Categorie: Koken & bakken Pagina 2 van 18

Begin juli vierden we Gerards verjaardag met de vrienden en ik wou daarbij zo’n lekkere aardappel-tonijnsalade die Nettie vorig jaar had gemaakt bij een buffet van onze PKN-gemeente.
“Hoe was dat recept ook maar weer?” appte ik haar.
Het was ‘iets simpels uit zo’n supermarktfolder’ zei ze er zelf over, maar dat maakt natuurlijk niets uit.

Dit kreeg ik van haar door:
– 1 literbak aardappelsalade van de Lidl
– 2 blikjes tonijn
– 3 Granny Smith appels.
– 3 à 4 zoetzure augurken
Tonijn prakken, appels schillen en in kleine stukjes snijden, augurkjes ook en het geheel door de aardappelsalade roeren.

Die middag besloot ik om niet van de hele literbak aardappelsalade een tonijnsalade te maken; niet iedereen is dol op vis.
De ingrediënten halveerde ik en van de andere helft van de aardappelsalade maakte ik een eigen variant.
Dit ging er in:
– snoeptomaatjes
– ui
– komkommer
Ui heel fijn snijden, evenals de tomaatjes en de komkommer, mengen met de aardappelsalade.

“Wat we over hebben kan dan morgen bij soep en stokbrood”.
Over.
Ha ha!

Gerard bemoeit zich niet echt veel met wat we eten; meestal kookt hij op woensdag (dan heb ik een lange werkdag), maar op de andere dagen zorg ik meestal voor het eten.
We overleggen samen op zondag wat er de komende week op het menu komt te staan: wat hebben we nog in de tuin, wat hebben we nog in de diepvries, wat gaan we halen van de supermarkt.
Neem van mij aan: wij eten niet spectaculair. Ik probeer wel eens wat nieuwe dingen uit, maar hele gekke combinaties of groenten die ik niet ken maak ik niet klaar. ‘Wat een Drent niet kent’….  een variatie op het bekende spreekwoord van de boer.

Twee maanden geleden scheurde Gerard een stukje uit de krant en zei: “Dit lijkt me lekker! Dat wil ik wel eens eten.”
Dan ligt het op het puntje van mijn tong om te zeggen: “Nou, ga je gang” maar dat zou beslist niet aardig zijn.
Bovendien: ik ben dan wel een voorzichtige Drent, maar hou wel van iets uitproberen, dus ik waagde me er aan.
‘Enchiladas met een romige salsa’ stond boven het artikel; het was geschreven door diëtist Hilly Lautenbach en het stond in het Dagblad van het Noorden van 20 mei j.l.

Maar.
Er moest sambal in.
Dat eet ik nooit, want een klein beetje is mij al veel te scherp.
En mais.
Dat vind ik niet lekker, ik ben dan ook een ‘knien’*, zoals we hier in Drenthe iemand noemen die kieskeurig is met eten.
Maar ook zonder die twee bestanddelen was het heel lekker; zo lekker dat het recept nu in mijn bewaarmap zit.
Op de afbeeldingen links zie je de vulling die in de wraps gaat.
Daar moest sap van een halve limoen in; ik had nog nooit een limoen in huis gehad.
Ook van gerookte paprikapoeder had ik nog nooit gehoord, moest er ook in,
De tomaten in blik verving ik door echte tomaten.

De romige salsa was heel simpel te maken en ontzettend lekker, daar  moest o.a. die andere halve limoen in.
Op de afbeelding links zie je hoe het er op ons bord uitzag.
Voor herhaling vatbaar dus!

Ik vond het volledige recept op de website ‘Hilicous’ van Hilly ‘herself’.

*konijn.

Eind vorige week zijn we vergeten om aardappels te halen; die kopen we altijd op de markt op vrijdagmiddag.
“Eén week zonder aardappels redden we nog wel” bedachten wij.
Een dag maaltijdsoep, een dag bami met saté, we verzinnen wel wat.
Iets met zuurkool zonder aardappels? Is dat er?
In Duitsland heb je van die lekkere broodjes braadworst met zuurkool.
Iets anders in plaats van een broodje?
Rösti?

Op Google tikte ik wat zoektermen in:  zuurkool – braadworst – rösti, maar ik vond niet echt wat ik zocht.
Misschien kon ik met alleen die ingrediënten zelf wel iets bedenken.
Dit is het geworden:

Dit heb je nodig voor 2 personen:
– 1 dikke of twee kleine uien
– 2 braadworsten
– 400 gram naturel zuurkool
– zakje 450 gram Zwitserse aardappelschotel van Aviko.*
– 100 gram geraspte kaas.

Dit moet je doen:

– uien in ringen snijden en licht bruin bakken in een koekenpan.
– braadworsten bakken in een andere pan; overlangs doorsnijden en vervolgens in drieën snijden.
– Zuurkool voorkoken (15 minuten)
– oven voorverwarmen op 200 graden.
– Rösti even aanbakken in de pan waar je de worst in hebt gebakken.
– Uien verdelen over de bodem van een ovenschotel, daarboven op de 12 stukjes braadworst leggen. (zie afbeelding).
– Zuurkool afgieten, laten uitlekken en verdelen over de worst.
– De rösti over de zuurkool verdelen.
– Kaas raspen en verdelen over de rösti.
– 30 minuten in de oven op 200 graden.

Wij vonden het heerlijk.
Je kunt de kaas ook weglaten: er zit ook al kaas in dat zakje rösti en de braadworst kun je natuurlijk vervangen door ander vlees, bijvoorbeeld (vegetarisch) gehakt.

* Je kunt die rösti zelf maken, maar wij hadden immers geen aardappels meer in huis, dus ik koos voor een zakje.

Vorige week probeerde ik een voor mij nieuw recept uit.
Het heette ‘gegratineerde kabeljauw met prei en krieltjes’.

Dit heb je nodig: (recept voor 2 personen)

• 3 eetlepels olijfolie
• 400 gram prei
• 1 eetlepel kerriepoeder
• 200-300 gram diepvrieskabeljauwfilets (kan ook met een andere soort witvis).
• 200 milliliter crème fraîche
• 100 gram belegen kaas (geraspt)
• 400 gram krieltjes (koelvers)
• 1 eetlepel Provençaalse kruiden
• zout en peper naar eigen smaak.

Dit moet je doen:

1. verwarm de oven voor op 190ºC.
2. Verhit de helft van de olijfolie en roerbak hierin de prei 3-4 minuten met de helft van de kerrie, zout en peper. Verdeel daarna  de prei over de ovenschaal en strooi de helft van de geraspte kaas er overheen.
3. Dep de vis droog met keukenpapier en kruid de vis met zout en peper en bak de vis even aan. Leg de vis vervolgens op de prei.
4. Roer de rest van de kerrie door de crème fraîche en verdeel dit sausje over de vis.
5. Strooi als laatste de andere helff van de geraspte kaas er over en zet de schaal 20 minuten in het midden van de oven.
6. Verhit intussen de rest van de olijfolie en bak hierin de krieltjes met de kruiden goudbruin. Serveer de vis-prei gratin met de krieltjes.

Heerlijk was het.
Het deed ons een beetje denken aan de ‘romige pangasius-filets’ waar ik in 2016 al eens over schreef.
Het smaakt heel anders, hoor, maar de manier van bereiden komt overeen.
Op de afbeelding zie je mijn ovenschotel voordat het kerriesausje er overheen gaat.

“Wat eten jullie vanavond”?  vroeg ik mijn collega een paar weken geleden.
Zelf had ik van te voren al wat klaar gemaakt en vroeg haar of ze op lange werkdagen ook ‘iets makkelijks’ deed.
“Wij hebben vanavond een traybake: dan gooi ik allemaal groentes enzo op een bakplaat met kruiden en olie en na een half uur in de oven is het dan klaar.”
Kennelijk heb ik onder een steen geleefd, want ik had het hele begrip ’traybake’ nog niet meegekregen.
In de weken daarna ging ik het onderzoeken; Gerard en ik zijn per slot van rekening Drenten, dus wij kijken eerst de kat uit de boom.

In mijn omgeving waren niet zoveel mensen die dat al eens gemaakt hadden, dus ik zocht wat op internet, maar het was net allemaal niet wat ik wou.
Aan mijn dochters vroeg ik wat voor kruiden ik er het beste op kon doen.
“Net waar je zin in hebt! Een beetje van dit en een beetje van dat. Met wat olie erbij en dan in de oven.”
Bedankt voor de info.
Met andere woorden: bekijk het even lekker zelf.

Ik kocht een zakje krieltjes, een kipfilet, een klein zakje broccoli en een zakje champignon-roerbak en verwarmde de oven voor op 200 graden.
De krieltjes deed ik in een kom met 5 eetlepels olie en Marinadekruiden van Verstegen en daardoorheen snipperde ik een ui.
Daarna knipte ik de kip in kleine stukjes en kruidde die met kipkruiden.
De broccoli sneed ik in kleine stukjes en bestrooide die met een beetje nootmuskaat.

Op mijn ovenbakplaat legde ik een stuk bakpapier en ik begon met de krieltjes/ui over de plaat te verdelen.
Daarna strooide ik de broccoli er over, daarna de champignon-wokgroente en als laatste verdeelde ik de stukjes kip er overheen.
Toen zette ik het geheel 30 minuten in de oven.

Het zag er zo uit.
We hebben er heerlijk van gegeten.
Volgende keer roer ik alles door de olie/marinade, niet alleen de ui en de krieltjes.
Gerard: “Dit mag je nog wel eens maken!”
Een Drents compliment.

Traybake naar eigen inzicht.
Eigenlijk vertik ik het om een Engels woord te gebruiken.
We kunnen er toch wel een mooi Nederlands woord voor verzinnen?
Bakplaat-ratatouille?
O nee, dat is Frans.
Oven-groentebakplaat?
Oven-AVG’tje?
Iemand nog een ander idee?

Zaterdagmiddag 8 oktober.
Op ons aanrecht ligt een dikke, oranje pompoen, gekregen van Cor en Astrid.
“Nim maor iene met, wij hebt zat!”
Relatiegeschenkje; Cor en Gerard zaten in de jaren ’70 samen op voetbal.

Cor dacht ‘dat wij wel van de pompoensoep waren’.
Nou, eigenlijk niet.
Eerlijk gezegd zijn wij vooral van de snert, de bonensoep en de groentesoep naar oma’s recept.
Het is nog niet zo heel lang geleden dat ik ontdekte dat je gebonden soep kunt maken met boter en bloem.
Gerard opperde dat we wel eens konden proberen om pompoensoep te maken.
Hij sprak in de eerste persoon-meervoudsvorm, maar hij bedoelde tweede persoon-enkelvoud.

Op internet zocht ik een recept voor pompoensoep.
De eerste link die ik aanklikte was gelijk goed.
Het was niet moeilijk en je had ook niet veel bijzondere ingrediënten nodig.
Maar.
Deze zin ‘snijd de pompoen in stukken en verwijder de schil’ lijkt een simpele opdracht, maar dat is het niet.
De schil verwijderen van een pompoen is hard werken.
Er had beter kunnen staan: slacht de pompoen.

Tijdens het gehak en gesnijd om de schil te verwijderen dacht ik bij mezelf: “Doe ik dit…? Pompoensoep maken? Hoe komt Cor er bij dat wij daarvan zijn..”
Maar.
De soep was heel erg lekker!
Het geworstel met de pompoen moet ik dan maar voor lief nemen: zo’n soepie ga ik nog wel weer maken!

Ook pompoensoep maken?
Hier  vond ik het recept.

……heb je de prei schoon…..

Vorige week haalde Gerard alle prei die nog in de tuin stond er uit: een emmer vol kreeg ik.
Daar kon ik mooi een preischotel met gehakt van maken.
Maandag deed ik boodschappen en nam 200 gram gekruid gehakt mee.
Toen ik het donderdag weer uit de koelkast haalde was het verkleurd en het rook zurig.
Dat had even in de diepvries gemoeten; onze koelkast is kennelijk lang niet koel genoeg.

Dan heb je de aardappels gekookt, prei schoon en geen gehakt.
Maar ik ben niet voor één gat te vangen: ik had nog zakjes met shoarmavlees in de diepvries.
Die had ik vlot ontdooid.
Zo ontstond onbedoeld een geheel nieuwe preischotel!
Ook eens proberen?

Dit heb je nodig:

450 gram geschilde aardappels
400 gram prei
1 ui
200 gram shoarmavlees
200 cl kookroom
1 ei
Een kwart ui
Theelepel zout
Platte ovenschaal, oven voorverwarmen op 220 graden.

– aardappels bijna gaar koken
– shoarmareepjes bakken
– prei en de ui in ringen snijden en even met de shoarma meebakken
– ovenschotel invetten met een beetje olijfolie
– bodem  bestrooien met een dun laagje Parmezaanse kaas (uit zo’n busje)
– aardappels in schijfjes snijden, met de helft van de aardappels de bodem dakpansgewijs bedekken.
– hierover de prei met de shoarma verdelen.
–  nu de rest van de schijfjes weer dakpansgewijs over de schotel verdelen.

–  neem een  mixerkom en doe hierin de room, de heel fijn gesneden kwart ui, het ei en het zout en mix dit op hoge snelheid tot een lobbige saus.
– Verdeel deze saus over de laatste laag aardappelschijfjes en strooi er nog dun laagje Parmezaanse kaas over.
– 30 minuten in de oven op 220 graden.