar wel goed omheen, maar gisteravond liepen we een heel stuk over een smal weilandpad langs het water en dan houdt het wel heel erg op. Dus dan doe je maar even kalm. Het was een prachtige wandeling en er viel genoeg te genieten.

Vanavond had ik om 19.30 uur Cantorij repetitie, dus ik stond om 17.50 uur mijn kaart al af te stempelen. Nu was ik met de eerste groep weg, exact om 18.00 uur. Maar dat was fijn. We konden gewoon doorlopen! Ik liep met twee moeders en drie dochters die de pas er goed in zetten en om 18.55 uur haalde ik mijn laatste stempel. Eén van de moeders kende ik van de kerk, dus we hebben even heerlijk bijgepraat. Onderweg plukte ik een veldboeket dat ik in drie kleine vaasjes voor het raam zette.

Een mooie herinnering aan mijn eerste Avondvierdaagse. Maar ik denk ook de laatste. Als ik echt lekker wil doorwandelen, kan ik dat beter niet doen op een moment dat er 497 anderen ook op pad zijn. Dat hoeft ook niet. Er zijn 361 dagen per jaar waarop ik kan wandelen zonder bovengenoemde hindernissen en als ik op de 4-daagseavonden wil wandelen kan ik ook nog een andere kant op gaan. Neemt niet weg dat ik het een leuk avontuur vond, ik heb er van genoten. Maar wandelen en fietsen in zulke grote groepen moest ik maar niet meer doen. Snel opkomende ergernis zit ook in mijn Vrieswijk-genen ingebakken. Ik moet mijn genen wel een beetje te vriend houden.

Reageren

5 mei: Bevrijdingsdag

Door Ada

Op 5 mei 2015

In Bloemen, Geschiedenis

Enkele weken geleden had ik het met iemand over tijdsbesef.
Hoe lang is iets geleden? Hoe lang lijkt iets geleden?
De geboorte van onze jongste bijvoorbeeld was dit jaar 21 jaar geleden. Toen ik werd geboren in 1960 was de oorlog nog maar 15 jaar geleden. Dat zou dus gerekend vanaf nu 2000 zijn geweest. Heel kort eigenlijk!

Mijn ouders, 12 en 13 jaar oud in april 1945, hadden allebei heel verschillende herinneringen aan de bevrijding.
Mijn moeder vertelde vaak hoe de meisjes die hadden geheuld met Duitse militairen werden kaalgeknipt. Dat vond ze zo verschrikkelijk voor die meisjes, dat ze zo’n vernedering publiekelijk moesten ondergaan.

Mijn vader herinnerde zich vooral het grote feest in de binnenstad van Coevorden. Hij had met zijn broertjes bovenop een Canadese tank gezeten en in een optocht door de stad gereden. De Canadezen hadden chocola en sigaretten. Na maandenlang gortepap en roggebrood kreeg hij van de bevrijders wittebrood met jam. Het had hem nooit meer zo lekker gesmaakt als toen. Voor hem was het de smaak van bevrijding.

Bovenstaande verhalen zijn niet spectaculair en hebben de boeken niet gehaald. Het zijn onze familieverhalen en we zullen ze doorgeven. Op 4 & 5 mei realiseren we ons even weer hoe vrijwe zijn.

Hondsdraf

Wij hadden vandaag ook allebei een vrije dag van ons werk. Wij hebben de vlag uitgestoken en we hebben van de vrijheid genoten. Even niks. Vanavond nog een heerlijke wandeling gemaakt. Ik vond een klein paars bloemetje. Hondsdraf heet het. ‘Onkruud’ volgens de geleerden. ‘We noemen iets onkruid als het groeit op een plaats waar wij het niet willen hebben.’ las ik laatst. Het is een prachtig bloemetje. Vandaag heb ik even onkruid voor het raam.

Reageren

23 maart: Van winter naar lente

Door Ada

Op 23 maart 2015

In Bloemen

Afgelopen weekend vierden we de verjaardag van een vriendin van de vriendenclub uit Hoogersmilde.
Ik wilde een bloemetje meenemen met een persoonlijk tintje.
Ik kocht een bosje rode tulpen met van die puntjes er aan.
Uit de tuin zocht ik een paar mooie takjes ‘Skimmia Japonica Rubella’ (hebben we gewoon in de tuin staan) en ik knipte een paar kleine takjes van de witte Magnolia die volop in de knop zit.

Een klein groen bloempotje vulde ik voor de helft met oasis en vulde hem voor driekwart met water. Eerst verdeelde ik de skimmia over de oasis en daartussenin zette in de takjes magnolia. De tulpen zette ik daar weer tussen in.
Een ‘symbolisch’ bloemstukje. De skimmia heeft de winter overleefd, daar nemen we nu afscheid van, de magnolia heeft de belofte van de lente al in haar knoppen zitten en de tulpen laten het feest van de lente al zien.

De laatste dagen krijgen we veel lieve, meelevende reacties van mensen. Maar ook reacties van mensen die niet begrijpen dat we alles gewoon door laten gaan. Verjaardagen, werk, blog: het lijkt alsof er niets aan de hand is. Maar mensen, het helpt ons. We schieten er niets mee op als we thuis op de bank blijven zitten simmen. We leven ons leven zo goed als het kan en genieten van de dingen waar we altijd van hebben genoten. Daar horen ook feestjes, werk, kerkdiensten, franse les en koor bij. Het leven van alledag, het gaat gewoon door. En wij dus ook.

Reageren

2 februari: Lente?

Door Ada

Op 2 februari 2015

In Bloemen

Op 2 januari >>> schreef ik over de kleine flesje van de Jumbo waar witte wijn in had gezeten. Toen had ik er skimmia in de gedaan. Afgelopen vrijdag heb ik op de markt een klein bosje narcissen gekocht. Zo’n ielig bosje met een elastiekje er om voor € 2,-. Als je het koopt ziet het er eigenlijk niet uit, want de narcissen zitten nog in de knop. Er zitten er 10 in een bosje en nu zitten en in ieder wijnflesje twee. Het ziet er uit als: ‘Bijna voorjaar!’
Ik hou mezelf natuurlijk voor de gek.
Het is nog maar februari.
Maar de sneeuwklokjes piepen ook alweer uit de zwarte grond.
En ook al moet ik ’s morgens nog ruiten krabben en ook al is het nog regelmatig wit buiten, de dagen worden al weer langer en zaterdag ga ik een dagje winkelen met m’n tante in Emmen. Dan koop ik de eerste Paas-eitjes bij meneer Jamin.
Het is zo weer lente!

Reageren

12 december: drie bomen & welkom

Door Ada

Op 12 december 2014

In Bloemen

Enkele jaren geleden vertelde mijn ‘zwem-vriendin’ dat haar zus, die in Amerika heeft gewoond, van daaruit de gewoonte had overgenomen om meer dan één kerstboom in huis te zetten. Daar hebben we destijds samen hartelijk om gelachen. Zóóó niet ons.
Maar. Ons huis is na de verbouwing zo groot geworden, dat je in de woonkeuken de kerstboom in de voorkamer niet kunt zien. Dat vonden we wel wat kaal, want wij zitten graag in de woonkeuken, dus sinds 2011 staat daar een klein boompje (een meter hoog ongeveer).
In de woonkamer staat een manshoge Nordmann.
En dan buiten nog: na de milleniumwisseling hebben we een klein boompje, dat we hadden gekregen tijdens een optreden, in de tuin geplant. Dat is inmiddels een boom van formaat geworden waar Gerard twee snoeren lampjes in kwijt kan.
Drie bomen! Het kan verkeren.

welkom-kerstmandje

Bij de voordeur heb ik al een paar jaar een ‘Welkom’-bloemenmand staan, waar ik altijd een seizoensgebonden bloemetje in heb staan. In het voorjaar zijn dat narcissen en hyacinten, in de zomer petunia’s of vlijtige Liesjes en in de herfst werk ik veel met hortensia’s en kalebassen.
Met kerst maak ik altijd een klein kerstmandje, omdat je dan niet zoveel verse bloemen tot je beschikking hebt. Als een soort Malle Pietje heb ik de door de jaren heen van allerlei kerststukjes materiaal bewaard, dus ik kan altijd putten uit een ruime voorraad kerstversiering om zo’n stukje wat op te leuken. Van onze Nordmann heb ik wat onderste takken geknipt en met wat Skimmia uit de tuin heb je dan zo een leuk stukje voor in de welkom-mand.

Reageren

10 december: Werk en workshop

Door Ada

Op 10 december 2014

In Bloemen

Het werk. Ik was het al helemaal kwijt. 7 weken geleden, op woensdag 22 oktober had ik m’n computer afgesloten en geroepen: “Goed weekend allemaal!” Donderdag 23 was mijn moeder jarig, vrijdag 24 was ik vrij en zaterdag 25 zouden we mijn verjaardag vieren. Het liep allemaal anders.

Gisteren heb ik mijn collega’s weer opgezocht en het was weer heel vertrouwd. Koffie met ze gedronken, bijgepraat en overlegd hoe we het de komende weken gaan doen.
Vrijdag ga ik weer heen om mijn mail te lezen en de rest van de collega’s te spreken en volgende week begin ik weer voor een paar uur per dag op therapeutische basis. Als alles goed gaat begin ik na de kerstvakantie weer volledig met werken. Daar heb ik het ook wel weer aan toe.

Gisteravond ben ik met een vriendin naar een bloemen-workshop geweest. Die was georganiseerd door de twee dames van de Goudsbloem in Norg >>> en werd gehouden in de Brinkhof. We zaten met 27 dames aan lange tafels en we hebben een prachtig kerststuk gemaakt.
Langwerpig met witte en mintgroene accenten. Er was een voorbeeld en we kregen ‘aanschouwelijk les’ in wat ongeveer de bedoeling was, maar verder werden we helemaal vrij gelaten. Het leverde 27 verschillende stukken op.

Kerststuk mint en wit
Het voorbeeld stuk was opgemaakt met een soort kunstlelies aan de zijkanten, die heb ik wel gebruikt, maar mijn vriendin niet. Die vond het dan wel erg op een grafstuk lijken. Ik vond dat reuze meevallen en heb ze er wel in gedaan. Verder kon je er ook een soort ‘witte watten spul’ in doen, maar dat vind ik dan weer niks, dus dat zit er bij mij niet op. Het was een zeer geslaagde avond en we hebben weer van alles geleerd over hoe we bloemstukken moeten maken. Volgend jaar misschien weer?!?

Reageren