De waarde van de dag

een alternatief voor 'de waan van de dag'

7 juni: Alles kun je doen met geld!

Ons gezin bewaart warme herinneringen aan de versie uit 2002 van  ‘Ja zuster, nee zuster’, de klassieker uit de jaren ’60.
We hadden een DVD en een CD met liedjes die we allemaal konden meezingen.
Luid en uitbundig.
Daarover schreef ik al eens blog met de titel ‘Stroei…. voei…..’ over de Griek met heimwee.

Als de gesprekken in ons gezin gaan over geld, dan is er altijd wel iemand die uithaalt: ‘Géééld, alles kun je doen met gééld, een heel voetbalbalvééld…..’
Dat lied werd gezongen door buurman Boordevol, die fantaseerde over het hebben van heel veel geld.
Hoeveel kost die auto, tien mille?
Wat een koopje zeg
Nee, hij hoeft niet worden ingepakt
Ik rij d’r meteen mee weg
Naar de Riviejèra, naar de Riviejièra!

Wil je het lied nog eens horen?
Hierbij een link naar de uitvoering van Dick Swedde uit de jaren ’60. Geniet daarbij vooral van de mooie foto’s uit de de oude doos die voorbijkomen.

Waarom moest ik nou ineens aan dit lied denken?
Omdat ik deze week op Instagram een post voorbij zag komen waarin dat geld ook een onderwerp was.

Alles is te koop voor geld.
Is alles te koop voor geld?

Je kunt een huis kopen, maar geen thuis.
Je kunt een klok kopen, maar je kunt geen tijd kopen.
Je kunt een eten kopen, maar je kunt geen ’trek’ kopen.
Je kunt een bed kopen, maar je kunt geen slaap kopen.
Je kunt medicijnen kopen, maar je kunt geen gezondheid kopen.
Je kunt verzekeringen kopen, maar je kunt geen veiligheid kopen.

Er zijn dingen die je niet kunt kopen.
Koester ze.

Reageren

6 juni: Even een dagje weg…..

Je leest op dit blog wel eens iets over mijn collega’s. Sinds drie en een half jaar maak ik deel uit van de secretaressegroep van Team290, maar daarvoor had ik bijna tien jaar een duo-baan met met Jacquelien; vandaag hadden we eindelijk weer eens tijd voor een ex-duo-baan-collega-uitje.
“Ik kom wel naar jou toe” zei ik en zo zat ik vanmorgen om 09.45 uur in de auto op weg naar Veendam.
Deze keer was het haar beurt om het te organiseren en ze nam me mee naar Slochteren, waar we een bezoek brachten aan de Fraeylemaborg.
“Ik heb via internet al kaarten gekocht” vertelde ze.
Maar eerst moesten we natuurlijk een kop koffie en even bijpraten.
De wederzijdse gezondheid.
Texel.
De familie.
De collega’s van toen en nu.
De korte vakantie naar Griekenland.
De reorganisatie binnen Lentis en wat dit misschien voor ons gaat betekenen.
Man, man, wat hadden we wat bij te praten.

Maar terug naar de Fraeylemaborg.
De vrijwilligers van tegenwoordig zijn meestal geen flitsende wizz-kids en toen we met onze digitale kaarten bij de kaartencontrole stonden zagen we lichte paniek in de ogen van de mevrouw achter de balie.
‘Twee barcodes….?”
Er bliepte niks als ze de barcodes scande.
Gelukkig kwam er even later een andere vrijwilliger die volgens de mevrouw ‘alles wist’ en was het maar zo geregeld.
Bliep. Bliep.

“Was je hier al eens geweest?” vroeg Jacquelien mij van te voren.
“Jaren geleden met mijn ouders” meende ik mij te herinneren.
Dat moet eind jaren ’70 geweest zijn.
Wat ik me er nog van wist te herinneren was dat het vooral heel leeg was.
Mijn vader noemde het interieur destijds ‘een bijmekaargeraapt zooitje’ en dat was geen compliment.

Hoe anders was het nu.
Het huis was helemaal ingericht, alsof de bewoners even een dagje weg waren.
Men heeft een aantal stukken van de originele huisraad terug kunnen kopen en verder opgevuld met wat goed bij het huis paste.
We kregen een foldertje met een korte routebeschrijving en zo dwaalden we door gangen, op trappen, zolders, kelders en keken ons de ogen uit. Maar…… ik wil natuurlijk ook altijd graag de geschiedenis van zo’n pand weten. Die namen we tot ons op twee stoeltjes in de trouwzaal: een filmpje van acht minuten waarin álles wordt verteld. Met humor!
Op YouTube vond ik het: hierbij een link, kijk en geniet.

Het huis hangt werkelijk vól met schilderijen en foto’s en ons koningshuis van nu én vroeger is ook ruimschoots vertegenwoordigd.
Ook hingen er een paar mooie oude kaarten, waarop we natuurlijk Veendam, Roden en Hoogersmilde zochten.
Maar dat laatste dorpje bestond nog niet in de 16e eeuw.
Zulke oude kaarten, wat mooi!

Wil je meer weten over de Fraeylemaborg, kijk dan op hun website.
Daar vind je heel veel informatie over het Landgoed.
Tip van Flip: daar vind je ook een video met een interview met Louisa Thomassen à Thuessink van der Hoop van Slochteren, de laatste bewoonster van het huis die in 1972 het huis verkocht aan een stichting om het te beheren.
Ze praatte nog een beetje ‘daftig’…..

We genoten van een heerlijke lunch in het restaurant bij de Fraeylemaborg en daarna reden we weer naar Veendam.
“Stuur je een Tikkie?” vroeg ik bij het afscheid.
“Nee. Ik trakteer vandaag!”
Dank je wel!

Reageren

5 juni: Ladies-middag in Westerbork.

De moeder van Gerard heeft vroeger ooit met onze twee oudste dochters een bezoek gebracht aan het Knipselmuseum in Westerbork.
Het museum was leuk, maar het allerleukste vonden de meiden toen dat ze zelf mochten knippen.
Oma Waninge vond dat zelf ook verreweg het leukste onderdeel; ze vertelde later nog vaak het verhaal dat ze per ongeluk de verkeerde kant van een papieren kleedje had afgeknipt, waardoor het in vier stukken uit elkaar viel.

Op de zaterdag in het Pinksterdweekend ging Gerard met de mannen een mannending doen: simulatie-racen.
We kregen foto’s van de heren in een grote stoel met een stuur in de handen: een koptelefoon op en gefocusd starend naar een beeldscherm.
De meisjes gingen die middag in de voetsporen van oma Waninge naar het knipselmuseum, dat inmiddels ”Museum van Papierknipkunst’  heet.
Een vriendelijke, vrijwillige heer vertelde ons voordat we het museum ingingen als inleiding iets over de papierknipkunst door de eeuwen heen. We zagen hele oude knipsels, maar ook werk van nieuwe kunstenaars. Een voorbeeld daarvan zie je op de afbeelding rechts: de heilige Franciscus van Assisi.
Ik kan een heel blog schrijven over wat we allemaal gezien hebben, maar ik hou het kort: hierbij een link naar de website van het museum, daar vind je uitgebreide informatie. Neem vooral even de tijd voor het filmpje; je vindt dat bovenin het menu.
Het duurt ongeveer 5 minuten en geeft een heel mooi beeld van wat wij die middag hebben gezien.

Ook nu was het zelf knippen weer het fijnste deel van de middag.
Er zat een vrijwilligster die ons op gang hielp; we kregen allemaal een voorbeeldje waar we mee aan de gang konden.

Mijn voorbeeldje was een vlinder; eigenlijk was het een halve vlinder.
Die moest je op een dubbelgevouwen kaart leggen met het midden van de vlinder op de vouw van de kaart.
Vervolgens ging je met potlood die vlinder omtrekken en daarna uitknippen.
Dat was niet zo moeilijk.
“Klaar!” riep ik, maar dat was te kort door de bocht.
Nu kon je in de dubbelgevouwen, halve vlinder nog weer stukjes omvouwen en daar weer kleine deeltjes uitknippen.
Het was ongelofelijk priegelwerk, maar daar draaien deze wichter hun hand niet voor om: we hadden het redelijk snel onder de knie.
Frea knipte zelfs een bladwijzer met als thema ‘draak’!
Hiernaast zie je wat we allemaal geknipt hebben die middag.
Als je op de afbeelding klikt komt hij groter in beeld; dan zie bijvoorbeeld dat de twee kikkertjes op elkaar lijken, maar dat ze toch heel verschillend zijn.
De mevrouw die ons begeleidde aan de kniptafel zei dat de werken die in het museum hingen ‘Kunst’ waren en dat wat wij deden ‘een kunstje’ was.
Vonden wij niet.
Wij maakten ook kunst!

Rond half vijf kregen we een selfie van de vier mannen: gezellig aan de Radler met een schaal nacho’s.
Toen zaten de dames al met z’n vieren bij Diggels.
Mét borrelplank!

Reageren

4 juni: Rijkdom

In 1966 werd ik 6 jaar en zat ik op de kleuterschool bij juf Idzerda.
Dit even als kader bij het liedje waar ik vandaag op deze website aandacht voor vraag in de rubriek ‘Muziek’.
Het kwam in januari een keer voorbij bij de Arbeidsvitaminen; ik zat met een kop thee voor me een sudoku te maken en hoorde de tekst:

“Ik glinster als een kerstboom want elke diamant is bedoeld als geldbelegging en ik ben je onderpand.
Dit paleis met gouden muren wordt toch nooit mijn huis? Koningin voor alle buren, maar de koning is nooit thuis.”

 

Deze woorden komen uit het lied ‘Paleis met gouden muren’ en gaat over rijkdom.
Maar tegelijkertijd gaat het over armoede, want dat was wat ik dacht toen ik de tekst goed beluisterde: “Wat een armoede.”
Opgesloten in een huwelijk waarin alles draait om de buitenkant.
Een vrouw die zichzelf wegzet als ‘uithangbord, etalage, kerstboom en onderpand’.
Een lied dat bijna 60 jaar geleden is geschreven, maar in deze tijd nog niets aan zeggingskracht heeft ingeboet.

In 1966 werkte mijn vader bij Steenfabriek Roelfsema in Hoogersmilde en wij woonden in een huurwoning in Hoogersmilde.
Uit de fotoalbums en super 8-films die mijn ouders van die tijd maakten komt een beeld naar voren van een gewoon gezin, ouders die van elkaar houden en die het in de loop van jaren steeds beter kregen. Er kwam bijvoorbeeld een auto, een telefoon en een televisie.
We hadden het goed, maar we waren niet rijk.
Mijn moeder woonde niet in een paleis met gouden muren, maar haar koning was, als hij niet aan het werk was, bijna altijd thuis.
Echte rijkdom kun je met geld niet kopen.

Hierbij een link naar het lied ‘Paleis met gouden muren‘.
….ik ben je geldbelegging en ik ben je uithangbord, een deel van je reclame waar ik misselijk van word….

Reageren

3 juni: Fien op Schier.

Soms is de waarde van de dag iets wat mij wordt toegestuurd.
Zaterdag kregen we in de gezins-app een video van Frea.
We zagen het vrouwenkoor Fien (waar zij bij zingt) dat een spetterend openluchtoptreden verzorgde op Schiermonnikoog.
Ben je een koorzanger, dan heb je er vast wel eens van gehoord: het Muziek- en Zangfestival op dat waddeneiland; dit jaar kwamen de koren op zaterdag 1 juni aan de beurt.

Wat zagen we op die video van ongeveer anderhalve minuut?
Vijf vrouwen die het nummer ‘That’s life’ ten gehore brachten.
Het filmpje was gemaakt door iemand die in het publiek stond.
Als kijker word je door de dames het lied ingetrokken. Kijk naar ons! Luister naar ons! Geniet!

Toen ik Frea zondagmiddag sprak complimenteerde ik haar met de bijzondere uitvoering van het lied.
“Wat vond de jury er van?” vroeg ik haar. “Heb je nog iets gewonnen of zo?”
Er hadden 20 koren meegedaan en Fien was vierde geworden; ze kregen een 8.9 als cijfer.
“De jury was onder de indruk. Vond dat we mooi contact met het publiek en met elkaar hadden, met goede arrangementen en gevarieerd stemgebruik. Er waren nog wel wat verbeterpunten qua balans en volume.”

Vandaag wil ik mijn waarde van die zaterdagmiddag graag met mijn lezers delen, daarom plaats ik met toestemming van de vijf dames de video op dit blog. Kijk en geniet:

Mocht je het niet al kunnen zien: die middelste is van ons, zij zingt de bas.
Mama is gewoon trots.
Meer weten van ‘Fien’?
Hierbij een link naar hun  Instagramaccount.

Reageren

2 juni: Niet de hele taart.

“Nu zijn we net Ananias en Saffira” zei ik tegen Gerard toen we 2 puntjes achterhielden van de hartige taart die ik had gebakken voor een lunch met onze PKN-gemeente.
“Nee hoor. Je moet gewoon zeggen dat het niet de hele taart is, maar dat we twee stukjes hebben achtergehouden.”
En dat is de essentie van het verschrikkelijke verhaal waar ik als kind wakker van heb gelegen.
Ken je het niet?
Het wordt verteld in Handelingen 5, je kunt het hier lezen  in de Bijbel in gewone taal.
Vanmorgen hoorde ik het weer voorlezen.
Ananias die dood neervalt en gelijk wordt begraven.
Saffira die drie uur later komt en helemaal niet weet dat haar man is overleden en ook al begraven.
Zijn vrouw nota bene!
Toen moest ik aan mijn vader denken.
Bij hem uitte ik mijn twijfel.
“Pappe! Dat kan toch niet?”
Die antwoordde vaak op mijn moeilijke kindervragen: “De bijbel is geen geschiedenisboek, het is een geloofsboek. Het staat vol met verhalen waar we iets van kunnen leren.”
Dominee Walter Meijles legde het vanmorgen in zijn overdenking ook weer duidelijk uit.
Ben je benieuwd wat hij er over zei?
Je kunt de viering terugluisteren via Kerkomroep en via het You Tube-kanaal van onze kerk

Graag maak ik mijn lezers nog attent op een wandeling waar Gerard en ik ons op verheugen:
a.s. zaterdag 8 juni organiseert Werkgroep Groene Kerk een biodiversiteitswandeling op Landgoed Mensinge.

De wandeling wordt begeleid door Jans Darwinkel.
Deze wandeling heeft twee doelen: genieten van de natuur en verrassende inzichten opdoen over de grote biodiversiteit in onze achtertuin.  Als je in Roden woont is het inderdaad je achtertuin, maar woon je in de buurt (Norg, Leek, Zevenhuizen, Vries, ik noem maar wat) dan kun je natuurlijk ook aanhaken!
Jans zal een aantal leuke wetenswaardigheden rondom landgoed Mensinghe op het gebied van biodiversiteit met de aanwezigen delen tijdens een wandeling. In het kader van: u hoeft niet ver te reizen om bijzondere dingen te zien!

De deelname is kosteloos. De ochtend zal van 09.00 tot 10.30 duren en starten op de parkeerplaats bij het Sterrenbos (eerste parkeerplaats aan de linkerhand na het verlaten van de bebouwde kom (bij de vroegere tennisbaan).  Opgave kan via groenekerk@pkn-roden.nl.

 

 

Reageren

1 juni: Zo dapper als Daan.

Het stond al in De Krant en ook al in Kerknieuws: deze maand kwam het nieuwe boek van Lianne Polling-Waninge uit. Lianne is onze nicht (dochter van Gerards broer Jan) en ze woont in Roden.
Ze is juf op basisschool ‘De Hoeksteen’ in ons dorp.

Het boek gaat over Daan die bang is in het donker.
Begin april stuurde Lianne ons al een mail: “Mijn nieuwe boek komt er aan!”
Ze had een brief gekregen van haar uitgever Boekscout dat haar boek zou worden uitgegeven.
Die uitgever had een zijn beweegredenen uitvoerig uit de doeken gedaan in zijn beoordeling:

Waar gaat het prentenboek over? 

De angst voor het donker en schaduwen zal voor veel kinderen herkenbaar zijn. Jouw boek leert kinderen deze angsten te overwinnen, waarbij je ook aandacht besteedt aan kalmeringstechnieken zoals ademhaling. Je brengt op een speelse en educatieve manier belangrijke waarden en lessen over, waardoor het zowel vermakelijk als leerzaam is voor jonge lezers. De illustraties zijn prachtig en vullen de tekst perfect aan, 

waardoor er een betoverende wereld ontstaat die zowel kinderen als volwassenen zal bekoren. Het verhaal is dan ook goed doordacht en getuigt van jouw kunsten als schrijfster. Dit prentenboek sluit goed aan bij de belevingswereld van kinderen en leert kinderen omgaan met hun angsten op een positieve manier. Een hartverwarmend en leerzaam verhaal dat voor veel ouders en grootouders een genot zal zijn om voor te lezen!

Vorige week ging ik naar boekhandel Daan Nijman in Roden om het boekje te kopen.
Was het al uitverkocht!
Ik bestelde gelijk 4 exemplaren, want het is een mooi prentenboek om als cadeau mee te nemen als je op kraambezoek gaat, of om aan een jarig kind te geven.
Gistermiddag waren er twee exemplaren bij Nijman binnengekomen, die ik gelijk meenam.
Wát een mooie sfeervolle illustraties!
Hierbij link naar de pagina van dit boek op de website van uitgever Boekscout.
Daar vind je een beschrijving van schrijfster Lianne, maar ook van de illustrator Kirsten Mac Donald.
Daar kun je ook bij Inkijk een alvast een paar pagina’s van het boek bekijken en natuurlijk kun je via die website ‘Zo dapper als Daan’ ook bestellen.

Benieuwd naar het vorige boek dat Lianne schreef?
Hierbij een link naar een blog daarover: Regenboogkind

Wil je elke dag een melding als er een nieuw blog verschijnt?
Installeer dan de RSS-feed app op je telefoon of tablet.
Hier lees je hoe dat moet

Reageren

31 mei: Zo drok as een motte met ien bigge.

Bij de ‘Activiteitenmarkt’ van oonze PKN-gemiente zaten wij in Den Bosch met de Bossche bollen van Jan de Groot en de mega-borrelplank.
Maor wij waren der toch een beetie bij, want ik beud twee activiteiten an waor as meinsen zöch veur können inschrieven.
Ién daorvan was ‘Een uurtie Drents’; zu’n markt vin ik een mooie gelegenheid um het Drents  positief under de aandacht te brengen.
Gustermidddag zaten de deelnemers bij mij um de taovel in oonze woonkeuken; veurnamelijk Roners, maor ik haar waorömpel ok een gast uut Hieken! Ze haaren allemaol € 5,-  betaold veur het goeie doel, namelijk het wark van Father Petru in het dorp Ulmu in Moldavië.

Dat uurtie is zo invuld.
In de loop van de jaoren heb ik al mooi wat Drentse verhaolen verzaomeld en verder moet de anwezigen ok zölf an ’t wark.
Netuurlijk vertel ik op zu’n middag ok over ‘mien held’ Daniël Lohues en laot ik een liedtie van hum heuren: ‘Denk dat ik toch maor nie kom’.
Daor vertel ik dan bij wat ik daor ooit al ies over in dit blog schreef in 2016 over die pleister die der te langzoam of giet.
Ok vertelde ik het verhaal over oonze onvolprezen conciërge Schuttrups op de MAVO in Smilde en over Willem die in het Martiniziekenhuus tegenover mij lag. Ién van de gasten haar dat verhaol ooit uutknipt uut de Krant waor het toen in stun en kende het nog!

Veur het interactieve gedielte haar ik een vieftal Drentse spreekwoorden uutzöcht, bijveurbeeld het spreekwoord over de motte uut de titel van dit blog. Verder vreug ik of ze wel wussen wat een hakkenkruk was? En een kniepstuuver? En een koenavvel? *

We sleuten de middag of met het samen zingen van het neie Drentse volklied dat Anne Doornbos maakt hef.
Dat hef e schreven op de olde melodie, dus iederiene kön het zo metzingen.
Wo’j ’t ok eem zingen?
Hierbij een link naor het PDF met de tekst: 2024.05.30 Nei Drèents volkslied

En natuurlijk reup ik wat ik altied al zeg: het is slim belangriek dat wij het Nedersaksisch met mekaar te blieft praoten; Grunnigers, Twenten, Achterhoekers, het mak niet uut, ie kunt mekaar goed verstaon, het klinkt allent wat aans.
Beneid naor het veurige ‘Uurtie Drents’?
Hierbij een link naor het blog dat ik daor toen over schreef: Krooje? Spetterkeersie?

* Een motte is een vrouwelijk varken. A’j ’t zo drok hebt as een motte met ien bigge, dan doe’j allent maor drok en he’j in feite niks te doen.
Een hakkenkruk is een stuntelaar, een kniepstuuver is een gierigaard en een koenavvel is een stommerik, deur Gerard ook wel ‘dogge’ nuumd.

Denk ie nou bij dit verhaol: ik wol bij oons ok wal ies zu’n Uurtie Drents organiseren?
Dat kan! A’j niet  bij mien sociale contacten heurt, dan ku’j altied een reactie sturen via de knop ‘reageren’ under an elk blog.
Ie moet dan de getallen die daor staot in het vakkie daorunder typen. (dat is um te veurkommen dat ik spam krieg van robots….)
Veurbield: 2, vier een een 6 , dan moe’n typen 2 4 1 1 6.
In het vak daorunder schrief ie dan joen reactie en as ’t klaor is druk ie op ‘reactie plaatsen’
Joen reactie komp binnen via mien email. Die publiceer ik dan niet bij de reacties in de rechterkantlijn, maor dan neem ik via de mail contact met joe op.

Reageren

30 mei: Nederlands maar dan anders (38)

In deze rubriek NMDA verzamel ik in de loop van de weken alles wat aan mij wordt doorgegeven via app, mail of mij gewoon wordt verteld. Als het blog de 500 woorden nadert is de volgende aflevering klaar: nu alweer dus!

Essina stuurde mij een mail:
Dag Ada, heb jij misschien ook vandaag het kopje gezien boven een overlijdens- advertentie?
Veni, Vidi, Velpon.
Ik kwam, ik zag, ik bleef plakken.
Vonden we een beetje vreemd; wat wil iemand daarmee zeggen?

Vriendin Bea verwonderde zich over een item in het Journaal: “Dat gaat alle grenzen te boven.”

Collega maakte zich zorgen om een een collega-casemanager die het wat te druk had: “Je kunt zien dat het hem volledig over de schoenen groeit.”
Een andere collega vertelde wat er gebeurt als je met een heel hoog alcoholpromillage achter het stuur wordt aangehouden: “Dan wordt je rijbewijs ingepakt.”

In het Radio 5 programma Goeiemorgen Haandrikman komt ‘Eline Showmagazine’ langs.
Ze vertelt over de act die Joost Klein op het songfestival gaat doen en heeft ontdekt wat zijn geheim is: ‘En ineens vielen alle kwartjes op de juiste plek.”

Wim stuurde mij een mail over een fout die werd gemaakt in de discussie over de mondkapjesaffaire: “Twitteraars die Sywert van Lynden als een ‘platonische leugenaar’ betitelen, bedoelen in werkelijkheid een ‘pathologische leugenaar’. Dat is een bekende woordcombinatie om aan te geven dat iemand een ziekelijke neiging tot liegen heeft. Platonische liefde of een platonische relatie is een  liefdesrelatie waaraan geen lichamelijke liefde of begeerte te pas komt; dat is heel wat anders…!

Op vriendendag vertelt één van de mannen over de invoering van betaald parkeren rondom het Wilhelminaziekenhuis in Assen. “Er zijn mensen die niet weten hoe dat werkt met zo’n parkeerautomaat”. Andere vriend kan zich dat niet voorstellen en combineert drie spreekwoorden* om zijn verwondering daarover uit te spreken. “Dan ben je toch helemaal van het potje van een andere planeet?”
Vriendin wilde aangeven dat de poppen aan het dansen waren, maar gebruikte daarvoor andere woorden: “Dan heb je de ballen aan het rollen…!”

Hans had in het Dagblad van het Noorden gelezen over iemand die op staande voeten ontslagen was.

Tijdens de koffie op het werk komen ook de prachtigste uitdrukkingen voorbij.
Collega had  het gevoel dat ze onvoorbereid iets moest gaan doen: “Ik werd gewoon voor het vuur gegooid” vond ze.
Andere collega vertelde over problemen in de buurt waar ze woont: Ik kreeg woorden met één van de bewoners en toen werd ik gelijk in de hele buurt zwart gepraat.

Vanuit ons gezin kwam deze uit Almelo: Harriët trekt de deuren van haar kledingkast open en overziet de wanorde.
“Wát een slagschip!” riep ze.

*Dit zijn de drie spreekwoorden:
– Helemaal van het padje zijn
– Van de pot gerukt zijn.
– Van een andere planeet komen.

Hierbij een link naar Nederlands maar dan anders (37) van daaruit kun je doorlinken naar voorgaande blogs in deze serie.
Hoor of zie jij ook een bijdrage voor NMDA voorbij komen?
Als je niet bij mijn sociale contacten hoort kun je altijd een reactie sturen via de knop ‘reageren’ onder aan elk blog.
Jouw reactie komt binnen via mijn mail. Die publiceer ik dan niet bij de reacties in de rechterkantlijn, maar in de volgende NMDA.

Reageren

29 mei: Dwalen langs de Drentse Aa.

In onze meivakantie deden we een ‘Happen & Trappen’-arrangement.
Dat hadden we al eens eerder gedaan rondom Westerbork en dat was goed bevallen.
Meer weten? Lees dan dit blog van 5 juli 2023.

Deze keer kozen we  voor ‘Dwalen langs de Drentse Aa’.
Aan het eind van de middag werden er zware regenbuien voorspeld, het leek ons niet handig om daarop te wachten, dus we besloten om onze auto met fietsen neer te zetten bij “Gerrie” in Grolloo waar we die dag het hoofdmenu zouden gebruiken.
We begonnen zo al op tijd aan de fietstocht en fietsten het laatste deel al vóór de koffie; toen we in Zeegse aan de eerste gang, koffie met appeltaart zaten hadden we al 20 kilometer op de teller!

Toen waren we al door het Balloërveld gefietst: een uitgestrekt heideveld met vennetjes en zandverstuivingen. Op het informatiebordje dat langs het fietspad stond las ik dat we over een oud karrenspoor fietsten, dat deel uit maakte van de middeleeuwse verbinding tussen Coevorden en Groningen. Ook zagen we een paar oude grafheuvels uit de bronstijd (1500-1100 v. Chr.).
Even verderop ontdekten we zelfs een hunebed! Mijn dag kon niet meer stuk.
Het was hunebed D10; hierbij een link naar een artikel.

We vervolgden onze route door oeroud beek- en esdorpenlandschap, het Nationaal Park de Drentse Aa;  je voelt gewoon hoe je door de geschiedenis fietst. Het voorgerecht wachtte op ons bij De Wiemel in Gasselte; bij hevig kwakende en parende kikkers in de vijver naast ons tafeltje genoten we van gerookte forel en pulled pork.
Van daaruit fietsten we naar de soep in het Bospaviljoen bij het Boomkroonpad, dat we vorig jaar in de herfstvakantie al eens bezochten.
Ondertussen staken we regelmatig het riviertje De Drentse Aa over, fietsten door bossen en heide, maar ook door weilanden, langs bosranden en door dorpjes als Gieten en Anderen.

Met 56 kilometer in de benen zetten we de fietsen weer op de auto en ploften we neer op het terras bij Gerrie. Toen was het nog maar 16.00 uur; eigenlijk iets te vroeg voor het hoofdmenu, dus we stelden het eten nog een beetje uit.
Graag één zoete witte wijn en één bier.
Rond 17.30 uur kwamen we aan bij het pannenkoekenrestaurant waar men op ons rekende voor het ijskoude toetje.
Toen scheen de zon al niet meer en betrok de lucht.
Op de terugweg naar Westerbork reden we in de stromende regen die ons ’s morgens al beloofd was. Met bakken kwam het uit de lucht. Waren wij even blij dat we ’s morgens al zo vroeg begonnen waren!
Lijkt je deze fietstocht ook leuk?
Hierbij een link naar de website met meer informatie

Ook in Roden had het trouwens zo hard geregend.
Onze trouwe Gradus had het fort verdedigd maar was zelf daarbij compleet ondergespetterd met zand en modder.
Het leven van een tuinkabouter is niet altijd sprookjesachtig.

Reageren

Pagina 25 van 366

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén