Categorie: Koken & bakken Pagina 14 van 18

3 november: Korte up-date & Pasta met pesto en kip

Door Ada

Op 3 november 2015

Vandaag moest Gerard zich melden voor een korte up-date in het ziekenhuis.
De bloedwaarden waren goed en 12 november blijft nog steeds (in potlood) staan voor de oproep. Ook heeft men al één en ander verteld over hoe de behandeling er dan uit gaat zien. Gerard’s conditie is goed (hij is vandaag op de fiets naar het UMCG geweest) en men is tevreden over zijn algemene toestand. Bemoedigend dus.

Pasta – pesto – kip
Door de vegetarische c.q. veganistische overtuigingen van onze dochters zijn wij in de loop van de jaren anders tegen het eten van vlees aan gaan kijken.
Voorheen aten we bijna iedere dag vlees. Met name veel varkensvlees, want dat hadden wij altijd in de diepvries. Dat was logisch in die tijd: mijn schoonouders (later opgevolgd door mijn zwager/schoonzus) hielden varkens, zodat we gemakkelijk met een ander familielid samen het varken konden delen. Maar voortschrijdend inzicht leerde ons dat het wel wat minder kon met de vleesconsumptie en inmiddels zijn we ‘flex-tariër’ geworden; drie dagen per week geen vlees en rood vlees wisselen we vaker af en met kip en vis.

Afgelopen week verschenen er verontrustende berichten over bewerkt rood vlees in de media: het zou kankerverwekkend zijn. Gelukkig werd de berichtgeving in de dagen daarna wel weer genuanceerd, maar de toon was wel al gezet.
Van verschillende kanten hoorde ik later in de week alweer geluiden dat de berichtgeving ‘histerisch’ was en ’te paniekerig gebracht’. Dat vond ik ook. Ik neem nog gewoon een plakje snijworst op mijn brood of een gebakken worstje bij de stamppot andijvie.
Een mevrouw van het Voedingscentrum >>> vertelde op de radio dat bewerkt rood vlees inderdaad niet goed is als je er grote hoeveelheden van opeet. Maar als je gevarieerd eet met iedere dag iets uit alle vijf vakken van ‘de schijf van vijf’ >>> dan hoort daar af en toe ook gewoon vlees bij. “Wat daarnaast belangrijk is” merkte ze er bij op “is dat je voldoende beweegt”. We doen ons best.

Vandaag aten we ‘Pasta-Pesto-met Kip’. Frea kookte dat een keer voor ons (voordat ze stopte met vlees eten) en het is een heerlijk recept.

Dit heb je nodig voor 2 personen:
– 200 gram kipfilet
– 1 teentje knoflook
– 1 prei
– 1 doosje champignons
– 1 dikke ui
– 150 gram Pasta
– klein potje groene pesto
– 200 cc kookroom

* kipfilet in stukjes snijden en marineren in een lepel groene pesto en de uitgeperste knoflook. Daarna 10 minuten bakken in een koekenpan

* Champignons, prei en ui in schijfjes/stukjes snijden en met een beetje olijfolie 15 minuten bakken/smoren in een koekenpan.

* pasta koken zoals aangegeven op de verpakking.

* Als de groente gaar is de kookroom en de rest van de pesto er door roeren.
Dan de kipstukjes erdoor roeren, vervolgens de pasta mengen met het groentemengsel.

Reageren

30 oktober: Hete bliksem.

Door Ada

Op 30 oktober 2015

In Koken & bakken

Enkele weken geleden kregen we een zak zoete appeltjes met de toevoeging: “Kun je hete bliksem maken.” Maar dat had ik nog nooit gehad, laat staan gekookt.
Gelukkig is daar dan internet.
Op één van de eerste pagina’s die ik bezocht stond:
Hete bliksem is in Groningen zowel de aanduiding voor een mooie vrouw als de naam van een stamppot met appel, gerookt spek en flink wat peper.
Dat is dan gelijk ook maar weer Gronings duidelijk.

Het bijzondere was, dat ik wel meer dan 20 verschillende varianten vond: zonder of met uien ( al dan niet gebakken of gekookt), zonder of met vlees (gehakt, ontbijtspek, worst) met alleen zoete appels of aangevuld met zure, met aardappels of met puree, kortom: er was veel ruimte voor een eigen interpretatie.
Dit heb ik ervan gemaakt:

Benodigdheden voor twee personen:
500 gram aardappels
300 gram zoete appeltjes
2 dikke goureinetten.
Dikke ui

Bereidingswijze: aardappels en appels schillen en in kleine stukjes snijden. Aardappels en appels samen op een aardappelstoommandje stomen met 4 kopjes water, peper en zout naar smaak toevoegen.
20 minuten laten stomen.
Ui in stukjes snijden en bakken.
Aardappels en appels afgieten, uien erbij en door elkaar mixen.
Als vlees serveerde ik er een ‘gehaktbal met ui’ bij: half heel fijn gesnipperd uitje door het gehakt mengen en ballen van braden.

Wij vonden het heerlijk! Van de rest van de appeltjes hebben we ‘zoete appeltjes’ gestoofd, dat doe je net zoals met stoofperen, alleen dan met minder suiker. (zie 22 september 2014 >>>)

Reageren

23 oktober: Verjaardag met Mozartvlaai.

Door Ada

Op 23 oktober 2015

In Alledag, Koken & bakken

Vandaag vierde mijn moeder haar 84e verjaardag.

Vanmorgen haalde ik voor bij de koffie twee grote vlaaien bij Limburgia in Roden. Terwijl de mevrouw achter de balie de bestelling klaarmaakte vroeg ik haar of ze ook zo genoot van ‘Heel Holland bakt’. Ja, ze vond het wel een leuk programma. Maar ze ondervonden er bij Limburgia ook hinder van: omzetverlies. “Mensen zijn massaal zelf aan het bakken geslagen, het is kennelijk een aanstekelijk programma.”

Dat is natuurlijk beroerd voor de vlaaien-boer.
Maar ik vond het goed nieuws. Ik ben niet een creatief taartenmaker, maar ik maak wel bijna alle taarten voor verjaardagen zelf, zie 24 oktober. >>>

Morgen bak ik de traditionele appeltaart naar het recept van mijn schoonmoeder. Eigenlijk maak je die zoals op het pak van zelfrijzend bakmeel van Koopmans staat, maar zij had een eigen toevoeging: na het wellen van de rozijnen leg je ze even een poosje in een bodempje rum.
Daarna doe je bodempje rum door het restje geklutst ei waarmee je de bovenkant van de appeltaart bestrijkt.
Lekker!

Maar de vlaaien-meneer uit Limburg kan er ook wat van.
Vanmiddag genoot ik van een punt Mozart-vlaai. Een krokante bodem bestreken met chocolade met daarbovenop heel veel slagroom met een laagje advocaat. Hemels. Net als de muziek van zijn naamgever.

Voor het overige was het weer een genoeglijke dag.
Ooms en tantes, mijn kinderen en mijn broer en zijn gezin weer gesproken.
Met buurvrouw Griet een haakpatroontje uitgewisseld.
Met mijn moeder een borrel ingeschonken en met iedereen voor haar gezongen en geklonken op haar 84e.
Buurvrouw Annie, zelf al 88, zong er nog olijk achteraan “nog honderd jaar na dezen…”
We sloten af met een afhaalmaaltijd van de Chinees in Smilde.
Het was in meerdere opzichten een waardevolle dag.

Reageren

11 september: Superfoods vs andijvieschotel

Door Ada

Op 11 september 2015

In Koken & bakken

Vandeweek kreeg ik van mijn schoonzusje een stapeltje Linda’s. Die leest haar zus, zij krijgt ze, ik krijg ze en ik geef ze weer door aan mijn schoonzus van mijn kant van de familie. Het maart-nummer had als onderwerp het nieuwe eten/superfoods. Voorbeelden van superfoods zijn gojibessen, cacaobonen, hennepzaad, tarwegras. Maar ook bessen, rode druiven, knoflook, vette vis (omega-3-vetzuren), olijfolie, bepaalde noten en donkere chocolade worden wel als superfood gezien.
Brood, vlees, pasta, melk en aardappels blijken niet goed voor een mens.

Wij doen nog niet aan ‘het nieuwe eten’ mee. Enerzijds omdat wij al vijftig jaar ‘ouderwets’ eten, gewoon alles uit de schijf van vijf en met mate en anderzijds omdat wij al die nieuwe dingen niet zo lekker vinden. In één van de reacties in het tijdschrift stond: “Zelfs in de Allerhande van tegenwoordig staat geen recept voor gewoon eten meer….!”

Daarom vandaag een heel ouderwets recept van gewoon eten. Mét melk én vlees. Zonder pijnboompitten en geitenkaas.
Het is een ovenschotel met andijvie. Met zelfgemaakte aardappelpuree.
Dit is het recept voor twee personen.
Nodig: |
-500 gram aardappels,
-twee kroppen andijvie,
-200 gram gekruid rundergehakt,
-100 gram ontbijtspek,
– 1 ui
– 200 cl melk,
– klontje boter (of vloeibare boter)
– nootmuskaat.
– zout

Aardappels schillen en gaar koken.
Andijvie in grove repen snijden en ook gaar koken.
Gehakt rul bakken, uitje snijden en bakken, daarin ook de ontbijtspek (in kleine stukjes gesneden) bakken, daarna gehakt, ui en spek mengen.
Aardappels mixen, melk aan de kook brengen met het klontje boter en nootmuskaat en als het kookt aan de aardappels toevoegen. Even goed doormixen tot een gladde puree ontstaat.
Ovenschaal invetten en beginnen met een laagje puree. Dan een laagje met de helft van de andijvie en daarop een laagje gehakt/ui/spek. Daarna weer puree met daarbovenop andijvie, gehaktprutje en afsluiten met een laag puree. Paneermeel over de schotel strooien en hier en daar een beetje vloeibare boter ‘strooien’.
Dan 30 minuten in een voorverwarmde oven op 220 graden.

Hiel olderwets. En hiel lekker.

Reageren

5 september: Rode bieten. “Bij mien moe….”

Door Ada

Op 5 september 2015

In Koken & bakken

Vandaag een oer-hollandse groente: twee manieren om rode bieten te bereiden.
Bij ons thuis aten we vroeger de rode bieten altijd warm.
Mijn moeder deed dat als volgt:
De bieten werden eerst gewassen, in de schil gaar gekookt en vervolgens gepeld en geraspt. Daarna bakte ze een uitje en dat roerde ze door de bietenrasp.
Voor binden van het geheel loste ze een theelepel maizena op in een eetlepel azijn en tijdens het opwarmen van de bieten roerde ze dat er door.

Ik weet nog dat ik voor eerst bieten maakte, naar een recept uit het kookboek dat ik bij ons huwelijk had gekregen. Maar het smaakte heel anders dan thuis…..toch maar even met m’n moeder gebeld. Azijn en maizena. Volgens mij kon dat haast niet lekker zijn, maar toen ik dat had gebruikt smaakten de rode bieten weer zoals ik gewend was: “Net zo as bij mien moe”.

Het recept voor koude, zoet-zure bietjes heb ik van mijn schoonmoeder:
bieten wassen en in ruim water aan de kook brengen.
30-40 minuten laten koken, afgieten en laten afkoelen.
Als ze zijn afgekoeld de buitenste schil eraf pellen.
Dan ga je als volgt te werk:
In een platte schaal begin je met een laagje heel fijn gesneden/geschaafde bietjes (ongeveer een kwart van de bietjes)
Daarop strooi je 1/3^e fijn gesnipperde ui, een schepje suiker en een beetje azijn.(1 eetlepel).
Dan weer een laagje van een kwart van de bieten, met weer een 1/3^e van de ui, suiker en azijn. Dan nog weer een laagje van een kwart van de bieten, met de laatste 1/3^e van de ui, suiker en azijn. Afsluiten met een laagje van de laatste kwart van de bieten.
Nu dit alles een uur laten ‘intrekken’ en dan alles goed door elkaar husselen.
Dan smaakt het dus ‘net zo as bij zien moe.”

Het hangt heel erg van je smaak af hoeveel suiker, ui en azijn erbij moet.
Even uitproberen dus. rode biet
Gerard verbouwt zelf bieten in de tuin.
’s Zomers eten we ze altijd koud, zoals bij HEM thuis.
Wat we niet opeten gaat geraspt de diepvries in.
Want ’s winters eten we ze graag warm, zoals bij MIJ thuis.
De gulden middenweg.

Reageren

24 augustus: Italiaanse taart met kip

Door Ada

Op 24 augustus 2015

In Koken & bakken

Vorige donderdag had ik ‘de handwerksters’ van de Catharinacantorij op de koffie.
Eén van hen had ooit gezegd dat ze eens voor ons zou koken nu Gerard ziek is.
Ze had de daad bij het woord gevoegd en kwam binnen met een mand vol wol, katoen, haak- en breinaalden én een hartige taart. “Hoef je een keer niet te koken!”

Maar dat kwam goed uit! We gingen immers het weekend naar de Noordzee en dan is zo’n hartige taart heel gemakkelijk mee te nemen en erg lekker.
Toen de dames ’s avonds weg waren schonken we ons een glaasje wijn in en keken naar een opgenomen aflevering van ‘de slimste mens’.
En ondertussen stond die taart daar maar te geuren op het aanrecht.
We konden de verleiding niet weerstaan.

“Allebei ien klein puntie….”
Het werd iets meer. Maar hij was dan ook werkelijk overheerlijk!
De rest van de taart heb ik onmiddellijk in stukken gesneden, in folie verpakt en in een vershouddoos in de koelkast gezet.
Je moet de kat per slot van rekening niet op het spek binden.

Na het weekend heb ik de gulle gever bedankt voor het lekkers en gevraagd naar het recept.
Ik meende ook citroen te proeven en inderdaad: dat zat er dus ook in. Een heel bijzondere combi.
Het recept is uit de Allerhande staat gewoon op internet: hierbij een link naar Italiaanse taart met kip >>>.

Reageren

6 augustus: Trijn & Trijn

Door Ada

Op 6 augustus 2015

In Geschiedenis, Koken & bakken

Gisteren had ik een mini familiedag. In de zomervakantie breng ik altijd een dag door met de zus van mijn vader, mijn tante Trijn. Op mijn verzoek bezochten we Dedemsvaart, de plaats waar mijn overgrootouders gewoond hebben. Mijn overgrootvader heb ik nog gekend, we zochten hem regelmatig op. Hij had twee kinderen: zoon Andries (mijn opa) en dochter Trijntje.
We hadden gisteren afgesproken om koffie te drinken bij de dochter van die zus, die (om de zaak eenvoudiger te maken) ook Trijn heet en ‘an de vaort’ in Dedemsvaart woont.

Trijn en Trijn zijn dus nichten en zijn naar dezelfde oma genoemd. Eerst zochten we het huis op waar mijn overgrootouders gewoond hadden, waarbij de nichten herinneringen ophaalden aan logeerpartijen (en kattekwaad) bij hun opa en oma. Vervolgens gingen we naar het kerkhof, waar we oude graven opzochten. Toen kwamen de herinneringen boven aan begrafenissen in 1956 (van de vader van nicht Trijn) en in 1958 (van de oma van de beide nichten). “Wij gingen naar het kerkhof in koetsjes. Je had toen immers nog geen auto’s. We vonden dat eng en spannend. Weet je nog dat wij toen samen in een koetsje zaten?” Wat ook uit de gesprekken naar voren kwam was dat er met kinderen helemaal NIET over de dood werd gepraat. De destijds tienjarige nicht Trijn had nota bene haar vader verloren en er is naderhand nooit meer over gesproken. “Zo was het toen. Het waren andere tijden”.

Het zijn deze gesprekken die deze mini familiedag voor mij zo bijzonder maken. Ze geven me een inkijkje in mijn familiegeschiedenis. Ik kan vragen stellen als: “Konden jullie moeders het als schoonzussen ook goed met elkaar vinden? Vierden jullie vroeger verjaardagen samen?”

Op een terras aan de vaart in Dedemsvaart bestelden we koffie en thee met arretjescake. (uitleg en recept zie >>>).
Daar zaten we uitgebreid te beppen over familie, over lastige Vrieswijk-karaktertrekken, stoppen met roken en lekker eten. Toen was de dag nog lang niet voorbij. Maar de belevenissen van deze dag passen niet in één blog. Wordt één dezer dagen vervolgd. (zie 9 augustus >>>)

Reageren

2 augustus: Zalm, kruidenboter en knoflooksaus

Door Ada

Op 2 augustus 2015

In Koken & bakken

Mooi weer gisteren. Halverwege de week vroeg Gerard: “Hebt wij al wat zaoterdagaomnd?” We hadden nog niks. We vroegen een bevriend echtpaar om te komen barbecuen, want dat was Gerards onderliggende vraag.

De omstandigheden waren ideaal. Een mooie zomeravond, aangename gesprekken met de vrienden, biertje/wijntje erbij en lekker eten. Natuurlijk eet je tijdens een bbq teveel vlees. Daar doen we anders een hele week over! En natuurlijk komt de relatie met mijn Pal (zie 22 juli >>>) op zo’n dag onder druk te staan. Maar o, wat genieten we er altijd van.

Gisteren hadden we o.a. zalm. Dat kun je grillen in zo’n roosterklem, maar ik vind zalm altijd lekker als het is gekruid en ingepakt in aluminiumfolie. De kruidenboter en de knoflooksaus had ik gisteravond zelf gemaakt. Dat is erg eenvoudig en erg lekker.

Hierbij de recepten voor de zalm, de boter en de saus:

Zalm in aluminium folie

Zalm:
– de zalm in repen van ongeveer 100 gram snijden en kruiden met viskruiden
– aluminiumfolie 25 x 25 cm afsnijden
– midden op het vierkante stuk folie een stukje invetten met olijfolie.
– op het olijfolie stukje de huid van de zalm leggen
– nu de zalm als een kadootje inpakken, 10-15 minuten op de bbq, dan het kadootje weer uitpakken.

Boter:
– 100 gram margarine of roomboter vermengen met een teentje knoflook (uit de pers) een halve theelepel zout en een theelepel bieslook.

Saus:
-2 eetlepels mayonaise vermengen met 1 eetlepel melk, 2 uitgeperste teentjes knoflook en een halve eetlepel peterselie.

Vandaag rustig aan. Groentensoep. Met stokbrood en een beetje overgebleven kruidenboter…….

Reageren

25 juli: Neie eerappels

Door Ada

Op 25 juli 2015

In Koken & bakken

Afgelopen week aten we voor het eerst nieuwe aardappels uit eigen tuin. Ieder jaar is het weer een spannend moment als Gerard de hooivork te voorschijn haalt en de eerste stam aardappels uit de tuin rooit. Eén stam leverde deze week anderhalve kilo aardappels op.
Van die eerste stam maken we altijd onze eigen feestje.
Daar eten we dan sla en speklappen bij.
En geen jus, maar spekvet.
Slecht!
Maar lekker….!
Eén keer per jaar doen we dat.
Na de maaltijd zegt Gerard dan altijd : Nou ku’w mooi met de vette bek hen buut’n kiek’n.
Waninge grapje.

Bij de eerste keer nieuwe aardappels schrap en kook ik een dubbele portie aardappels.
Want dan eten we de volgende dag gebakken nieuwe

gebakken aardappels met zalm en sla

aardappels.
Deze keer met een zalmmoot uit de oven (ovenschaal met olie invetten, zalm kruiden met viskruiden nog wat olie over de vis en ongeveer een kwartiertje in de oven op 180 graden) en sla met mosterd-honing-dressing en komkommer. Voor ons zijn de eerste ‘neie eerappels’ ieder jaar weer een culinair hoogtepunt in de zomer.
Het zou qua restaurantsterren nog niet één ster scoren.
Maar voor ons zowat het lekkerste dat er is.

Reageren

17 juli: Sla met …..

Door Ada

Op 17 juli 2015

In Koken & bakken

We eten deze zomer weer volop uit onze eigen moestuin.

In juni hadden we verse aardbeien en dikke kroppen sla.

Sla uit eigen moestuin is altijd lekkerder dan uit de winkel, het is lekker zacht.

Het grote nadeel van een eigen moestuin is dat er wel eens ongedierte in je groente zit.

Een spin. Of een slak. Of hele kleine groene luisjes.

En er zit ook altijd zand aan, vooral als het net geregend heeft.

Toen Gerard en ik trouwden was ik helemaal niet gewend aan een moestuin.

Mijn vader had een tuin om in te zitten. niet om in te werken en de groenten kochten we bij de groenteboer of we haalden wat uit de polder.

Maar bij Gerard thuis op de boerderij was een hele grote moestuin en werd er van alles verbouwd.

Maar inmiddels ben ik er helemaal aan gewend en sta ik met liefde wat langer in de keuken om de groenten goed schoon te maken en een keer extra te spoelen.

Als ik de sla in de slacentrifuge doe, moet ik altijd even denken aan Harriët, die toen ze vier jaar was bij mij bij het aanrecht stond te kijken hoe ik de sla schoonmaakte en waste.

In het eerste spoelwater zat veel zand, er dreef een slakje in en heel veel kleine groene luisjes.

“Wat is dat?” vroeg ze. “Dat zijn piepkleine luisjes” legde ik uit, “maar die willen we liever niet opeten, dus die was ik er af.”

In het volgende spoelwater zaten nog maar een paar luizen en na nog twee spoelbeurten was het water helemaal schoon.

Maar ze was er kennelijk niet helemaal gerust op.

Toen we met elkaar aan tafel zaten met allemaal een bord aardappels met sla voor ons vroeg ze zorgelijk: “Poepen luizen?”

In haar kinderbrein was het verhaal van de luisjes een geheel eigen leven gaan leiden…..

In het begin van ons huwelijk was er nog enige onduidelijkheid over hoe je sla eigenlijk eet.

“Gewoon met azien en suuker” dacht Gerard. Dat dacht ik niet.

Bij ons thuis werd de sla bereid met een prutje van slasaus, een halve gesnipperde ui, augurkjes , zilveruitjes en een theelepel kerrie. Met een gekookt ei.

Zo gingen wij het ook doen. “Ook lekker!” vond Gerard.

Later heeft Gerard de Waninge-versie van sla nog wel eens gehad, maar toen smaakte het hem toch minder lekker dan vroeger.

Daarentegen eten we andere dingen weer wel op de Waninge-manier: rababer, appelmoes en appeltaart.

Reageren