een alternatief voor 'de waan van de dag'

Categorie: Bloemen Pagina 8 van 9

26 september: Herfstkrans

Donderdagmiddag ging ik een stukje fietsen. Met een snoeischaar en een Jumbo-schappentas in de fietstas. Ik plukte vogelkers, eikels, rozebottels, bramen, elzepropjes en bloemetjes van een struik waarvan ik de naam niet ken. In deze periode van het jaar is er van alles te vinden voor een mooi bloemstuk en donderdag maakt ik een herfstkrans. .

Bij de Action kocht ik een ‘steekschuimring’, ik plukte uit onze eigen tuin nog wat hortensia en van die paarse besjes.20150924_135824a Vervolgens lag mijn hele aanrecht vol met bloemen, vruchten, zaden en stukjes struik. De ring kon zich in een emmer helemaal vol met water zuigen en ik begon met de basis: aan de binnen- en buitenkant van de ring stak ik hortensiabollen. Dat ziet er dan zo uit.  20150924_150100a

 

De ruimtes tussen de hortensia vul ik vervolgens op met wat ik uit het bos heb meegenomen.

Hieronder het resultaat van mijn ‘boerenbloemsierkunst’ en een  detailfoto.

 

20150925_150122a       20150925_150116a

De krans leg ik op een grote alluminiumschaal en in het midden zet ik een kaars op een kleine verhoging op een weckglasdeksel.
Zo ’n krans ligt zo een week of 3 op onze tafel. De hortensia droogt een beetje uit, maar houdt vaak z’n kleur wel en de andere dingen haal ik er uit als ze lelijk worden. Daar doe ik dan weer wat nieuwe dingen in. Soms pluk ik nieuwe bessen, maar kastanjes (nog in de bolster) geven ook een mooi resultaat. Ook een kalebas kan er goed tussen.

Reageren

21 september: Nazomeren met bloemen (2)

Eeeeh…. nazomeren? Vandaag begint de meteorologische herfst, mijn favoriete seizoen. Buiten valt het blad van de bomen en binnen kan ’s avonds weer een kaarsje aan.

20150921_134513De kastanjebollen die ik heb gebruikt in het bloemstuk dat ik beschreef op 9 september >>> zijn inmiddels opengebarsten. De rest van de bloemen is wat verkleurd, maar het is nog steeds een mooi stuk en het glimmende bruin van de kastanjes geeft het een extra herfstig tintje.

Inmiddels heb ik ook een ander bloemstuk zijaanzicht 1gemaakt. Natuurlijk ook weer met hortensia (bijna onvermijdelijk in dit jaargetijde, temeer omdat we heeeeeeel veel in onze tuin hebben), kalanchoë, ‘staarten’ van de vlinderstruik en besjes van de kamperfoelie. Midden in prikte ik een stukje struik waarvan ik naam niet ken. Dit bloemstuk maakte ik op dezelfde manier als die van 9 september. Hiernaast en hieronder foto’s van de beide zijaanzichten en de bovenkant.

zijaanzicht 1a  bovenaanzicht 1

 

 

Reageren

18 september: Flora & Fauna

20150918_184341Vanmiddag haalde ik een paar mooie blauwe hortensia-bloemen naar binnen voor een boeketje op de keukentafel. Tussen de bloemen zette ik wat uitgebloeide ‘staarten’ van de vlinderstruik naast ons huis. Samen met de oude theepot van oma vormde het een ‘fleurig’ geheel.

Toen we zaten te eten zag ik vanuit m’n ooghoek iets bewegen op de theepot. Bewegen is een groot woord in dit verband, want het was een piepklein slakje met een minihuisje.
Als je goed kijkt zit hij onder aan de tuit van de 20150918_184442atheepot.
In ons diervriendelijke gezin moet zoiets gelijk gedeeld worden met de zussen, dus Carlijn zette het slakje op de foto en het werd met de gezins-app rondgestuurd. Maar ze wilde hem gelukkig niet houden. Met een lepel heb ik het beestje van de pot gehaald en naar buiten gebracht.

We vertellen de dames maar niet wat we doen met de slakken die onze andijvie en sla opeten.

Reageren

9 september: Na-zomeren met bloemen (1)

Nu de zomer op het laatst loopt zijn we weer meer in huis. Het laatste stukje zomer haal ik zijaanzicht 2a dan graag naar binnen: met wat er in onze tuin staat, aangevuld met wat spul uit de vrije natuur. Verder haal ik in september altijd voor € 5,= een hele zak vol kalebassen bij Astrid Boerma aan de stille kant van de Drentse Hoofdvaart. We komen zo vaak over ‘de Smilde’, er is altijd wel even gelegenheid om langs te gaan. Er staat een gezellige marktkraam voor het huis en zij is verreweg het goedkoopste adres in de omgeving. (Leemdijkbrug, ongeveer tegenover de camperdealer). Van zo’n zak kalebassen kan ik het hele najaar genieten. Ik zet een accubak vol voor het raam en haal er af en toe één uit om in een herfstbloemstuk te doen. Of ik hol er ééntje uit en zet er een waxine-lichtje in. Gezellig.
zijaanzicht 2Het eerste herfst-schaaltje staat al op het aanrecht te pronken. (foto boven en links: zijaanzicht, foto onder: bovenaanzicht.)  Dit heb ik gebruikt:
– hortentia en kalanchoë uit de tuin
– kastanjes nog in de bolster en besjes van een boom onderweg naar m’n werk
– hop uit de berm van een fietstocht met Gerard.

Werkwijze: mooie pot of schaal vullen met oasis (helemaal vol water laten zuigen), dan eerst twee of drie bollen hortentia’s bijna tot de bloem in de oasis drukken en aanvullen met de andere dingen die je hebt geplukt.

bovenaanzicht 2 Tip: maak eens mooie boswandeling. Geef je ogen goed de kost en kijk wat je kunt gebruiken voor een mooi herfststuk. Een trosje bramen, drie eikels aan een tak, vogelkers, mooie rietpluimen, de natuur is heel royaal in dit jaargetijde. Soms opereer ik ‘met voorbedachten rade’ en steek ik een klein schaartje in mijn jaszak. En in de andere jaszak heb ik dan een plastic tasje.

 

Reageren

25 augustus: Zomerbloemen

Gistermiddag belde een vriendin. Ze gingen op vakantie en kwamen nog even wat bonen brengen uit hun tuin. Ze bracht ook een bosje bloemen mee: zinnia’s. Geel, oranje en rose, een zeer zonnig geheel.

De bonen hebben wij gisteren al smakelijk opgegeten en voor de bloemen bedacht ik het volgende:
in onze tuin staan heeeeel veel hortentia’s.
Licht lila, blauw, paars, wit en achter onze schutting (daar waar straks de nieuwe huizen komen) staat een oud-rose exemplaar.
Ik plukte een stuk of 10 mooie hortentia bollen en maakte twee grote ‘biedermeier-schalen’: één met alleen rose hortentia’s opgevuld met gele en oranje zinnia en één met ‘licht-blauw-al-een-beetje-verkleurde’ hortentia’s met rose zinnia’s.
Het effect was verrassend.
Het lijkt ingewikkeld maar het is heel gemakkelijk:
Je hebt een platte schaal nodig en een stuk oasis van ongeveer 5 bij 5 bij 10 cm.
Oasis zich helemaal vol laten zuigen met water en vervolgens in een klein laagje water in de schaal leggen.
Omdat hortentia’s zulke grote bloemen hebben, heb je maar 5 of 6 bloemen nodig om de hele schaal vol te krijgen. De kleine zinnia-bloemen steek je er dan lukraak tussen.
Af en toe even besproeien met de plantenspuit en iedere dag het laagje water aanvullen.

Reageren

11 augustus: Erfstukje

Na de enerverende dag in Dedemsvaart bracht ik mijn tante naar huis. Zij had mijn blog gelezen over de theefabriek (1 augustus >>>) en was daardoor op een idee gebracht.

Zij had nog een oude theepot die vroeger van haar moeder/mijn oma was geweest. Die kreeg ik mee van haar. Niet dat ik hem nou als theepot ga gebruiken: als ik een pot thee zet doe ik dat in een speciale thee-thermoskan en anders slinger ik een zakje door een glas heet water.

Maar het is wel een hele mooie theepot, dus ik ga hem gebruiken als bloemenvaas.
Uit onze eigen tuin plukte ik hortensia’s, floxen en lavendel en maakte een kleurig zomerboeket. Op de theepot werd het haast een beetje chiquer.
Meer een bouquet….. oma's theepot

Reageren

27 juli: Snuffelen in het gastenboek.

Nog één keer kom ik terug op onze korte vakantie bij Hardenberg en dan hou ik er over op.
Er lag in dat Bed&Breakfast een gastenboek, met bijdragen van gasten vanaf 2006. Smullen vind ik dat. Het hele boek heb ik doorgelezen. De stilte, waar ik het over had op 20 juli >>> was iets wat gasten vaak noemden. Sommigen genoten er van, maar ik las ook dat mensen, met name uit de Randstad er helemaal gek van werden: die konden er helemaal niet tegen!

Wij wel hoor. Maar er gebeurde daar dan ook werkelijk niets. Het huis lag aan een soort ringweg helemaal tegen de oostgrens van het land. Je had dus alleen verkeer van de mensen die daar woonden.
4 huizen.
Als het “Bed&Breakfast” nieuwe gasten kreeg, dan was dat een gebeurtenis.
Er was geen verkeer, geen kinderen in de buurt, alleen vogels. En kippen. Die ons altijd begroetten met een zacht kippengeluidje in de trant van ‘oooooh…’ Ze scharrelden daar mooi in hun hokje en begonnen te ‘teuten’ als we bij het hek kwamen staan. Verder waren er poezen. En onze buren waren vier koeien.

Sommige families uit het gastenboek kwamen elk jaar terug in augustus, die bezochten dan de LEGO-beurs in Hardenberg.
Er waren mensen geweest die ‘aan hun relatie’ hadden gewerkt.
En ‘snelle jongens met een maatpak en een laptop’ die op de beurs hadden gestaan. Wonderlijke combinatieJe zou zo een streekroman kunnen schrijven met als titel: Verhalen van onder “de Oude Linde’.

Op één van onze fietstochten kwamen we een vermakelijke combinatie van borden tegen:

Toen we thuis kwamen en achter in de tuin op ons eigen terras zaten te genieten geurde de bloeiende kamperfoelie heerlijk. Een paar takjes heb ik afgeknipt en naar binnen gehaald.

Samen met wat hortensia’s stonden ze te geuren in onze kamer.
Daar kan geen luchtverfrisser tegenop.
Hortentia & kamperfoelie

Reageren

15 juni: “Veur in ’t veugelhuussie….”

Vanmiddag moest mijn moeder om 14.00 u in het ziekenhuis zijn. Deze keer ging ik met haar mee. Vorige week belde ze al.
“Wo’st du dan wel eem met mij hen het tuuncentrum?” Tuurlijk. Graag zelfs. In het ziekenhuis waren we snel klaar, dus om 14.45 u zette ik de auto bij Bodenstaff in Smilde op de parkeerplaats.
Minutieus werden de plantjes uitgezocht. “Veur in dat holten bakkie van die kleine petunias. En wil ok graag zo n pottie an de reegnpiepe. Daor wil ik dan fuchsia s in. En in die grote maande zo grote plant met van die rooie bloemen. O, en ok nog een petunia veur in t veugelhuussie.”

“Veur in t veugelhuussie?” vroeg ik. Mijn moeder had bedacht dat dat vogelhuisje de hele zomer zonder potje vet op haar platje zou staan. Dan kon er toch leuk een petunia in?
“Doe krigst ok zo’n plantje van mie, jullie hebt toch ok een veugelhuussie naost de schure staon?”
Bij Bodenstaff dronken we nog even genoeglijk een kopje thee. Met een plak boerencake. En zo maakten we toch nog een gezellige middag van het ziekenhuisbezoek

In mijn moeders piepkleine vogelhuisje vulde de petunia inderdaad de hele binnenkant.
Maar Gerard s eigengemaakte vogelhuisje is eigenlijk meer een riante vogelvilla. Waar s winters ook kraaien en eksters op landen…..  Het plantje verdronk in de ruime eetkamer.
Ik heb hem maar een beetje aan de kant gezet.
En ik moet zeggen: inderdaad leuk!
Ik kreeg nog een advies mee: “Mo’st de dooie bloempies d’r wel uuthaaln.” Ja ma.

Reageren

4 juni: Veldbloemen van de avondvierdaagse

Vanavond wandelde ik de derde (en voor mij laatste) etappe van de Avondvierdaagse.
Het zou Bert Visscher de uitspraak ontlokken: “Wat een avontuur hééé!”
Gisteravond was ik weer als één van de laatsten weg en Klaas (zie het verslag van 2 juni j.l.)  liep ik pas helemaal op het einde achterop. Nadeel daarvan was dat ik mijn ‘praat-maatje’ miste, voordeel was dat ik sneller kon lopen, want Klaas was al 65+ en had zijn tempo aan zijn leeftijd aangepast.

Maar…… als je sneller loopt, heb je steeds groepen voor je. Uitwaaierende groepen. Met rennende en klierende jongetjes eromheen. En teutende mama’s met buggy’s. En stoere papa’s die schroeten (Drents voor opscheppen) over hun auto’s. Meestal kom je daar wel goed omheen, maar gisteravond liepen we een heel stuk over een smal weilandpad langs het water en dan houdt het wel heel erg op. Dus dan doe je maar even kalm. Het was een prachtige wandeling en er viel genoeg te genieten.

Vanavond had ik om 19.30 uur Cantorij repetitie, dus ik stond om 17.50 uur mijn kaart al af te stempelen. Nu was ik met de eerste groep weg, exact om 18.00 uur. Maar dat was fijn. We konden gewoon doorlopen! Ik liep met twee moeders en drie dochters die de pas er goed in zetten en om 18.55 uur haalde ik mijn laatste stempel. Eén van de moeders kende ik van de kerk, dus we hebben even heerlijk bijgepraat. Onderweg plukte ik een veldboeket dat ik in drie kleine vaasjes voor het raam zette.

veldbloemenEen mooie herinnering aan mijn eerste Avondvierdaagse. Maar ik denk ook de laatste. Als ik echt lekker wil doorwandelen, kan ik dat beter niet doen op een moment dat er 497 anderen ook op pad zijn. Dat hoeft ook niet. Er zijn 361 dagen per jaar waarop ik kan wandelen zonder bovengenoemde hindernissen en als ik op de 4-daagseavonden wil wandelen kan ik ook nog een andere kant op gaan. Neemt niet weg dat ik het een leuk avontuur vond, ik heb er van genoten. Maar wandelen en fietsen in zulke grote groepen moest ik maar niet meer doen. Snel opkomende ergernis zit ook in mijn Vrieswijk-genen ingebakken. Ik moet mijn genen wel een beetje te vriend houden.

Reageren

5 mei: Bevrijdingsdag

Enkele weken geleden had ik het met iemand over tijdsbesef.
Hoe lang is iets geleden? Hoe lang lijkt iets geleden?
De geboorte van onze jongste bijvoorbeeld was dit jaar 21 jaar geleden. Toen ik werd geboren in 1960 was de oorlog nog maar 15 jaar geleden. Dat zou dus gerekend vanaf nu 2000 zijn geweest. Heel kort eigenlijk!

Mijn ouders, 12 en 13 jaar oud in april 1945, hadden allebei heel verschillende herinneringen aan de bevrijding.
Mijn moeder vertelde vaak hoe de meisjes die hadden geheuld met Duitse militairen werden kaalgeknipt. Dat vond ze zo verschrikkelijk voor die meisjes, dat ze zo’n vernedering publiekelijk moesten ondergaan.

Mijn vader herinnerde zich vooral het grote feest in de binnenstad van Coevorden. Hij had met zijn broertjes bovenop een Canadese tank gezeten en in een optocht door de stad gereden. De Canadezen hadden chocola en sigaretten. Na maandenlang gortepap en roggebrood kreeg hij van de bevrijders wittebrood met jam. Het had hem nooit meer zo lekker gesmaakt als toen. Voor hem was het de smaak van bevrijding.

Bovenstaande verhalen zijn niet spectaculair en hebben de boeken niet gehaald. Het zijn onze familieverhalen en we zullen ze doorgeven. Op 4 & 5 mei realiseren we ons even weer hoe vrijwe zijn.

Hondsdraf

Wij hadden vandaag ook allebei een vrije dag van ons werk. Wij hebben de vlag uitgestoken en we hebben van de vrijheid genoten. Even niks. Vanavond nog een heerlijke wandeling gemaakt. Ik vond een klein paars bloemetje. Hondsdraf heet het. ‘Onkruud’ volgens de geleerden. ‘We noemen iets onkruid als het groeit op een plaats waar wij het niet willen hebben.’ las ik laatst. Het is een prachtig bloemetje. Vandaag heb ik even onkruid voor het raam.

Reageren

Pagina 8 van 9

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén