een alternatief voor 'de waan van de dag'

Categorie: Borduren Pagina 3 van 4

22 juni: Wild, bont en spannend (2)

Op 8 november >>> schreef ik dat ik begon met een ‘luxe, geborduurd tablethoesje’. Dat is nu inmiddels 7 maanden geleden en ik heb de helft af. Het is inderdaad niet geworden zoals het in het boek stond, ik heb verschillende patronen gecombineerd. Het ziet er nu zo uit.
luxe tablet hoesje

Dit is de voorkant, de achterkant wordt iets langer, zodat er een soort flapje aan de voorkant overheen gaat vallen.
De grote, opvallende “A” is van een Margriet patronenblad van een alfabet met bloemen. De A is van Anemoon. En van Ada natuurlijk. Sommige randen heb ik uit het boek van Sterrenburg en sommige stukjes heb ik zelf bedacht.

Tot nu toe heb ik alles nog kunnen borduren met de grote berg restjes die ik in de loop van de jaren heb verzameld. Het is een heel getel en gepuzzel om alle stukjes op elkaar aan te laten sluiten, maar ik heb er veel plezier in. Bij breien en haken kan ik heel goed televisiekijken of een gesprek voren, maar borduren is mijn manier van ‘mediteren’. Meestal trek ik er ongeveer een uur voor uit en geniet van het vullen van het witte stramien met de verschillende kleuren en patronen. Het is erg rustgevend. Soms zet ik er een muziekje bij op, soms ook niet. Na een uur ben ik dan helemaal bijgekomen en uitgerust. Dan moet ik ook nodig weer bewegen, want een uur achter elkaar zitten in dezelfde houding is niet best voor je lichaam.

Het tablet hoesje heeft immers ook geen haast: ik gebruik al sinds 5 november de gehaakte versie. zie >>

Reageren

11 april: Heksie

Onze dochters hielden toen ze jong waren erg veel van lezen. Al van kinds af aan waren ze dol op voorlezen. Ze waren ook allemaal vanaf hun eerste jaar lid van de bibliotheek, die vroeger letterlijk bij ons op de hoek zat. Elk van hen is wel eens in de ban geweest van een boekenreeks. Voor Frea was dat “In de ban van de ring’, voor Harriët de ‘Harry Potter’-serie en Carlijn is een poosje helemaal gek geweest van het tijdschrift “Witch” >>>. Ze kocht zelfs oude exemplaren van het blad via internet.

Voor alle drie de dochters heb ik destijds een persoonlijke bladwijzer geborduurd. Ik maakte een kopie van de titel van het boek, vergrootte het op het kopieerapparaat en maakte dan vervolgens op ruitjespapier het kruissteekpatroon. Die van Carlijn ligt hier nog thuis.

Witch
In die tijdschriftserie kwam ook een heks voor die Cornelia heette, dat kon ik ook nog mooi even in de bladwijzer verwerken. Een klein heksie. Want dat kon ze soms ook zijn.

Reageren

17 januari: Combi van oud (1969) en nieuw (2014)

Vande week, op 13 januari, vertelde ik van de Lagere School borduurwerkjes die ik terugvond.
In mijn boekenkast bewaarde ik nog mijn eerste bladwijzertje dat ik heel veel heb gebruikt maar nu als een verfrommeld vodje achterin de kast lag.
Inmiddels heb ik bedacht wat ik er mee gaan doen, sterker nog: ik heb het al gedaan.
Op 30 augustus schreef ik over de ‘regenboogtas’ waar ik een groot borduurwerk op had gemaakt. De achterkant van die tas was nog helemaal leeg, daar heb ik nu alle werkjes die ik had opgeborduurd.

Het blauwe werkje met de zwarte giraf heb ik met een randje oranje kruissteekjes op de tas vastgemaakt. Bij het witte lapje heb ik van de halve kruissteekjes hele gemaakt door met dezelfde kleur (nog restjes zat…) het steekje af te maken. Daarbij prik je dan steeds door de tas heen. Bij het bladwijzertje was het buitenste zwarte stekenrandje al zo getormenteerd door het jarenlange gebruik dat een stiksteekje daarover helemaal niet opvalt.

Wat deze tas voor mij zo bijzonder maakt is de combinatie van mijn eerste gepruts op borduurgebied aan de ene kant van de tas en aan de andere kant van diezelfde tas een ingewikkeld, zelf bedacht en ontworpen borduurpatroon met de in elkaar overlopende kleuren van de regenboog. Het is dus wel wat geworden met de ‘Nuttige handwerken’ en de gefrustreerde ‘Ada 1969′.

Reageren

13 januari: Jaren ’60 frustraties

Toen ik mijn oude agenda’s zocht voor de plaatjes van André van Duin, vond ik in de doos ‘Ada tot 1983′ ook mijn oude borduurwerkjes terug die ik op de lagere school had gemaakt.

De zwarte giraf op het blauwe stramien kwam tevoorschijn en in gedachten stond ik weer bij de juf De Vink. Het zoompje was namelijk vastgezet met een hele stomme steek. Dat vond ik toen al in 1969. Aan de juf vroeg ik of ik het zoompje met gelijke steekjes vast mocht zetten en niet met een hele en een halve naast elkaar. Het was immers mijn borduurwerkje. Maar dat was niet geheel bedoeling (lees: in het geheel niet). Het ging om het leren van de steek en niet om hoe het er uit zag.
De frustratie hierover heeft zich kennelijk vastgezet in mijn brein, want op het moment dat ik het uit de doos haalde dacht ik: “O ja, met die achterlijke steekjes aan de zijkant…..!”

Er zat nog een merklapje in de doos, met huisjes. Ik hoorde juf De Vink weer zeggen: “Denk ook om de achterkant, meisjes! Die moet net zo netjes zijn als de voorkant.”
De werkjes zagen er niet uit. Onder het stof, met vlekken er op en een beetje verschenen. Ik heb ze met de hand uitgewassen, de vlekken er uit gepoetst met een tandenborstel en een beetje wasmiddel, gedroogd en gestreken. Eigenlijk zou ik er iets mee moeten doen, maar ik weet nog niet wat. Het is in ieder geval wel een mooi tijdsbeeld. De tijd dat ‘nuttige handwerken’ nog op ons rapport stond.

Reageren

9 december: geborduurde stamboom met 5 generaties

Op 16 augustus schreef ik dat ik een familiestamboom heb geborduurd. Op die stamboom stonden 4 generatie’s: Gerard en ik stonden in het midden, onze kinderen boven ons en onze ouders en grootouders onder ons. Die stamboom had ik geborduurd met fruit-patroontjes.

Daarna maakte ik een stamboom voor mijn ouders. Die besloeg 5 generaties. Deze keer gebruikte ik geen fruit maar bloemen en ging ik net zo te werk als met de fruit-stamboom.

5 generaties

Ik begon in het midden met de fuchsia’s, daarbij staan de namen van mijn ouders met hun trouwdatum. Daarboven borduurde ik bloemen voor mijn broer en mij en daarboven weer de kleinkinderen van mijn ouders. Onder de fuchsia’s staan ook twee generaties: hun ouders en hun grootouders.

Mijn stambomen hebben dit voorjaar op een kleine tentoonstelling gehangen in ‘Op de Helte’.

Merklappen tentoonstelling

De tentoonstelling was georganiseerd door de vrouwenvereniging “Passage” in Roden en had als onderwerp Merklappen. Het was heel bijzonder om zoveel merklappen bij elkaar te zien en ik was dan ook erg trots dat mijn werk daarbij hing!

Reageren

8 november: Wild, bont en spannend….

Vandaag was ik voor het eerst een middag helemaal alleen.
Eerst een flinke wandeling gemaakt naar Het Goed. Het was prachtig weer en het deed me goed om in de zon en de wind te lopen.
Eenmaal thuis ben ik begonnen met mijn luxe, geborduurde ‘tablet-hoesie’. Dat gaat minstens een jaar duren (als het niet langer is) maar het heeft geen haast. Ik heb immers de gehaakte versie al.

Gisteren vertelde ik dochter Harriët dat ik “Wild, bont & spannend” ging borduren. (zie foto uit het boek “Randen borduren in kruissteek” van José Sterrenburg)Wild, bont en spannend

Kennelijk had zij heel andere associaties bij die combinatie van woorden. Ze trok slechts één wenkbrauw op…… dat zegt genoeg. Maar ze vond het wel mooi! Het wordt vast niet zoals op bovenstaand plaatje, ik bedenk graag zelf iets, maar ik gebruik het wel als uitgangspunt.
Het begin is er. En ik moet bekennen: het was heerlijk vanmiddag!
Een-persoonsthee en borduren
Lekker bakkie ‘een-persoons-thee’, een nieuw borduurwerkje,
zeeën van tijd: “Wie döt mij wat vandage!”.
Ik trakteerde mezelf op een rumboon bij de thee.
Die heb ik nog van m’n verjaardag……

Reageren

13 oktober: Tandarts en borduren.

Vandaag moest ik naar de tandarts. Vanmorgen én vanmiddag. Op Gerards verjaardag (25 juni) was namelijk een oude kroon doormidden gebroken en had ik alleen nog een heel raar stompje in mijn kaak staan. Mijn eigen tandarts was toen op vakantie, maar gelukkig kon ik terecht bij een vervanger in Roden. Die zei: “Hier kan ik eigenlijk niks meer mee, ik bak er wel wat op, dat houdt wel een paar weken en dan moet je eigen tandarts er maar mee aan het werk.” Dat is dus vandaag gebeurd. Ik zal er niet te lang over uitweiden maar het zijn voor mij geen fijne dagen. Met een beurse onderkaak en een dizzy hoofd zat ik vanmiddag op de bank toen de verdoving er uit trok. Wat dan heel goed helpt is borduren. Dat doe ik graag en je moet jezelf met zo’n brak hoofd gewoon een beetje verwennen.

Het ‘probeer-miniatuurtje’ voor de i-padhoes is nu klaar.

Miniatuurtje uitgeprobeerd

Op 14 september schreef ik al over het log-cabin borduren, met dit miniatuurtje heb ik verschillende dingen door elkaar uitgeprobeerd. Het grote patroon in het midden komt uit het boek van José Scherrenburg, evenals sommige andere hokjes.
Ook heb ik gebruik gemaakt van de randjes van ‘Randje per week’>>> en de rest heb ik zelf bedacht. Nu kan ik aan de echte hoes beginnen. Ik heb alleen nog geen i-pad….. nog twee weken!

Reageren

2 oktober: Borduren in quarantaine?

Vervolg van gisteren: deel 2. Het was dus de bedoeling dat ik vierkanten ging borduren, maar in het boek van José Sterrenburg staan alleen maar rechte randjes. Dus hoe je ‘de hoek om moet’ moest ik zelf bedenken. Meestal liet ik de randjes van twee kanten bi011j elkaar komen en bedacht ik ter plekke hoe ik het in een hoek aan elkaar kon vlechten. Eerst tellen hoeveel hokjes er tussen zitten en dan maar kijken hoe het uit komt.

Soms haalde ik weer uit wat ik zelf bedacht had, dan vond ik iets anders toch mooier. Toen het bijna af was moest ik nog bedenken hoe ik het zou omzomen. Janny Alssema, borduur-collega, liet mij zien hoe je een zoompje kon maken door het naar voren om te vouwen en in de hoek zo in te knippen dat het precies naar binnen valt. Ze had een voorbeeld in papier uitgeknipt, dat heb ik nagemaakt en gebruikt.

009

Gisteren schreef ik al dat ik als het warm is graag onder een boom zit te borduren. In Noord-Duitsland was het plekje onder een boom afgezet met rood lint, omdat dat vrij gehouden moest worden voor een evenement. Toen leek het even alsof ik een enge ziekte had: ik moest ‘in quarantaine’ borduren…!

Het kleed wordt gebruikt op zon- en feestdagen, meestal als ook de dochters, al of niet met aanhang, thuis zijn. Een feest-kleed dus.

Reageren

1 oktober: Geborduurd tafelkleed

Het project waar ik het langst mee bezig ben geweest is een geborduurd tafellaken.
In maart 2007 kocht ik van mijn verjaardagsgeld een heel groot stuk borduurstof bij ‘t Spinnewiel’ in Roden en begon aan mijn “tafellaken-project met randen”. In de winkel adviseerden ze mij om in het midden te beginnen en vandaar uit vierkanten te borduren.

Vijf basiskleuren zocht ik uit: blauw, rood, groen, lila en paars. De randen borduurde ik om en om in de combinaties blauw/rood en groen/lila/paars. Alleen in de buitenste rand gebruikte ik alle kleuren door elkaar in alle mogelijke verschillende combinaties.
De patronen van de randen komen uit het al eerder genoemde boek ‘Randen borduren in kruissteek’ van José Sterrenburg.

geborduurd tafellaken

iets dichterbij

Het heeft al met al tot de zomer van 2013 geduurd tot ik het af had. Het had ook geen haast. Borduren is voor mij pure ontspanning. Het borduurmandje staat altijd onder de plek waar ik zit op de bank in de woonkamer. Zondagmiddagen lenen zich bijzonder goed om je in borduurranden te verdiepen. Verder ging het altijd mee op vakantie: het liefst zit ik dan op een warme dag onder een schaduwrijke boom te prikken met Bach op de oortjes. Ook de periodes dat ik in het ziekenhuis lag, was mijn borduurwerk een welkome afleiding. Het ontlokte een verpleegkundige de opmerking: “Daar zou ik het nou van aan mijn hart krijgen!”

Morgen deel 2: Borduren in quarantaine?

Reageren

24 september: Tegeltjeswijsheid uit Engeland

Was het een tijdje ‘zooo jaren ‘70′ om te handwerken, de laatste tijd mag het weer.
Handwerkboeken en  -website’s met patronen en voorbeelden schieten als paddestoelen uit de grond en ook jonge meiden breien, haken en borduren alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
Met drie dochters kon het niet uitblijven: ook zij doen mee. Onze oudste dochter woont in Engeland en zij had voor een verjaardag van een vriendin zelf een cadeautje gemaakt: een geborduurd wandtegeltje. En dan niet ééntje met zo’n tekst ‘van het concert des levens krijgt niemand een program’, maar een hippe, zelfbedachte draak met een goede raad erbij.

Drakie,,,, (vertaling: bemoei je niet met drakenzaken, want je bent knapperig en lekker met ketchup)
Kostelijk vind ik dit soort dingen.
En ook al kon ze geen engels ……ik denk dat mijn oma goedkeurend zou knikken.

Reageren

Pagina 3 van 4

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén