De waarde van de dag – Pagina 281 – een alternatief voor 'de waan van de dag'

7 december: Een zwak voor kerstlichtjes.

Door Ada

Op 7 december 2017

Al sinds mijn kindertijd heb ik een zwak voor kerstlichtjes.
Om me heen zag ik gisteren de eerste lampjes al weer pinkelen.
Gistermorgen was ik al heel vroeg bij mijn kantoor omdat ik de files probeer te omzeilen.
In de frisse ochtenduren maakte ik voor acht uur een kleine wandeling en genoot ik van de schepen in het kanaal die hun masten met lichtsnoeren hadden versierd.
Voor het tehuis waar ik werk stond een kerstboom met gekleurde lampjes en in de huiskamers hingen de kerststerren voor het raam.
Maar kerstsfeer bestaat niet alleen uit lichtjes: toen ik gisteren na het werk door de gang liep naar de buitendeur klonk vanaf de gang koorgezang; het senioren-koor van het huis was al weer druk aan het oefenen met ‘Komt allen tezamen’.

Er was geen jaar waarin wij niet zongen met kerst. Met de cantorij, met Gerard, met de kinderen, alleen of met een ensemble: altijd luisterden wij wel ergens een kerstfeest op.
Dit jaar staat er geen enkele ‘medewerking’ in mijn agenda.
We konden ook niets afspreken, want we hadden in augustus/september nog geen idee hoe het met mijn moeder zou gaan.
In Gerards agenda staat nog wel een kerstoptreden: InBetween geeft binnenkort een kerstconcert.
Zin om te komen luisteren?
Het concert vindt plaats op woensdag 20 december, 20.00 uur in het Witte Kerkje op De Dam in Leek.

December staat dus vooral in het teken van rust, bezinning en ‘uitvieren’.
Het voelt goed, er hoeft even helemaal niks met de gitaar.
Dit jaar hou ik het bij ‘luisteren naar’ en ‘genieten van’.
Gisteravond zette ik het bestand met ‘verzamelde kerstmuziek’ op, het komende weekend haalt Gerard een kerstboom op en ga ik het huis alvast een beetje versieren.
Op mijn werk staat sinds gistermorgen een mini boompje op mijn bureau.
Met lampjes.
Ik heb nou eenmaal een zwak voor kerstlichtjes.

Reageren

6 december: Nederlands, maar dan anders (3)

Door Ada

Op 6 december 2017

In Alledag

In de serie ‘Nederlands maar dan anders’ vandaag al weer deel 3: er viel weer genoeg te glimlachen om hoe onze taal wordt gebezigd en hoe spreekwoorden worden verdraaid.

Taal is communicatie en soms is dat moeilijker dan je zou denken.
Toen mijn moeder werd ontslagen uit revalidatiecentrum “de Boshof” zei de verpleegkundige toen we nog op haar kamer waren: “U moet het originele formulier voor het bloedprikken meenemen naar uw moeders huis, vraag bij de balie straks bij het uitschrijven maar even naar het originele formulier van Certe”.
Bij de balie aangekomen vroeg ik dus naar het formulier van Certe voor mevrouw Vrieswijk.
De mevrouw achter het glas had geen idee wat ik bedoelde.
De hele uitschrijverij was al stroef verlopen en had veel extra tijd gekost.
In Smilde hadden we over een half uur alweer een afspraak met Icare en mijn geduld was op. “Ik zet mijn moeder hier nu op bank, ik haal de auto op en als ik terug ben ga ik met haar naar Smilde, formulier of geen formulier” en ik beende weg.
Toen ik terugkwam zat de baliemevrouw naast mijn moeder op het bankje met het formulier in haar hand.
“Hier is het originele formulier hoor! Ik wist niet wat u bedoelde; wij noemen dat altijd ‘het prik-brieffie’.

In de media komt er ook van alles voorbij.
Hennie Huisman krijgt zijn eigen museum in Hoogeveen. Hij is te gast in het programma van Bert Kranenbarg op radio 5, die hem vraagt waarom het museum niet in zijn eigen geboorteplaats Zaandam komt. Hennie zei: “Een professor is nooit geliefd in zijn vaderstad.”

Bert van Leeuwen presenteert in oktober de Nationale Bijbelquiz.
Hij maant de deelnemers om bij de les te blijven: “Je moet wel op je qui vive letten!”

Zaterdagmorgen 2 december was er brand in de binnenstad van Zwolle.
De nieuwslezer vertelde dat er zes appartementen waren geëvacueerd.
Sohee! Met bewoners en al?

Van Carlijn kreeg ik deze door. Gehoord op TV: “Toen zakte de moed wel onder mijn schoenen weg.”

In een gesprek vertelde een familielid: “Onze vakantie is in het vaarwater gevallen!”

Schoonzoon Cees wist niet helemaal het goede woord voor stijltang.
Hij noemde het een sluikmaker. Dan weet je wel gelijk wat er bedoeld wordt; taal is communicatie per slot van rekening.

Frea heeft na 6 jaar Engeland soms wat moeite met bepaalde begrippen.
“Dat was nog helemaal bevrozen……”

Deel 2 en 1 uit deze serie nog eens lezen?
Klik hier voor deel 2 >>>, onder aan dat blog staat een link naar deel 1.

Reageren

5 december: Sinterklaas, de ‘Smeer-Piet’ en de ‘Milieu-Piet’.

Door Ada

Op 5 december 2017

In Sweet memories

Vorig jaar was Sinterklaas nog in levende lijve aan de Boskamp om kennis te maken met onze Engelse schoonzoon (lees voor een verslag ‘An Englishman meets Sinterklaas’), maar dit jaar hebben we met de goede Sint afgesproken dat hij de pakjes wel komt brengen, maar dat we ze pas in de kerstvakantie uitpakken; dan is ons hele gezin + aanhang compleet. De Sint vond het prima, als zijn verjaardag maar niet wordt vergeten.

Omdat wij nu in een gedichtloze periode zitten en ik de ‘ruuzigheid’ rond 5 december wel wat mis ga ik vandaag terug in de tijd voor wat sweet memories.
We schrijven 5 december 1995. Harriët en Frea zaten in groep 2 en groep 4 van basisschool ‘de Haven’ en het Sinterklaasfeest op school was één van de hoogtepunten van het jaar.
Dat jaar werd het trio Sint en zijn Pieten gevormd door mijn Gerard, Wim Veldman en Wim Duursma, destijds ouders van kinderen uit de jongste groepen.
Samen met juf Renny en meester Henk hadden ze bedacht dat Sinterklaas dat jaar twee heel verschillende Pieten mee zou nemen: een ‘Smeer-Piet’ en een ‘milieu-Piet’.
De heren hebben zich helemaal ingeleefd en uitgeleefd die ochtend.

Sinterklaas kwam alleen op school aan; hij maakte zich wat zorgen om zijn Pieten want die waren er nog niet. Even later stond iedereen voor het raam: daar zaten zijn twee Pieten op een oude brommer die vreselijk walmde en knetterde en ze crosten schreeuwend en zwaaiend over het schoolplein. Met brommer en al knalden ze de school binnen en dat gaf natuurlijk een hoop gedoe. Eenmaal binnen werd wel duidelijk wie de ‘Smeer-Piet’ was: Wim Veldman liet de brommer aan staan, at chocola en gooide het papier op de grond, dronk cola uit een blikje dat hij vervolgens in de gang smeet en at een banaan waarvan hij de schil tussen de kinderen gooide. .

Toen was voor Sint de maat vol. Samen met de kinderen besliste hij dat de Smeer-Piet voor straf in de grote grijze container moest. Wim Duursma, de brave Milieu-Piet deed met de Goedheiligman zijn uiterste best om de kinderen ervan te overtuigen dat ze geen rommel weg moesten gooien, maar ondertussen ging af en toe de klep van de container open en gooide de andere Piet papiertjes en mandarijnenschillen naar buiten.
Hilarisch was het. Ondanks zijn overduidelijk slechte gedrag ging de sympathie van de kinderen natuurlijk uit naar de SmeerPiet, dus nadat hij beloofd had dat hij zijn leven zou beteren werd hij onder luid gejuich van de kinderen weer uit de container gehesen.

Meester Henk (Kouwenberg) schreef in de schoolkrant een verslag van deze enerverende ochtend. Met genoegen heb ik het nog eens nagelezen, het zit in ons fotoboek.
Ook benieuwd naar het verslag? Klik hier Sinterklaas 1995 voor een PDF met verhaal in het bloemrijke Nederlands van Henk.

Na afloop hoorden we van Wim Duursma dat iemand tegen zijn zoontje had gezegd: “Weet je wel dat jouw vader Zwarte Piet was?”
Maar dat kon niet volgens Wiecher.
“Nee hoor. Mijn vader heeft niet zulke oorbellen.”

Reageren

4 december: Geloven is geen standpunt.

Door Ada

Op 4 december 2017

In Kerk & gemeente

Gistermorgen maakten we in de PKN-viering in de Catharinakerk kennis met David; de eerste figuur in een rij van bijbelse personen die we in het Adventsproject van dit jaar voorbij zien komen.
We zagen hem in verschillende hoedanigheden: herdersjongen, vechter (tegen Goliath), vriend (van Jonathan), versierder (van o.a. Batseba) en als koning van Israël.
Verder zagen we hem nog als ‘singer-songwriter’ en als de eerste muziek – therapeut in de geschiedenis (met zijn harp bij de driftige Saul).

Volgens de voorganger schreef en zong David zijn eigen Arbeidsvitaminen. De kinderen hadden geen idee wat dat was. “Dat was vroeger een radioprogramma!” vertelde hij toen. Dit leverde nogal wat rumoer op in de kerk, want alle Radio 5 luisteraars luisteren nog elke morgen van 10.00 – 12.00 uur naar de Arbeidsvitaminen, gepresenteerd door Hans Schiffers. Dominee Elbert hoort al lang bij de doelgroep van Radio 5, maar is kennelijk geen fan. Iemand die nog niet bij doelgroep hoorde riep: “We hebben tegenwoordig toch Spotify!”

David – Michelangelo

Het levensverhaal van David is een successtory: van herdersjongen tot koning!
Maar hij is qua levenswandel natuurlijk niet onbesproken.
“Hij bewandelde de smalle weg, maar nam als het hem uit kwam ook heel graag de brede weg.” zei de dominee hierover.
David was net als wij ook maar gewoon een mens.
En zo kom ik bij de titel van dit blog, het was één van de zinnen uit de overdenking die me bijbleven.
Geloven is geen standpunt, het is een beweging, een leerweg. De bijbel staat vol met leer-verhalen. We leren van anderen en we leren van onszelf. David laat ons zien dat ons hele leven een leerweg is en dat God op die weg naast ons staat. Leef, doe wat je hart je ingeeft en wat op je pad komt, haal het beste uit jezelf, maak fouten, maar doe daarbij ook heel veel goede dingen!

Als rode draad in deze viering fungeerde Psalm 25, een lied geschreven door David. We zongen enkele coupletten en de lezing was uit de Naardense vertaling vanuit de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse grondtekst van het Oude Testament. Met mijn liedboek opengeslagen bij Psalm 25 luisterde ik naar de lezing en vergeleek zo de ‘berijmde’ tekst met de oorspronkelijke bewoordingen.
Mooi.
(Na afloop van de viering kreeg ik de tekst van de vertaling, klik hier Psalm 25 Naardense vertaling – Pieter Oussoren voor een PDF.
Leg je liedboek er eens naast met diezelfde psalm en vergelijk de zinnen. Jaren hebben we de coupletten van Psalm 25 gezongen; met deze oorspronkelijke tekst ernaast wordt je even weer bepaald bij wat David heeft geschreven.)

Aan het eind van de ochtend praatten Gerard en ik nog even na over de viering.
David had het niet gemakkelijk in zijn leven.
Gerard zei met de koffie treffend: “Soms heb je snelweg, soms heb je een modderpad”.

Reageren

3 december: Vegetarische hartige taart met Gorgonzola

Door Ada

Op 3 december 2017

In Koken & bakken

Carlijn en Wim nodigden ons uit voor een mini-housewarming in hun appartement in Groningen.
Ik bood aan om een hartige taart mee te nemen. En wijn.
Het werd een ‘Torta salata vegetariana dalla mamma”, in goed Nederlands een vegetarische hartige taart à la mama’.

Ook zin om zo’n taart te maken? Dit heb je nodig:
– Bladerdeeg voor hartige taart.
– 2 teentjes knoflook
– 3 uien
– Bakje champignons
– 1 rode paprika
– en stukje blauw-ader kaas.
– 200 cc kookroom
– 3 eieren
– kruiden: zout, peper, paprikapoeder, kerriepoeder en oregano
– 150 gram geraspte (gewone) kaas.

Oven voorverwarmen op 200 graden.
De knoflook persen en een beetje aanbakken in olijfolie of wokolie.
Alle groente in stukjes snijden en 10 minuten aanbakken/smoren samen met de knoflook.
Springvorm bekleden met bladerdeeg, de helft van het groentemengsel verspreiden over de bodem.
Op dat laagje groente leg je hele dunne plakjes blauw-ader kaas, daarover heen verspreid je de andere helft van de groente.
3 eieren breken, mixen met de kookroom en de kruiden en uitgieten over het groentemengsel.

Tenslotte bestrooien met geraspte kaas.
30 minuten in de oven.
180- 200 graden, 30 minuten in de oven.

Reageren

2 december: Advents-bloemstuk

Door Ada

Op 2 december 2017

In Bloemen

Morgen is het de 1e zondag van Advent.

De advent is in het christendom de benaming voor de aanloopperiode naar kerst.
De naam advent komt van het Latijnse woord adventus, dat komst betekent.
In de adventsperiode bereiden we ons voor op het kerstfeest.
Het liturgisch jaar begint met de advent.

In huizen en kerken wordt de advent symbolisch zichtbaar gemaakt door een kaarsenstandaard of een adventskrans waarop vier kaarsen staan. Elke zondag wordt een extra kaars aangestoken. Op de laatste zondag voor kerst branden dan alle kaarsen.

Tijdens de adventsperiode wordt in kerken gebruikgemaakt van de liturgische kleur paars, de kleur van boete en inkeer.
Net als ieder jaar maakte ik vandaag voor ons thuis een Adventsbloemstuk, dit keer met witte kaarsen.
De foto’s op dit blog laten zien hoe ik hierbij te werk ben gegaan.
Eerst verzamelde ik groen uit te tuin: conifeer, Koreaanse zilverspar, hortensiabollen en wat opvulgroen. Toen zocht ik uit mijn ‘kerstbakjesspul-doos’ alle paarse versiering die ik had en stalde alle benodigdheden uit op mijn aanrecht (foto 1).

De oasis modelleerde ik in een langwerpige vorm in de schaal die ik had gekocht voor dit doel en prikte met een houten cocktailprikkertje in de oasis (foto 2).
Daarna verdeelde ik de hortensia bollen over de oasis en prikte daarover heen takjes van de spar. (foto 3)
Dat is wel even een karweitje: van de takken knip ik dan stukjes van 10 tot 15 cm af en aan de onderkant stroop ik de naaldjes eraf. Zo krijg je een kaal stukje tak dat gemakkelijk in de oasis glijdt.
Vervolgens vul ik de schaal zo op, dat je niets meer van de oasis kunt zien. Dat doe ik met conifeer (zelfde behandeling van de takjes als de spar), de paarsje kerst-spulletjes en wat dennenappels in verschillende maten.
Op foto 4 en 5 zie je het eindresultaat: 4 vanaf de zijkant, 5 een bovenaanzicht.
(Klik op de foto’s voor een vergroting.)

Vind je het leuk om terug te kijken naar de Adventstukken van voorgaande jaren?
Hierbij de links naar de betreffende pagina’s:
2016 >>>
2015 >>>
2014 >>>

Reageren

1 december: Wat is nou geluk?

Door Ada

Op 1 december 2017

In Alledag

Afgelopen zondag schreef ik over de tentoonstelling in anatomisch museum Body Worlds in Amsterdam. Naast de fascinerende details van het menselijk lichaam was er aandacht voor geluk in een mensenleven. Dat vond ik minstens zo leerzaam als de anatomie.

De tentoonstelling heet The Happiness Project: ‘De geheimen van het geluk en de effecten op het lichaam.’
De zoektocht naar geluk en liefde domineert onze levens, maar wat bepaalt of we gelukkig zijn? Tijdens de wandeling door het gebouw ga je op zoek naar wat ons gelukkig maakt en wat het effect hiervan is op onze gezondheid.

Geluk is niet voor iedereen hetzelfde.
Het hangt heel erg af van je eigen instelling en je eigen verwachtingen.
Er waren op de tentoonstelling in Amsterdam nogal wat quote’s die me opvielen en die me aan het denken zetten. Hieronder een paar voorbeelden.

Het geheim van succes.
Veel mensen jagen succes na omdat ze denken dat ze daar gelukkig van worden,
maar onderzoek wijst op het tegenovergestelde: geluk draagt bij aan succes, niet andersom. Wanneer we positief zijn is ons brein gemotiveerder, geconcentreerder, creatiever, energieker, weerbaarder en productiever.

Lachen is gezond.
Lachen veroorzaakt gezonde, fysieke veranderingen in ons lichaam.
Humor en gelach versterken het immuunsysteem, geven energie, verminderen pijn en beschermen ons tegen de nadelige gevolgen van stress.
En de kers op de taart: dit onbetaalbare medicijn is leuk, gratis en zonder bijsluiter.

Ontroering
Als we worden ontroerd door mooie muziek worden dezelfde gebieden geactiveerd als wanneer we iets doen waar we erg van genieten de hartslag en ademhaling veranderen er stroomt meer bloed door de delen van de hersenen die verband houden met beloning motivatie en opwinding.

Materiële wereld.
In onze moderne wereld omringen we onszelf met allerlei materiële bezittingen.
Maar die maken ons niet gelukkiger. Ons geluk wordt beïnvloed door onze keuzes, onze innerlijke houding, onze benadering van relaties, onze persoonlijke waarden en de mate waarin we ons bestaan als zinvol ervaren.

Dankbaar zijn.
Een belangrijke factor voor geluk is dankbaarheid.
Uit onderzoek blijkt dat mensen die hun gevoelens van dankbaarheid aan anderen kunnen uiten zélf gelukkiger worden.

Veel stof om over na te denken.
Conny Vandenbos zong het al een aantal jaren geleden::
‘Wat is nou geluk? Of is het maar een woordje?
De ene zingt alleen, de ander in een koortje.
Maar iedereen probeert op zijn manier, te leven met plezier.’

In het voorjaar schreef ik ook al eens een blog over geluk.
Lezen? Klik hier Sommige mensen >>>

Reageren

30 november: Een donderdag met niks.

Door Ada

Op 30 november 2017

In Alledag

Voor het eerst sinds maanden had ik een donderdag met niets op de agenda.
Donderdag is mijn ‘boodschappen & sopdag’.
Verder dus niets vandaag: geen vergadering, geen koffievisitie, geen gereis naar Hoogersmilde en geen andere verplichtingen. Dus ook geen wekker.
Maar wel rond half acht wakker, want Evergreen Top 1000.

Heerlijk.

Yoga, douchen, ontbijt, allemaal op m’n dooie akkertje zonder ‘oog op de klok’.
Ondertussen komen Nina & Frederik en Udo Jürgens voorbij.
Met de lege flessen naar de Jumbo.
Hier en daar een praatje.
“Moi! Hoe ist?”

Bij de kassa was ik nog niet klaar met uitpakken toen achter mij een oudere meneer kwam staan. Met één zakje aardappels.
“Reken die eerappels nog maor eem veur mij af, ik ben nog net niet an de beurt” zei ik hem.
Ik kreeg een stralende glimlach.
“Bist ’n laiverd!”

Zo’n dag.
Noem dat maar niks.

Reageren

29 november: Evergreens & sweet memories.

Door Ada

Op 29 november 2017

In Muziek, Sweet memories

Deze week hebben alle dagen een bijzonder randje.
Een muzikaal randje.
Op Radio 5 wordt deze week namelijk de Evergreen Top 1000 uitgezonden.

Wat is een evergreen? Ik zocht het op.
Een evergreen is een lied dat door de jaren heen zijn populariteit behoudt.
Het Engelse woord evergreen duidt onder andere bomen zoals de naaldboom, pijnboom en de cederboom aan, die het hele jaar door, dus ook in de winter, groen blijven.
Een aantal weken geleden kon je je top 10 insturen met je eigen favoriete Evergreens.
Dat heb ik natuurlijk gedaan, dat doe ik ook altijd voor de Top 2000 van Radio 2.
Van alle lijstjes van luisteraars is één grote lijst gemaakt en de eerste 1000 daarvan hoor je deze week van maandagmorgen 07.00 uur tot vrijdagavond 20.00 uur.

Het geeft mij de hele week een beetje een feestelijk gevoel.
Dinsdagmorgen startte ik de auto en reed ik de straat uit met ‘Paradiso, met je palmenstrand’ van Anneke Gröhnlo.

Ik liep naar m’n werk met ‘Roll over lay down’ van Status Quo.
Tijdens het koken luisterde ik naar Adèle.
Er was een nummer van Elvis dat ik niet kende: “A fool such as I”
Bert Kaempfert kwam voorbij met Afrikaan beat, het muziekje van ‘de Indische Waterlelies’ uit de Efteling.
Werkelijk waar, dan ik zie de lelies opengegaan met die dansende elfjes erop.

Ondertussen leest men reacties van luisteraars voor.
“Wanneer moeten we nou naar de winkel? We komen niet bij de radio weg!”

Er was een meneer van 62 die zo genoot van de diversiteit van de lijst.
“Er komt muziek voorbij waar mijn vader heel erg van hield, maar ook nummers die mijn kleinkinderen kennen. En alles wat daar tussenin zit!”
En daar zit veel tussenin.
Adamo, Beatles, Stones, Rob de Nijs, Corry Brokken, The Cats, Jim Reeves, Queen: alle muziek die de doelgroep “Vijftig-plus” een Evergreen vindt!
Dus veel minder “herrie” dan bij de Top 2000.

Nog twee dagen.
Mis ze niet! Hierbij een link naar de website van Radio 5 >>>.
Voor de liefhebbers: hierbij een link naar een filmpje met het sprookje van de Indische Waterlelies >>> in de Efteling.
Sweet memories.

Reageren

28 november: Vertrouwd vierstemmig.

Door Ada

Op 28 november 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

In mei hadden we het laatste optreden met de Catharinacantorij. Daarna werd het koor opgeheven en spraken we af dat er voor het einde van het jaar een reünie zou worden gehouden.

de Catharina-cantorij, Pinksteren 2016

Zondagmiddag ontmoetten we elkaar weer.
Er was thee en koffie en het organiserend comité had iets lekkers gebakken. Ze noemden het zelf een ‘hompie’. Zo zag het inderdaad uit, maar het smaakte verrukkelijk.
Het was fijn om elkaar weer te spreken, in een half jaar gebeurt er veel…..

Cantrix Erica had op haar afscheid van ons een boek gekregen over de heilige Catharina, de naamgeefster van onze kerk & cantorij. Zij vertelde ons iets over de verhalen die rondom deze heilige zijn opgetekend.

Toen was het tijd om te zingen. Menigeen dacht dat inzingen nu niet nodig zou zijn, maar Erica bleef keurig in haar rol, zodat toch iedereen weer gedwee meedeed met de oefeningen. Die natuurlijk vergezeld gingen van het gebruikelijke gesputter en gebrom; alsof het een week en geen half jaar geleden was.
Daarna begonnen we met een eenvoudige canon uit het liedboek. Vervolgens kregen we muziek uitgedeeld, drie liederen die we al kenden. Dacht Erica. Maar daar dacht het koor heel anders over. “Dit is een andere zetting” riep één van de mannen verontrust uit. Onmiddellijk bemoeide iedereen zich er mee. En ja, we zijn wel allemaal 50-plussers; en ook wel een beetje eenkennig…..

Het kon Erica allemaal niet zoveel schelen wat iedereen riep. Ze had haar keyboard mee (“komt die ook nog eens buiten”) en ze studeerde in no-time de partijen in.
De tenoren moesten wel erg hoog “Onverantwoordelijk hoog” vonden ze zelf.
De snedige opmerkingen, het gemiep over futiliteiten, het samen vierstemmig zingen: het voelde nog zo vertrouwd. Was het echt al een half jaar geleden?
Als laatste zongen we “Alles wat adem heeft love de Heer”. Als vanouds. Ik zat er weer helemaal in.

Had ik de Cantorij gemist? Nee, want ik had met de zorg rondom de ziekte en het overlijden van mijn moeder heel wat anders aan mijn hoofd. En bovendien zong ik mee in het projectkoor in Zuidlaren.
Maar wat was het fijn om elkaar weer even te spreken en samen te zingen.
In 2018 zien we elkaar weer voor de tweede reünie!

Reageren