een alternatief voor 'de waan van de dag'

Categorie: Koken & bakken Pagina 9 van 18

22 mei: Gevulde champignons op de barbecue.

Wat een prachtig weer tijdens de Pinksterdagen. Voordat we wisten dat het weer zo mooi zou zijn hadden we de kinderen al uitgenodigd om tweede Pinksterdag bij ons door te brengen. Spelletje, koffie, wat lekkers, borrel en samen eten. Dat kan natuurlijk prima binnen, maar gisteren konden we op Waninge Plaza lekker buiten zitten.

Rond een uur of vijf ging de skottelbraai aan met het bbq-rooster erop. Sinds onze dochters vegetarisch eten komen er heel andere dingen op dit rooster te liggen.
Gisteren hadden ze iets nieuws bedacht: een banaan half opensnijden, daar chocola en marshmallows in, inpakken in aluminiumfolie en dan een kwartiertje op de bbq.
Het zag er heel vies uit, maar de dames aten het met smaak op. De anderen mochten natuurlijk ook proeven, maar niemand voelde de behoefte. Schoonzoon Cees zei het krachtig: als ik barbecue wil ik iets hartigs, niet iets zoets.

Er was wel een ander vegetarisch gerechtje dat we beslist nog een keer gaan maken: gevulde champignons.
Dit heb je nodig:
– een bakje grote, witte champignons
– een rode paprika
– een ui
– gorgonzola
– aluminiumfolie

Zo maak je ze:
– De champignons schoonborstelen en de steeltjes er voorzichtig uit halen.
– De ui en de paprika in hele kleine stukjes snijden en door elkaar mengen.
– Beetje gorgonzola onder in het hoedje van de champignon, daarna vullen met het paprika/ui mengsel en daarbovenop weer gorgonzola.
– Champignons inpakken in een vierkant stukje aluminiumfolie.
– De pakketjes ongeveer 15 minuten op het rooster leggen. Wel rechtop laten staan!
Wat een heerlijk bijgerechtje!

Het was een bijzonder waardevolle dag.
Maar het bijzonderste moest nog komen.
Toen iedereen weg was deden Gerard en ik nog een potje tafeltennis.
Sinds een week of twee (sinds ik weer mocht fietsen) doen we dat ’s avonds weer.
Van de drie sets won ik er voor het eerst dit jaar twee.
Nipt, dat wel; maar het gaat kennelijk goed met revalideren.

Reageren

1 mei: Witlof anders – uit de oven.

Witlof eten wij meestal koud als een salade.  Heel fijn gesneden met een dressing van slasaus, kerrie, augurk, zilveruitjes en fijngesnipperde ui. Soms eten we het warm met gebakken ui en spekjes erdoor. Van de week kreeg ik van iemand een recept van een ovenschotel met witlof, dat ik gisteravond uitprobeerde: een schoteltje met witlof, gehakt en aardappelschijfjes.

We vonden het heel erg lekker!

Het is ook heel eenvoudig om er een vegetarische variant van te maken: dan vervang je het rundergehakt door vegetarisch rul gehakt.

Het duurt ongeveer 20 minuten om deze schotel te maken en hij moet 25 minuten in de oven. Wil je het ook eens uitproberen? Klik hier Witlofovenschotel met gehakt voor een PDF met een volledige beschrijving van de ingrediënten en de bereidingswijze met foto’s.

Reageren

17 april: Fruitmand.

Toen ik een paar dagen thuis was uit het ziekenhuis kwam een collega van Gerard met een enorme, ouderwetse fruitmand aanzetten. Zo’n grote, goudkleurige schaal tjokvol heel veel soorten fruit, een reep Toblerone en musli/noten-bars. YUM!

Mango 1: prutje.

Mango 2: + yoghurt & honing

We hadden er een week heerlijk van gegeten toen er nog twee dingen op de schaal lagen: een grote ananas en een mango.
Dat eten wij niet dagelijks; nooit eigenlijk.
We besloten om de exotische vruchten te eten als dessert na de warme maaltijd.
Voor op de ananas kocht ik een klein bekertje slagroom: twee keer ananas met slagroom als toetje.
Verse ananas is veel minder zoet dan ananas uit een blikje, frisser.

Mango 3: OP!

Voor een dessert met mango speurde ik even op internet. Een halve mango gebruikten we voor een toetje met kleine stukjes mango, stukjes walnoot,  honing en yoghurt.
Heerlijk!
De volgende dag deed ik de andere halve mango in de blender en maakte een laagjes-toetje in een longdrinkglas: laagje mangoprutje , laagje honing, laagje yoghurt.

Verrassend lekker!

Reageren

8 april: Roden. Zon. 18 graden.

Vanmorgen zette ik mijn tablet aan en op het scherm verscheen de tekst : Roden.  Zon.  18 graden. Dat was ons al beloofd toen ik nog in het ziekenhuis lag en wat heerlijk dat de voorspellingen dan ook uitkomen.

Na  het beluisteren van de viering vanuit de Catharina kerk (met een ooggetuige verslag van de gebeurtenissen rond Pasen van een Romeinse soldaat: leuk!) dronken we buiten koffie en ook de rest van de dag zaten we heerlijk in de tuin. Wat een buitenkansje zo begin april.
Aan het einde van de middag kwamen Harriët en Carlijn even langs.
Samen maakten we bij ons glaasje vruchtensap een Italiaanse bruschetta: een brood-borrelhapje dat je eenvoudig in je oven kunt bereiden.

Nodig:
– 1 stokbrood
– 50 cc olijfolie
– Italiaanse kruiden (Oregano, basilicum)
– geraspte kaas.
– rode of groene pesto of tapenade.

Oven voorverwarmen op 180 graden.
Het stokbrood snij je in plakken van ongeveer een centimeter.
De olijfolie giet je in een bord en doopt ieder plakje stokbrood in de olie, zodat één kant vettig wordt.
Dan strooi je op ieder plakje op die olijfoliekant de kruiden en een beetje geraspte kaas.
Leg de plakjes op een rooster en doe ze 10 minuten in de oven op 180 graden.
Serveer de brusschetta met  rode of groene pesto of tapenade.

Dit is een erg simpele manier van bruschetta maken.
Kijk maar eens op internet; je kunt je qua ingrediënten helemaal uitleven!
Wij genoten in de voorjaarszon van dit heerlijke Italiaanse borrelhapje en realiseerden ons: dit is nog maar het begin. We hebben de hele lente en zomer nog voor ons!

Reageren

6 februari: Muffins met appel en kaneel. En een béétje rum….

12 vormpjes gevuld + overschot

Goed gelukt!

Zaterdagavond kregen we onze vrienden uit Peize op bezoek voor een potje klaverjassen.
Voor bij de koffie wilde ik zelf iets bakken, ik had een vrije zaterdag!
Op mijn eigen website zocht ik het recept op dat ik had gekregen van onze Canadese familie; dat van de rabarbermuffins.
Rabarber is er om deze tijd van het jaar niet, maar je kunt natuurlijk ook iets anders door het beslag roeren.

In de groentela van de koelkast lagen nog een een paar Elstar-appels. Twee daarvan heb ik in kleine stukjes gesneden, vermengd met een lepeltje suiker en kaneel en daarbij deed ik twee kleine scheutjes rum, net zoveel als anders door de appeltaart.
Daarna schudde ik de appel, kaneel, suiker en rum even goed door elkaar en roerde het vervolgens door het beslag.

12 vormpjes vulde ik en toen had ik nog wat beslag over. Dat deed ik in een klein taartvormpje. Kiek’n wat ’t wordt.
Het werd goed! De muffins waren goed gelukt en erg lekker en het ‘overschot’ was een mooi klein cakeje geworden.
Voor herhaling vatbaar.
Hierbij nog een keer de link naar het recept van de rabarbermuffins:  met appel dus ook heel lekker! Let op: eerst komt de Engelse beschrijving van Lynn, daarna volgt mijn vertaling.

Reageren

31 januari: Stamppot

Zondagmiddag deden we ons tegoed aan een stamppot-buffet.
Niet in een eetgelegenheid, maar gewoon thuis, bij onze vrienden in Beilen.
Drie stellen hadden stamppot gekookt en één stel zorgde voor het toetje.
De dochters vluchtten het huis al uit toen iedereen er was: we zongen met elkaar het lied “Hallo allemaal!” van ‘de luizenmoeder’. Daar wil je als jong-volwassene niet bij zitten….

Drie soorten stamppot waren er; boerenkool, prei en zuurkool.
De boerenkoolstamppot werd geserveerd met gebakken, gerookte spekjes en rookworst en de zuurkool (van mij) was naar ouderwets recept van mijn moeder: zuurkool, aardappels, beetje melk, klontje boter en nootmuskaat en dat door er elkaar gestampt. Mét verse worst en vette jus. We begonnen te zingen “Zuurkool met vette jus!” van Jef van Oekel, maar dat bleef bij een poging: de rest van de tekst was niet bekend.
De stemming zat er in ieder geval goed in!

De enige niet-Drent in ons gezelschap zat te vertellen dat ze naar Rotterdam was geweest.
“Heerlijk, even terug in m’n geboortestad!” Daar was ze iemand tegen gekomen bij de kassa, een zus van een fietsenmaker uit Smilde of zo iets. “Waren we even als Drenten onder elkaar!” Ja hoor, ja; ik ben een Drent, dat ku’j toch ok wel heuren……..

Het toetje was tweeledig: een bitterkoekjes-pudding en een chocolade-ijstaart. Home made.  Het kostte even wat moeite om die taart aan te snijden; hij was diepgevroren en heel hard. Toen de eerste punt er uit gesneden was, was de bitterkoekjes pudding al bijna op. Maar het was het wachten meer dan waard; het was erg lekker. De punten waren wel wat ruimhartig afgesneden en de taart was behoorlijk machtig, zodat we na de maaltijd ‘stenzat’ op de bank ploften. Maar wat was het gezellig! Iemand opperde dat we dit een volgende keer wel met bruine bonen konden doen, allemaal een verschillend bonengerecht meenemen. Dat ontlokte iemand de opmerking dat dat dan maar liever niet op zondag moest; dat kon hij zijn collega’s toch niet aandoen?

Eén stamppot heb ik nog niet beschreven, dat is de preistamppot. Dat was iets nieuws en ook heel lekker. Met gerookte kipfilet en roomkaas. Zondagavond kreeg ik het recept via de app, het was van een website van Albert Heijn, zie preistamppot >>>. De kok had er zelf nog 1 rode paprika doorgedaan en in plaats van twee preien vier preien gebruikt.
Dit ga ik binnenkort zelf eens proberen!

Reageren

23 januari: Eigenlijk moet je het niet doen…..

Iedere kok die je advies geeft zal je vertellen: “Als je bezoek krijgt dat bij jou de maaltijd gaat gebruiken, kook dan niet iets wat je nog nooit gemaakt hebt.”
Het risico is dan namelijk groot dat het mislukt en dat is vervelend voor je bezoek maar vooral voor jou.

Afgelopen zaterdag deed ik het toch. Fokke, de man die op 30 december een prachtige fotoshoot van ons gezin maakte, kwam met echtgenote Truus bij ons eten. De maaltijd was bedoeld om iets terug te doen voor de moeite die hij die zaterdag had genomen en het bewerken van de foto’s daarna.

Bami had ik bedacht. Met kip. Het was mijn bedoeling om die kip op drie verschillende manieren bij de bami aan te bieden: kip in gewokte groenten, kip-saté met pindasaus en Foe Yong Hai met kip. De groenten en de saté had ik al vaker gemaakt, maar die Foe Yong Hai nog niet. Vroeger deed ik dat met een pakje uit de winkel, maar dat was me niet lekker genoeg.
Van internet haalde ik een recept dat veelbelovend kopte: “Voor 100% zoals bij de Chinees!”

Het geheim van deze Foe Yong Hai is dat je de groenten héél fijn moet snijden.
Anderhalf uur stond ik zaterdagmiddag in de keuken te kokkerellen: rood hoofd en stijve nek van het snijden, turen en roeren. Het spannendste deel was het omdraaien van de omelet vlak voor we gingen eten, dat deed ik met twee koekenpannen bovenop elkaar. Dat was zo lastig dat Gerard me daar bij moest helpen; onder toeziend oog van Fokke en Truus die vonden dat het ook anders had gekund. Gaan we een volgende keer proberen. Deze keer ging het op het nippertje goed en kon ik trots mijn eerste eigengemaakte Foe Yong Hai presenteren.  Wil je het ook eens proberen? Klik hier Foe yong hai 2018 voor een PDF met het recept.

Truus nam een heel origineel cadeautje mee: een vogeltaartje!
Had ze zelf gemaakt en was volgens haar niet helemaal gelukt; maar ik vond het prachtig.
Het staat nu bij ons voor het raam, wachtend op de eerste vogeltjes.

Iets wat je voor het eerst maakt kan dus best goed lukken en kun je je visite dan ook best voorzetten. Of, in het geval van Truus: weggeven!

Reageren

14 januari: Mislukt.

Op dit blog komt regelmatig een recept voorbij, met foto’s en verhalen hoe lekker het was.  Dat wekt bij sommigen de indruk dat ik een keukenprinses ben en dat is geenszins het geval. Lees hiervoor de introductiepagina voor de categorie ‘koken’, te vinden in de zwarte balk bovenaan deze pagina.

Koken vind ik, net als bijna alle huishoudelijke klussen, een noodzakelijk kwaad. Het saaist vind ik bonen, rode bieten en andere Hollandse groenten met aardappels en vlees. Bijna alle recepten die op mijn blog staan zijn pogingen van mij om de standaardmaaltijden wat op te leuken.  Donderdag had ik uit de Jumbo zo’n kooktijdschrift meegenomen waar een quiche in stond.  Het deeg moest je zelf maken, het mengsel met ei en room moest onderin, direct op het deeg en de groenten moesten daar ongekookt op.

Deze quiche is jammerlijk mislukt. Het mengsel van room en eieren lekte door de springvorm heen; er vormde zich een plasje op het aanrecht. Vlak voordat de quiche in de oven ging probeerde ik het plasje nog op de quiche te schuiven, maar dat had niet het gewenste resultaat. Uit voorzorg legde ik een stuk bakpapier op het rooster.  Na 30 minuten in de oven was het roommengsel nog niet gestold. En het deeg was niet gaar.  Gerard opperde om hem nog tien minuten met extra bovenwarmte terug in de oven te zetten. Daarna was de katenspek bijna verbrand, de bovenkant van de randen ook en de bodem was nog niet helemaal gaar.

Na de eerste 30 minuten had ik nog een foto gemaakt,  want leuk voor het blog; de foto gaat hierbij. Na die tien minuten bovenwarmte hebben we de quiche wel opgegeten,  maar het recept deel ik niet. Volgens Gerard hoef ik dit recept zelfs  niet te bewaren. Het droevigste deel was nog niet eens het plasje op het aanrecht; het was het bakblik dat vast zat aan het bakpapier. Helemaal aangekoekt met het keihard geworden ei-met-room-mengsel.

Er komt geen deel 2 van dit blog; het verhaal van het afwaswater en de schuursponsjes valt, net als bijna alle huishoudelijke klussen, in de categorie ‘noodzakelijk kwaad’.

Reageren

12 januari: Ovenschotel met tilapiafilet en broccoli in mosterdsaus.

Vandaag probeerde ik een nieuw recept uit met vis en broccoli.
Een ovenschotel was het, met aardappelpuree.
Niet zo moeilijk om te maken en heel erg lekker.
Dit heb je nodig voor 2 personen.

– 500 gram broccoli
– beker crème frâiche (250 cl)
– 2 eetlepels mosterd
– 200 gram tilapia-filet + viskruiden
– 4 eetlepels Parmezaanse kaas

voor de puree: 50o gram aardappels
200 cc melk, klontje boter en een beetje nootmuskaat.

een laagje broccoli, een laagje vis en een laagje puree

– Broccoli bijna gaar koken met een beetje zout en afgieten
Ovenschotel invetten met olijfolie, broccoli verdelen over de bodem.
– sausje maken van de crème frâiche en de eetlepels mosterd, goed doorroeren en daarna verdelen over de broccoli.
– Vis kruiden en aan beide zijden een beetje aanbakken.
Vis verdelen over de broccoli met mosterdsaus.
– Aardappels koken met een beetje zout.
Melk met boter en nootmuskaat aan de kook brengen.
De gare aardappels mixen en mengen met de melk.
De puree verdelen over de vis.
– De schotel nu bestrooien met de Parmezaanse kaas.

30 minuten in de oven op 180 graden.

Reageren

9 januari: Champignonsoep zonder pakje.

Op oudejaarsdag wilde ik een grote pan soep koken;  ik koos voor champignonsoep, want alle drie de dochters eten vegetarisch.
Vroeger maakte ik champignonsoep met een pakje van Honig of Knorr, maar ooit hadden Harriët en Cees op een verjaardag bij ons thuis een grote pan échte champignonsoep gekookt en dat smaakte toch beslist anders én lekkerder dan die van mij.

Al een tijdje probeer ik om minder ‘pakjes & zakjes’ te gebruiken, dus tijd voor een nieuw experiment. Op internet ging ik op zoek naar een acceptabel recept (lees: niet te moeilijk en voor mij goed te doen). Op ‘Smulweb’ vond ik een recept met ‘gewone’ ingrediënten.

Je moest een roux maken met boter en bloem: voor mij een hele nieuwe manier van soep koken.
Eigenlijk zou je de bouillon ook nog zelf moeten trekken, maar dat ging me te ver: ik maakte gebruik van Maggi bouill0n-blokjes.

Op de laatste dag van 2017 zaten we om 18.00 uur bij Gerard’s tuinhaard in de kapschuur achter in de tuin; bij de soep serveerde ik warm stokbrood uit de oven, kruidenboter en twee soorten pesto.
Het werd allemaal zeer gewaardeerd: de pan ging schoon leeg.

Ook zelf champignonsoep maken? Klik hier Champignonsoep  voor een PDF met het recept.

Reageren

Pagina 9 van 18

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén