De waarde van de dag

Startzondag van het nieuwe seizoen van onze PKN-gemeente. Ik sneed de twee hartige taarten die ik gisteren had gebakken in 36 kleine puntjes en rond 09.30 uur stapten we op de fiets . Eerst was er koffie en een hoop gezelligheid en daarna kregen we uitleg over een aantal workshops waaruit we konden kiezen. Ik stond al in de rij voor ‘zingen’, maar daar was het al zo vol dat ik op het laatste moment nog koos voor ‘quizzen’.

19 mannen en 5 vrouwen; ik zat genoeglijk naast mijn vroegere zangmaatje Gré, aan mijn andere kant zat Jannes. We deden een bijbelquiz die was samengesteld door het Nederlands Bijbelgenootschap. Eén vraag licht ik er uit. “Wat bedoelt Jezus met: “Laat uw linkerhand niet weten wat uw rechterhand doet?” Jezus doelde hierbij op de aalmoezen die je geeft. Buurman Jannes (die één arm mist) bromde: “Dat is bij mij altijd al zo…..”
Het was een pittige quiz onder de bezielende leiding van Jelly Tel. Toen we later de antwoorden kregen bleek dat ondanks dat sommige deelnemers dingen zeker dachten te weten de antwoorden beslist niet allemaal goed waren. Want zegt Jezus nou dat we zo nederig moeten zijn als een kind? Of was het toch geloven als een kind?

Toen iedereen zich weer had verzameld in de kerkzaal kregen we een kleine presentatie van alle workshops te zien. Waren de mannen bij de quiz oververtegenwoordigd, bij de workshop ‘dansen’ deden alleen maar vrouwen mee. Mooi om te zien hoe je ‘verbinden’ ook in een dans kunt uitbeelden. Gerard had aan ‘bibliodrama’ meegaan, een activiteit die normaal gesproken ver buiten zijn comfortzone ligt. Ze hadden zich verdiept in het verhaal van Noach en zijn boot vol dieren. Vanmorgen stond Gerard als een solide ark op het podium met zijn groep het woord ‘Troost’ uit te beelden. Later vertelde hij hoe bijzonder het was geweest. “Bij het verhaal van Noach denk ik eigenlijk niet direct aan Troost. Het was heel waardevol om met de anderen het verhaal van allerlei kanten te belichten en te horen hoe iedereen het weer op een andere manier beleeft”.

De zangers vormden vanmorgen de grootste groep. Een prachtig koor van meer dan 50 zangers zong met en voor ons vanmorgen. Eén van de gastzangeressen vond het zo leuk dat ze a.s. dinsdag naar de repetitieavond van de cantorij gaat!
De groep ‘samen verbinden’ had met bamboestokjes drie bruggen gebouwd van tafel naar tafel en onder de naam ‘proeven van’ had een aantal mensen een gedicht overgeschreven. Cor vertelde namens de groep hoe rustgevend het was geweest. Hij had zich als een monnik gevoeld; rustig en mooi schrijven en ondertussen de tekst tot je nemen en er over nadenken. Eén van de deelnemers vertelde later: “Echt bijzonder wat het overschrijven van zo’n gedicht met je doet; ik werd er op een bepaald moment zelfs wat emotioneel van”.

Bij ‘samen kleur geven’ waren prachtige, kleurige bloemen gemaakt van papier, waarvan we er naderhand allemaal één meekregen. Ook kregen we een puzzelstukje mee.
“We zijn allemaal een stukje van de puzzel. Als je er niet bent, word je gemist in de puzzel.
Dus kom naar alle activiteiten die dit seizoen weer worden georganiseerd. Neem jezelf mee zoals je bent. Jij bent precies dat ene stukje met je eigen kleur en je eigen vorm dat in de puzzel van onze PKN-gemeente past!”
Wat een prachtige vergelijking.

De gezamenlijke lunch was heerlijk en erg gezellig.
Hoe de hartige taarten smaakten weet ik eigenlijk niet: ze waren al op toen wij aan de beurt waren!