een alternatief voor 'de waan van de dag'

Categorie: Haken Pagina 4 van 10

11 januari: Tunisch entre-lac haken.

Eind november schreef ik dat een nieuwe uitdaging op handwerkgebied aanging: tunisch entre-lac haken.
Inmiddels zijn we drie maanden verder en heb ik de techniek onder de knie.
Daarbij maakte ik gebruik van deze website >>>
Met de restjes van de ‘chique vierkantjes-deken‘ maakte ik een kussenovertrek; dat ligt nu te shinen op mijn kamer in het jaren ’60-clubstoeltje dat ik nog heb van de eerste huisinrichting van mijn ouders. (zie foto).

Dit kussenovertrek was een oefenproject om de haaktechniek te leren, nu ga ik met deze techniek en heel mooi garen een sjaal haken.
Bij ‘Blij dat ik brei‘ heb ik een bol Unicat garen besteld.
Dat is speciaal garen dat bestaat uit meerdere draden, waarbij de overloop van de verschillende kleuren per draad verspringt. Hierdoor ontstaat een mooi gemêleerd kleurverloop, wat het werkstuk karakter geeft.
Eén bol bevat 900 meter 4-draads, ongetwijnd verloopgaren, de samenstelling is 50% katoen, 50% acryl en kost € 24,95.
Je kunt kiezen uit meer dan 100 kleur-combinaties, maar ik koos voor Tamara (zie foto).
Voor dit garen gebruik ik een deel van mijn verjaardagsgeld; zo’n dure bol garen bestellen voelt voor mij echt als een cadeau.
Gistermiddag heb ik het besteld; ben zo benieuwd wanneer mijn pakje komt!

Naschrift.
Van Jeanet van ‘Blij dat ik brei’ kreeg ik een mail.
Ze hadden de kleur niet op voorraad, die moet besteld worden; kan wel even duren.
Ze wilde wel een foto maken met de kleuren die op dit moment in de winkel zijn, misschien zat daar een alternatief bij?

Lief hé? Maar ik hoef geen alternatief. Ik wacht geduldig de levertijd af.
Ondertussen kan ik nog breien of borduren.
Of lezen. Of muziekmaken.
Of blogs schrijven……. er zijn zo veel leuke dingen!

Reageren

23 november: Een chique vierkantje, deel 2

Vorig jaar kreeg ik als verjaardagscadeau van Gerard een handwerkproject, een deken voor op het tweepersoonbed in ‘mijn kamer’. Daarover schreef ik op 28 november vorig jaar een blog onder de titel ‘Een chique vierkantje’>>>.
Inmiddels zijn we een jaar verder en de deken ligt te pronken op het bed.

Het hele jaar nam ik het haakwerkje overal mee naar toe. Zo’n los vierkantje neemt amper ruimte in en na tien van die vierkantjes kun je het uit je hoofd haken.
Als ik vier bolletjes had opgehaakt had ik 12 vierkantjes, 3 van elke kleur.
Dan hechtte ik alle losse draadjes af en zette die 12 aan elkaar. Dat deed ik door met de kleur wit  vasten te haken om de voorste lus van de vorige toer van het ene vierkantje en door de achterste lus van de vorige toer van het andere. Op de foto hiernaast zie je een grijs en een blauw vierkantje dat met de kleur wit aan elkaar wordt gehaakt.

Bij het aan elkaar haken van de vierkantjes heb ik er voor gekozen om de vierkantjes niet in een patroon aan elkaar te zetten, maar willekeurig te verspreiden over het geheel.
Wel zorgde ik er voor dat er niet twee dezelfde kleuren naast elkaar kwamen.

Voor de rand om de deken heen had ik bedacht om een golvende, witte rand met schulpjes te maken, maar dat werd niet mooi. Na veel gepruts en geprobeer kwam ik er op om er één toer vasten met de kleur wit omheen te haken, dat gaf het mooiste, rustigste beeld.

Verjaardagscadeau af, project klaar.
Op naar de volgende uitdaging: entrelac haken!
Daarbij maak ik gebruik van deze website >>>
Maar ik ga wel andere kleuren gebruiken als bij de voorbeelden…..

Reageren

11 maart: Zen door breien.

Af en toe spreken we af met een echtpaar dat we al kennen vanaf de tijd dat Frea op peuterspeelzaal ‘het Kwetternest’ zat. Hun dochtertje zat bij Frea in de klas en de vriendschap die toen ontstond bestaat nog steeds. Tussen de dochters én tussen ons.
Twee weken geleden kwamen ze een avond bijpraten, want we zien elkaar minder dan vroeger toen onze dochters nog samen op school zaten. De dames deelden namelijk niet alleen hun peuterspeelzaaltijd, maar ze zaten ook 8 jaar bij elkaar in de klas op basisschool ‘de Haven’, waarbij wij als moeders veel samen optrokken.

Ze hadden een bloemetje meegenomen én een klein krantenartikeltje.
“Ik las het en ik moest gelijk aan jou denken!”
‘Breien = zen’ stond er boven het verhaaltje en de foto liet een paar breiende handen zien.
Dit stond er in:
Is het je wel eens opgevallen hoe relaxt dames (en een enkele heer) erbij zitten als ze aan het haken of breien zijn? Je wordt helemaal zen van haken en breien. Dat blijkt zelfs uit onderzoek: er komen gelukshormonen vrij, je bloeddruk zakt, je hartslag daalt en stress werk je weg. Haken en breien hebben ongeveer dezelfde uitwerking als mediteren of yoga, zonder ingewikkelde houdingen. Haal die breipennen en bollen wol dus maar weer tevoorschijn en brei een mooie zen-sjaal of handschoenen. Word je warm en gelukkig van. 

Nou spreek ik regelmatig mensen over breien en haken om de doodeenvoudige reden dat ik bijna altijd met een handwerkje in mijn handen zit en ik weet dat er ook mensen zijn die absoluut niet zen worden van breien of haken.
Een bloemlezing van een aantal reacties die ik in de loop van de jaren hoorde:
“Ik word er juist hartstikke gestressed van! Als ik aan iets ben begonnen móet het af en zit ik als een razende te prikken.”
“Breien? Mijn handen beginnen al te zweten als ik er alleen maar aan denk! Dan heb ik weer visioenen van te strakke steken op metalen breinaalden die niet wilden schuiven…”
En toen ik na de hartoperatie een ingewikkeld patroon inbreide riep een verpleegkundige: “Daar zou ik het nou van aan mijn hart krijgen!”

Maar spreek je ervaren handwerksters, dan zullen ze allemaal beamen: je wordt er heerlijk rustig van. De foto hiernaast is genomen door Frea in de heerlijke warme voorjaarsweek in februari. We zaten samen buiten in het zonnetje  te koffiedrinken en te handwerken.
Helemaal zen met z’n tweeën.

Reageren

13 februari: Crocheteers.

“Wat heb je daar nou voor een button op je jas!” vroeg ik dit weekend aan Frea.
Trots liet ze me zien wat het was.
Een grote, goudkleurige medaille/speld met de tekst: Crocheteer. All for Yarn and Yarn for all! (vertaling: haakster. Allen voor garen, garen voor allen).
Met een knipoog naar de drie musketiers: one for all, all for one”.

Mijn dochter.
Geen musketier maar een ‘haaketier’.
Die button had ze gekregen van haar Amerikaanse vriendin.
Frea neemt haar haakwerk, net als ik,  overal mee naar toe en zit als het even kan te haken. In de bus. In de trein. In de bibliotheek. In de pauze op het werk.

Je maakt heel gemakkelijk contact met een haakwerkje in je hand. Er is altijd wel iemand die er een opmerking over maakt.
“Wat leuk, zo’n jong mens dat haakt! Deed ik vroeger ook….”
“Wat ben je aan het haken?”
“Wat houd je die haaknaald raar vast, is dat wel goed?”
(lees over het gebemoei van anderen met mijn haakwerk op het blog Pannenlappen van oma Vrieswijk >>>)
Heerlijk herkenbaar.

Zit ze dus met die button op de jas overal te haken.
Ben ik stiekem wel een beetje trots op…..

Reageren

20 december: Engeltjes haken

Toen ik in het voorjaar werd gevraagd door de Toerustingscommissie van onze PKN-gemeente  om een avond te verzorgen voor het winter-activiteitenseizoen wist ik al wat ik  wilde doen. Dit jaar wilde ik iets doen waar ik mezelf voor zou opgeven als het werd aangeboden. Iets met handwerken of zo, iets creatiefs.
We gingen kerst-engelen haken. Maar het thema van het winterseizoen was ‘In gesprek’ en niet ‘Haak maar aan’ dus tijdens het haken zouden we het dan hebben over engelen.

Dinsdagavond zat ik met 18 vrouwen in een zaaltje in Op de Helte; spannend vond ik. Hoe zou het gaan? Van te voren had ik voor iedere deelneemster een ‘goody bag’ gemaakt met daarin de beschrijving van 2 engeltjes en een bolletje wit haakkatoen.
Verder had ik alvast wat engelen gehaakt om als voorbeeld op tafel te kunnen leggen.
Het kleine engeltje haken kostte mij ongeveer 20 minuten, het haken van de iets grotere, het onderzettertje, kostte een klein uur.
We hadden twee uur voor deze workshop, dus ik dacht: ‘Twee engeltjes haken moet kunnen’.

Dat had ik inderdaad redelijk goed ingeschat, alleen hadden we niet allemaal ervaren haaksters aan tafel zitten.
“Nou, ik denk dat ik toch al twintig jaar geen haaknaald in de handen heb gehad!”.
En iemand die ik had ingeschat als een ervaren handwerkster zei: “Nee joh, ik borduur alleen maar heel veel, haken deed ik vroeger nog wel eens….”
Aan de tafels links van mij zaten drie dames op rij die vooral in het begin moeite hadden om op gang te komen.
Aan de andere tafels waren het ook niet allemaal ‘gevorderden’ maar ik zag deelnemers elkaar helpen met het lezen van de patronen en het uitvoeren van de steken.

Mini-boom-engeltje

Het was een geteut en geklets van belang. Een greep uit de tafelconversatie:
– Wat is het verschil dan tussen een halve en een hele vaste?
– Ja, een stokje weet ik wel. Maar een dubbel stokje? Twee keer de draad omslaan? En dan hoeveel keer doorhalen?
– Kijk maar even mee.
– Waar zit dat gaatje dan waar je moet insteken!
– Het ziet er heel anders uit als op het plaatje….

Het was de bedoeling dat we, als iedereen aan het haken was, het zouden hebben over

Engel-onderzettertje

engelen. Nou, iedereen was behoorlijk in gesprek. Met elkaar vooral. Er kwam niet veel van de engelen…..iedereen was aan het tellen, uitzoeken, afkijken, overleggen: we hadden het veel te druk met ons haakwerkje!
Er was nog wel een ontroerend verhaal van één van dames die vertelde dat haar twee kleinkinderen haar engelen waren.
“En het bijzondere is: Ik ben nooit moeder geworden en nu ben ik toch oma!”
Ze had vroeger pleegkinderen in huis gehad en één van de kinderen, nu een vrouw van rond de veertig, was haar als een dochter geworden.
“Engelen zijn die kleinkinderen voor mij. Maar soms staat er een ‘b’ voor…..”

De meeste haaksters kregen twee engeltjes af en wie ze niet af had nam het mee naar huis.
Voor de handwerksters onder mijn lezers: wil je ook een engeltje haken?
Onderaan dit blog vind je twee linken naar PDF-bestanden met een haakbeschrijving, een teltekening en een foto.
Als bonus bij het blog van vandaag!

Mini-boomengeltje haken

Engel-onderzettertje haken

Reageren

28 november: Een ‘chique’ vierkantje.

Begin oktober vroeg Gerard: “Wat wil je voor je verjaardag?”
Met het antwoord kon hij geen kant op. “Het liefst iets van een handwerkproject. Een deken of zo met een patroon erbij; breien of haken, ik weet het eigenlijk zelf niet precies.”
Daar kun je als man natuurlijk helemaal niets mee; zet maar weg die macaroni.
Op mijn verjaardag kreeg ik een prachtig herfstboeket.
“Zoek zelf maar wat moois uit om te handwerken.”

Zoekend op internet kwam ik bij een nieuwe variant van de granny square: de Victorian Lattice Square.
Letterlijk vertaald Victoriaans Traliewerk Vierkantje.
Een chique vierkantje.
Ergens las ik: “Het doet een beetje kasteel-achtig aan”.
Dat sprak me wel aan en ik ging er mee aan de slag.
Voor ‘mijn kamer’ wil ik graag een deken haken op het bed.
Het leek me leuk om die deken te maken in de kleuren van het nieuwe behang, dus ik nam een staal behang mee naar Atelier 6A in Leek en zocht vier pastelkleuren uit die het dichtst bij de behangkleuren in de buurt kwamen.

Op Ravelry vond ik een Engelse beschrijving en een teltekening, die printte ik uit en begon: vertalen, lezen, nog eens lezen, uitproberen, aftrekken, opnieuw beginnen… een handwerkster snapt wel wat ik bedoel. Het duurt even voordat je zo’n nieuw patroontje onder de knie hebt.
Vervolgens heb ik het patroon helemaal uitgeschreven én de teltekening opnieuw gemaakt.
Vandaag als bonus bij deze website: een Nederlandse beschrijving van de Victorian Lattice Square met de bijbehorende teltekening.  Voor de teltekening heb ik voor de toeren drie kleuren gebruikt: rood,  groen en blauw. Je kunt dus aan de verschillende kleuren zien waar de nieuwe toer begint.
Klik hier Victorian Lattice square voor het PDF. Tip voor je begint te haken: haak eerst een proefvierkantje om de steken en het patroontje onder de knie te krijgen.

Er komt nog een vervolg op dit blog: over de deken die ik van deze vierkantjes ga haken en hoe je de vierkantjes het mooist aan elkaar haakt.

Naschrift: dat vervolg is inmiddels geschreven: zie 23 november 2019 voor deel 2 >>>

Reageren

16 september: Een uiennet. Een wat…?

Nieuw!

Oud.

Een uiennet. Vroeger ooit zelf gehaakt, het hangt al jaren in mijn kelder, samen met een kleinere uitvoering waar de knoflookbolletjes in bewaard worden.
Door het vele gebruik begint het uit elkaar te vallen, tijd voor een nieuw uiennet.
Daarvoor gebruikte ik het garen dat ik overhield van de blokjesdeken die ik voor de bank had gehaakt.

Het boek waar het net in stond beschreven kan ik niet meer vinden.
In de vaagheid blijven hangen.
Dus haalde ik de uien uit het net en telde het patroon helemaal uit.

Ik heb het precies zo nagehaakt als het origineel en nu hangt er een nieuw uiennet bij ons in de kelder. Vanmiddag legde ik de laatste hand: ik haakte een koordje van lossen en reeg dat door de bovenste rij gaatjes zodat je het het kunt ophangen.
De uien hangen zo droog en van de grond.

Afgelopen week had ik het haakwerkje ook mee naar mijn werk.
De mannen vroegen uit beleefdheid naar wat ik nu weer aan het maken was, want ze kunnen dan vaak het onderscheid tussen haken en breien niet zien, maar zagen aan de kleur wel dat het iets anders was als vorige week.
“Een uiennet.”
Iemand keek verschrikt op en riep “Een UIERNET?!?”
De vorm van wat ik omhoog hield en de kleur ervan deden de rest.
Toen was het spel op de wagen.
Hilarisch, wat een lol kun je dan met elkaar hebben om één verkeerd lettertje………

Wil je dit uiennet ook haken?
Het patroon heb ik uitgeschreven en ik heb er ook een teltekening bijgemaakt voor de duidelijkheid. Het is niet heel moeilijk, dus ook voor beginnende hakers is het goed te doen.  Klik hier Uiennet haken – beschrijving & telpatroon  voor een PDF met de beschrijving en de teltekening. (NB Vind je een fout in de beschrijving, meld me dat dan even, dan pas ik het aan). En zijn niet alle steekjes helemaal goed gelukt?
Who cares…..het net hangt immers in de kelder!

Reageren

5 juli: Sigaar uit eigen doos.

In de doos met cadeautjes die ik kreeg van mijn collega’s (zie 25 april) zat ook een handwerkblad met daarbij 10 piep-kleine bolletjes katoen in verschillende kleuren; van collega Winny. Met haar heb ik een tijdje op één kamer gezeten. Deze  maand viert zij haar 40-jarig jubileum als werknemer bij Lentis en twee weken geleden was er een feestelijk etentje in Winschoten.

10 mini-bolletjes

We legden allemaal een bedragje in voor een cadeau voor haar,  maar ik wilde ook graag iets persoonlijks geven; ik besloot haar cadeautje voor mij te transformeren tot een cadeautje voor haar.  Van één zo’n mini-bolletje kon ik net één onderzettertje haken.
Van de restjes haakte ik twee lossenkettingen voor een mooi strikje om een setje van 5 onderzetters.

Het cadeautje viel in goede aarde; al was het op de keper beschouwd eigenlijk een sigaar uit eigen doos.
“Iedere keer als je deze onderzetters gebruikt denk je even aan ons!” merkte iemand op.
Het is in ieder geval een leuke herinnering aan de goede tijd die we als collega’s samen hebben gehad.

Ook zo’n onderzetter haken? Hierbij een link naar het blog: ‘Van onderzetters naar rommelmarkt’ van 2 juli 2015.
Daar vind je een link naar het haakpatroon.

Reageren

9 juni: Omslagdoek wordt vest. Voor kantoor.

Eliza

Op 24 april schreef ik over de cadeautjesmand die ik kreeg van mijn collega’s. Twee bollen Scheepjeswol Eliza zaten er in van collega Jacquelien.
Ik bedacht dat ik daar wel een omslagdoek van zou kunnen haken,  maar dan heb je aan twee bollen niet genoeg.

Eva

Bij de Wibra kocht ik twee bollen Eva in een constrasterende kleur en wisselende de bollen af. De driehoekige doek haakte ik zoals wordt voorgedaan in een video die ik vond op You Tube, de link staat in de PDF onderaan dit blog.

De omslagdoek zou ik op kantoor in een la van mijn bureau leggen.  Ik deel een kamer met twee heren en een dame en soms ben ik de enige die het koud heeft.
In dat soort situaties leek mij een omslagdoek handig.
Maar in de praktijk blijft een omslagdoek niet zitten.

“Als ik die punten om mijn polsen draai ontstaan er mouwen” bedacht ik. Met de doek om mijn schouders probeerde ik wat uit.  Op de foto hiernaast zie je dat de doek om mijn linkerarm al een mouw heeft, om de rechterarm markeer ik met mijn vingers het punt waar de doek aan elkaar gezet moet worden om de mouwen te creëren.

Experiment geslaagd.
Een kantoor-omslagdoek-vest.
Hierbij de link naar een PDF Omslagdoek wordt vest met alle informatie hoe de doek is gehaakt, foto’s van de transformatie van doek naar vest en het eindresultaat.

Reageren

21 mei: Gehaakt zomerjurkje voor een baby-meisje.

Bij ons in de buurt is een klein baby-meisje geboren. Dat is op zich natuurlijk niets bijzonders, wij hebben zelf drie keer zo’n rose wolkje gekregen. Maar wij kennen de opa en oma van het babymeisje. Twee zonen hebben ze. De oudste zoon heeft op zijn beurt ook weer twee zonen gekregen en de tweede zoon had ook al één jongetje op de wereld gezet. Halverwege deze zwangerschap sprak ik de oma: “We krijgen een kleindochter!”

Eigenlijk heel gewoon,  maar o zo bijzonder.

Voor dit meisje haakte ik een klein, wit zomerjurkje. Het wordt steeds moeilijker om een patroontje voor zoiets te vinden op internet. Plaatjes genoeg, veel te veel zelfs. Eerst begon ik aan een patroontje met een vierkant pasje, dat moest je dubbelvouwen. Maar toen ik vier toeren van dat pasje had gehaakt, bleek dat als je dat dubbelvouwde er nooit een klein baby-meisjes-hoofdje doorheen zou passen.
Op de plaatjes die bij het patroontje stonden had een pop het jurkje aan.
Tja, dat hoofd kun je er even afdraaien…..

Verder zoeken. Ik vond een patroontje van een overgooiertje dat iemand zelf had aangepast zodat het een jurkje werd. (hierbij een link naar die website Charami >>>)
“Angel-wings-jurkje” heette het. Engelenvleugeljurkje.
Dat heb ik gemaakt voor ons buur(t)meisje, maar ook ik heb het weer hier en daar aangepast.  Het is gemaakt voor een meisje van 4-6 weken. Voor de liefhebbers: ik maakte een beschrijving van hoe ik het gehaakt heb, mét het extra gele randje en de knoopjes.
Hierbij een link baby jurkje angelwings naar het PDF en foto’s van de verschillende details.

Van de mama van het babymeisje kreeg ik twee dagen later een foto van hun meisje met het jurkje aan. Wát een schatje. Dit schreef ze er bij:  In ieder geval is het jurkje super leuk en het staat goed. Lekker voor deze warme dagen.

Reageren

Pagina 4 van 10

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén